مادر و دختری که در شین‌جیانگ تا سرحد مرگ شکنجه شدند

(Minghui.org) خانم نیو گوییفن (牛桂芬) در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۳، یک سال بعد از آزادی‌اش از زندان زنان شین‌جیانگ درگذشت. وی به هنگام مرگ ۶۵ سال داشت.

او به‌دلیل تمرین فالون گونگ و اطلاع‌رسانی به دیگران درباره آزار و شکنجه فالون گونگ توسط حکومت کمونیست چین، بارها و بارها بازداشت شده بود.

پیش از مرگش، به‌خاطر باور خود در مجموع متحمل ۱۴ سال آزار و شکنجه در پکن، استان شاندونگ و منطقه خودمختار اویغور شین‌جیانگ شد که شامل ۴ سال و شش ماه حبس در زندان زنان شین‌جیانگ بود.

دخترش خانم ژانگ لی‌یوان (张力元) در ۱۳ فوریه ۲۰۰۶، چهار ماه بعد از آزاد شدن از بازداشتگاه لایژو در استان شاندونگ درگذشت. او فقط ۳۰ سال داشت.

مسئولین محلی در روستای شاوانِ شین‌جیانگ، به‌طور غیرقانونی خانم نیو را با خود بردند، دو آپارتمان شوهرش را تصاحب کرده و آنها را از دریافت حقوق بازنشستگی‌شان محروم کردند که همه این‌ها صرفاً به‌دلیل باور آنها به فالون گونگ بود. خانواده خانم نیو متحمل فشار و درد بسیار زیادی شد، چراکه مجبور بودند به اطراف نقل‌مکان کنند بدون اینکه درآمد ثابت یا خانه‌ای دائمی داشته باشند.

بازداشت خانواده سه نفره، مرگ دختر کمی بعد از آزادی

خانواده خانم نیو در سال ۲۰۰۴، به زادگاه خود در شهر لایژو، واقع در استان شاندونگ رفتند. در ۱۲ آوریل ۲۰۰۵ در خانه خودشان، درحال تهیه نسخه‌هایی از نه شرح و تفسیر درباره حزب کمونیستبازداشت شدند. نه شرح و تفسیر کتابی است که قساوت‌های صورت گرفته به‌دست حزب کمونیست چین را در طول دوران حکومتش افشا می‌کند.

بیش از ۲۰ نفر از مأموران پلیس تحت رهبری رئیس اداره ۶۱۰  لایژو خانه‌اش را غارت و ۲۴۰۰۰ یوآن پول نقد و همه تجهیزات‌شان را ضبط کردند.

خانواده خانم نیو را به بازداشتگاه لایژو بردند. شوهرش آقای ژانگ جیژن را تحت ضرب و شتم قرار دادند. یکی از نگهبانان سر شوهرش را به دیوار کوبید به‌طوری‌که وی هوشیاری‌اش را از دست داد و باید فوراً تحت مراقبت اورژانسی قرار می‌گرفت.

خانم نیو و دخترش را بعد از ۵۰ روز بازداشت به اردوگاه کار اجباری زنان وانگ‌کون بردند. مسئولان آن اردوگاه آنها را نپذیرفتند، چراکه خیلی بیمار و ضعیف شده بودند.

مادر و دختر را به بازداشتگاه لایژو برگرداندند. شرایط جسمی‌شان رو به وخامت گذاشت، بنابراین مسئولان به‌منظور جلوگیری از مسئول شناخته شدن به‌خاطر مرگشان، آنها را در پایان سپتامبر آزاد کردند.

دختر خانم نیو در ۱۳ فوریه ۲۰۰۶، چهار ماه بعد از آزاد شدن از بازداشتگاه، در حالی که فقط ۳۰ سال داشت، درگذشت.

مادر زندانی شده و یک سال بعد از آزادی درمی‌گذرد

خانم نیو و شوهرش بعد از مرگ دخترشان به پکن نقل‌مکان کردند.

خانم نیو را در پاییز سال ۲۰۰۷ در منطقه چانگ‌پینگ، درحال صحبت با مردم درباره آزار و شکنجه فالون گونگ بازداشت کردند. او را به‌مدت دو ماه در مرکز شستشوی مغزی منطقه چانگ‌پینگ نگه داشتند. آنجا مسئولین سعی داشتند تا از طریق شکنجه جسمی و روحی او را مجبور کنند باورش به فالون گونگ را انکار کند.

قبل از بازی‌های المپیک ۲۰۰۸ در پکن، پلیس به زور وارد آپارتمان خانم نیو شد و او را بازداشت کرد. او به چهار سال و شش ماه حبس در زندان زنان استان شین‌جینگ محکوم شد.

خانم نیو وقتی در اکتبر سال ۲۰۱۲ آزاد شد، لاغر و ضعیف شده بود. یک سال بعد در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۳ درگذشت.

بازداشت‌های گذشته

حزب کمونیست چین در ژوئیه سال ۱۹۹۹، آزار و شکنجه وحشیانه فالون گونگ را شروع کرد. مأموران از اداره ۶۱۰ بخش شاوان و بخش امنیت داخلی، مکرراً خانواده خانم نیو را مورد آزار و اذیت و تحت نظارت قرار می‌دادند.

خانم نیو در اکتبر ۱۹۹۹ برای ملاقات مادرش به شهر لایژو رفت. پلیس شاوان به پلیس لایژو اطلاع داد که او را بازداشت کند. خانم نیو را بعد از یک هفته بازداشت در بازداشتگاه لایژو، به استان شین‌جیانگ برگرداندند. او برای دو ماه دیگر در شین‌جیانگ حبس بود. بعد از آزادی‌اش، او و خانواده‌اش به‌منظور دوری از آزار و اذیت مداوم پلیس مجبور به ترک شاوان شدند.

خانم نیو در آوریل سال ۲۰۰۰ در شهر جینان، واقع در استان شاندونگ، بازداشت شد. او را به اردوگاه کار اجباری شماره ۱ زنان شین‌جیانگ بردند و به‌مدت دو سال و سه ماه در آنجا حبس بود. او را به‌دلیل خودداری از دست کشیدن از فالون گونگ، تحت شکل‌های مختلفی از آزار و شکنجه قرار دادند.

در آنجا او را به‌مدت ۱۸ روز از خواب، آب و غذا محروم کردند. او را به‌طور وحشیانه‌ای مورد ضرب و شتم قرار دادند، به‌طوری‌که وی چند بار ازهوش رفت.