(Minghui.org) آقای ژنگ شوجون به‌خاطر آورد: "نگهبانان مرا مجبور به نشستن روی زمین کردند و سرم را به سمت پایین هل دادند. سپس گردن و ساق پاهایم را طوری بستند که صورت و معده‌ام هر دو در تماس با کف زمین بودند. در آن زمان حدوداً ۹۱ کیلوگرم وزن داشتم و در این وضعیت احساس می‌کردم که شکم بزرگم در حال ترکیدن است."
"درحالی‌که دستانم را پشت سرم بسته بودند و قسمت بالای بدنم تقریباً موازی زمین بود، درد زیادی داشتم، به‌طوری که بیش‌ازحد عرق می‌کردم. سپس در حدود چهار ساعت بعد مرا باز کردند، حوضچه‌ای از آب در اطرافم تشکیل شده بود. از آنجایی که مچ پاها و پاهایم از جا دررفته بودند، به‌مدت سه ماه نمی‌توانستم راه بروم."
بازآفرینی صحنه شکنجه آقای ژنگ شوجون: بسته شدن با طناب
نمونه‌های بالا شکنجه‌هایی بودند که آقای ژنگ در اردوگاه کار اجباری ژانگشی در شن‌یانگ، استان لیائونینگ متحمل شد. او چند سال بعد، در نتیجه شکنجه در زندان درگذشت.
در حدود ۱۰۰۰ کیلومتر دورتر در ویفانگ، استان شاندونگ، شکنجه مشابهی روی تمرین‌کنندگان فالون گونگ محبوس در اردوگاه کار اجباری چانگل به‌کار می‌بردند. آنها مجبور بودند در حالتی بنشینند که دست و پاهایشان به هم بسته شده بود. سپس نگهبانی روی تختهای چوبی که روی کمرشان قرار داده شده بود، می‌نشست.
بازآفرینی صحنه شکنجه: بستن و له کردن
دو نمونه‌ای که ارائه شد، تنها نگاهی اجمالی به شکنجه‌های وحشتناکی است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ در طول ۱۵ سال گذشته، ازسوی رژیم کمونیست چین متحمل شدند.
یکی از روش‌های بسیاری که مسئولین چین از آنها برای وادار کردن تمرین‌کنندگان به نفی باورهای‌شان ابداع کرده‌اند، این است که با استفاده از طناب یا کمربند قربانی را مجبور به نشستن در وضعیت‌های بسیار دردناکی می‌کنند. این روش توأم با سایر انواع شکنجه، برای افزایش درد و رنج تمرین‌کنندگان استفاده می‌شود. تمرین‌کنندگانی که بدنشان به این روش بسته می‌شود، اغلب متحمل صدمات جدی می‌شوند.
گره زدن مانند یک توپ برای زمان‌های طولانی
خانم وانگ ونجون در استان لیائونینگ یکی از تمرین‌کنندگان فالون گونگی بود که در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا تحت این شکنجه قرار گرفت. در دسامبر سال ۲۰۰۳، پاهای خانم وانگ ونجون را به‌مدت نه ساعت در حالت لوتوس (دو پا به‌حالت ضربدر روی یکدیگر) بستند، درحالی‌که سرش را به پاهایش گره زده و دستانش را از پشت با دست‌بند بسته بودند. طولی نکشید که پاهایش متورم شدند، زیرا جریان طبیعی خون در پاهایش مختل شده بود.
بازآفرینی صحنه شکنجه: بسته شدن مانند یک توپ
بدن بعضی از تمرین‌کنندگان را پنج روز متوالی به این طریق بستند و آنها به همین دلیل فلج شدند. حتی بعضی از نگهبانان برای افزایش درد و رنج تمرین‌گنندگان، روی کمر آنها می‌نشستند.
همین شکنجه در اردوگاه کار اجباری زنان نانموسی در استان سیچوان هم بکار برده می‌شد.
اردوگاه کار اجباری شماره ۱ گوانگژو نوع دردناک‌تری از این شکنجه را ابداع کرد: بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ، از جمله آقای یانگ گویی‌یوانرا در این حالت بستند و آنها را برای ساعت‌ها از پشت، از یک قلاب فلزی آویزان کردند. به‌دلیل اینکه چند مفصل و تاندوم باید تمام وزنشان را تحمل می‌کرد، بدنشان به‌سرعت آسیب می‌دید. نگهبانان همچنین دهان تمرین‌کنندگان را با پارچه‌های و جوراب‌های کهنه و کثیف پر می‌کردند تا جلوی جیغ زدن آنها را بگیرند.
بازآفرینی صحنه شکنجه: بسته شدن مانند یک توپ و آویزان شدن از یک قلاب فلزی
بازآفرینی صحنه شکنجه: آویزان شدن از یک قلاب فلزی از پشت
گره زدن پاها در وضعیت ضربدری با دستان بسته شده از پشت
زمانی که این شکنجه در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا اعمال می‌شد، دهان بعضی از تمرین‌کنندگان را محکم می‌بستند و بعضی دیگر را مجبور می‌کردند تا کفش‌های بدبو و متعفن را بو کنند.
در دسامبر سال ۲۰۰۲، پاهای خانم وانگ را به‌مدت چهار ساعت در حالت ضربدری گره زدند و دستانش را از پشت با دست‌بند بستند. وی پس از آن نتوانست پای چپ و بازوی چپش را حرکت دهد. حتی هنوز هم جای زخم‌های ناشی از دست‌بندها روی پوستش دیده می‌شود.
بازآفرینی صحنه شکنجه: بستن پاها در حالت لوتوس و دست بند زدن به دست ها
نگهبانان در اردوگاه‌های کار اجباری و زندان‌ها اغلب برای اعمال این شکنجه، به‌جای دست‌بند از طناب استفاده می‌کردند. پاهای تمرین‌کنندگان بعد از مدتی کوتاه آسیب می‌دید. بعضی از نگهبانان حتی روی زانوی تمرین‌کنندگان می‌ایستادند.
تمرین‌کنندگانی که متحمل این شکنجه شدند عبارتند از آقای لی یون، خانم فو لیچیونگ و خانم هی یومی در اردوگاه کار اجباری نانموسی در استان سیچوان؛ خانم لیو شیوچین، خانم ژائو یومین و خانم دونگ کویی در زندان زنان پکن؛ خانم شیائو شانشیو در اردوگاه کار اجباری زنان بایمالونگ و آقای شائو ژونگیی در اردوگاه کار اجباری شیان‌نینگ‌یینگ در استان لیائونینگ.
پس از اینکه آقای شائو از اجرای دستورات نگهبانان خودداری کرد، او را سه روز متوالی بستند. او از هوش رفت و برای مدتی نمی‌توانست پاهایش را حرکت دهد.
نگهبانان در مرکز شستشوی مغزی گوانگژو پاهای تمرین‌کنندگان را در حالت لوتوس می‌بستند، بازوان‌شان را در پشت کمرشان می‌پیچاندند و آنها را با طناب‌هایی بالا می‌کشیدند.
بازآفرینی صحنه شکنجه: پاها در وضعیت لوتوس بسته و دست ها از پشت کمر به بالا کشیده می‌شود.
بستن پاها به نردبان تختی دو طبقه (کشش تاندوم‌ها)
در اردوگاه کار اجباری توان‌هی در پکن، بعضی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ را به نردبان تختهای دوطبقه می‌بستند، درحالی‌که گردن‌شان را به پاهایشان بسته بودند. دست‌هایشان پشت کمرشان بود و دهان‌شان را با نوارچسب محکم می‌بستند. آقای وی روتان یکی از تمرین‌کنندگانی بود که از سال ۲۰۰۰ تا سال ۲۰۰۱ تحت این شکنجه قرار گرفت.
بازآفرینی صحنه شکنجه: بستن پاها به نردبان تختی دوطبقه ( به جای آن از تخته چوبی استفاده می شد).
بسته شدن در حالت لوتوس و زیر صندلی قرار گرفتن
بازآفرینی صحنه شکنجه: بسته شدن در وضعیت لوتوس و قرار گرفتن زیرصندلی
خانم گونگ رویی‌پینگ را در پایان سال ۲۰۰۳ در زندان زنان پکن در سلول انفرادی تحت این شکنجه قرار دادند. زندانیان پاهایش را در حالت لوتوس بستند و سرش را با فشار به سمت پایین هل دادند و آن را طوری با طناب بستند که در تماس با پاهایش بود. پس از آن او را زیر چارپایه‌ای هل دادند و روی آن نشستند.
به‌دلیل اینکه خانم گونگ همچنان از نفی کردن باورش خودداری می‌کرد، زندانیان او را بیرون کشیدند و تحت ضرب و شتم قرار دادند. صورت و اطراف چشمانش کاملاً کبود شد. پاهای او نیز دچار ضعف و بی‌حسی شد.
بستن در حالت ایستاده و اعمال شوک
نگهبانان در اردوگاه کار اجباری ماسانحیا تمرین‌کنندگان فالون گونگ را در حالت‌های ایستاده می‌بستند، به‌طوری که قربانیان نمی‌توانستند سر خود را پایین بیاورند. همچنین اگر می‌خوابیدند نگهبانان با باتوم الکتریکی، به گردن و فک‌شان شوک وارد می‌کردند.
بازآفرینی صحنه شکنجه: بستن در حالت ایستاده
در اردوگاه کار اجباری دالیان، دست‌ها و پاهای بعضی از تمرین‌کنندگان را دست‌بند می‌زدند، سپس کل بدنشان را به‌طور سفت و سختی با پلاستیک می‌بستند که باعث می‌شد مانند یک مومیایی به‌نظر می‌رسیدند.
بازآفرینی صحنه شکنجه: پوشاندن مانند یک " مومیایی"
آقای شائو ژونگیی از استان لیائونینگ به‌مدت نه سال زندانی و شکنجه شد
آقای ژنگ شوجون را در استان لیائونینگ تا حد مرگ شکنجه کردند (تصاویر)
آزار و شکنجه یانگ گویی‌یوان، پزشکی در دانشگاه ارتش آزادی‌بخش خلق
مجموعه روش‌های شکنجه جسمانی
