روش‌های شکنجۀ کشیدن روی زمین به‌منظور سوءرفتار با تمرین‌کنندگان استفاده می‌شود

(Minghui.org) در اردوگاه کار جودانگ در استان جیانگ‌سو، نگهبانان به زندانیان دستور دادند که خانم وانگ جیپینگ را با وجود آسیب نخاعی ناشی از سوء رفتار، باشدت از تخت پایین و روی زمین به‌ عقب و جلو بکشند. او از درد فریاد می‌کشید، اما فرد شکنجه‌گر بیش از یک ماه چندین بار در روز او را روی زمین می‌کشید. او در نهایت کاملاً فلج شد.

خانم وانگ تنها فردی نیست که در معرض این سوءرفتار قرار گرفته است. بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ بازداشت‌شده نیز به‌دلیل امتناع از رها کردن باورهای‌شان به‌طور مشابه تحت شکنجه کشیده شدن روی زمین قرار گرفتند.

عاملان شکنجه اغلب در شرایط آب و هوایی بسیار بد چنین شکنجه‌ای را اعمال می‌کنند، تا درد و رنج زندانیان‌شان را افزایش دهند. زمانی که خانم شین شوهوآ اهل بنشی در استان لیائونینگ در اردوگاه کار ماسانجیا بازداشت شد، در زمستان لباس زیرش را درآوردند و او را روی زمین یخ‌‌زده می‌کشیدند.

خانم وو هویو زمانی که در اردوگاه کار اجباری زنان نانموسی در استان سیچوان بازداشت شده بود، در روزهای گرم تابستان تحت شکنجه کشانده شدن روی زمین قرار می‌گرفت. زمانی که روزهای پیاپی او را روی زمین ناصاف و زبر به جلو و عقب می‌کشیدند، درجه حرارت هوا به ۳۹ درجه سانتی‌گراد رسیده بود. بدن چاک چاکش با لباسی پوشیده شده بود که تکه‌تکه بود و با خون، گوشت کنده شده و گرد و خاک و شن به بدنش چسبیده بود.

شکنجۀ کشاندن فرد روی زمین، معمولاً با گرفتن قسمت‌های خاصی از بدن (مانند دست‌ها، پاها و یا موی) شخص انجام می‌شود یا با گرفتن یک شی متصل به بدنِ قربانی (مانند طناب، روسری، دستبند یا پا بند)، روی سطوح مختلف به جلو و عقب کشیده می‌شود. همچنین گاهی اوقات شکنجه‌گر تمرین‌کننده را با شدت از پله‌ها بالا یا پایین می‌کشاند.

کشیدن روی زمین توسط یقه لباس و یا روسری

آقای پان شوجان زمانی که در مه ۲۰۰۹ در اعتراض به حبس غیر قانونی‌اش در زندان هونگزهو دست به اعتصاب غذا زد، با اقداماتی تلافی‌جویانه مواجه شد. نگهبانان در طول ماه‌های زمستان روی زمین یخ‌زده آب می‌ریختند و با گرفتن یقه پیراهنش او را روی زمین می‌کشیدند. آقای پان چندین بار در معرض خفگی واقع شد.

وقتی خانم ژانگ شوشیا اهل شنیانگ در سال ۲۰۰۵ در زندان زنان لیائونینگ محبوس بود، تحت شکنجه مشابهی قرار گرفت. در آن زمان او۶۰ ساله بود و ماجرای مصیبت‌بارش را بازگو می‌کند: «آنها یک روسری را دور گردنم پیچیدند و به وسیله آن مرا روی زمین می‌کشیدند. طولی نکشید که به‌دلیل تنگی نفس از حال رفتم.»

کشیدن روی زمین از طریق گرفتن موها

 

بازآفرینی شکنجه: کشاندن روی زمین از طریق گرفتن موها

دو نگهبان در اردوگاه کار اجباری توموجی در مغولستان داخلی به موهای خانم تان لیون چنگ زدند و در حالیکه او را از موهایش گرفته بودند، از سلول بیرون کشیدند. طولی نکشید که پاشنه‌هایش دچار خونریزی و لباس‌هایش پاره شدند. در روز ۶ ژوئن ۲۰۰۰ هفت تمرین‌کننده خانم دیگر نیز به‌همان شیوه شکنجه شدند.

شکنجه‌گران در حالیکه موهای دکتر لیو شیائورونگ را در دستشان گرفته بودند او را از پله‌ها پایین می‌کشیدند و او را صدها متر تا کارگاه زندان به همان شکل می‌کشاندند. نگهبانان در زندان شماره ۲ شیجیاژوآنگ جلوی حرف زدن او را می‌گرفتند، به این شکل که یک حوله آغشته به مدفوع را روی دهانش نگه می‌داشتند تا او را ساکت نگه دارند. دکتر لیو در ماه مه سال ۲۰۰۱ هر روز به همین شکل شکنجه می‌شد. لباسش و مسیری که او را می‌بردند پر از لکه‌های خونی بود که از جراحات و زخم‌هایش خارج می‌شد.

پس از اینکه خانم ژائو هویجون اهل بنشی واقع در استان لیائونینگ از امضای اظهاریۀ انکار فالون گونگ خودداری کرد، نگهبانان در حالیکه موهایش را در دستشان گرفته بودند او را در استخر پر از آب می‌کشیدند. آنها چنین شکنجه‌ای را «شنا» می‌نامیدند.

خانم ما ژونگبو

در اردوگاه کار اجباری وانجیا نگهبانان یک بار سعی کردند تا خانم ما ژونگبو را به بخش مردان منتقل کنند، اما او قاطعانه از رفتن امتناع کرد. در اقدامی تلافی‌جویانه، یک نگهبان زن موهای خانم ما را در دستش گرفته بود و او را در طول زمین شنی ناصافی روی زمین می‌کشاند، طوری که بدنش پر از جراحت و کبودی شده بود.

کشاندن روی زمین توسط اندام تحتانی و یا پابند

 

بازآفرینی شکنجه: کشاندن روی زمین توسط پاها

آقای ژائو فی اهل دالیان واقع در استان لیائونینگ پس از اینکه در اعتراض به حبس غیر قانونی‌اش در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا در سال ۲۰۰۷ دست به اعتصاب غذا زد، نگهبانان به زندانیان دستور دادند تا پاهایش را بگیرند و او را از سلولش درطبقه چهارم تا کافه تریا در طبقه همکف بکشانند. بعد از این شکنجه‌ها او به‌حدی ضعیف شده بود که نمی‌توانست راه برود. بیش از ده روز متوالی سه بار در روز تحت این شکنجه قرار گرفتن، به شدت آقای ژائو را مجروح کرده بود. خونش روی همۀ پله‌ها و زمین قابل ردیابی بود.

نگهبانان در زندان لان‌جو پاهای آقای وانگ یونگ‌مینگ را در پابندی قرار دادند که بسیار تنگ بود و گوشتش را بریده بود. سپس آنها به زندانیان دستور دادند تا پابند او را گرفته و توسط آن او را وارونه تا محل دفتر روی زمین بکشند. این عمل باعث درد بسیار شدیدی می‌شد.

خانم ژو کویمی و خانم شین شوژنگ در مرکز شستشوی مغزی در شهر وی واقع در استان هبی، به‌دلیل امتناع از رها کردن باورشان به فالون گونگ محبوس شدند. نگهبانان زمین را خیس می‌کردند و پاهای این دو خانم را گرفته و آنها را به جلو و عقب روی زمین می‌کشاندند تا کف زمین «پاک» شود. آنها به‌دلیل این سوءرفتار به‌سختی نفس می‌کشیدند، اما صرفاً تا اتاق‌شان به پشت کشانده می‌شدند و بدون هیچ گونه مراقبت‌های پزشکی در آنجا رها می‌شدند.

کشاندن روی زمین توسط اندام فوقانی

بازآفرینی شکنجه: کشاندن شخص به پایین پله‌ها

خانم ژو گویلین اهل چانگد واقع در استان هونان، در اردوگاه کار اجباری زنان بایمالونگ تحت شکنجه‌های زیادی قرار گرفت. در طول اعتصاب غذایش علیه آزار و شکنجه، عاملان شکنجه هر روز دست‌هایش را گرفته و او را وارونه از طبقه سوم به طبقه همکف می‌کشیدند که جریان خون سیاهرگی مختل می‌شد. به‌همین خاطر تمام بدنش پر ازخراش و کبودی شده بود.

شو شیچیان (دبیر کمیته امور سیاسی و حقوقی ح.ک.چ از شهرک بایگو در ماچنگ) یک بار دستان آقای چیو بینگلو یک تمرین‌کننده فالون گونگ در استان هوبئی را به پشت موتور سیکلت بست. شو موتور را روشن کرد و به‌راه افتاد، درحالیکه آقای چیو پشت سرش روی زمین کشیده می‌شد. هنگامی که آقای چیو به‌خاطر این سوءرفتار از حال می‌رفت، آب سرد روی او می‌ریخت تا به‌هوش بیاید و دوباره سوار موتور می‌شد و به‌راهش ادامه می‌داد.

کشاندن روی زمین توسط دست‌ها و پاها

خانم کائو ییشیانگ زمانی که حاضر به نفی فالون گونگ نشد، رفتن به توالت را برای او ممنوع کردند. در نتیجه شلوارش را خیس می‌کرد و نگهبانان اردوگاه کار اجباری زنان شماره ۲ در شاندونگ به دو زندانی تبهکار دستور دادند تا دست‌ها و پاهای خانم کائو را بگیرند و او را به جلو و عقب بکشند تا ادراری که کف زمین ریخته شده پاک شود.

زمانی که خانم شین شوهوآ در ماه دسامبر سال ۲۰۰۵ در اردوگاه کار اجباری محبوس بود، هر روز او را در زمان صرف غذا بین سلول و کافه تریا روی زمین می‌کشیدند. در مسیر رفتن به کافه تریا نگهبانان او را توسط پا بندش پایین می‌کشاندند در حالیکه صورتش به بالا بود و درنتیجه سرش آسیب می‌دید. در راه بازگشت به سلولش آنها دستبندش را می‌گرفتند و درحالیکه صورتش رو به پایین بود به سمت طبقات بالا روی پله‌ها می‌کشاندند. مسیر ۳۰۰ متری به کافه تریا با سنگریزه پوشانده شده بود. خانم شین به‌شدت مجروح شده بود و لکه‌های خونش در مسیر و راه پله‌ها به‌چشم می‌خورد.

مقالات مرتبط به چینی: http://www.minghui.org/mh/articles/2015/3/17/中共 酷刑 - 拖 刑 (1) -306282.html