(Minghui.org) هم‌تمرین­کننده «الف» اخیراً کارمای بیماری جدی­ای را تجربه کرد. سایر تمرین­کنندگان فالون دافا در منطقه­ ما درباره­ این وضعیت شنیدند و در این باره بحث و گفتگو کردند. تمرین­کننده «ب» گفت که ما نباید هیچ چیز بدی، درباره تمرین­کننده الف بگوییم، نباید این خبر را بیشتر پخش کنیم یا درباره وابستگی­هایش صحبت کنیم. تمرین­کننده ب گفت ما باید همیشه درباره جنبه­های مثبت تمرین­کننده الف فکر کنیم و تنها ازاین طریق، افکار درستمان می­تواند به او کمک کند. تمرین‌کننده الف نیز بر این باور بود که گفتن هر چیز منفی­ای درباره خودش بهانه­ای برای نیروهای کهن خواهد بود تا به آزار و شکنجه او ادامه دهند. سایر تمرین­کنندگان نظرات متفاوتی داشتند و ما نمی‌توانستیم به توافق برسیم.

بعد از این واقعه، اغلب می­شنیدم هم­تمرین­کنندگان می­گویند: «ما نباید به هیچ چیز منفی­ای درباره خودمان اشاره کنیم.» درباره این فکر کردم که آیا این نظر درست است یا نه، آیا این چیزی است که فالون دافا به ما یاد داده یا نه و اینکه آیا هم‌تمرین‌کنندگان درک خودشان را با تزکیه دافا مخلوط نکرده‌اند.

با این ایده موافقم که وقتی هم­تمرین­کنندگان در طی رنج و محنت‌های کارمای بیماری با هم صحبت می‌کنند، باید همدیگر را تشویق و دلگرم کنند. اما اگر تمرین­کننده­ای با شنیدن هر چیز منفی­ای درباره خود احساس ناراحتی کند، آیا آن یک آزمایش نیست که باید از آن عبور کند؟

ما نمی­توانیم کسی را مجبور کنیم که بخاطر اشتباهاتش به درون نگاه کند، چرا­که تزکیه، اختیاری است. همچنین هیچ اشتباهی در آن نیست که بر جنبه­های مثبت هم­­تمرین­کنندگانمان تأکید کنیم. ما باید نیکخواهانه به آنها کمک کنیم تا در طول محنت‌هایشان ازمنظر فا، درباره مسائل فکر کنند.

اما احتمالاً این مطابق فا نیست که گفته شود: «ما نباید به هیچ چیز منفی­ای درباره خودمان اشاره کنیم.» صحبت درباره مشکلاتمان دلیل مداخله­ نیروهای کهن نیست. نیروهای کهن از وابستگی­ها و شکاف­هایمان استفاده می­کنند تا ما را تحت آزار و شکنجه قرار دهند، خواه به آنها اشاره کنیم یا نه.

روند تزکیه شامل ازبین بردن وابستگی­ها و ذهنیت بشری است. این درست است که به هم یادآوری کنیم تا به درون نگاه کنیم. اگر می­بینیم جایی هم­تمرین­کنندگان ضعیف عمل کرده­اند و لغزیده­اند، باید به آن اشاره کنیم و کمکشان کنیم وابستگی­هایشان را ازبین ببرند. استاد به ما آموختند: «نگاه به درون یک ابزار جادویی است.» («آموزش فا در کنفرانس بین‌المللی فای واشنگتن دی‌سی ۲۰۰۹»)

ما تزکیه­کنندگان باید همیشه ابزار جادویی­مان را به­خاطر داشته باشیم. وقتی که با مداخله­ی نیرو­های کهن مواجه می­شویم، باید به درون نگاه کنیم و به عنوان یک بدن واحد وابستگی­هایمان را ازبین ببریم، ازجمله تمرین­کنندگانی که کارمای بیماری را تجربه می­کنند. این فرصت خوبیست برای ما که آزار و شکنجه نیروهای کهن را نفی کنیم و با هم رشد کنیم.

ما تمرین­کنندگان دافا وضعیت‌های متعددی را برای آبدیده شدن تجربه کرده­ایم و از میان سفر دشوار تزکیه گذشته­ایم. هیچ کسی نباید فقط بخاطر اینکه یک امتحان را به خوبی پشت سر نگذاشته، اعتمادبه‌نفسش را در تزکیه از­دست بدهد. وقتی هم‌تمرین‌کنندگانی که با رنج و محنت‌ها مواجه می‌شوند، در وضعیت روحی بدی هستند، باید تشویقشان کنیم، کارهای درست گذشته­یشان را تحسین کنیم و کمکشان کنیم که افکار درستشان را مجدداً به‌دست بیاورند.

به بیانی دیگر، این نیز ضروری است که خونسرد باقی ماند و بعد از شنیدن کلمات تشویق‌کننده به درون نگاه کرد. برای تغییر و رشد خودمان، ازبین بردن وابستگی‌ها و افکار بد ضروری است. این همچنین چیزی است که سبب خارق‌العاده شدن تزکیه‌کنندگان می­گردد.

بعد از شنیدن تبادل تجربه هم­تمرین­کنندگان درباره اینکه چگونه آنها به درون نگاه کردند و وابستگی­هایشان را رها کردند، تمرین‌کننده الف تصدیق کرد که از تمرین­کننده «پ» کینه به دل گرفته بود. الف گفت وقتی که پ را می­دید، احساس تنفر داشت. اما اکنون رفته‌رفته موفق شده که تنفر را رها کند‌. تمرین­کننده الف یکی از دلایل کارمای بیماری‌اش را پیدا کرد. پزشکی نوین هم تئوری­ای درباره اینکه چگونه تنفر می­تواند سبب بیماری شود، دارد. برای تزکیه­کنندگان، تنفر وابستگی قوی­ای را نشان می‌دهد. وقتی ما آن وابستگی را پیدا می­کنیم و از آن رها می­شویم، ذهنمان می­تواند آرام شود و متعاقباً علائم کارمای بیماری باید از هم پاشیده شوند.

مطالب بالا درک محدود من هستند. لطفاً به هر چیز نادرستی اشاره کنید.