آغاز سلسله‌مراتب دستور برای آزار و شکنجه فالون گونگ با تأسیس اداره ۶۱۰

(Minghui.org) "من کتاب‌های فالون گونگ را خوانده‌ام. می‌دانم شما افراد خوبی هستید که به‌طور غیرمنصفانه‌ای با شما رفتار شده است. اما من فقط یک دستوربگیر هستم. اگر مقامات بالاتر بخواهند شما را شکنجه کنند، نمی‌توانم کاری برایتان انجام دهم."

این سخنان را وی مینگ، مأموری از اداره پلیس شینهوا در استان هبی، درحالی بیان ‌کرد ‌که تمرین‌کننده محلی فالون گونگ به ‌نام شی لیلی را در ماه نوامبر ۲۰۰۰، بازداشت می‌کرد.

بای جی‌یوآن، همکار وی مینگ، افزود: "من باید هرچه را که رؤسایم دستور می‌دهند انجام دهم، حتی اگر به‌ معنای قتل باشد. فرقی نمی‌کند که آن فرد خوب یا بد باشد. خط‌مشی سرکوب فالون گونگ قرار نیست تغییر کند. حتی اگر چنین اتفاقی بیفتد، آن در آینده‌ای بسیار دور خواهد بود. زمانی که این اتفاق بیفتد، مدت‌ها پیش من از این دنیا رفته‌ام."

تمرین‌کننده فالون گونگ فانگ ژیژونگ نیز این صحبت‌ها را شنید. فانگ، ۷۰ ساله، براثر شکنجه شدید در اداره پلیس تی‌کو در ویفانگ، واقع در استان شاندونگ، جان خود را ازدست داد.

یانگ نان، رئیس این اداره، گفت: "من درحال عمل به دستورات آنها هستم. حتی اگر آن کار جنایت باشد، این تقصیر و گناه آنها است، نه تقصیر من. اگر قرار است کسی جوابگو باشد، آنها باید جواب بدهند، نه من."

این نوع تفکر فقط مختص این سه مأمور پلیس نیست، بلکه نگرش معمول مأموران پلیس چین درخصوص مسئله فالون گونگ است. در این دو مثال که، یکی از مأموران از هبی و دیگری از شاندونگ است، آنها پایین‌ترین بخش از سلسله‌مراتب دستوری هستند که در بالاترین نقطه توسط اداره ۶۱۰ کنترل می‌شود: یک سازمانی امنیتی تأسیس شده به‌دست حزب برای هماهنگ کردن و اجرای سیاست آزار و شکنجه فالون گونگ.

ادار ه ۶۱۰ به‌دست رهبر سابق کمونیست، جیانگ زمین، تأسیس شد که در ۱۰ ژوئن ۱۹۹۹، این آزار و شکنجه را آغاز کرد- از این جهت این‌گونه نامگذاری شد. این اداره قدرتی مطلق در سراسر بخش‌های دیگر دولت دارد.

این آزار و شکنجه از بازداشتگاه‌ها آغاز ‌شد، جایی که تمرین‌کنندگان به‌طور معمول پس از بازداشت، به آنجا برده می‌شدند. بخش امنیت داخلی محلی، تحت نظارت اداره ۶۱۰، پرونده‌ها را بررسی  می‌کند که معمولاً پرونده‌ها در سیستم فاسد دادگاه چین دنبال شده و تمرین‌کنندگان به حبس محکوم می‌شوند.

اما بسیاری از تمرین‌کنندگان را مستقیماً به مراکز شستشوی مغزی که تحت نظارت مستقیم اداره ۶۱۰ است، می‌برند. این مراکز را "زندان‌های سیاه" نیز می‌نامند، زیرا تمرین‌کنندگان را بدون هیچ گونه تشریفات اداری و قانونی می‌پذیرند.

این مقاله تمام مراحل در سلسله‌مراتب جنایی این دستور را شرح می‌دهد که از اداره ۶۱۰ آغاز می‌شود.

خلافکاران در بازداشتگاه: "تو را می‌زنیم و آنها دوره محکومیت ما را کاهش می‌دهند."

در ماه دسامبر ۲۰۰۰، تمرین‌کننده وو سوچیو از شیجیاژوانگ همراه شش تمرین کننده دیگر، پس از بازداشت به بازداشتگاه منطقه چونگ‌ون فرستاده شد. در سلول زندان، شش خلافکار زندانی به مدت هشت ساعت تمام آنها را کتک زدند.

این زندانیان می‌گفتند: "ما این کار را با بسیاری از فالون گونگی‌ها [تمرین‌کنندگان] انجام می‌دهیم. این مسئله چیزی عادی است: تو را می‌زنیم، درعوض آنها محکومیت ما را کاهش می‌دهند. درواقع، این تمام چیزی است که ما می‌خواهیم. مسئولین می‌گویند این کار را انجام دهیم، بنابراین ما هم آن را انجام می‌دهیم."

مأمور بخش امنیت داخلی: "می‌توانی از من شکایت کنی، اما موفق نخواهی شد."

خانم ژان ژونگ‌رونگ از یان‌تایی، واقع در استان شاندونگ، در ۴ ژوئیه ۲۰۱۱، بازداشت شد و به بازداشتگاه شماره ۲ برده شد. در ۱۱ ژوئیه، پسر و خانواده‌اش به بخش امنیت داخلی محلی مراجعه کردند و درخواست آزادی او را کردند.

ژنگ سویی‌یو، مسئول این بخش گفت: "ما فقط دستورات را اجرا می‌کنیم. من مطالب فالون گونگ را خوانده‌ام و می‌دانم که تمرین‌کنندگان فالون گونگ بی‌گناه هستند. اما حق انتخاب ندارم. می‌توانی از من شکایت کنی، اما موفق نخواهی شد."

در ۲۰ ژوئیه، خانم ژان به یک ‌سال و شش ماه حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم شد.

نگهبانان در اردوگاه کار اجباری: "رؤسا به ما گفته‌اند که آنها را شکنجه کنیم."

قبل از تعطیلی سیستم اردوگاه‌های کار اجباری، بخش امنیت داخلی گاهی‌اوقات، تمرین‌کنندگان را بدون طی کردن مراحل قانونی، مستقیماً به اردوگاه‌های کار اجباری می‌فرستاد. نگهبانان آنجا ادعا می‌کردند که فقط مطابق دستورات مافوقشان، تمرین‌کنندگان را شکنجه می‌کنند.

خانم مان چان‌رونگ از دالیان، واقع در استان لیائونینگ، در اردوگاه کار اجباری دالیان شکنجه شد. درحالی‌که از چارچوب قاب پنجره‌ای آویزان شده بود، نگهبانان با باتوم‌های الکتریکی به او شوک اعمال می‌کردند، با چوب‌های لاستیکی او را کتک می‌زدند و به‌قدری به این کار ادامه دادند که وی از هوش رفت.

رنگ پاهایش کبود و عضلاتش منقبض شده بودند. سپس نگهبانان او را وادار کردند که روی چارپایه‌ای کوچک بنشیند. از فاصله‌ای دور می‌شنید که نگهبان سویی زیچیانگ به سایر نگهبانان می‌گفت: "رؤسا به ما گفتند که آنها را شکنجه کنیم."

زندانیِ اردوگاه کار اجباری: "نمی‌توانم دستورات مسئولین زندان را نادیده بگیرم."

زندانیان در این اردوگاه کار اجباری اغلب مجبور بودند تمرین‌کنندگان فالون گونگ را شکنجه کنند.

خانم چن ژن‌بو، تمرین‌کننده‌ای از پینگدو، واقع در استان شاندونگ، در اردوگاه کار اجباری شماره ۲ زنان استان حبس بود. لیو ون‌رونگ، یک زندانی خلافکار در همان سلول، او را شکنجه می‌داد. لیو غذایش را می‌دزدید، به او اجازه نمی‌داد از توالت استفاده کند، به او توهین می‌کرد و او را کتک می‌زد.

یک‌بار لیو موهای خانم چن را گرفت و سرش را چند بار به‌شدت به دیوار کوباند. زمانی دیگر، لیو پس از آنکه او را هل داد و روی زمین انداخت، با دو پایش به روی او رفت و به سایر زندانیان گفت که او را کتک بزنند.

به‌خاطر شکنجه کردن خانم چن، زمان محکومیت لیو کاهش یافت.

قبل از آزادی‌ خانم چن، لیو او را درآغوش گرفت، گریست و گفت: "خیلی متأسفم. نمی‌خواستم تو را شکنجه کنم. مسئولین به من دستور دادند و نمی‌توانستم آن را نادیده بگیرم. تو خیلی رنج کشیدی."

دادستان: "مجبورم کاری را که اداره ۶۱۰ از من می‌خواهد، انجام دهم."

تمرین‌کنندگانی که به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده نشدند نیز تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند.

در سپتامبر ۱۹۹۹، هنگامی‌که آقای لی جیان‌هویی از شنژن، واقع در استان گوانگ‌دونگ بازداشت شد، دادستان شنژن به او گفت: "تو بی‌گناه هستی، اما مجبوریم تو را تحت آزار و شکنجه قرار دهیم. این از لحاظ سیاسی، ضروری است. این دستوری از سوی مسئولین است."

درخصوص اکثر پرونده‌ها، دادستان‌ها قانون را نادیده می‌گیرند و به خواسته‌های اداره ۶۱۰ تن درمی‌دهند. در نمونه دیگری، وانگ مینگ‌شیانگ و یو پیلینگ به‌وسیله اداره ۶۱۰ و پلیس محلی در شهر لیانیونگانگ، واقع در استان جیانگسو، بازداشت شدند. آنها را به دادستان‌های آن بخش تحویل دادند.

وانگ به سه سال زندان و یو به چهار سال زندان محکوم شد. دادستان نزد وکلای ‌مدافع آنها اقرار کرد: "حقیقتاً هیچ مبنای قانونی‌ای که بتوانیم آنها را متهم کنیم، نداشتیم. اما آن دستور مستقیم اداره ۶۱۰ بود و مجبور بودیم از آنچه اداره ۶۱۰ دستور می‌داد، اطاعت کنیم."

قاضی: "مجبورم از دستورات مقامات بالا اطاعت کنم."

چگونه قضات محاکمه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را اداره می‌کنند؟

در ۶ اوت ۲۰۱۳، خانواده تمرین‌کننده وانگ جین‌بو از بخش ییتونگ، واقع در استان جیلین، به دادگاه منطقه نینگ‌جیانگ درشهر سونگ‌یوآن رفت تا تحقیق کند که دادگاه محاکمه وانگ چه موقع برگزار می‌شود. به آنها گفته شد که قبلاً دادگاهی محرمانه تشکیل شده است.

از قاضی پرسیدند که چرا به آنها اطلاع ندادند. قاضی لو پینگ گفت که لزومی نداشت به شما اطلاع دهیم. وی همچنین از اعلام زمان تشکیل دادگاه خودداری کرد.

هنگامی‌که خانواده وی درباره قانونی بودن چنین محاکمه‌ای سؤال کردند، لو گفت: "هیچ حاکمیت قانونی وجود ندارد. حزب به من پول می‌دهد، بنابراین، من باید هر دستوری را که می‌دهد، اجرا کنم."

رئیس زندان: "ما باید ۹۰% آنها را 'تبدیل' کنیم؛ این یک دستور است."

از مسئولین زندان انتظار می‌رود که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را "تبدیل" کنند؛ آنها را مجبور کنند که باورشان را انکار کرده و اظهارنامه‌ای را امضا کنند، دال بر اینکه دیگر فالون گونگ را تمرین نمی‌کنند.

در سال ۲۰۱۲، زندان فانجیا‌تای در شهر شایانگ، واقع در استان هوبی، نرخ "تبدیل" تمرین‌کنندگان را افزایش داد. رئیس زندان چانگ جین‌فو اعلام کرد که ۹۰% تمرین‌کنندگان باید "تبدیل" شوند. او مأموران پلیسی را به هربخش زندان اختصاص داد تا دستورش را اجرا کنند.

مأموران برای تبدیل هرتمرین‌کننده فالون گونگ، ۱۰ هزار یوآن پاداش می‌گرفتند. افرادی که بخش اعظم تمرین‌کنندگان را "تبدیل" می‌کردند، ترفیع مقام می‌گرفتند. بسیاری از مأموران تحت تأثیر پاداش‌ها و مزایا تشویق می‌شدند که تمرین‌کنندگان را به‌طور وحشیانه‌ای شکنجه کرده و آنها را وادار به امضای اسنادی کنند.

مأمور پلیسی در زندان جیاموسی به یک تمرین‌کننده گفت: "بر طبق دستورات، تا زمانی‌که تعداد مرگ‌ها کمتر از تعداد مشخصی باشد، حتی اگر شما را تا سرحد مرگ تحت ضرب‌وشتم قرار دهیم، مشکلی متوجه ما نخواهد بود."

مأموران پلیس در زندان جیاموسی، سه تمرین‌کننده را طی دو هفته تا سرحد مرگ کتک زدند. این زندان هرگز جسد یکی از قربانیان، به‌نام چین یوئمینگ را به خانواده‌اش تحویل نداد.

کارکنان مرکز شستشوی مغزی: "قانون اساسی هیچ مفهومی ندارد. اداره ۶۱۰ بالاتر از قانون است."

در گذشته، علاوه بر فرستادن تمرین‌کنندگان به زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری، آنها را به مراکز شستشوی مغزی نیز می‌فرستادند. این مراکز به‌دست اداره ۶۱۰ تأسیس شده‌اند و توسط هیچ قانونی کنترل نمی‌شوند.

در اداره ۶۱۰ استان هوبی، به نام مؤسسه آموزش حقوقی هوبی، قانونی وجود دارد که برطبق آن کارکنان می‌توانند از هر روشی که مایلند، برای "تبدیل" تمرین‌کنندگان استفاده کنند. مأمورانی که در انجام آن موفق می‌شدند، پاداش یا ترفیع مقام می‌گیرند.

رئیس این مرکز شستشوی مغزی ادعا می‌کرد: "ما بالاتر از قانون هستیم."

آقای لی شووو، معلم مدرسه ابتدایی، ۶۵ ساله، از شهرستان پینگ‌شان، واقع در استان هبی، در ۱۷ ژوئیه ۲۰۰۱، به یک مرکز شستشوی مغزی محلی برده شد. ژانگ شین‌گانگ و شش نفر دیگر از ادار ه ۶۱۰، آقای لی را در صبح روز ۹ اکتبر به سلولی کوچک بردند.

ژانگ از آقای لی خواست که فالون گونگ را رها کند. لی گفت: "فالون گونگ مرا شفا داده است. چگونه می‌توانم از آن دست بکشم؟"

ژانگ گفت: "اگر فالون گونگ تو را شفا داده، امروز، تو را آنقدر می‌زنم تا دوباره مریض شوی."

آقای لی پاسخ داد: " این کار نقض قانون است."

ژانگ شین‌گانگ گفت: "من تازه از مدرسه حقوق فارغ‌التحصیل ‌شده‌ام. البته می‌دانم که این کار برخلاف قانون است. اما به تو می‌گویم که نمی‌توانی از اینجا بیرون بروی. حتی اگر بیرون بروی و از من شکایت کنی، پیروز نخواهی شد. ما شکست‌ناپذیر هستیم. حزب به من دستور داده که تو را تحت ضرب‌وشتم قرار دهم. جیانگ زمین و اداره ۶۱۰ به من این دستور را داده‌اند."

این روزها، اداره ۶۱۰ تمام قوانین را تعیین می‌کند. من طرفدار اداره ۶۱۰ هستم. قانون اساسی هیچ مفهومی ندارد. آنچه را که اداره ۶۱۰ اراده کند، انجام می‌شود. اگر امروز از فالون گونگ دست بکشی، همین حالا تو را به خانه می‌فرستیم. اگر از انجام آن اجتناب کنی، تصمیم دارم تو را با این چماق کتک بزنم."

آقای لی شووو با آنها همکاری نکرد، بنابراین ژانگ و شش مأمور دیگر به‌قدری با باتون‌ها وی را تحت ضرب‌وشتم قرار دادند که وی از‌هوش رفت. پس از آنکه به‌هوش آمد، ژانگ وارد سلول شد، پودر فلفل به چشمان آقای لی اسپری کرد. درد آن باعث شد که آقای لی دوباره به مدت هفت ساعت بی‌هوش شود.

اداره ۶۱۰ بالاترین قدرت است

اداره ۶۱۰ پلیسی را که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تحت شکنجه قرار می‌دهد یا بر شکنجه آنها نظارت دارد، کنترل می‌کند. این جریان ۱۶ سال است که ادامه دارد. مأموران پلیس و خلافکاران، صرفاً حلقه‌ها و پیوندهایی در سلسله‌مراتب این دستور هستند. وقتی آنهایی که مسئول آزار و شکنجه‌اند، به میز محاکمه کشانده شوند، نه اداره ۶۱۰ و نه جیانگ زمین معاف نخواهند بود.