(Minghui.org) درک این موضوع برای بسیاری از مردم مشکل است که چرا حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) و رهبر پیشینش، جیانگ زمین، چنین آزار و شکنجه شدیدی را علیه گروهی مانند فالون گونگ که تمرین مدیتیشن آرام‌بخشی را انجام می‌دهند، شروع کردند. نه‌تنها این آزار و شکنجه جان ده‌ها میلیون تمرین‌کننده را به‌خطر انداخت، بلکه جان بسیاری از چینی‌ها را نیز به‌لب آورد. تا ماه آوریل ۲۰۱۵ بیش از ۲۰۰ میلیون نفر از مردم چین، به‌خاطر اعمال وحشیانه اخیر حزب، از عضویت در ح.ک.چ و سازمان‌های وابسته به آن خارج شده‌اند. چه چیزی حزب را برانگیخت تا چنین طرح نابودکننده‌ای را شروع کند؟ واضح است که آزار و شکنجه توسط رهبر حزب هدایت می‌شد. با بررسی اسناد تاریخی از زمان شروع آزار و شکنجه، می‌توانیم موارد صریح سوء‌استفاده جیانگ از قدرت را مشخص کنیم. همانند سلف پیشین خود مائو ز‌دانگ، هیچ چیز در دستیابی به برنامه‌های سیاسی شخصی جیانگ جلودار او نبود.
مداخله در امور هیئت دولت
پس از بازداشت و حبس تمرین‌کنندگان در تیان‌جین در ۲۳ آوریل ۱۹۹۹ به‌دلیل دادخواستی مسالمت‌آمیز نسبت به رفتار خشونت‌بار چند مقام محلی، به آنها گفته شد که باید برای دادخواهی به پکن بروند.
از آنجا که اداره استیناف زیر نظر هیئت دولت کار می‌کرد، نخست‌وزیر ژو رونگ‌جی در ۲۵ آوریل با نمایندگان تمرین‌کنندگان ملاقات کرد و خاطر‌نشان ساخت که آنها اختیار دارند که عقیده خود را دنبال کنند. صحبت این بود که رفتار برخی از مقامات مناسب نبوده است.
یکی از سخنگویان اداره استیناف حتی طی اظهاریه‌ای تأکید بر سیاست آزادی عقیده در چین کرد.
بسیاری از رسانه‌های خبری خارج از چین این سخنان را گزارش کردند و آن را به‌عنوان بهبود در دولت چین قلمداد کردند. متأسفانه جیانگ از این نتیجه‌‌گیری خوشحال نبود.
بر اساس مطلبی که در نشریه اپک تایمز منتشر شده، جیانگ همان شب به تمام اعضای کمیته مرکزی پولیتبورو نامه‌ای ارسال کرد و در آن به فالون گونگ حمله کرد.
طی جلسه روز بعد، ژو رونگ‌جی گفت که تمرین‌کنندگان فالون گونگ فقط می‌خواهند ذهن و بدن‌شان را بهبود بخشند.
ژو گفت: «به نظر منطقی نمی‌آید که ادعا کرد آنها طرحی سیاسی دارند. باید آن را به حال خود بگذاریم.»
اما گفته شد که جیانگ از جایش بالا پرید و انگشتش را به‌سوی ژو نشانه رفت و گفت:
«مزخرف! یاوه! این موضوعی حیاتی است که درگیر زندگی و مرگ حزب‌مان است. برخی از یاران ما واقعاً حساسیت سیاسی ندارند.»
سپس به لوئو گان، دبیر پیشین کمیته امور سیاسی و حقوقی (PLAC) دستور دادکه فالون گونگ را به‌دقت بررسی کند.
جیانگ فریاد زد: «انجام این کار را باید در اولویت بالا قرار دهیم. باید تمام جزئیات را بررسی کنیم و هیچ شکافی باقی نگذاریم!»
از آنجا که اعضای کمیته دائمی پولیتبورو به ماهیت غیرسیاسی فالون گونگ واقف بودند، همه اعضای این کمیته به‌جز جیانگ از سرکوب فالون گونگ امتناع ورزیدند. جیانگ در اقلیت ۱ به ۷ بود.
اما او دست‌بردار نبود. جیانگ در حرکتی مشابه سلف خود مائو، یک گروه ضربت ویژه را با عنوان «اداره ۶۱۰» ایجاد کرد که نامش برگرفته از تاریخ تأسیس آن اداره، ۱۰ ژوئن، بود. این اداره به‌صورت یک نهاد فراقانونی اداره می‌شود به‌طوری‌که قدرت برکناری مقامات اجرائی و قضایی در هر سطح از دولت را دارد و قرار بود که عامل اصلی اجرا کننده اراده جیانگ درخصوص آزار و شکنجه باشد.
دزدیدن سیستم قضایی
با اینکه جیانگ در ۲۰ ژوئیه ۱۹۹۹ دستور شروع آزار و شکنجه فالون گونگ را صادر کرد، هیچ مبنای قانونی برای چنین سرکوب گسترده‌ای وجود نداشت. بنابراین او تصمیم گرفت که پایه و اساسی از خود درست کند.
به‌دستور او، کنگره ملی خلق قانونی «ضد فرقه» را در ۳۰ اکتبر ۱۹۹۹ وضع کرد. گرچه چنین قانون عطف به ماسبقی به‌طور‌کلی در جوامع حقوقی سراسر جهان ممنوع شده است، اما جیانگ و پیروانش از آن علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده کردند.
بر اساس این قانون تدوین شده، وانگ ژیون و سه عضو دیگر انجمن تحقیق فالون دافا به ۱۸ سال زندان محکوم شدند. لوئو گان زیرکانه ۲۶ دسامبر ۱۹۹۹، روز بعد از کریسمس را که بیشتر روزنامه‌نگاران غربی در مرخصی بودند، به‌عنوان روز محاکمه انتخاب کرد.
بیش از ۳۰۰ تمرین‌کننده در محل حاضر شدند تا بر اساس تشریفات جلسه دادگاه به‌عنوان ناظر در جلسه شرکت کنند، اما آنها همگی بازداشت شدند و بعداً به بازداشتگاه‌ها و اردوگاه‌های کار منتقل شدند.
جیانگ زمانی‌که موقع به‌کار بستن قانونش شد، حتی بر اساس قوانین وضع شده خود نیز عمل نکرد. با اینکه این قانون تنها اعمال مشخصی را غیرقانونی اعلام کرده بود، که تمرین‌کنندگان حتی از ابتدا نیز آنها را نقض نکرده بودند، جیانگ و تبلیغات رسانه‌ای خود با ادعای اینکه همه تمرین‌کنندگان فالون گونگ جنایتکار هستند، از قانون سوء استفاده کردند.
در ۱۶ سال گذشته، بیشتر تمرین‌کنندگانی که رسماً محکوم شدند، بر اساس ماده ۳۰۰ قانون جنایی چین مجرم شناخته شدند. گرچه دادگستری کل و دادگاه عالی برای متهم کردن فالون گونگ تفاسیری قضایی منتشر کردند، اما چنین اقداماتی عملاً غیرقانونی بود چراکه بر اساس قانون چین، چنین تعابیری باید توسط قانون اساسی به‌تصویب رسیده باشد.
بیشتر اینکه، ماده ۳۶ قانون اساسی چین به‌روشنی از آزادی عقیده حمایت می‌کند. آن به این معنی است که سرکوب تمرین‌کنندگان فالون گونگ تنها به‌خاطر باورشان، از ابتدا هیچ مبنای قانونی نداشته است.
سوء استفاده از قدرت نظامی
جیانگ به‌عنوان رئیس کمیسیون مرکزی ارتش (CMC) بین سال‌های ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۴ از قدرت نظامی‌اش نیز سوء‌استفاده کرد تا آزار و شکنجه را شروع کرده و آن را شدیدتر کند.
پس از اینکه شش تن از اعضای کمیته دائمی پولیتبورو پیشنهاد جیانگ را مبنی بر آزار و شکنجه فالون گونگ رد کردند، او به لیائو شیلونگ، فرمانده منطقه نظامی چنگدو و معاون دبیر کمیسیون حزب، متوسل شد. لیائو با بخش اطلاعات منطقه نظامی چنگدو کار می‌کرد و اطلاعاتی را به‌دروغ مبنی بر اینکه فالون گونگ ح.ک.چ را سرنگون خواهد کرد درست کرده بود. جیانگ با استفاده از این اطلاعات به تمام اعضای دائمی پولیتبورو فشار آورد تا او را در این سرکوب حمایت کنند.
کمی بعد از دادخواهی صلح‌آمیز ۲۵ آوریل، جیانگ به ژانگ وانیان، قائم‌مقام کمیسیون مرکزی ارتش دستور داد تا فوراً ارتش کشور و نیروهای پلیس مسلح را برای عملیاتی علیه فالون گونگ آماده کند. واحد عمومی کارکنان و واحد سیاسی عمومی فوراً دستوری فوری صادر کردند که کارکنان فعال در خدمت ارتش، پرسنل بارنشسته ارتش و خانواده‌های‌شان را از تمرین کردن فالون گونگ منع می‌کرد. این دستور به‌کرات از طریق تمام سطوح ارتش آزادی‌بخش خلق (PLA) ابلاغ شد.
با اینکه آزار و شکنجه در سال ۱۹۹۹ به‌طور کامل اجرا شد، با آگاهی تعداد بیشتری از مردم از این آزار و شکنجه ناعادلانه، این عملیات پرهزینه در سال ۲۰۰۰ با مقاومت و ایستادگی مواجه شد.
سپس جیانگ و حکومتش خودسوزی میدان تیان‌آن‌من را در ۲۳ ژانویه صحنه‌سازی کردند که به‌اصطلاح تمرین‌کنندگان فالون گونگ را نشان می‌داد که خود را آغشته به گازوئیل کرده و به‌نام ایمان‌شان خود را شعله‌ور می‌کردند. این تبلیغات نمایشی وحشت‌انگیز بسیاری از مردم چین را کاملاً شستشوی مغزی کرد و آزار و شکنجه را به مرحله تازه‌ای وارد کرد.
در خارج از چین، با نمایش فیلم مستند آتش دروغین دیری نگذشت که حقه بودن این حادثه آشکار شد. پس از اینکه در ۵ مارس ۲۰۰۲ چندین تمرین‌کننده در رسانه تبلیغاتی در دست دولت، رخنه کردند تا این حقایق را در چانگچون نمایش دهند، جیانگ به منطقه نظامی آنجا دستور داد تا در حالت آماده‌باش نبرد درجه دو قرار بگیرند. فرماندهی جزء ارتش شهر چانگچون و نیروهای مسلح پلیس استان جیلین در آماده‌باش نبرد درجه یک قرار گرفتند.
لیو جینگ، رئیس اداره ۶۱۰ و قائم مقام وزارت امنیت عمومی شخصاً به چانگچون رفتند تا این موضوع را پیگیری کنند. طی چند روز ۵۰۰۰ تمرین‌کننده فالون گونگ بازداشت شدند و هفت نفر بر اثر شدت شکنجه در زندان پلیس کشته شدند.
علاوه براین، نیروی ارتش نیز نقشی حیاتی در برداشت اعضای بدن زندانیان عقیدتی زنده، سانسور اینترنتی و تلاش در ترور آقای لی هنگجی، بنیان‌گزار فالون گونگ، ایفا کرد.
ترفیع مرتکبین اصلی
پس از اینکه لیائو اطلاعات خبری جعلی را به جیانگ ارائه داد، به رئیس بخش لجستیک عمومی ارتش آزادی‌بخش خلق ترفیع یافت و عضو کمیسیون مرکزی ارتش حزب شد. بعداً او با ایجاد حمایت ارتش، نقش مؤثری در تأسیس چرخه عرضه تجارت اعضای بدن ایفا کرد.
نمونه دیگر از فردی که با ورود به دسته آزار و شکنجه به پیشرفت موقعیت سیاسی خود کمک کرد، بو شیلای، شهردار دالیان در زمان بازدید جیانگ در اوت سال ۱۹۹۹ است.
جیانگ گفت: «با فالون گونگ سختگیر باش و با ترفیع پاداش خواهی گرفت.»
بو این سخنان را مورد ملاحظه جدی قرار داد. او فوراً دستور به توسعه زندان‌ها و اردوگاه‌های کار داد تا تعداد بیشتری از تمرین‌کنندگان را در خود جای دهند. سیاست‌های شستشوی مغزی او در اردوگاه کار ماسانجیا به‌عنوان نمونه‌ای برای مطالعه سراسری متمایز شد.
کمی بعد بو به فرماندار استان لیائونینگ ترفیع داده شد.
نقش کلیدی او در برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده و نمایشگاه‌های اجساد نگهداری‌شده منجر به یکی از تاریک‌ترین بخش‌های تمدن بشر شد.
پیش از اینکه جیانگ در سال ۲۰۰۴ از رهبری ح.ک.چ استعفا دهد، او با توسعه کمیته دائمی ۷ نفره به ۹ عضو، تعداد بیشتری از متحدین مورد اعتماد را به مقام‌های بالاتری ترفیع داد. به‌این نحو او می‌توانست به نفوذ در سیاست چین و آزار و شکنجه فالون گونگ ادامه دهد.
اخیراً بسیاری از بازیگران کلیدی این سرکوب، در کشمکش‌های سیاسی داخلی به‌پایین کشیده شده‌اند. پس از اینکه وانگ لیجون، رئیس پلیس شهر چانگ‌چینگ در سپتامبر ۲۰۱۲ محکوم شد، بو به‌دلیل فساد مجرم شناخته شد و به حبس ابد محکوم شد. لی دونگ‌شنگ، معاون وزارت امنیت عمومی و رئیس اداره ۶۱۰ ظاهراً در دسامبر ۲۰۱۳ تحت نظر قرار گرفت. شو کایهو، نایب رئیس کمیسیون مرکزی ارتش در مارس ۲۰۱۵ هنگامی‌که در دادگاه نظامی محاکمه می‌شد بر اثر سرطان درگذشت.
حتی ژو یونگ‌کانگ، عضو پیشین کمیته دائمی پولیتبورو و دبیر کمیسیون امور سیاسی و حقوقی (PLAC از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲) متهم به رشوه‌خواری، سوء‌استفاده از قدرت و افشای عمدی اسرار دولتی شد.
با اینکه آزار و شکنجه فالون گونگ یا تجارت نامشروع اعضای بدن جزو اتهامات آنها نیست، طولی نخواهد کشید که حقیقت روشن شود.
با ممنوع کردن فالون گونگ در ژوئیه ۱۹۹۹، جیانگ ادعا کرد: »باور نمی‌کنم که ح.ک.چ نتواند بر فالون گونگ چیره شود!»
شانزده سال گذشته است. بیش از ۲۰۰ میلیون نفر از عضویت در ح.ک.چ و سازمان‌های وابسته به آن خارج شده‌اند. تکبر جیانگ و تحقیر اصول فالون گونگ- حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری- اصولی هماهنگ با ارزش‌های سنتی، نهایتاً منجر به سقوط او و حزبش خواهد شد.
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه نظرات و دیدگاه‌ها
