ازبین‌بردن وابستگی به اینترنت و تلفن‌های هوشمند

(Minghui.org) آخرین سخنرانی استاد به من کمک کرد که دریابم چرا به‌اندازه زمانی‌که در ابتدا فا را کسب کردم، کوشا نبوده‌ام و چرا نمی‌توانم به روند اصلاح فا برسم.

اول از همه از استاد به‌خاطر نیک‌خواهی و روشن‌گری عظیم ایشان سپاسگزارم.

استاد بیان کردند:

«اما به موضوعی اشاره کردید، اینکه افراد حتی وقتی همدیگر را می‌بینند با یکدیگر به‌طور مستقیم گفتگو نمی‌کنند، و به‌جای آن پیام‌های نوشتاری ارسال می‌کنند. می‌توانم به شما بگویم که این کاری است که موجودات فضایی انجام می‌دهند. موجودات بشری قرار است که با یکدیگر در تعامل باشند. در طول هزاران سالِ جوامع بشری، که فرهنگی سنتی و تقدیم‌شده از سوی خدا در آنها بوده، موجودات بشری هرگز بدون تعامل نبوده‌اند.» («آموزش فا در کنفرانس فای ۲۰۱۵ کرانۀ غربی»)

پیش از آنکه تمرین فالون گونگ را شروع کنم، به کامپیوترها بسیار علاقمند بودم. در طول بیش از ده سالی که فا را کسب کرده‌ام، از طریق اینترنت، فرستادن ایمیل درباره فالون گونگ و قرار دادن مطالبی به‌صورت آنلاین روشنگری حقیقت کرده‌ام. وقتی در کارهای رسانه‌ها مشارکت می‌کنم نیز اطلاعات مربوط به رسانه‌مان را به‌صورت آنلاین منتشر می‌کنم. بیش‌تر اینکه همیشه کامپیوتر و تلفن هوشمندم مقابلم هستند و همیشه از طریق اینترنت یا با تلفن هوشمند با هم‌تمرین‌کنندگان تماس می‌گیرم. به‌طور پیش‌قدمانه با هم‌تمرین‌کنندگان تماس نگرفته‌ام، مگر اینکه دلیل خاصی داشته باشد.

چند سال پس از اینکه تمرین فالون گونگ را شروع کردم، درباره شرکت در جلسات مطالعه گروهی فا، تبادل تجربه یا فعالیت‌های دیگر بسیار منفی شدم. نمی‌خواستم در این برنامه‌ها شرکت کنم و بهانه‌ام این بود که می‌توانم در خانه و به‌صورت آنلاین نیز روشنگری حقیقت کنم. فکر می‌کردم که خواندن مینگهویی مانند تبادل تجربه با هم‌تمرین‌کنندگان به‌حساب می‌آید.

سپس بعد از اینکه «مریدان دافا باید فا را مطالعه کنند- آموزش فای ارائه شده در کنفرانس فای منطقه‌ی شهری واشنگتن دی‌سی ۲۰۱۱» را خواندم، به گروه مطالعه فا پیوستم. پس از اینکه برای مدتی در مطالعه فای گروهی شرکت کردم، از برخی از وابستگی‌ها به نپذیرفتن نظرات هم‌تمرین‌کنندگان رها شدم، اما زیاد تغییر نکردم. هنوز وقتی با افراد زیادی بودم، احساس ناراحتی می‌کردم.

اخیراً باید قطعه‌ای را در کامپیوترم عوض می‌کردم و پیش از اینکه بتوانم قطعه جدید را بخرم، باید قطعه قدیمی را از طریق اینترنت می‌فروختم. در جریان این کار تحت کنترل وابستگی‌ام قرار گرفتم و چند بار در مطالعه گروهی فا شرکت نکردم. وضعیت تزکیه‌ام به‌طور چشم‌گیری سقوط کرد. هنوز هرچه بیشتر به آن قطعه کامپیوتری وابسته می‌شدم، بیشتر می‌خواستم قطعه‌ باکیفیت‌تری بخرم. به‌نظر می‌رسید که هرگز نمی‌توانستم از این میل شدید جدا شوم.

فهمیدم که باید دلیلی اساسی برای این وابستگی‌ام وجود داشته باشد، اما آن برایم روشن نبود. فقط می‌دانستم که نباید به این نحو ادامه دهم. به نحوی بسیار غیرفعالانه روی پس زدن وابستگی‌ام کار کردم و فقط زمانی‌که آخرین سخنرانی استاد را شنیدم، به این درک رسیدم که فناوری که استفاده می‌کنم حاوی عواملی از موجودات فضایی است. چون از استفادۀ این نوع فناوری لذت می‌برم و آن را دنبال می‌کنم، عوامل موجودات فضایی قادر به کنترل من هستند.

مشکل من این بود که از جوانی‌ام نسبت به خانواده‌، اقوام و دوستانم بسیار سرد بودم و به موضوعات دنیوی علاقمند نبودم. گرچه پس از کسب فا شین‌شینگم را رشد دادم، درخصوص سردی در رفتارم با دیگران بهبود چشم‌گیری نداشتم. هنوز فکر می‌کردم که خیلی خوب تزکیه کرده‌ام و اینکه نسبت به خانواده‌ام احساسات ندارم.

از آخرین سخنرانی استاد درک کردم که این منزوی بودنم، عوامل بسیار ناخوشایندی را مخفی می‌کند.

استاد بیان کردند:

«همان‌طور که می‌دانید، آنجا روی سیاراتِ موجودات فضایی، هیچ احساساتی وجود ندارد. اما فکر اینکه زمین آن‌گونه شود چقدر وحشتناک است!» («آموزش فا در کنفرانس فای ۲۰۱۵ کرانۀ غربی»)

سپس برخی کارتون‌های ژاپنی و صحنه‌هایی از فیلم‌های علمی‌تخیلی در ذهنم نمایان شدند. تمام شخصیت‌ها مانند روبات بودند. آنها هیچ چهره گویایی نداشتند و بسیار سرد به‌نظر می‌رسیدند. همچنین دیدم که موجودات فضایی روی شبیه‌سازی کار می‌کنند. محیطی که در آن کار انجام می‌شد، بسیار تاریک و رو‌به‌زال بود. درک کردم که آن عوامل سرد و تاریک در ذهنم نصب شده‌ بودند و مرا کنترل می‌کردند.

استاد به‌طور واضح‌تری این موضوع را به من متذکر شدند:

«آنها احساسات ندارد، پس چه چیزی جامعه‌‌شان را کنار هم قرار می‌دهد. فناوری. فناوری هر کسی برتر باشد مقام بالاتری خواهد داشت. و فناوری هر کسی که حتی بالاتر باشد، او رهبر خواهد شد. آنها برای فناوری زندگی می‌کنند. در ابتدا صرفاً شکل سطح‌پایینی از حیات بودند و برای هدفی واقعی وجود نداشتند. همان‌طور که به‌تدریج به استفاده از تکنولوژی روی آوردند تا هستی‌شان را محافظت کنند، فناوری اولویت اول‌شان شد. این‌گونه هستند.» («آموزش فا در کنفرانس فای ۲۰۱۵ کرانۀ غربی»)

هنگام شرکت در پروژه‌هایی که مرتبط با روشنگری حقیقت از طریق اینترنت است، به شین‌شینگ هم‌تمرین‌کنندگان توجه نمی‌کردم؛ در‌عوض به مهارت‌های‌شان نگاه می‌کردم. هنگامی‌که مهارت‌های هم‌تمرین‌کنندگان به‌اندازه کافی خوب نبودند، به دیده تحقیر به آنها نگاه می‌کردم یا اینکه فکر می‌کردم که آنها برای آن پروژه نامناسب هستند. به نقش‌های متفاوتی که تمرین‌کنندگان در هر پروژه ایفا می‌کردند و درباره عواملی که در تزکیه در محیط‌های متفاوت موجود است فکر نمی‌کردم. نظم و ترتیب استاد را به‌عنوان اولویت درنظر نمی‌گرفتم.

از آنجا‌که از کار با کامپیوترها لذت می‌برم، حتی هنگام مطالعه فا، همیشه از یک تلفن هوشمند، یک وسیله الکترونیکی یا یک لپ‌تاپ استفاده می‌کنم. همچنین سایر تمرین‌کنندگان را تشویق می‌کردم که از این ابزار «راحت» استفاده کنند. اما اکنون احساس می‌کنم که این چیزها به فرهنگ راستینی تعلق ندارند که از سوی عالم الهیات به موجودات بشری منتقل شده‌اند.

فرزندانم نیز از استفادۀ تلفن‌های هوشمند لذت می‌برند. وقتی از آنها خواستم که در این کار زیاده‌روی نکنند، به‌نظر رسید که کلماتم تأثیر کمی داشتند. عوامل خودم این را موجب شدند. به‌عنوان والدین نباید چون کاستی‌هایی در تزکیه‌ داریم، تأثیری بر تزکیه تمرین‌کنندگان جوان‌مان بگذاریم.

استاد به‌تازگی لون‌یوی جدید و «آموزش فا در کنفرانس فای ۲۰۱۵ کرانۀ غربی» را منتشر کردند. پس از مطالعه این مقالات، به‌وضوح بیشتری درک کردم که بیش از حد در دانش و فناوری موجودات فضایی غرق شده‌ام. بنابراین تصمیمم را گرفتم که این مواد را ازبین ببرم و باور دارم که ازبین‌بردن عوامل موجودات فضایی و باقی گذاشتن فرهنگ سنتی و اصیل بشر برای نسل‌های آینده نیز مسئولیت مریدان دافای دوره اصلاح فا است.

البته پروژه‌های روشنگری حقیقت ما از طریق اینترنت لازم هستند، بنابراین استفاده از فناوری اشکالی ندارد. اما نباید به آن معتاد شویم و نباید فناوری را بپرستیم. مانند وقتی است که شن‌یون از کامپیوتر استفاده می‌کند تا پس‌زمینه‌های متحرک را روی صحنه ایجاد کند و وقتی که هم‌تمرین‌کنندگان در چین از کامپیوترها و چاپگرها برای تولید مطالب روشنگری حقیقت استفاده می‌کنند؛ باید از این نوع فناوری‌‌ها فقط برای نجات موجودات ذی‌شعور استفاده کنیم و باید روشن باشیم که اهداف‌مان چه هستند.

امیدوارم هم‌تمرین‌کنندگانی که وابستگی‌های مشابهی به کامپیوترها و فناوری دارند، به‌ویژه تمرین‌کنندگان جوان و خردسالی که به‌راحتی به تلفن‌های هوشمند معتاد می‌شوند، همگی بتوانند تعالی یابند و این وابستگی‌ها را از‌بین ببرند.

http://en.minghui.org/html/articles/2015/12/11/154035.html