شکایت کیفری خانم فو لیانگ علیه جیانگ زمین پس از 8 سال حبس

(Minghui.org) در طول 17 سال آزار و شکنجه تمرین‌کننده فالون گونگ، خانم فو لیانگ به‌خاطر ایمانش بازداشت و در یک بیمارستان روانی محبوس بوده و به مصرف داروهای نامعلوم وادار شده است.

خانم فو، اهل شهر آنشان، استان لیائونینگ، اخیراً شکایت کیفری خود را علیه رئیس سابق حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، جیانگ زمین ثبت کرده است. جیانگ آزار و شکنجه فالون گونگ را در سال 1999 آغاز کرد.

در زیر خلاصه‌ای از شکایت کیفری او ارائه شده است:

حبس در یک بیمارستان روانی

در نوامبر 1999 به‌منظور دادخواهی از حق تمرین فالون گونگ به پکن رفتم و در آنجا بازداشت شدم. به‌وسیلۀ مأموران پلیس شهر به زادگاهم برگردانده و مستقیماً به بازداشتگاه شهر آنشان فرستاده شدم و به مدت 15 روز در آنجا حبس بودم.

پس از آن به محل کارم منتقل شدم و به مدت 20 روز دیگر در حبس بودم. تمام مدت حتی زمانی که در خواب بودم، مرا با یک دستبند به چهارپایه‌ای بسته بودند. اما من از تبدیل امتناع کردم، از این‌رو درست قبل از سال نوی قمری چینی مرا به بیمارستان روانپزشکی شهر آنشان بردند.

در آنجا پزشکان داروهای نامعلومی به‌صورت قرص در داخل دهانم می‌گذاشتند و وادارم می‌کردند آن را ببلعم. اگر خودداری می‌کردم، مرا روی تخت می‌بستند و تحت خوراندن اجباری قرار می‌دادند.

پس از سال نوی چینی شوهرم مرا به خانه برد، اما پرسنل امنیتیِ محل کارم و پلیس محلی به آزار و اذیتم ادامه دادند. پس از آن در سال 2000 برای اجتناب از بازداشت‌های بیشتر مجبور به ترک خانه شدم.

اعتصاب غذا در اعتراض به آزار و شکنجه

به‌محض این که برای دیدار با خانواده‌ام به منزلم برگشتم، پلیس هجوم آورد و من، شوهر و دخترم را بازداشت کرد.

آنها قبل از فرستادنم به بازداشتگاه شماره ۲ شهرآنشان، مرا برای مدتی با دستبند به یک لوله آبگرم بستند.

بستن با دستبند به لوله آب گرم

من در یک سلول حبس شدم از این‌رو در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زدم.

در روز هفتم اعتصاب غذا، مدیر بازداشتگاه به سه زندانی مرد دستور داد تا مرا به یک صندلی ببندند و سه نگهبان و چند زندانی دیگر با یک لوله مرا تحت خوراندن اجباری قرار دادند. چند عدد از دندان‌هایم آسیب دید و بینی و دهانم پر از خون شد.

بعد دست‌ها و پاهایم را به هم بستند، طوری که نمی‌توانستم پشتم را صاف کنم. مرا دوباره در دهمین روز تحت خوراندن اجباری قرار دادند درحالی که دست و پاهایم هنوز بهم بسته بودند.

تصویر شکنجه: خوراندن اجباری

من در روز 14 اعتصاب غذا بسیار ضعیف شده بودم. مسئولین بازداشتگاه می‌ترسیدند که در معرض خطر باشم از این‌رو مرا به بیمارستان فرستادند. هر چند بازهم بسته شده بودم و پابند داشتم. به چندین بیماری مبتلا شده بودم و سه روز بعد آزاد شدم، زیرا بازداشتگاه نمی‌خواست در صورت وقوع اتفاقی برای من مسئولیت آن را به‌عهده بگیرد.

حبس به مدت 8 سال

هنگامی که پلیس متوجه شدم که من بهبود یافته‌ام، سعی کرد مرا به بازداشتگاه برگرداند. من برای بار دوم برای جلوگیری از بازداشت مجبور به ترک خانه شدم.

من و یکی از هم‌تمرین‌کنندگان در سال 2002 بازداشت شدیم. من به هشت سال زندان محکوم شدم.

در حالی که در بازداشتگاه بودم، شکایت خود را علیه جیانگ زمین طرح کردم، اما سرپرست گفت که من اجازه این کار را ندارم.

من شش ماه بعد به زندان زنان استان لیائونینگ منتقل شدم، اما به دلیل فشار خون بالا و بیماری قلبی زندان از پذیرش من امتناع کرد. پس از آن مسئولین بازداشتگاه شهر آنشان زندان را مجبور به پذیرش من کردند.

نگهبانان زندان تمرین‌کنندگان فالون گونگ را با استفاده از روش‌های مختلف ازجمله ضرب و شتم با باتوم الکتریکی، فرو کردن سوزن در نوک انگشتان و وادار کردن آنها به مصرف داروهای نامعلوم، تحت شکنجه قرار می‌دادند.

آنها همچنین زندانیان جنایتکار را تحریک می‌کردند تا تمرین‌کنندگان را مورد ضرب و شتم و فحاشی قرار دهند تا مجبور شوند باورشان را رها کنند. اگر تمرین‌کنندگان از نفی فالون گونگ امتناع می‌کردند، آن زندانیان تنبیه می‌شدند.

من در بخش شماره 6 زندانی شدم. یک بار به نگهبان زندان گفتم: «فالون گونگ خوب است.» بعد از آن وادار شدم که به مدت سه ساعت بیرون در برف بایستم.

من و ۱۵ تمرین‌کنندۀ دیگر در بخش شماره 6 تحت نظارت شبا‌نه‌روزی زندانیان بودیم. نگهبانان هر روز ما را مورد آزار و اذیت قرار می‌دادند و از ما می‌خواستند که فالون گونگ را نفی کنیم. اگر ما خودداری می‌کردیم، به‌وسیله نگهبانان و زندانیان هردو مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفتیم.

فشار خونم اغلب به ۲۴ می‌رسید و چند بار برای درمان به بیمارستان منتقل شدم.

با قید ضمانت پزشکی در مارس 2006 آزاد شدم، اما دو سال و نیم بعد مرا مجبور کردند به زندان بازگردم.

در سال 2010 پس از گذراندن هشت سال حبس آزاد شدم.

بی‌خانمانی اجباری مجدد

در دسامبر 2013 یک بار در یک پارک به فردی دربارۀ فالون گونگ گفتم. شش مأمور پلیس از بخش امنیت داخلی شهر آنشان و دو مأمور ادارۀ پلیس محلی به زور به منزلم آمدند مرا بازداشت کردند و یک عکس آقای لی هنگجی (بنیانگذار این تمرین)، کتاب‌های فالون گونگ و سایر وسایل شخصی‌ام را توقیف کردند و مرا به ادارۀ پلیس بردند.

پس از آن به بازداشتگاه فرستاده شدم، اما به‌دلیل فشار خون بالا، پذیرفته نشدم و به‌طور موقت آزاد شدم. پلیس آن موقع به من گفت روز بعد به ادارۀ پلیس برگردم، اما برای اجتناب از آزار و شکنجه بیشتر خانه را ترک کردم.

اعضای خانواده‌ام به من اطلاع دادند که پلیس در سال 2014 برای پرس و جو درباره محل سکونتم به منزلم رفته است.

سابقه آزار و اذیت

در سال ۱۹۹۹، جیانگ زمین، در مقام رئیس حزب کمونیست چین، سایر اعضای کمیته دائمی دفتر سیاسی را تحت سیطره قرار داد و سرکوب خشونت‌باری را علیه فالون گونگ راه‌اندازی کرد.

این آزار و شکنجه که مدت آن به ۱۶ سال می‌رسد، منجر به مرگ بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ شده است. بیشتر آنها به‌خاطر باور خود به فالون گونگ تحت شکنجه قرار گرفتند و حتی به‌ علت درآوردن اعضای بدن‌شان به قتل رسیدند. جیانگ زمین به‌طور مستقیم مسئول آغاز و تداوم این آزار و اذیت وحشیانه است.

تحت هدایت شخص جیانگ، حزب کمونیست چین اقدام به تأسیس اداره ۶۱۰ کرد که خارج از قوانین سازمان امنیت عمل می‌کند. این اداره درخصوص فالون گونگ، نیروهای پلیس و سیستم قضایی را تحت سیطره قرار می‌دهد تا دستورات جیانگ را به انجام برساند: شهرت آنها را لکه‌دار کنید، از نظر مالی آنها را ورشکسته کنید و از لحاظ جسمی نابودشان کنید.

قانون چین این اجازه را به شهروندان چینی می‌دهد که درخصوص نمونه‌های حاکی از جنایت اقامه دعوی کنند و بسیاری از تمرین‌کنندگان درحال‌حاضر از این حق قانونی خود استفاده می‌کنند و علیه دیکتاتور سابق درخواست دادخواهی ارائه می‌دهند.