(Minghui.org) درخصوص زندانیانی که مجبور به انجام کار اجباری می‌شوند و تمرین‌کنندگان فالون گونگ که به‌خاطر انکارنکردن باور خود به‌شدت تحت شکنجه قرار می‌گیرند، گزارش‌هایی در دست است که در میان زندان‌های چین گسترش یافته است و زندان شماره ۱ شنیانگ هم از این قاعده مستثنی نیست. اخیراً حدود ۳۷۵۰ زندانی در این مرکز، واقع در شهر ماسانجیا، منطقه یوهونگ، شهر شنیانگ نگهداری می‌شد.
به حداکثررساندن سود ناشی از کار اجباری
در زندان شنیانگ، برخی از زندانیان را مجبور به کار در تولید کفش می‌کنند، اما اکثر آنها به تولید پوشاک وادار می‌شوند و اکثر این تولیدات صادراتی هستند.
بسیاری از مارک‌های بین‌المللی، مانند جنیومی و بایی ژاپن در این زندان تولید می‌شوند. عاملان فروش بین‌المللی با شرکت‌های پوشاک چینی قرارداد می‌بندند؛ این شرکتها دست به انکار این واقعیت می‌زنند که محصولات آنها از طریق کار اجباری تولید می‌شوند. چنین شرکت‌هایی به‌منظور به حداکثر رساندن سود خود، قراردادهای بلند مدتی با زندان منعقد می‌کنند.
با‌وجود امکانات نوین در زندان می‌توان بیشترین محصولات را به سریع‌ترین شیوه تولید کرد. خطوط مونتاژ با دستگاه‌های کامپیوتری برای دوخت، ایجاد سوراخ، وصل دکمه و سایر ماشین آلات تجهیز می‌شوند.
زندان‌ها به‌خاطر در اختیارداشتن نیروی کار رایگان، قادر به جذب شرکای تجاری بسیاری هستند. به‌عنوان مثال، هزینه برای دوخت یک کت پنبه‌ای تنها پنج یوان است (حدود ۷۷ سنت امریکا در زمان نوشتن این مقاله).
شرایط محیطی ناسالم، فشار‌های غیرقابل تحمل
برای افزایش درآمد، زندانیان به‌طور مداوم مجبور به انجام اضافه‌کاری هستند. حداقل سهمیه کار برای محدوده خط مونتاژ، حدود ۶۰۰ کت پنبه در روز است.
زندانیان به‌خاطر انجام‌ندادن سهمیه کاری خود به شیوه‌های مختلف مجازات می‌شوند: با ضربات باتوم، تهدید کلامی و سوء‌استفاده، محرومیت از برقراری تماس‌های تلفنی و ملاقات با خانواده، محرومیت از وضعیت راحتی روزمره، کلاس‌های ویژه انضباطی یا ساعتهای متوالی در مقابل یک دیوار ایستادن.
علاوه‌براین، زندانیان به‌طور معمول در طول انجام کار با موادی خطرناک، از جمله رنگ‌های مختلف و سموم سروکار دارند.
آزار و شکنجه و کشتن تمرین‌کنندگان فالون گونگ
زندان شنیانگ است یکی از بسیار مراکزی است که نیروهای رژیم کمونیستی، اغلب از طریق شکنجه، تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مجبور به انکار باورشان می‌کنند.
آقای لی شانگسی: تا سرحد مرگ شکنجه شد
آقای لی شانگسی در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۳، پس از اینکه به بخش انضباطی ویژه در بند دوم منتقل شد، برای «تبدیل» یا انکار باورش به فالون گونگ، تا سرحد مرگ شکنجه شد. همسر و دخترش نیز در آن زمان در زندان زنان لیائونینگ حبس شدند.
آقای جو چنگ‌چیان: زندگی‌اش در معرض خطر است
نگهبانان، تمرین‌کننده آقای جو چنگ‌چیان از شهر دالیان را در ماه اکتبر سال ۲۰۱۵، برای «تبدیل» به بخش انضباطی ویژه بردند. وی در اعتراض به آزار و شکنجه، به مدت ۳۷ روز دست به اعتصاب غذا زد و در زمان نوشتن این مقاله، تحت شرایط بحرانی قرار دارد.
آقای شو بینگ: تحت شکنجه با «نیمکت ببر»
آقای شو بینگ، ۴۳ ساله، از شهر دالیان، در رشته طراحی با کامپیوتر از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. او به شش سال زندان محکوم شد، و نگهبانان در بخش انضباطی ویژه، از انواع و اقسام روشهای شکنجه که در دسترس بودند برای «تبدیل» او استفاده کردند. آقای شو هنوز هم حاضر به رهاکردن فالون گونگ نشد و دست به اعتصاب غذا زد.
سپس مسئولان زندان او را به بخش دوم منتقل کردند. در آنجا نگهبانان او را به یک «نیمکت ببر» بستند که یک ابزار شکنجه محسوب می‌شود. هنگامی که دست به اعتصاب غذای دیگری زد، مأموران او را برای خوراندن اجباری به بیمارستان زندان بردند. اندک زمانی بعد به بخش انضباطی ویژه برگردانده شد و نگهبانان دیگر او را تحت شکنجه قرار ندادند تا در صورت مرگ او مسئولیتی به گردن آنها نیفتد.
نمایش آزار و شکنجه: نیمکت ببر
آقای آن شیانگ‌یو: تحت ضرب و شتم قرار گرفتن و کبودی بدن
تمرین‌کننده آقای آن شیانگ‌یو، ۲۸ ساله بود که به پنج سال زندان محکوم شد. مسئولان زندان سعی کردند او را «تبدیل» و مجبور به انجام کار اجباری کنند. یو هایجو، از هم‌بندان او که یک قاتل محکوم بود، آنقدر او را مورد ضرب و شتم قرار داد که سراسر بدنش کبود شده بود.
مجموعه حبس و کار اجباری
