(Minghui.org) درمقاله‌ای که در مجله نیوزویک در ۱ فوریه منتشر شد، اشاره شده است که: «مسئولین جامعه پزشکی بین‌المللی، مقامات و سازمان‌های دولتی» بر این باورند که برداشت اعضای بدن زندانیان عقیدتی با مجوز دولت در چین، انجام می‌شود.
نیوزویک مقاله نظری را دربارۀ تجارت غیر قانونی اعضای بدن در چین، منتشر می‌کند
مقالات می‌گویند که بسیاری از گروه‌های مذهبی و معنوی در چین، از جمله مسیحیان، تبتی‌ها و «به‌ویژه پیروان فالون گونگ ... ادعا کرده‌اند که از دهۀ ۱۹۹۰ از سوی دولت چین مورد سوء‌رفتار شدید از جمله برداشت اجباری اعضای بدن قرار گرفته‌اند.»
این مقاله به معرفی تحقیقات مستقل انجام شده توسط نویسنده اتان گاتمن، مستندساز کن استون و فعال حقوق بشر و عضو سابق مجلس عوام کانادا دیوید کیلگور می‌پردازد که همگی نشان می‌دهند که ادعاهای این گروه‌ها در چین درست بوده‌اند.
این تحقیقات به تألیف چند کتاب از جمله «سلاخی» منجر شد: کشتار جمعی، برداشت اعضای بدن و راه حل محرمانه چین برای مشکل دگراندیشان نوشتۀ اتان گاتمن و نیز محصول خونین: کشتار فالون گونگ به‌خاطر اعضای بدن‌شان و فیلم مستند غیرقابل باور.
در این مقاله آمده است: «در دسامبر ۲۰۱۴، دولت چین اعلام کرد که دیگر عمل برداشت اعضای بدن از زندانیان اعدامی انجام نمی‌شود، اما سازمان پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن می‌گوید که داده‌ها نشان می‌دهند که پیوند اعضای بدن در چین در واقع افزایش یافته است که بسیار غیرمحتمل به‌نظر می‌رسد که این عمل واقعاً متوقف شده باشد و می‌گوید چین هنوزهم از دادن تعهد برای خاتمۀ برداشت اعضای بدن زندانیان عقیدتی، مانند برخی از مسیحیان و فالون گونگ، امتناع می‌کند.»
مقاله به نقل از پروفسور کاترینا برامستد از دانشگاه باند در استرالیا، بیان می‌کند: «مشخص شده است که شیوه برداشت اعضای بدن جراحان چینی [در مورد زندانیان سیاسی] و گاهی اوقات "دهندگان عضو" این است که آن افراد در طول عمل هنوز زنده هستند و فرایند برداشت عضو کاری است که در واقع منجر به مرگ آنها می‌شود.»
ژاکلین کورلی، نویسنده این مقاله و جراح مغز و اعصاب در مرکز پزشکی دانشگاه دوک، معتقد است که: «برداشت اعضای بدنِ زندانیان اکنون نیز در حال انجام است و رهبران ایالات متحده باید این موضوع را برای مقامات چینی روشن کنند که آن عملی غیراخلاقی است و تحت هیچ شرایطی قابل تحمل نیست.»
در پایان نویسنده متذکر می‌شود: «بدون اِعمال فشار از سوی ایالات متحده و سایر کشورها و نهادهای حاکم بین‌المللی، بعید است که این بحران انسانی خاتمه یابد.»
