ضرب و شتم و شکنجه در بازداشتگاه

(Minghui.org) سه تمرین‌کننده فالون گونگ که اخیراً از یک مرکز بازداشت در پکن آزاد شده‌اند، به روایت شکنجه‌های بسیار زیادی پرداختند که در آنجا متحمل شده بودند.

خانم ژانگ لیشین، خانم تیان چانگیینگ و خانم ژائو شیوشیو در پی بازداشت در تاریخ ۲۱ ژانویه ۲۰۱۶ برای بیش از یک ماه در بازداشتگاه منطقه تانگژو در پکن حبس شدند. آنها مورد ضرب و شتم مداوم قرار گرفتند و در استفاده از توالت محدودیت داشتند. نگهبانان باوجود آب و هوای بسیار سرد در پکن و نبود هیچ وسیله گرمایشی، آنها را وادار می‌کردند که با آب یخ حمام کنند و لباس زیر مرطوب بپوشند.

خانم ژائو شیوشیو به مدت دو هفته تب داشت و به‌طور مداوم سرفه می‌کرد. نگهبان با اینکه متوجه شدند میزان قند خون خانم تیان چانگیینگ بسیار بالا رفته است، اما به شکنجه و گرسنگی دادن به او ادامه دادند.

خانم ژانگ لیشین

 

خانم تیان چانگیینگ

خانم ژائو شیوشیو

ضرب و شتم

به گفته خانم ژانگ، یک بار نگهبانان به زندانیان دستور دادند تا با گرفتن موهایش او را نگه دارند و مجبورش کنند که در طول مدت حضور و غیاب چمباتمه بزند. یکی از نگهبانان از زندانیان خواست تا تمام پنجره‌ها را باز کند. دمای بیرون تقریباً  ۱۷ - درجه بود زندانیان پس از آن آب سرد بر سرش ریخته و با مشت و لگد به جانش افتادند.

هنگامی که خانم ژانگ از چمباتمه زدن در طول حضور و غیاب خودداری کرد، زندانیان او را مجبور به انجام این کار کردند. یک نگهبان یک بار او را مجبور کرد تا چمباتمه بزند و به صورتش سیلی زد و پاهای برهنه‌اش را لگدمال کرد. اگر سایر تمرین‌کنندگان سعی می‌کردند مانع کتک زدن زندانیان شوند، خودشان مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفتند.

یک بار یک نگهبان به صورت خانم ژائو سیلی زد و بازویش را چنان وحشیانه پیچاند که حدود ۲۰ روز کبود بود.

نوارهای مهار

خانم تیان نیز در طول مدت حضور و غیاب از چمباتمه زدن خودداری کرد. یک نگهبان به او دستبند زد و دستانش را با نوارهای چرمی محکم بست که معمولاً برای مهار کردن زندانیانی به کار می‌رود که رفتار خشونت‌آمیز دارند. نوارهای چرمی از میان دستبند عبور داده می‌شد، طوری که شخص نمی‌توانست دستانش را تکان دهد.

خانم تیان مجبور شد برای دو هفته این نوارهای چرمی را تحمل کند. او همچنین فقط اجازه داشت در نیمه شب بخوابد.

حمام کردن با آب یخ

در طول مدت زمستان با آب و هوای بسیار سرد پکن، تمام تمرین‌کنندگان را وادار می‌کنند تا در بازداشتگاه با آب سرد حمام کنند. زندانیان شامپوی زیادی را روی موها و ناحیه تناسلی‌شان می‌ریزند و قبل از اینکه تمرین‌کنندگان بتواند شامپو را با آب کاملاً بشویند، زمان حمام گرفتن‌شان را کاهش می‌دهند. وقتی تمرین‌کنندگان به حمام خود خاتمه می‌دهند، آنها مجبور می‌شوند لباس زیر و جوراب سرد و مرطوب را بپوشند.

منع استفاده از توالت

از شیوه‌های رایج مورد استفاده در بازداشتگاه، ایجاد محدودیت در استفاده از توالت است. بسیاری از تمرین‌کنندگان مجبور می‌شوند که این کار را در همان لباس‌های‌شان انجام دهند. به یک تمرین‌کننده به مدت دو هفته اجازه داده نمی‌شد که اجابت مزاج داشته باشد، که همین امر منجر به ایجاد مشکلات جسمی شدید در او شده بود.

گاهی اوقات زندانیان اجازه نمی‌دهند که تمرین‌کنندگان از کاغذ توالت استفاده کنند. اگر تمرین‌کننده مدفوع کرده باشد، زندانیان آب یخ بر روی آنها می‌ریزند و سپس آنها را وادار می‌کنند که بلافاصله شلوارشان را بپوشند بدون اینکه به آنها اجازه دهند که خودشان را خشک کنند. اگر یک تمرین‌کننده در یک روز چندین بار به توالت برود، به این منجر می‌شود که تمام مدت لباس‌های خیس به تن داشته باشد.

خانم ژائو گفت: «پوشیدن لباس‌های خیس در تمام روز در طول زمستان بسیار بد بود. من اغلب پشت درد داشتم و به همین دلیل، و حمام با آب یخ، نمی‌توانستم بنشینم.»

یک بار خانم ژائو که درد شدیدی در پشتش داشت، بعد از توالت به جای شکنجه با آب سرد، کاغذ توالت درخواست کرد. یک زندانی کارت اعتباری خانم ژائو را برداشت و آن را از وسط شکست و گفت: «چطور جرأت می‌کنی از من تقاضای چیزی کنی! این مشکل خودت است.»

تمیز کردن سرویس بهداشتی

خانم ژائو گفت که نگهبانان و سایر بازداشت‌شدگان هفت بار در روز او را مجبور به تمیز کردن توالت می‌کردند، چون او از رها کردن باورش امتناع می‌کرد. آنها به او دستور دادند که اول بیرون توالت را تمیز کند و بعد داخل آن را و اگر او ابتدا داخل را تمیز می‌کرد، زندانیان او را به پرداخت جریمه یا خرید وسایل آرایش یا تنقلات برای آنها مجبور می‌کردند.

خانم ژائو گفت: «زندانیان اغلب مرا مجبور می‌کردند که شلوارم را تا بالای زانوهایم و آستین‌هایم را تا بالای آرنج‌ها بالا بزنم. سپس در حالی که دمای بیرون به منفی ۱۷ درجه می‌رسید، آنها پنجره را باز می‌کردند تا باد سرد به من بخورد. تا مغز استخوان‌هایم یخ می‌زد. آنها مرا مجبور می‌کردند تا هر روز در حالی که توالت را تمیز می‌کردم برای مدت طولانی در آب سرد بایستم. پوستم به‌قدری خیس خورده بود که شروع به عفونت کرد.

اخاذی مالی

علاوه بر شکنجه‌های جسمی، نگهبانان همچنین حق خرید روزانه را از تمرین‌کنندگان سلب می‌کردند و مقرراتی را وضع می‌کردند تا پول‌شان را به جیب بزنند.

برای مثال، اگر موی یک تمرین‌کننده روی قالب صابون می‌ماند یا بدون نظارت به توالت می‌رفت، او را جریمه می‌کردند و اجازه نداشت که بخوابد یا وادار می شد توالت را تمیز کند.

نگهبانان یک حوله بر روی زمین در آستانۀ ورود به توالت و یکی در ورودی به سلول قرار می‌دادند. هر کسی که یک پایش را روی آن قرار می‌داد مجبور می‌شد که ۲۰۰ یوان بپردازد و اگر هر دو پا روی یکی از حوله‌ها قرار می‌داد ۴۰۰ یوان جریمه می‌شد.

http://en.minghui.org/html/articles/2016/6/25/157551.html