(Minghui.org) اصرار بر حق به جانب بودن، نشانه‌ای از وابستگی به «خود» است. از ۱۸ سال پیش که تمرین فالون گونگ را آغاز کردم، به ندرت دچار تضاد و اختلاف با دیگران شده‌ام. به همین جهت تا چندی پیش در خودم این وابستگی را تشخیص نداده بودم.

به تمرین‌کننده جوانی ۱۰۰ یوآن دادم تا برایم کارت تلفن خریداری کند. به یاد دارم که مبلغ را به دست او دادم ولی یادم نمی‌آمد که او کارت تلفن را به من داده باشد. بعد از اینکه کیفم را گشتم و کارت را پیدا نکردم، مطمئن شدم که چون آدم فراموشکاری بود، این بار هم فراموش کرده است.

وقتی در جلسه مطالعه گروهی فا دوباره او را دیدم، در مقابل همه سراغ کارت تلفن را گرفتم. او در جواب گفت که در هنگام گرفتن پول، کارت را به من داده بود. اصرار داشتم که چون حافظه خوبی دارم پس من اشتباه نمی‌کنم. چند بار تکرار کردم که او غالب اوقات فراموشکار است. آن تمرین‌کننده جوان بسیار ناراحت شد و چند نمونه ذکر کرد تا ثابت کند برای من هم پیش آمده که چیزی را فراموش کنم. این باعث شد تا من نیز بسیار ناراحت شوم و با او شروع به بحث کردم که خیلی زود تبدیل به یک مشاجره جدی شد و جلسه مطالعه گروهی فا از هم پاشید.

تمرین‌کننده‌ای به من گفت: «تو در اشتباهی! بیش از حد به خودت وابسته هستی.» تمرین‌کننده دیگری درباره وابستگی به «خود» در راه خانه با من صحبت کرد.

مدتی طول کشید تا من آرام شدم و مشکل اساسی را دیدم. من اصرار داشتم که او در اشتباه است و حق با من است. در حالی که باید به‌درون نگاه می‌کردم. هر چه من بیشتر اصرار می‌کردم او نیز بیشتر مقاومت می‌کرد و می‌جنگید. استاد شرایطی برای من فراهم کرده بودند تا به من کمک کنند از وابستگی به «خود» و درگیری ذهنی، رها شوم. اما من نه تنها در آن آزمون شکست خوردم بلکه با رفتارم در گروه مطالعه فا مداخله کردم.

به محض تشخیص این موضوع، در جیبم چیزی احساس کردم. همان کارت تلفنی بود که گمشده بود. در حقیقت من از ابتدا در اشتباه بودم! به حدی خجالت‌زده شده بودم که آرزو کردم ای کاش آن تمرین‌کننده جدید را دوباره نبینم.

از طریق این اتفاق، وابستگی به «خود»، ذهنیت مبارزه‌طلبی و در اثر خجالت‌زدگی پس از پیدا کردن کارت، وابستگی‌ام به حسن‌شهرت را پیدا کردم. آنها را از بین خواهم برد تا بتوانیم برای کمک به استاد در دوران اصلاح فا، هماهنگی بهتری داشته باشیم.

http://en.minghui.org/html/articles/2016/6/30/157618.html