(Minghui.org) من یک تمرینکننده ۷۰ ساله هستم که تحصیللات چندانی ندارم. تمایل دارم آنچه را اخیراً ازطریق چشم آسمانیام دیدهام، بهاشتراک بگذارم که تحمل عظیم، بخشش، انتظارات و امیدهای استادمان را نشان میدهد. هدفم این است که همتمرینکنندگان را تشویق کنم فا را معلم خود درنظر بگیرند و بهطور کوشا تزکیه کنند. زمان باقیمانده برایمان بسیار محدود است.
مدتی پیش به هنگام انجام مدیتیشن آنچه را که در ادامه تعریف میکنم، ازطریق چشم آسمانیام مشاهده کردم. استاد در حالت لوتوس کامل نشسته بودند، درحالیکه ازسوی نیروهای کهن و کارمای همه تمرینکنندگان فشاری به بالای سرشان وارد میشد. بهنظر میرسید استاد درد بسیار زیادی را تحمل میکنند. صدایی را شنیدم که میگفت: «تمامش کن.» استاد پاسخ دادند: «بگذار منتظر بمانیم.» گریستم و بسیار ناراحت شدم.
اخیراً درحین مدیتیشن، دوباره ازطریق چشم آسمانیام چیزی را دیدم. استاد با بدنی عظیم در وضعیت لوتوس کامل نشسته بودند و اشک بر چهرهشان جاری بود. دیدم که بهعنوان فرزندی بسیار کوچک روی پای استاد نشستهام، به استاد نگاه میکنم و میخواهم اشکهایشان را پاک کنم، اما بدنم آنقدر کوچک بود که دستم به صورت استاد نمیرسید. من نیز گریستم و بسیار ناراحت بودم.
با دیدن این صحنهها متوجه شدم که بسیاری از تمرینکنندگان ازطریق تزکیه، خودشان را بهاندازه کافی در فا رشد ندادهاند. مطابق با استانداردهایی که قرار است باشند، نبودهاند. اما زمان باقیمانده بسیار محدود است. تعداد موجودات ذیشعوری که نجات دادهایم، بسیار کمتر از آن چیزی است که استاد میخواهند. استاد با ناراحتی منتظر ما هستند.
چند روز پیش در حین مدیتیشن دیدم که همراه تمرینکنندهای دست در دست میدویدیم. ناگهان، دو نردهبان عظیم را جلویمان دیدیم. هر کدام از یکی از آنها بالا رفتیم. همانطور که بالا میرفتیم، ناگهان نردبان آن همتمرینکننده لرزید (این تمرینکننده در زندگی واقعی درخصوص احترام به استاد و فا، مشکلاتی دارد و با آزمایشهای شینشینگ مواجه است.) به او گفتم: «نترس. بهآرامی نردبان را نگه دار. بیا با هم تا آسمان بالا برویم.»
هر پله از نردبان، سطح متفاوتی از آسمان بود. ما تا لایههای زیادی از آسمان را بالا رفتیم. همانطور که نزدیک بود به بالاترین پله برسیم، سرم در یک لایه از آسمان بود، درحالیکه پایم در لایه پایینی بود. بهسختی بالا رفتم و لایهها را پشت سر گذاشتم. آنگاه دیدم که آن همتمرینکننده بین دو لایه گیر کرده است و او را بالا کشیدم.
پس از گذشتن از آن لایه، صحنه دیگری را دیدم؛ قایقی بزرگ که نزدیک بود حرکت کند. صدایی را شنیدم که میگفت: «منتظر بمانیم تا برسند.» سپس درهای زیادی را دیدم که باز بودند و پشت آن درها تمرینکنندگان زندانی را مشاهده کردم. تمرینکننده مسنی را هم دیدم که همراه یک قلممو منتظر چیزی بود. پرسیدم: «منتظر چه هستی؟» پاسخ داد: «مریدان دافا تقریباً درحال بازگشت به موقعیتهایشان هستند.» پرسیدم که آیا معیار مشخصی برای بازگشت وجود دارد. وی گفت: «فا را معلم خود در نظر بگیر. تمرینکنندگان برطبق سطح شینشینگشان به موقعیت خود بازمیگردند.»
همتمرینکنندگان لطفاً به نجات نیکخواهانه استاد خیانت نکنید؛ نجاتی که هزاران سال پیش آن را آغاز کردند. عجله کرده و بهطور کوشا تزکیه کنید. استاد منتظر ما هستند. این فرصت نایاب در تاریخ را ازدست ندهید.
یادداست ویراستار: این مطالب چیزی است که یک تمرینکننده مسنتر ازطریق چشم آسمانیاش دید. تمرینکنندگان باید فا را معلم خود درنظر بگیرند. همگی احساس میکنند که لحن صحبت استاد در آموزش فا در کنفرانس فای ۲۰۱۵ کرانه غربی و آموزش فا در کنفرانس فای نیویورک ۲۰۱۶ بسیار جدی بود. شاید وضعیت واقعی حتی جدیتر باشد.
هر روز استاد چیزهای بسیار زیادی را برای ما تحمل میکنند. بنابراین آنهایی که خوب عمل نکردهاند، هنوز موجوداتی هستند که شانسی برای رسیدن به بقیه به آنها داده شده و موجودات ذیشعوری که نجات نیافتهاند، هنوز موجوداتیاند که فرصتهایی برای نجات یافتن دارند. امیدواریم همتمرینکنندگان این فرصتها را گرامی بدارند. تزکیه، موضوعی جدی است. دوباره این فرصت را ازدست ندهید.
کپیرایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه رشد و اصلاح خود