(Minghui.org) خانم ژائو لینگرو که تمرین فالون گونگ را در ژوئیه سال ۱۹۹۹ شروع کرد، سابقاً در زندان جیشونگ، استان هبی مشغول به کار بود. او تحت نظر بود و به‌طور غیرقانونی بازداشت و به هفت سال حبس محکوم شد و به‌طور وحشیانه‌ای مورد شکنجه قرار گرفت و داروهای نامعلومی به او داده شد.

خانم ژائو شکایت کیفری خود را.علیه جیانگ زمین، رهبر سابق چین تنظیم کرد که آزار و شکنجه فالون گونگ را در سال ۱۹۹۹ راه‌اندازی کرده بود و آن را در ماه ژوئن ۲۰۱۵ به دادگاه عالی خلق و دادستانی عالی خلق ارسال کرد.

از ۱۷سال پیش که خانم ژائو تمرین‌کننده شده و اصول حقیقت- نیکخواهی- بردباری را دنبال کرد، به همسر و مادری خوب و کارمند نمونه تبدیل شد.

پس از آغاز آزار و شکنجه، سرپرستانش در محل کار او را تحت فشار قرار دادند تا تمرینش را رها کند. شوهرش او را تحت فشار قرار داد تا وادارش کند که تمرین فالون گونگ را رها کند. کارفرمایش، مادر و خواهر خانم ژائو را از شهرشان آورد تا او را تحت فشار قرار دهد.

خانم ژائو در محل کار به‌دقت تحت نظارت و برای نوشتن اظهاریه تحت فشار بود، به طوری که برای جلوگیری از آزار و اذیت بیشتر، مجبور به ترک خانه شد.

او در سال ۲۰۰۲ بازداشت شد و به زندان تایهانگ فرستاده شد. در آنجا به‌طور وحشیانه‌ای مورد شکنجه قرار گرفت و از خواب محروم شد. آنها به‌عنوان شکلی از شکنجه یک ظرف پر از مورچه را بر روی او ریختند. در اواخر شب، شخصی او را روی زمین نگه داشت و یک نگهبان دکمه‌های لباسش را باز کرد و پودر سفید رنگی را روی گردنش ریخت که طولی نکشید خارش شدیدی شروع شد. سپس نگهبان روی آن ناحیه آغشته به پودر آب سرد ریخت که باعث درد زیاد و خارش شدیدتر شد.

خانم ژائو در اعتراض دست به اعتصاب غذا زد که تحت خوراندن اجباری قرار گرفت. او به بازداشتگاه شهرستان منچنگ فرستاده و در آنجا در اتاق بازجویی آویزان شد. در حالیکه دست‌هایش با دستبند محکم به یک میله بسته شده بود او را به جلو و عقب هل می‌دادند. بدون انجام مراحل قانونی رسمی، او را به مدت نه ماه در بازداشتگاه محبوس کردند. به‌رغم پژوهش‌خواهی‌اش هرگز هیچ پاسخی دریافت نکرد.

پس از آن، خانم ژائو به بازداشتگاه بائودینگ منتقل شد، جایی که او را وادار به کار اجباری می‌کردند. خانواده‌اش اجازه ملاقات نداشتند. او حدود ده ماه در آنجا حبس بود.

پس از آن، دادگاه منطقه نانشیچو او را به هفت سال حبس محکوم کرد. او به دادگاه میانی بائودینگ پژوهش‌خواهی کرد، اما جیا ژوهوی، قاضی دادگاه ۲، حکم اولیه را مورد تأیید قرار داد.

خانم ژائو دوباره در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد. در پاسخ، نگهبانان و زندانیان او را تحت خوراندن اجباری و شکنجه قرار دادند.

خانم ژائو در ماه ژوئن سال ۲۰۰۴ به زندان تایهانگ فرستاده شد. سپس در ژوئیه، به زندان شیجیاژوآنگ منتقل شد و در آنجا خوراندن اجباری او ادامه یافت.

نگهبانان به نوبت تلاش کردند تا خانم ژائو را به رها کردن تمرین وادار کنند. آنها با گفتن این دروغ که اگر تمرین را رها نکند شوهرش او را طلاق می‌دهد، فریبش دادند. او به والدین پیرش و فرزند کوچکش فکر کرد و تحت فشار شدید، اظهاریه‌ از پیش آماده شده را امضاء کرد. او بلافاصله پشیمان شد و یک روز تمام گریه کرد.

به دلیل وضعیت خانم ژائو، معلمان پسرش اغلب از او ایراد می‌گرفتند. به او به دیده تحقیر نگاه می‌شد و حتی او را مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند. خانم ژائو به خاطر تمرین از کارش اخراج و منزلش غارت شد. بیش از ۱۰۰۰ یوان پول نقد و سایر وسایل شخصی‌اش نیز از منزلش برده شد.

مقاله مرتبط:
تمرین‌کننده و کارمند زندان ژائو لینگرو تا حد مرگ شکنجه شد

سابقه آزار و اذیت

در سال ۱۹۹۹، جیانگ زمین، در مقام رئیس حزب کمونیست چین، سایر اعضای کمیته دائمی دفتر سیاسی را تحت سیطره قرار داد و سرکوب خشونت‌باری را علیه فالون گونگ راه‌اندازی کرد.

این آزار و شکنجه که مدت آن به ۱۶ سال می‌رسد، منجر به مرگ بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ شده است. بیشتر آنها به‌خاطر باور خود به فالون گونگ تحت شکنجه قرار گرفتند و حتی به‌ علت درآوردن اعضای بدن‌شان به قتل رسیدند. جیانگ زمین به‌طور مستقیم مسئول آغاز و تداوم این آزار و اذیت وحشیانه است.

تحت هدایت شخص جیانگ، حزب کمونیست چین اقدام به تأسیس اداره ۶۱۰ کرد که خارج از قوانین سازمان امنیت عمل می‌کند. این اداره درخصوص فالون گونگ، نیروهای پلیس و سیستم قضایی را تحت سیطره قرار می‌دهد تا دستورات جیانگ را به انجام برساند: شهرت آنها را لکه‌دار کنید، از نظر مالی آنها را ورشکسته کنید و از لحاظ جسمی نابودشان کنید.

قانون چین این اجازه را به شهروندان چینی می‌دهد که درخصوص نمونه‌های حاکی از جنایت اقامه دعوی کنند و بسیاری از تمرین‌کنندگان درحال‌حاضر از این حق قانونی خود استفاده می‌کنند و علیه دیکتاتور سابق درخواست دادخواهی ارائه می‌دهند.

http://en.minghui.org/html/articles/2016/7/30/158028.html