(Minghui.org) یکی از وب‌سایت‌های خبری آنلاین استرالیا، news.com.au، اخیراً تحقیقی ۳ قسمتی را درباره آزار و شکنجه فالون گونگ منتشر کرد. همین وب‌سایت، پیش از این گزارش کاملی را درباره برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ منتشر کرده بود. این تحقیق اخیر را یک روزنامه برجسته نیوزلند به نام نیوزلند هرالد نیز منتشر کرد که موارد نقض حقوق بشر در چین را بیشتر افشاء کرد.
در این گزارشِ استرالیا، درمجموع با ۵ تمرین‌کننده فالون گونگ مصاحبه شد. ۲ مرد و ۳ زن با سوابق متفاوت که همگی تجربه هولناک مشابهی را داشتند. آنها صرفاً به‌دلیل حفظ باورشان به فالون گونگ بازداشت شدند، شکنجه شدند، مجبور شدند در جلسات شستشوی مغزی بی‌پایانی شرکت کنند و خطر برداشت اعضای بدنشان را به جان خریدند.
آنها احساس خوشبختی می‌کنند که از آزار و شکنجه در چین فرار کردند و در استرالیا اقامت گزیدند. اما این مصاحبه‌ها همچنین نشان می‌دهند که آنها هنوز هم زخم‌های روانی عمیق ناشی از سختی‌های متحمل شده در چین را با خود همراه دارند.
معرفی مختصر مصاحبه‌‌شوندگان
آقای جینتائو لیو، ۳۶ ساله، در سال ۲۰۰۶ که بازداشت شد، دانشجوی تکنولوژی شیمی در دانشگاه نفت چین بود. او بدون هیچ محکومیت یا اتهامی بیش از ۲ سال در بازداشتگاه حبس بود.
خانم شیائو چن، مادر ۴۳ ساله، هنگامی که بازداشت شد و به ۳ سال و ۶ ماه حبس محکوم شد، از پسر نوزاد خود جدا شد.
خانم فنگ‌یینگ ژانگ، مادربزرگ ۶۶ ساله، پس از بازداشت در سال ۲۰۱۴، مستقیماً به مرکز شستشوی مغزی فرستاده شد و به‌شدت تحت شکنجه قرار گرفت.
آقای هونگ‌بین لین، ۴۳ ساله، مأمور نیروی دریایی در ارتش چین بود. او به‌مدت ۱ سال و ۶ ماه در اردوگاه کار اجباری حبس بود. مدت کوتاهی پس از آزادی، دوباره بازداشت شد و به ۶ سال زندان محکوم شد.
خانم چانگ ژی یوئی، ۷۸ ساله، نقاش و مهندس الکترونیک در یک سازمان مربوط به هوانوردی بود. او به‌مدت ۴ سال در زندان زنان پکن حبس شد و در آنجا تحت شکنجه و سوءرفتار شدید قرار گرفت.
قسمت اول: شکنجه شدید: در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های چین
قسمت اول این مجموعه، به سوءرفتار شدید تحمیل شده بر تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بازداشتگاه‌ها، زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری چین نگاه می‌کند. مطالب زیر گزیده‌ای از تجربیات لیو است که در وب‌سایت news.com.au منتشر شد.
جینتائو لیو درحالی‌که همچنان روز دیگری از شکنجه شدید را تحمل می‌کرد، بدنش از شدت درد می‌لرزید.
او قبل از اینکه مجبور شود برای مدت حدود ۱۸ ساعت در حیاط بهطور ساکن بایستد، با میخ‌هایی که به درون ناخن‌هایش کوبیده شد، بیدار شد. اگر حرکت می‌کرد، به‌طرز شریرانه‌ای تحت ضرب‌وشتم قرار می‌گرفت، به‌طوری که بسیار محتمل بود زندگی‌اش را ازدست بدهد.
هر ثانیه مشقت‌بار از این مجازات طاقت‌فرسا سبب می‌شد پاهایش ورم کنند، درحالی‌که بدنش تحت این فشار درخطر فروپاشی بود. به او «هیچ زمانی برای رفتن به توالت» داده نمی‌شد و هیچ رفتار مهربانی با او نمی‌شد. زمان به دشمنش تبدیل شده بود، اما نه بدترین دشمنش.
طی حبسی طولانی در مجموعه‌ای از بازداشتگاه‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری پکن، بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۹، آن روز به روزی خاص برای آقای لیو تبدیل شده بود.
در آنجا او در معرض شوک‌های الکتریکی، معاینات پزشکی، خوراندن اجباری، ضرب‌وشتم، تجاوزات جنسی خشونت‌بار و سایر شکل‌های وحشیانه شکنجه قرار گرفت که آنها را نگهبانان زندان طراحی کرده بودند، با این هدف که او را تحقیر کرده و حداکثر درد را بر او تحمیل کنند.
اما آن مجازاتی بهطور خاص وحشیانه بود که عمیق‌ترین زخم‌ها را بر روح آقای لیو حک کرد.
آقای لیو به news.com.au گفت: «رویدادی که بیشتر از همه مرا اذیت کرد، هنگامی بود که آنها، ۴ تن از (نگهبانان زندان)، لباس‌هایم را درآورند و مرا برهنه کردند و فرچه توالت را وارد مقعدم کردند، درحالی که می‌گفتند آنقدر این کار را انجام می‌دهند تا من همجنس‌باز شوم.»
«آنها موهای آلت تناسلی‌ام را می‌کشیدند و با آلت تناسلی‌ام بازی می‌کردند.»
تنها «جرم» او تمرین کردن فالون گونگ بود؛ یک مدیتیشن معنوی براساس اصول راهنمای «حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری.»
اما آن می‌تواند شوکه‌کننده باشد که دولت چین مرتکب این قساوت‌های حقوق بشر- شامل بیرون آوردن اجباری اعضای بدن شهروندان بی‌گناه و خلافکاران محکوم به‌منظور برداشت عضو- در بخش عمده از ۲ دهه گذشته شده است. و این جریان تا به امروز ادامه دارد.
قسمت دوم: درون مراکز شستشوی مغزی مخفیانه چین
بخش دوم از این مجموعه درباره این موضوع گزارش می‌دهد که چطور تمرین‌کنندگان فالون گونگ مجبور شدند ویدئوهای شامل تبلیغات علیه باور معنوی‌شان را تماشا کنند. مطالب زیر برگزیده‌ای از این بخش است.
از آن زمان دولت چین ازطریق شکنجه، کشتار و حبس تمرین‌کنندگان فالون گونگ در «زندان‌های سیاه» به‌طرز بی‌رحمانه‌ای آنها را تحت آزار و شکنجه قرار داده است؛ شبکه‌ای از بازداشتگاه‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری فراقانونی که حزب کمونیست آنها را تأسیس کرد تا شهروندان را بدون محکومیت یا اتهام زندانی کند.
افرادی که بازداشت می‌شوند و حاضر نیستند باور خود را تغییر دهند، برای «بازآموزی» به مراکز شستشوی مغزی فرستاده می‌شوند، در آنجا غرق تبلیغات می‌شوند و به‌طرز وحشیانه‌ای ازنظر روحی و جسمی شکنجه می‌شوند تا اظهاریه انکار باورشان را امضاء کنند. آن یک سیستم دولتی بسیار مخفیانه است که حتی بهطور رسمی وجود ندارد. هدف: محو کردن فالون گونگ.
برخی از آنهایی که از آزار و شکنجه فرار کردند و در استرالیا اقامت گزیدند، پس از گرفتن پناهندگی، ماجراهای شوکه‌کننده خود را با news.com.au به اشتراک گذاشتند تا وسعت و شدت موارد نقض حقوق بشر در چین را افشاء کرده و کمک کنند تا آن خاتمه یابد.
...
تمرین‌کننده فالون گونگ شیائو چن، ۴۳ ساله، در طول حبس ۳ سال و ۶ ماهه‌اش در یک اردوگاه کار اجباری که در آنجا به‌خاطر اجتناب از انکار باورهایش، شکنجه شد، به یک مرکز شستشوی مغزی فرستاده شد. او بدون اتهام یا محکومیتی زندانی شد و از پسر نوزادش جدا شد.
خانم چن گفت که مأموران، زندانیان را تحت یک برنامه فشرده شکنجه روحی و جسمی قرار می‌دادند که شامل ضرب‌وشتم، بازجویی‌های طولانی‌مدت، محرومیت از خواب و اجبار به تماشای مداوم تبلیغات صوتی و تصویری [علیه فالون گونگ] بود.
خانم چن گفت: «اگر ما همچنان از رها کردن این تمرین اجتناب می‌کردیم، به اتاقی انفرادی فرستاده می‌شدیم.»
«در این اتاق انفرادی، نمی‌توانستیم نور خورشید را در بیرون ببینیم و مجبور بودیم ویدئوهای شستشوی مغزی علیه فالون گونگ را تماشا کنیم.»
«کل روز را داخل این سلول‌ها می‌گذراندیم، تحت شستشوی مغزی قرار می‌گرفتیم، مجبور بودیم ویدئوهای [افتراآمیز درباره فالون گونگ] را تماشا کنیم و با چمباتمه زدن و محرومیت از خواب برای مدت‌های طولانی تنبیه می‌شدیم.»
«آنها برای روزهای زیادی به ما اجازه نمی‌دادند حمام کنیم یا هیچ کاری انجام دهیم.»
«احساس می‌کردم پلیس بیش‌ازحد بی‌رحم است، مخصوصاً نسبت به ما تمرین‌کنندگان فالون گونگ، زیرا تا حدی ما را شکنجه می‌کردند که یا می‌مردیم یا دچار فروپاشی روحی می‌شدیم.»
قسمت سوم: واقعیت برداشت اعضای بدن در چین
این قسمت جزئیات سیاه این مسئله را بررسی می‌کند که چطور بازداشتگاه‌های چین روی تمرین‌کنندگان فالون گونگ معاینات پزشکی انجام می‌دهند تا مناسب بودنشان برای برداشت اعضای بدن را بررسی کنند. مطالب زیر برگزیده‌ای از این قسمت است.
تصور کنید که ربوده می‌شوید و به سلولی برده می‌شوید و چند ماه یا چند سال بعد را بدون اتهام یا محکومیت در آنجا می‌گذرانید.
در آنجا مأموران شما را شکنجه کرده و مجبور می‌کنند فیلم‌هایی را تماشا کنید که برای شستشوی مغزی طراحی شده‌اند تا دیدگاه‌های شما را با دیدگاه‌های حزب کمونیستِ حاکم چین همراستا کنند.
گاهی شما از سلول بیش‌ازحد شلوغ و کثیف خود به درون اتاقی کشیده می‌شوید و در آنجا بدون دادن اخطار یا هشداری، سوزن‌ها به درون بازویتان فرو می‌روند و خونتان به درون تعداد زیادی سرنگ کشیده می‌شود. سپس مسئولین زندان گروهی از خلافکاران معتاد به مواد مخدر را آموزش می‌دهند تا با استفاده از خشونت شما را بگیرند و نگه دارند تا مجبور شوید نمونه ادرار بدهید و در معرض روش‌های تهاجمی پزشکی قرار می‌گیرید.
هیچ کسی نسبت به فریادهای و گریه‌های شما برای کمک، واکنش نشان نمی‌دهد. هیچ توضیحی ارائه نمی‌شود. این روند بهطور مرتب تکرار می‌شود.
شما احتمالاً پس از سال‌ها تحمل این رفتار وحشیانه، موفق می‌شوید زنده بمانید یا اینکه ممکن است بهطور مخفیانه اعدام شوید.
همچنین احتمالی قوی وجود دارد که پس از اینکه جراحان داروی بیهوشی ملایمی به شما تزریق کردند و درحالی‌که هنوز زنده هستید، برداشت اعضای بدنتان را یکی‌یکی شروع کردند، روی تخت عمل بمیرید.
دولت خواهد گفت که شما صرفاً ناپدید شدید یا اینکه از ابتدا هرگز آنجا نبودید، اما به احتمال زیاد اصلاً هیچ چیزی نخواهد گفت.
درضمن مردم ثروتمند برای عمل‌های پیوند عضوی که زندگی‌شان را نجات می‌دهد، به بیمارستان‌هایی که هدفمند ساخته شده‌اند، مراجعه می‌کنند. انتخاب کلیه‌ها، کبدها و سایر اعضای بدن، انتخابی گسترده و وسیع است. به این دلیل که هزاران نفر قتل‌عام شده‌اند تا آن اعضاء در آنجا فراهم باشند. برداشت اعضای بدن تجارتی پرسود برای دولت چین است.
برای هزاران شهروند چینی این یک واقعیت است که براساس گزارش‌ها در معرض معاینات پزشکی اجباری قرار گرفته‌اند، با این هدف که در برداشت اعضای بدن در بخش عمده از دو دهه گذشته مورد استفاده قرار گیرند.
برطبق گزارش‌ها حزب کمونیست چین به قساوت‌های برداشت اعضای بدن زندانیان سیاسی در بازداشتگاه‌ها، اردوگاه‌های کار اجباری و زندان‌های سراسر کشور ادامه می‌دهد.
هیچ کسی تحت حکومت رژیم حزب کمونیست درامان نیست، اما تمرین‌کنندگان فالون گونگ- یک مدیتیشن معنوی براساس آموزه‌های راهنمای «حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری»- اهداف اصلی هستند.
دولت چین فالون گونگ را در سال ۱۹۹۹ ممنوع اعلام کرد و بهطور بی‌رحمانه‌ای درحال آزار و اذیت، شکنجه، کشتار و زندانی‌کردن آنها در «زندان‌های سیاه» بوده است؛ شبکه‌ای از بازداشتگاه‌ها و اردوگاه های کار اجباری فراقانونی که حزب کمونیست آنها را تأسیس کرده تا شهروندان را بدون اتهام یا محکومیت بازداشت کند.
...
تمرین‌کننده فالون گونگ، فنگ‌یینگ ژانگ، ۶۶ ساله، پس از اینکه بهطور مکرر تحت معاینات پزشکی اجباری قرار گرفت، فکر کرد که قرار است برای اعضای بدنش کشته شود.
خانم ژانگ در سال ۲۰۱۳ برای توزیع فلایرهای فالون گونگ بیرون بازار پکن، بازداشت و زندانی شد. او در مجموعه‌ای از بازداشتگاه‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری تحت عنوان زندانی سیاسی حبس شد و در این مکان‌ها همراه صدها زندانی دیگر بهطور مکر تحت معاینات پزشکی قرار گرفته و برطبق گزارش‌ها امکان استفاده از اعضای بدنش مورد بررسی قرار گرفت.
خانم فنگ‌یینگ به news.com.au گفت که مجبور شد از بازو و لاله گوشش نمونه خون بدهد.
او گفت که از پزشکان دلیل گرفتن نمونه خون را پرسید، اما هرگز پاسخی نشنید.
او همچنین مجبور بود نمونه ادرار بدهد، تحت عکس‌برداری با اشعه ایکس قرار بگیرد و نوار قلب بدهد. لو گفت که در بین گروهی شامل حدود ۱۰۰ زندانی بود که با هم سوار ونی شدند و مجبور بودند باهم تحت معاینات بیشتری قرار بگیرند. خانم ژانگ اظهار کرد پیش از اینکه در سال ۲۰۱۴ آزاد شود، فکر می‌کرد روی تخت جراحی خواهد مرد.
مقاله مربوط به زبان چینی: 澳洲新闻集团-中共劳教所中极端恶劣的酷刑
گزارش مربوط: گزارش رسانه‌های بریتانیا و استرالیا درباره قساوت‌های برداشت اجباری اعضای بدن در چین
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
