(Minghui.org) تمرین‌کننده فالون گونگ آقای ژانگ چینگ‌یوآن، ۴۸ ساله اهل شهر ووهان، ورزشکار اسبق است که در چهارمین بازی‌های شرق دور و جنوب اقیانوسیه برای معلولان، در سال 1994 شرکت کرد و توانست رکورد جهانی در پرش سه‌گام مردان را بشکند و مدال طلا را به خود اختصاص دهد.
آقای ژانگ اخیراً شکایت کیفری خود را علیه دیکتاتور سابق چین ثبت کرد. او جیانگ زمین را مسئول شروع آزار و شکنجه فالون گونگ دانست که منجر به حبس‌های مدام او در گذشته شده است. آقای ژانگ هفت بار دستگیر و به چهار سال زندان محکوم و در یک مرکز شستشوی مغزی به مدت شش ماه حبس شد.
آقای ژانگ در زمان حبس با روش‌های مختلف از جمله ضرب و شتم، محرومیت از خواب، ایستادن در مقابل یک دیوار برای مدت طولانی و خوراندن اجباری از طریق سوراخ‌های بینی تحت شکنجه قرار گرفت. او متحمل توهین و ناسزا نیز می‌شد.
در زیر گزیده‌ای از شکایت کیفری او را رائه کرده‌ایم:
در 1 ژانویه 2001 به میدان تیان‌آن‌من رفتم و با نگه داشتن یک بنر، اعتراضم را نسبت به آزار و شکنجه فالون گونگ ابراز کردم. من دستگیر شدم و مورد ضرب و شتم قرار گرفتم و به اداره پلیس هوآنگسونگیو برده شدم. در طول بازجویی در آنجا مورد تهدید و آزار جسمی قرار گرفتم، اما از همکاری با پلیس امتناع کردم. روز بعد به تیانجین منتقل و بعد آزاد شدم.
دوباره در تاریخ 5 نوامبر سال 2001 توسط مأموران بخش امنیت داخلی اداره پلیس شهر ووهان دستگیر شدم. دلیل آن ارسال نامه‌های حاوی حقایق در مورد فالون گونگ بود.
من به بازداشتگاه شماره 2 شهر ووهان برده و بعد به مرکز شستشوی مغزی اردائوپنگ در منطقه جیانگهان منتقل شدم. به مدت شش ماه مرا به شرکت در جلسات شستشوی مغزی وادار کردند. وقتی از نفی باورم به فالون گونگ امتناع کردم، از خواب محروم و وادار شدم مدتی طولانی رو به یک دیوار بایستم.
پس از آن به بازداشتگاه هونگجیاداوان در منطقه جیانگهان فرستاده شدم. در آنجا در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زدم. در هجدهمین روز اعتصاب غذا آزاد شدم.
در ژانویه 2003 برای بار دوم به‌منظور درخواست تجدید نظر برای حق تمرین فالون گونگ به پکن رفتم. دستگیر و به اداره پلیس دانگ فنگ برده شدم.
پلیس مرا شکنجه و سعی کرد وادارم کند که نام و آدرسم را به آنها بگویم. وقتی همکاری نکردم، مرا روی نیمکت ببر بستند و کتکم زدند. تا بعد از نیمه شب شکنجه شدم. آنها همچنین مرا از خواب محروم کردند و اجازه نمی‌دادند که چشمانم را ببندم.
روز بعد به بازداشتگاه شماره 2 ادارۀ پلیس فانگشان منتقل شدم. در آنجا دست به اعتصاب غذا زدم و چندبار تحت خوراندن اجباری قرار گرفتم طوری که لوله تغذیه پوشیده از خون شده بود. 37 روز بعد آزاد شدم. آنها مرا در یک ایستگاه اتوبوس رها کردند و رفتند.
بار چهارم در ماه ژوئیه سال 2005 به‌وسیله مأموران اداره پلیس و بخش امنیت داخلی شهر ووهان دستگیر شدم. آنها یک کامپیوتر، یک چاپگر و سایر وسایل شخصی‌ام را توقیف کردند.
پس از آن به بازداشتگاه شماره 2 شهر ووهان برده شدم. دست به اعتصاب غذا زدم و از طریق لوله‌ای به اندازه یک انگشت در سوراخ بینی‌ام به‌طور وحشیانه‌ای مرا تحت خوراندن اجباری قرار می‌دادند.
بعد مچ دست‌ها و مچ پاهایم را به یک تخت چوبی زنجیر کردند و لوله تغذیه همانطور در بینی‌ام رها شده بود. نمی‌توانستم بدنم را بچرخانم و مجبور بودم در لباسم ادرار و مدفوع کنم. این شکنجه تا قبل از آزاد شدنم به قید وثیقه، برای بیش از 20 روز ادامه داشت.
پلیس در دسامبر 2005 دوباره سعی کرد مرا دستگیر کند، اما موفق نشد.
در طول جشنواره چینگ‌مینگ در ماه آوریل سال 2006، وقتی در مسیر رفتن به زادگاهم بودم در حومه دستگیر شدم. برای دیدار از آرامگاه اجدادم به آنجا رفته بودم. مأموران بخش امنیت داخلی اداره پلیس شهر ووهان مرا به بازداشتگاه شماره 2 شهر ووهان بردند و حکم بازداشت برایم صادر شد.
در دادگاه میانی شهر ووهان در 7 آوریل 2006 به‌طور غیر قانونی محکوم شدم. در اعتراض به بدرفتاری که متحمل شده بودم، برای بیش از 20 روز دوباره دست به اعتصاب غذا زدم و در نهایت با قرار وثیقه آزاد شدم.
در ۱ ژوئن 2006، مسئولین بخش امنیت داخلی و دادگاه میانی شهر ووهان سند دادگاه را به در منزلم آوردند. آن یک اعلان بود که در آن ذکر شده بود به چهار سال زندان محکوم شده‌ام. برای اجتناب از آزار و شکنجه بیشتر مجبور به ترک خانه شدم.
در سال 2008 مسئولین اداره 610 و بخش امنیت داخلی، محل کارم را تحت فشار قرار دادند تا مرا عزل و از پرداخت کمک هزینه به من به‌عنوان یک کارگر نمونه استانی و کمک هزینه برای افراد معلول نیز خودداری کند. منابع درآمدم به‌طور کامل قطع شد.
قبل از بازی‌های المپیک پکن در سال 2008، مأموران بخش امنیت داخلی سعی کردند مرا دستگیر کنند. آنها منزل همه بستگان و دوستانم را جستجو و یکی از اعضای خانواده‌ام را دستگیر کردند.
تصمیم گرفتم با نوشتن یک مقاله به افشای آزار و شکنجه‌ای بپردازم که متحمل شده بودم. آن در وب‌سایت مینگهویی منتشر شد. پلیس پس از آن مرا هدف و نامم را در فهرستش از تمرین‌کنندگان فالون گونگ قرار داد. دوباره برای اجتناب از دستگیری خانه را ترک کردم.
در فوریه 2011 به‌خاطر توزیع مطالب اطلاع‌رسانی درباره فالون گونگ در یک منطقه روستایی دستگیر و در بازداشتگاه محلی حبس شدم. از همکاری با نگهبانان و گفتن نام و آدرسم به آنها خودداری کردم. در اعتراض به دستگیری‌ام دست به اعتصاب غذا زدم و چند روز بعد آزاد شدم.
سابقه آزار و اذیت
در سال ۱۹۹۹، جیانگ زمین، در مقام رئیس حزب کمونیست چین، سایر اعضای کمیته دائمی دفتر سیاسی را تحت سیطره قرار داد و سرکوب خشونت‌باری را علیه فالون گونگ راه‌اندازی کرد.
این آزار و شکنجه که مدت آن به ۱۷ سال می‌رسد، منجر به مرگ بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ شده است. بیشتر آنها به‌خاطر باور خود به فالون گونگ تحت شکنجه قرار گرفتند و حتی به علت درآوردن اعضای بدن‌شان به قتل رسیدند. جیانگ زمین به‌طور مستقیم مسئول آغاز و تداوم این آزار و اذیت وحشیانه است.
تحت هدایت شخص جیانگ، حزب کمونیست چین اقدام به تأسیس اداره ۶۱۰ کرد که خارج از قوانین سازمان امنیت عمل می‌کند. این اداره درخصوص فالون گونگ، نیروهای پلیس و سیستم قضایی را تحت سیطره قرار می‌دهد تا دستورات جیانگ را به انجام برساند: شهرت آنها را لکه‌دار کنید، از نظر مالی آنها را ورشکسته کنید و از لحاظ جسمی نابودشان کنید.
قانون چین این اجازه را به شهروندان چینی می‌دهد که درخصوص نمونه‌های حاکی از جنایت اقامه دعوی کنند و بسیاری از تمرین‌کنندگان درحال‌حاضر از این حق قانونی خود استفاده می‌کنند و علیه دیکتاتور سابق درخواست دادخواهی ارائه می‌دهند.
مقالات مرتبط:
ورزشکار دارندۀ رکورد جهانی معلولین متحمل آزار و شکنجه وحشیانه می‌شود
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
