ضرب‌وشتم مادری به‌خاطر باورش و رفتن او به اغماء، عدالت‌جویی پسرش برای او

(Minghui.org) خانم سونگ شویونِ 55 ساله در اکتبر 2016 به‌خاطر تمرین کردن فالون گونگ بازداشت شد. فالون گونگ تمرینی معنوی است که از سال 1999 در چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است. خانوادۀ خانم سونگ از او بی‌خبر بودند تا اینکه در سپتامبر امسال یکی از مسئولین بازداشتگاه شهر چائویانگ با آنها تماس گرفت و اطلاع داد که خانم سونگ در اغماء به‌سر می‌برد.

وقتی پسرش به دیدارش در بیمارستان رفت، با کمک دستگاه‌هایی که به او وصل بود، زنده بود و از آن زمان در اغماء بوده است. علیرغم وضعیتش، مسئولین موفق شدند او را به اتهام «استفاده از سازمانی فرقه‌ای برای اختلال در اجرای قانون» به یک سال حبس محکوم کنند؛ اتهامی کلی که رژیم کمونیست چین از آن علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده می‌کند.

پسر خانم سونگ ضمن نوشتن نامۀ سرگشاده‌ای به ساکنان شهر چائویانگ، از آنها خواست به او کمک کنند تا مادرش را نجات دهد و از شکنجۀ بیشتر مصون نگه‌دارد. در ادامه، متن نامۀ او ارائه شده است.

لطفاً به خانوادۀ ازهم پاشیده ما کمک کنید

نام من گائو فنگ است و در شهرستان چائویانگ زندگی می‌کنم. قبلاً خانوادۀ ما پنج عضو داشت که مسن‌ترین‌مان مادربزرگ 80 ساله‌ام و کوچک‌ترین ما برادر نوجوانم بود. مادرم، خانم سونگ شویون، همه کارهای خانه را انجام می‌داد و برای تأمین مخارج خانواده کار می‌کرد.

یک سال پیش فاجعه‌ای پیش آمد و خانواده‌مان ازهم پاشید. از همه استدعا می‌کنم کمک کنند تا از آزار و شکنجۀ رژیم کمونیستی چین نجات پیدا کنیم.

در 24 اکتبر 2016، پلیس به زور و بدون حکم بازرسی یا معرفی خودشان وارد خانه‌مان شدند. مادرم در خانه تنها بود. آنها او را بازداشت و تمام کتاب‌های فالون گونگش را توقیف کردند، پول‌هایش را نیز دزدیدند و هیچ کدام از آنها به ما برگردانده نشده است.

آنها نزدیک به یک سال او را در بازداشتگاه شهر چائویانگ حبس کردند. ما طی این مدت، هیچ خبری از هیچ یک از ادارات دولتی دریافت نکردیم. در نیمه‌‌شب 28 سپتامبر 2017، از بازداشتگاه با ما تماس گرفتند و گفتند که مادرم در شرف مرگ است و در بیمارستان شماره 2 به‌هوش آمده است.

وقتی او را در بخش مراقبت‌های ویژه دیدیم، بی‌هوش بود و انواع و اقسام لوله‌ها به او متصل بودند. همگی شوکه شده بودیم و نمی‌توانستیم جلوی گریۀ خود را بگیریم. پزشک گفت که باید مغزش تحت عمل جراحی قرار بگیرد، درغیراین‌صورت خواهد مرد یا زندگی نباتی خواهد داشت.

درحالی‌که در کمال ناباوری آنجا ایستاده بودیم، مسئولین بازداشتگاه از تمام مسئولیت‌ها شانه خالی کردند. آنها نمی‌خواستند مادرم در زمان حبس در بازداشتگاه بمیرد و ما را مجبور کردند وثیقه بگذاریم تا مادرم برای درمان پزشکی آزاد شود.

مادرم زن ساده‌ای است که برای گذران زندگی در مزرعه کار می‌کرد. او از خانواده‌اش مراقبت می‌کرد و هرگز به کسی آسیب نمی‌رساند. نمی‌توانم تصور کنم که طی سال گذشته چه شکنجۀ بی‌رحمانه‌ای را متحمل شده که او را به این وضعیت دچار کرده است.

پس از اینکه او تمرین‌ فالون گونگ را آغاز کرد، سلامتی‌اش را به‌دست آورد و هرگز مریض نشد. اکنون که در اغماء به سر می‌برد، چشمانش کاملاً باز هستند.

او واقعاً نمی‌توانست درک کند که چه اشتباهی انجام داده و چرا دولت به او آسیب می‌رساند. او از اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری پیروی می‌کرد و هرگز با کسی نزاع نمی‌کرد. چرا عاملان آزار و شکنجه از نیک‌خواهی متنفرند؟

با آگاهی از اینکه جان مادرم در خطر است، 859 نفر دادخواستِ حمایت از او را امضاء کردند. خانواده‌مان از تمام مردم شهر صمیمانه سپاسگزار هستند که وقتی مادرمان نیاز به کمک دارد، از او حمایت می‌کنند.

یکی از شاهدان عینی مهربان جزئیات زیر را درخصوص اینکه در آن سال در بازداشتگاه چه بر سر مادرمان آمده است، با وب‌سایت مینگهویی به‌‌اشتراک گذاشته است:

حبس برای بیش از یک سال

رئیس سوئو جینگ‌دونگ و مأموران ادارۀ پلیس نانشوانگ‌میائوشیانگ در 24 اکتبر 2016 منزل خانم سونگ را غارت کردند. آنها لوازم شخصی او را توقیف و او را بازداشت کردند. او در بازداشتگاهِ زنان چائویانگ حبس شد که زیرنظر رئیس بائویینگ‌یینگ و معاونش شو جینگ است.

شکنجۀ بی‌رحمانه

از زمانی که خانم سونگ وارد بازداشتگاه شد، تحت شکنجه قرار گرفت. او را مجبور می‌کردند هر روز برای بیش از 14 ساعت در وضعیت لوتوس کامل بنشیند و اگر تکان می‌خورد، مورد ضرب‌وشتم بی‌رحمانه‌ای قرار می‌گرفت. مچ پاهایش زخم شد و بعد عفونت کرد و چرکی شد.

نگهبانان به زندانیان دستور می‌دادند او را مورد ضرب‌وشتم قرار دهند. آنها لباس‌های گرم و لحاف او را نیز دزدیدند، به‌طوری که در زمستانِ بسیار سرد او هیچ رواندازی نداشت.

در زمستان سال 2016 او فقط اجازه داشت لباس زیر بپوشد. در طول روز پنجره‌ها باز بودند و در شب هیچ لحافی به او نمی‌دادند. وضعیت سلامتی‌اش روبه‌زوال گذاشت و بسیار لاغر شده بود. زندانیان به‌زور داروهایی نیز به او ‌خوراندند و او را آنقدر مورد ضرب‌وشتم قرار ‌دادند که سبب خونریزی‌اش شد.

در 7 دسامبر 2016 نگهبان شو جینگ به چند زندانی دستور داد تا او را «بشویند». آنها او را برهنه کردند، به روی زمین انداختند، آب سرد رویش ریختند و پنجره را باز کردند.

از ماه آوریل 2017 او را مجبور کردند برای زمان‌های طولانی بایستد. دو زندانی در شیفت‌های دوساعته او را تحت‌نظر داشتند. او باید صاف می‌ایستاد و هر حرکتی منجر به ضرب‌‌وشتمش می‌شد.

زندانیان پول او را برمی‌داشتند و برای خودشان خرید می‌کردند، لوازم بهداشتی او را می‌فروختند و او را مجبور می‌کردند که لوازم بیشتری خریداری کند و بعد آنها را مجدداً می‌فروختند.

زمانی که در بازداشتگاه بود، ادارۀ محلی امنیت عمومی ژائویان، دادستانی و دادگاه چائویانگ او را متهم و به یک سال حبس محکوم کردند. هنگامی که این حکم صادر شد، فقط سه ماه از مدت محکومیت او باقی مانده بود، اما آنها او را آزاد نکردند.

چرا افراد خوب را تحت آزار و شکنجه قرار می‌دهند؟

دو ماه است که مادرم در اغماء به سر می‌برد و در بیمارستان بستری است. مسئولین بازداشتگاه تمام جزئیات آنچه در بازداشتگاه بر سر او آورده بودند را پنهان و سعی کردند از تمام مسئولیت‌ها شانه خالی کنند.

نمی‌توانم باور کنم افرادی در بازداشتگاه که به مادرم آسیب رساندند، آنقدر از یک فرد خوب متنفر باشند. مادرم در این بدبختی افتاد، صرفاً بخاطر اینکه از رها کردن این تمرین امتناع کرد، تمرینی که او را سالم نگه می‌دارد و معنای زندگی و اینکه چگونه فرد خوبی باشد را به او می‌آموزد.

ادارۀ پلیس شهرستان چائویانگ، دادستانی و دادگاه تبانی و مادرم را به یک سال حبس محکوم کردند. قرار است قانون افراد بد را مجازات کند، اما اکنون برای متهم کردن افراد خوب از آن استفاده می‌شود.

خانوادۀ من این را نمی‌پذیرند. متأسفانه ما فقط افرادی عادی هستیم و ارتباطاتی نداریم. ما از همه مردمِ شهرِ چائویانگ درخواست می‌کنیم به مادرم کمک کنند. من خواهان یک راه‌حل عادلانه و قانونی برای مادرم هستم.

من قوانینی که برای آزار و شکنجۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ به آنها استناد می‌شود را خوانده‌ام. آنها را با ‌استناد به ماده 300 قانون کیفری متهم می‌کنند که برطبق آن، هرکسی که با عضویت در یک سازمان فرقه‌ای در اجرای قانون اختلال ایجاد کند، باید تا شدیدترین حد ممکن تحت آزار و شکنجه قرار گیرد.

از آنجا که کنگرۀ خلق (نهاد قانون‌گذار چین) هرگز قانونی وضع نکرده است که فالون گونگ را «فرقه» قلمداد کند، دیکتاتور سابق چین، جیانگ زمین، به دادگاه عالی خلق و دادستانی عالی خلق دستور داد تا در نوامبر 1999 تفسیری قانونی از ماده 300 صادر کنند، دال بر اینکه هرکسی که فالون گونگ را تمرین یا ترویج می‌کند تا شدیدترین حد ممکن تحت آزار و شکنجه قرار گیرد.

یک تفسیر قانونی جدید که جایگزین نسخۀ سال 1999 شد، در 1 فوریۀ 2017 اجرایی گردید. در این تفسیر جدید هیچ نامی از فالون گونگ برده نشده و تأکید کرده است که هر کیفرخواستی علیه هرشخصی که عضو یک فرقه است، باید براساس مبنای قانونی محکم باشد. از آنجاکه هیچ قانونی در چین فالون گونگ را یک فرقه به‌حساب نمی‌آورد، کیفرخواست علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ فاقد مبنای قانونی است.

مالکیت، خواندن یا توزیع کتاب‌های فالون گونگ به‌عنوان «مدرکی» علیه آنها استفاده می‌شود. پلیس و دادستان‌ها نیز به دو اطلاعیه‌ای استناد می‌کنند که اداره مطبوعات و نشریات چین در ژوئیۀ 1999 منتشر کرده و طی آن انتشار کتاب‌های فالون گونگ را ممنوع کرده است. اما این ممنوعیت در سال 2011 لغو شد و مالکیت کتاب‌های فالون گونگ برای تمرین‌کنندگان کاملاً قانونی است.

تمرین کردن فالون گونگ نباید غیرقانونی باشد- آن باید علنی باشد. این آزار و شکنجه برای صدها میلیون تمرین‌کنندۀ فالون گونگ و خانواده‌های‌شان مصیبت به بار آورده است. درحالی‌که افراد خوب تحت آزار و شکنجه قرار می‌گیرند، سیستم قضایی در چین و همچنین ارزش‌های اخلاقی‌اش روبه‌زوال می‌رود. تمام مردم چین قربانی این آزار و شکنجه هستند.

از تمام مردم جهان می‌خواهم که به پروندۀ مادرم توجه کنند. با حمایت همه، باور دارم که عدالت برای مادرم اجرا خواهد شد. خوبی پاداش داده و بدی مجازات خواهد شد.

[امضاء] گائو فنگ، پسر این قربانی
23 نوامبر 2017

گزارش مرتبط:
تمرین‌کنندۀ فالون گونگ بیش از دو ماه است که در اغماء به‌سر می‌برد