(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون گونگ از 4 الی 30 ژانویه، نمایشگاه هنر «حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری» را در ساختمان کاپیتول ایالت پنسیلوانیا در هریسبورگ برگزار کردند.
درحالی که نمایندگان دولت قطعنامه‌ای را آغاز کرده‌اند برای محکوم کردن برداشت اعضای بدن که با مجوز دولت در چین صورت می‌گیرد، این نمایشگاه هنر فرصتی را برای قانونگذاران و کارکنان فراهم آورد تا از زاویه‌ای متفاوت با فالون گونگ و آزار و شکنجه آن آشنا شوند.
ساختمان کاپیتول که اغلب با عنوان «کاخ هنر» از آن یاد می‌شود، بیش از یک قرن قدمت دارد و در سال 2006 به‌عنوان یک بنای تاریخی و از آثار ملی آمریکا شناخته شد. نمایشگاه هنر فالون گونگ در بال شرقی این ساختمان برگزار شد.
واکنش بازدیدکنندگان به این آثار هنری.
در این نمایشگاه 15 تابلو از نقاشی‌های تمرین‌کنندگان به‌نمایش درآمد. 5 تابلو زیبایی فالون گونگ را به‌نمایش گذاشتند و 10 تابلوی دیگر وحشیگری این آزار و شکنجه را افشاء کردند.
لیندا اسچیلاسکی، دستیار دویله هفلی، از نمایندگان ایالتی، تمرین‌کنندگان را تشویق کرد که با سازمان‌های غیردولتی صحبت کنند و از آنها بخواهند برای توقف این آزار و شکنجه کمک کنند.
نماینده ایالتی هفلی یکی از حامیان قطعنامه محکوم کردن برداشت اجباری اعضای بدن در چین است.
خانم اسچیلاسکی گفت نمونه‌های آزار و شکنجه که در نقاشی‌ها به‌تصویر کشیده شده‌اند، واقعاً هولناک هستند. او با نمایندگان سر این موضوع بحث و تبادل نظر داشت.
یکی از مأموران پلیسِ کاپیتول گفت که توضیحات هر یک از آثار خوانده است. او اظهار کرد: «تعداد بیشتری باید بیایند و این آثار را ببینند.»
امضای دادخواست محکوم کردن برداشت اجباری اعضای بدن.
چانتال مولنگا، از بازدیدکنندگان کاپیتول، خیلی نگران این آزار و شکنجه بود. او تمرین‌کنندگان را ترغیب کرد تا رویدادهای مشابهی را در فیلادلفیا برگزار کنند. او گفت: «اگر این نمایشگاه را در آنجا برگزار کنید، تعداد بیشتری از مردم این آثار را خواهند دید.»
بسیاری از بازدیدکنندگان با شنیدن درباره این آزار و شکنجه حیرت‌زده شدند. چند نفر، تمرین‌کنندگان را ترغیب کردند تا در این باره با قانونگذاران صحبت کنند.
استیون، یکی از کارکنان کاپیتول، نمی‌توانست درک کند که چرا حزب کمونیست چین فالون گونگ را تحت آزار و شکنجه قرار می‌دهد.
او سؤال کرد: «آنها واقعاً به‌آرامی مدیتیشن خود را انجام می‌دهند. چرا دولتِ چین، چنین گروهی از شهروندان خوب را سرکوب می‌کند.»
تمرین‌کنندگان برایش توضیح دادند که حزب کمونیست نمی‌تواند آموزه‌های حقیقت، نیک‌خواهی، بردباریِ فالون گونگ را تحمل کند و اینکه حزب همواره سعی دارد فکر و ذهن مردم را کنترل کند.
سپس استیون سؤال کرد که آیا گفتن حقایق آزار و شکنجه به مردم در آمریکا، کمکی کرده است یا خیر. تمرین‌کنندگان پاسخ دادند: «جامعه بین‌المللی فشارهایی بر رژیم چین اعمال کرده است. برخی از تمرین‌کنندگان زندانی به‌قید وثیقه آزاد شدند. این فشار تا حدودی مانع آزار و شکنجه شده است.»
«حزب می‌ترسد که اعمال بدش افشاء شوند. هرچه تعداد بیشتری از مردم درباره این آزار و شکنجه بدانند، آن زودتر خاتمه می‌یابد.»
استیون تحت تأثیر قرار گرفت. او گفته‌های آنها را تأیید کرد و پیشنهاداتی داد که چطور تعداد بیشتری از مردم از این حقایق آگاه شوند.
درحالی که بازدیدکنندگان با دیدن تصاویر آزار و شکنجه ناراحت و نگران شده بودند، بسیاری از آنها آرامش و انرژی فالون گونگ را نیز در نقاشی‌ها دیدند.
مرد محترمی به تمرین‌کنندگان گفت که او می‌تواند انرژی قوی ساطع شده از نقاشی‌ها را احساس کند. او آنها را دوست داشت، اما دلیلش را نمی‌دانست. تمرین‌کننده‌ای گفت شاید به این دلیل است که آنها را تزکیه‌کنندگان فالون گونگ نقاشی کرده‌اند، افرادی که حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری را تمرین می‌کنند، بنابراین این آثارِ هنری مملو از انرژی مثبت هستند.
اپریل اَش، از کارکنان کاپیتول، نقاشی‌ها را «بسیار عالی و عمیق» خواند. او گفت: «شخصیت‌ها در این نقاشی‌ها بسیار واقعی هستند. شما می‌توانید حقیقت را از چهره‌های‌شان بگویید.»
مارتز، یکی از کارکنان، درباره فالون گونگ شنیده بود و می‌خواست در این خصوص بیشتر بداند. تمرین‌کنندگان توضیح دادند که این یک تمرین تزکیه باستانی است که ذهن و جسم فرد را ارتقاء می‌بخشد. آنها چند ماجرای واقعی در زمینه قدرت شفادهی شگفت‌انگیز فالون گونگ را نیز برای او تعریف کردند.
