(Minghui.org) خانم ژانگ جیچوی تمرین‌کننده فالون گونگ از چی‌چی‌هار، پس از بازداشت در ۲۰ مارس ۲۰۰۶، به نه سال حبس محکوم شد. جزئیات مشقات او پس از دستگیری در سال ۲۰۱۵ گزارش شد. او به‌خاطر باورش قبلاً به مدت بیش از یک سال در یک اردوگاه کار اجباری بازداشت شد.
خانم ژانگ وقتی شکنجه‌هایی را به یاد می‌آورد که در اردوگاه کار اجباری متحمل آنها شده بود، هنوز هم همان احساس درد و رنج به او دست می‌دهد.
بازداشت به‌خاطر تهیه نامه دادخواست
پس از اینکه در دسامبر سال ۱۹۹۷، تمرین فالون گونگ را آغاز کردم، تمام بیماری‌هایم، از جمله بیماری‌های قلبی و درد پشتم ناپدید شدند. ازآنجاکه از مزایای فالون گونگ بسیار بهره‌مند شده بودم، هنگامی که حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) آزار و اذیت آن را در سال ۱۹۹۹ راه اندازی کرد، خودم را موظف دانستم که درباره آن صحبت کنم.
پس از اینکه در پایان نوامبر ۱۹۹۹، به منظور نوشتن یک نامه درخواست تجدیدنظر به دولت، سایر تمرین‌کنندگان را گرد هم جمع کردم، از سوی مأموران تحت نظر قرار گرفتم.
در ماه دسامبر به دست مأمورانی از ادارات مختلف پلیس بازداشت و به زیرزمین خوابگاه هی‌مینگ برده شدم. به من دستور دادند که در برابر یک دیوار ایستاده بمانم درحالی‌که آنها یادداشت‌برداری می‌کردند. سه روز بعد از اینکه مبلغ ۳۰۰۰ یوان از من اخاذی کردند، آزاد شدم.
شکنجه‌های وحشیانه در اردوگاه کار شوانگی
وقتی که برای صحبت درباره فالون گونگ در پکن برنامه‌ریزی کردم، در تاریخ ۱۳ ژوئیه سال ۲۰۰۰ به دست افسرانی از ادارات پلیس تیفانگ و هونگ‌گوانگ بازداشت شدم. آن شب مرا به اردوگاه شماره ۲ فرستادند. پس از آن به‌طور غیرقانونی به یک سال حبس در یک اردوگاه کار محکوم شدم.
پس از دو هفته حبس در بازداشتگاه در ۲۹ ژوئیه سال ۲۰۰۰، به اردوگاه کار شوانگی فرستاده شدم.
بلافاصله در یک سلول کوچک ساخته‌شده از میله‌های آهن زندانی شدم. بسیاری از تمرین‌کنندگان دیگر نیز در داخل همان ساختمان در سلول‌های کوچکی شبیه قفس محبوس شدند.
نگهبانان عمداً پنجره ساختمان را باز کرده و چراغ‌ها را روشن می‌گذاشتند. آنها روی بدن ما پماد‌هایی را به کار می‌بردند که پشه‌ها را به سمت ما جلب می‌کرد.
در ماه اکتبر هنگامی‌که به دست مأموران و همدستان آنها شکنجه شدم، در اعتراض به آزار و اذیت دست به اعتصاب غذا زدم. دستانم را در پشتم دستبند زدند و به پایه‌های یک تخت و در موقعیتی بستند که نمی‌توانستم چمباتمه بزنم یا بایستم:
در ۲۴ مه سال ۲۰۰۱، من و پنج تمرین‌کننده دیگر را به مرکز ترک اعتیاد به مواد مخدر در هاربین منتقل کردند. آنها سعی کردند تا باورمان را رها کنیم. هر یک از ما را در اتاق‌های جداگانه حبس کردند.
چند تن از همدستان آنها یعنی تمرین‌کنندگانی که دست از باور خود کشیده و درحال حاضر با آزار و اذیت همکاری می‌کنند، مرا مجبور کردند برای بیش از دو ماه و هر روز به کلمات افتراآمیز علیه فالون گونگ گوش کنم. آنها همچنین سعی کردند مرا تحت خوراندن اجباری غذا و سایر داروهای ناشناخته قرار دهند. هنگامی که تلاش‌های آنها با شکست مواجه شد، در ماه اوت ما را به اردوگاه کار اجباری برگرداندند.
من و سایر تمرین‌کنندگان، در ۲۳ اکتبر سال ۲۰۰۱، به‌خاطر مقاومت در برابر نصب و راه‌اندازی دوربین‌های نظارتی در هر سلول تحت شکنجه قرار گرفتیم. مرا به مدت بیش از چهار ساعت کنار پنجره آویزان کردند. این شکنجه‌ها همچنان ادامه داشت تا زمانی که در تاریخ ۲۷ اکتبر آزاد شدم.
پس از آزادی به‌طور مداوم مورد آزار و اذیت قرار گرفته و تحت نظارت بودم. در ۱۸ اکتبر سال ۲۰۰۳، پس از بیرون رفتن به سمت خانه می‌آمدم و گروه بزرگی از افراد پلیس را در اطراف خانه‌ام دیدم. به خانه بازنگشتم و از آن زمان در خفا بوده‌ام.
بازداشت غیرقانونی در مرکز شستشوی مغزی چینگ‌لانگشان
در تاریخ ۳۱ ماه مه سال ۲۰۱۳، یعنی درست یک روز قبل از اینکه محکومیت نه سال زندان را به‌پایان برسانم که در سال ۲۰۰۶ آغاز شده بود و آزاد شوم، به‌طور غیرقانونی به مرکز شستشوی مغزی چینگ‌لانگشان فرستاده شدم.
در آن مرکز به مدت ۵۰ روز در بازداشت به سر بردم. گرچه بیمار بودم، نگهبانان مرا به پایه‌های تختخواب، یعنی یک دست به هر پایه می‌بستند و مرا به تماشای فیلم‌های افتراآمیز مجبور می‌کردند. هر روز با پسمانده‌های غذا تغذیه می‌شدم.
شرکت کنندگان در آزار و اذیت خانم ژانگ
هو بین (胡斌): معاون رئیس، اداره پلیس تیفانگ، ۶۷۶۷ – ۲۱۲ – ۴۵۲ – ۸۶ +گوا شیائوفنگ (郭晓峰): مدیر، اداره ۶۱۰ چی‌چی‌هار، ۱۳۳۱۴۶۵۴۷۷۷ – ۸۶ +شیائو، جیندونگ (肖晋东): مدیر، اردوگاه کار شوانگی، ۲۶۶۶ – ۲۷۳ – ۴۵۲ – ۸۶ +شی یان (石岩): قاضی رئیس، دادگاه منطقه جیانهوا، ۱۳۹۴۵۲۶۸۰۵۸ – ۸۶ +ژو جینگ‌فِنگ (周景峰): نگهبان، مرکز شستشوی مغزی چینگ‌لانگشان، ۱۳۶۳۴۶۵۴۶۴۶ – ۸۶ +
مقاله مرتبط:
مشقات زن پس از آزادی از ۹ سال درد و رنج در بخش بیمارستان ادامه دارد
مجموعه شرح آزار و شکنجه
