مشاهده «بیماری‌» در دو تمرین‌کننده

(Minghui.org) مدیر بخش جراحی یک بیمارستان بزرگ، فالون گونگ را تمرین‌ می‌کند. یک روز، با بیماری ملاقات کرد که مبتلا به واریس بود و می‌خواست تحت عمل جراحی قرار گیرد. پس از صحبت با بیمار، پزشک دریافت که آن مرد نیز تمرین‌کننده فالون گونگ است. او درکش را از کارمای بیماری به اشتراک گذاشت و گفت: «ما تمرین‌کنندگان فالون گونگ هستیم. استاد بدن‌‌های‌مان‌ را پاک کرده‌اند. ما بیماری نداریم. نباید ناراحتی جسمی را با بیماری اشتباه بگیریم، زیرا آن برای ازبین بردن کارما است و چیز خوبی است.» تمرین‌کننده که به‌دنبال درمان بود، موافقت کرد که تحت عمل جراحی قرار نگیرد و به‌خانه بازگشت.

این مرد دو ماه بعد مراجعه کرد و به جراح گفت که حالش بدتر شده است و احساس می‌کند که رگ‌هایش از هم می‌پاشند. او درخواست کرد که تحت عمل جراحی قرار گیرد. جراح فکر کرد که تمرین‌کننده خودش را با فردی عادی اشتباه گرفته است و بنابراین موافقت کرد که این کار را به‌عنوان یک پزشک انجام دهد.

وقتی جراح سعی کرد که یک سیاهرگ را با چاقوی کوچک جراحی ببرد، درست مانند بریدن سیمی آهنی بود. او شوکه شده بود! سرانجام مجبور شد با استفاده از قیچی عمل جراحی را کامل کند. او قبلاً هرگز با چنین موقعیتی مواجه نشده بود.

او قلباً احساس می‌کرد گویی کاری اشتباه انجام داده است و ناراحت بود. فکر کرد: «بدن این تمرین‌کننده تا آن مرحله تغییر کرده است، اما سیاهرگ را بریدم و دور انداختم.» او در ذهنش شکایت می‌کرد که این تمرین‌کننده کیفیت روشن‌بینی ضعیفی دارد و پس از آن احساس کاملاً بدی داشت.

یک بار دیگر، رئیس بخش جراحی، برای برداشتن توموری بیماری را تحت عمل جراحی قرار ‌داد. او دریافت که تومور به‌طور محکمی در یک غشاء ضخیم پیچیده شده و هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که تومور به بافت‌های مجاور گسترش یافته است. او گیج شده بود، چون چنین وضعیتی برای تومورهای بزرگ نادر بود.

وقتی روز بعد بیمار را ملاقات کرد، نشان فالون را برروی پیراهن او دید. پرسید: «آیا فالون گونگ را تمرین می‌کنی؟» بیمار پاسخ داد: «بله.» جراح فکر کرد، «آنگاه چرا تحت عمل جراحی قرار گرفتی؟ استاد مراقب تو هستند، اما تو روشن‌بین نشده‌ای. جای تأسف دارد!»

یک سال بعد، این بیمار دوباره به بیمارستان مراجعه کرد. تومور دوباره رشد کرده بود، به بافت‌های مجاور گسترش یافته بود و بدخیم شده بود.

این دو نمونه نشان می‌دهد که استاد بدنمان را پاک کرده‌اند. درحالی‌که تزکیه می‌کنیم، بدن‌مان به‌تدریج دگرگون می‌شود. هر ناراحتی جسمی که تجربه می‌کنیم یک آزمون است و می‌تواند به رشد ما کمک کند. تا زمانی که به استاد و دافا باور داشته باشیم و به درون نگاه کنیم، هیچ درد و رنجی وجود ندارد که نتوانیم بر آن پیروز شویم.