(Minghui.org) از سال 2012، زندان دونگ‌لینگ در شِنیانگ، در پی سلسله‌مبارزات شدید برای تبدیل تمرین‌کنندگان فالون گونگ، مرتکب جنایات بی‌شماری شده است. همچنین این زندان اغلب ازطریق شکنجه‌های جسمی و ذهنی، تمرین‌کنندگان را وادار می‌کند تا از باورشان دست بکشند. مسئولین این زندان به‌عنوان بخشی از این سلسله‌مبارزات، زندانیان را تحریک می‌کنند تا به ازای کاهش محکومیت‌شان و بهره‌مندی از مزایای ویژه، تمرین‌کنندگان را مورد آزار و اذیت قرار دهند.
در چند سال اخیر، از بند 7 برای تبدیل تمرین‌کنندگان فالون گونگی که به‌تازگی دستگیر شده‌اند، استفاده شده است. مأموران پلیسِ مسئول، جو چوآنزای (شماره شناسایی:2112111) و یانگ مینگ‌ژِن هستند. ژو درحال حاضر تحت بازرسی است، اما یانگ مینگ‌ژِن هنوز رئیسِ این تشکیلات پلیس است.
تمرین‌کنندگانی که تازه به این زندان وارد می‌شوند، ازطریق شستشوی مغزی، تهدیدهای خشونت‌بار، محرومیت از خواب، شوک با باتون‌های برقی و ضربوشتم وحشیانه شکنجه می‌شوند. این مأموران از روش‌های دیگری مانند کندن موهای آلت تناسلی و خوراندن اجباری ادرار نیز استفاده می‌کنند تا تمرین‌کنندگان را وادار کنند باورشان را رها کنند. هم‌زمان این عاملان آزار و اذیت، سعی می‌کنند با دادن وعده‌هایی به تمرین‌کنندگان برای کاهش مدت بازداشت‌شان، آنها را فریب دهند تا در ازای آن، دست از باورشان بردارند.
در اتاقی تاریک در طبقه دومِ «بخش آموزش»، قربانی مجبور می‌شود روی یک «چهارپایه کوچک» بنشیند و دو زندانی به‌نوبت مراقب او هستند. به محض اینکه قربانی چشم‌هایش را ببندد، آنها او را می‌زنند.
وقتی تمرین‌کننده فالون گونگ لیو های‌تائو از فوشان، در زندان دونگ‌لینگ بازداشت شد، مربی پلیس ژو چوانزای به زندانیان دستور داد تا با استفاده از محرومیت از خواب، ضربوشتم و فشار دادن بیضه‌ها که منجر به درد بسیار شدیدی می‌شود، او را «تبدیل» کنند.
آقای ژو ژوهایی، تمرین‌کننده‌ای حدود 60 ساله از آنشان است. یک چشم او نابینا و یک پایش فلج است. آقای ژو در زندان از خواب محروم شد، مورد ضربوشتم قرار گرفت و مجبور به کار اجباری شد.
آقای کونگ مینگ از لیائوژونگ برای مدت 7 الی 8 روز به‌طور بی‌وقفه از خواب محروم شد تا اینکه علائم شدید بیماری قلبی، سرفه و بالا آوردن خون در او ظاهر شد. او ماه‌ها پس از اینکه به بخش دیگری منتقل شد، سرفه می‌کرد و خون بالا می‌آورد.
آقای هان بائولای از های‌چِنگ برای مدتی طولانی از خواب منع شد و علائم جدی بیماری قلبی در او ظاهر شد. او سردردهای شدید، درد شدید در چشم‌ها و فشار خون بالا داشت و به بخش اورژانس در بیمارستان زندان فرستاده شد.
اکنون یک چشمِ آقای هان نابینا است و بیماری قلبی جدی، سردرد و چشم‌درد دارد.
از ماه مه 2016، آقای هان درباره آزار و شکنجه‌ای که متحمل شده، برای مسئولین زندان نامه نوشته و خواستار مجازات زندانیانی شده که عاملان این شکنجه هستند. رئیس یکی از بخش‌های زندان تا پایان سال 2016 با آقای هان ملاقات نکرد. رئیس این بخش، هیچ قصدی برای بررسی مشکلات آقای هان نداشت و به او گفت که دیگر نامه ننویسد.
زندانی‌ای که آقای هان را شکنجه کرده بود و آقای هان درخواست مجازاتش را کرده بود، با آزادی زودتر از موعد، پاداش گرفت.
آقای ژانگ یویانگ از بِنشی در سال 2014 به‌طور غیرقانونی دستگیر و به زندان دونگ‌لینگ فرستاده شد. او به‌قدری بد شکنجه شد که ماه‌ها از هماتوشزی (خروج خون تازه از رکتوم که اغلب حاکی از خونریزی دستگاه گوارشی تحتانی بوده و می‌تواند همراه یا بدون دفع مدفوع باشد) در عذاب بود و هنوز به‌طور کامل بهبود نیافته است.
مسئولین زندان قول دادند که در ماه آوریل 2016 او را آزاد کند، اما پس از گذشت یک سال درحال حاضر، او هنوز در زندان به سر می‌برد. او همچنان 14 ساعت در روز کار اجباری انجام می‌دهد.
آقای پی ژِنبو از دالیان در سال 2014 به زندان دونگ‌لینگ فرستاده شد. بعد از یک ماه شکنجه زیر دستان جو چوآنزای، فشار خونش به بالای 240 رسید و هنوز به‌حالت طبیعی بازنگشته است.
آقای پی مجبور شد روزی 14 ساعت کار کند. او در 5 دسامبر 2016، هنگام کار اجباری ازهوش رفت، اما هنوز مجبور است همان مقدار در روز کار کند.
آقای جین جونبو56 ساله و کارمند شرکت آهن و فولاد بِنشی است. او در سال 2014، هنگامی که پیغام‌هایی درباره آزار و شکنجۀ فالون گونگ ارسال می‌کرد، دستگیر و به 10 سال حبس محکوم شد. بعداً مدت محکومیتش به 9 سال کاهش یافت.
پس از 3 سال آزار و شکنجه در زندان دونگ‌لینگ، اکنون زندگی‌اش در خطر است. او به بیمارستان 739 (بیمارستان نیروی پلیس) فرستاده شده است. آقای جین بیش از 2 هفته قادر نبوده چیزی بخورد و علائم خونریزی مغزی و خونریزی معده دارد. همچنین مسئولین زندان دونگ‌لینگ سعی کردند به‌زور از خواهر بزرگش 20 الی 30 هزار یوآن اخاذی کنند تا آقای جین را برای معالجات پزشکی به‌قید التزام آزاد کنند.
آقای تونگ هایبو از شهر چائویانگ، در 27 اکتبر 2014 به 3 سال زندان محکوم شد و در ماه آوریل 2015 به زندان دونگ‌لینگ منتقل شد.
او در ماه اول، قربانی شکنجه‌ای وحشیانه در زیر دستان جو چوآنزای و سایرین شد. آنها برای ساعاتی طولانی او را از خواب منع کردند، موهای آلت تناسلی‌اش را کندند، به‌زور به او ادرار خوراندند و باخشونت مورد ضربوشتم قرار دادند. آقای تونگ نتوانست این شکنجه‌ها را تحمل کند و برخلاف خواستش، مجبور به رها کردن باورش شد.
آقای وانگ پِنگ‌یی از فوشون و آقای سان یی از داندونگ، در ماه آوریل 2016 به زندان دونگ‌لینگ فرستاده شدند.
در 13 مه، هنگامی که سایر بازداشت‌شدگانِ تازه‌وارد، به سایر بندها منتقل شدند، آقای وانگ و آقای سان در همان بند و در اتاق‌های جداگانه ماندند.
آقای سان به اتاقی در طبقه دوم ساختمان آموزشِ زندان برده شد. دیوار و کفِ اتاق با فوم پوشیده شده بود تا افراد نتوانند خودکشی کنند. 5 زندانی گماشته شده بودند تا آقای سان را تحت‌نظر بگیرند و زندانی‌های بیشتری برای «تبدیل» او گمارده شده بودند.
در 2 روز اول، به آقای سان آسیبی وارد نکردند تا اینکه جلسه شستشوی مغزی را شروع کردند. سایر افراد زندان می‌توانستند فریادهایی که آقای سان در زیر شکنجه می‌کشید را بشنوند.
در بعدازظهر 16 مه، وقتی آقای سان را از اتاق شکنجه بیرون می‌آوردند، آقای وانگ پِنگ‌یی را به همان‌جا بردند.
شکنجه‌گران برای 2 روز هیچ کاری با آقای وانگ نداشتند. در 19 مه، مجرمان شروع به صحبت با او کردند. وقتی آقای وانگ از رها کردن باورش امتناع کرد و سعی کرد با دلیل و منطق با آنها صحبت کند، آنها او را آزار و اذیت کرده و از خوابیدن منع کردند.
سان پِنگ، یکی از شکنجه‌گران، با کف کفش به صورت آقای وانگ سیلی می‌زد تا صورتش ظاهر بدی پیدا کرد و سرش به‌شدت ورم کرد. او نمی‌توانست به درستی فکر کند و به‌خاطر سیلی دیدش تار شده بود.
در بعدازظهر 22 مه، یک بار دیگر آقای وانگ متحمل ضربوشتم شد و تحت بازجویی قرار گرفت. این جلسه تا ساعت 3 صبح روز بعد به‌طول انجامید. او در 6 ژوئن به بند 5 فرستاده شد.
آقای وانگ چینگ، 61 ساله از شهر چائویانگ، به بند 7 برده شد. در آنجا شکنجه‌گری با نام سان پِنگ، آنقدر او را مورد آزار و اذیت قرار داد تا علائم آشفتگی ذهنی و فشار خون بالا در او ظاهر دهد و سرانجام دچار سکته قلبی شد.
آقای چائو مینگ‌گانگ، 61 ساله از شهر جینجو، وقتی به زندان دونگ‌لینگ برده شد، از فلجِ ناقص و فشار خون 280 رنج می‌برد. اما هنوز هم وقتی شکنجه‌گران سعی در شستشوی مغزی او داشتند، مورد انواع تهدیدها و فریب‌ها قرار گرفت.
نمونه‌هایی که در بالا ذکر شدند، تنها نوکِ کوه یخ هستند. تعداد بسیار بیشتری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ، از آزار و شکنجه‌های وحشتناک در زندان دونگ‌لینگ زجر کشیده‌اند.
