(Minghui.org)
18 سال پیش، در 20 ژوئیه 1999، رژیم کمونیست چین آزار و شکنجه فالون گونگ را راه‌اندازی کرد. طی این آزار و شکنجۀ وحشیانه و بی‌رحمانه، تعداد بی‌شماری از تمرین‌کنندگان زندانی شدند و مرگ هزاران تمرین‌کننده تأیید شده است. این درحالی است که تعداد واقعی مرگ‌ها به احتمال زیاد بسیار بیشتر از ارقام تأیید شده است.
هر سال حوالی این تاریخ، تمرین‌کنندگان فالون گونگِ سراسر جهان راهپیمایی‌ها و تجمعاتی را برگزار کرده‌اند تا یاد قربانیان این آزار و شکنجه را گرامی بدارند و خواستار کمک برای توقف این جنایتِ حقوق بشری شوند.
تمرین‌کنندگان از منطقه خلیج در تاریخ 15 ژوئیه، یک راهپیمایی را در مسافتی بیش از 3 کیلومتر، در سن فرانسیسکو برگزار کردند. آنها از ساختمان فِری شروع به حرکت کرده، از چند مکان گردشگریِ معروف ازجمله اسکله ماهیگیران گذر کردند و در میدان مِریتایم به راهپیمایی خود خاتمه دادند.
تمرین گروهی قبل از شروع راهپیمایی.
گروه مارش تیان گوئو، جلودار راهپیمایی تمرین‌کنندگان فالون گونگ است.
تمرین‌کنندگان فالون گونگ خواستار خاتمه آزار و شکنجه و به محاکمه کشاندن عاملان اصلی این جنایات هستند.
صفوف تمرین‌کنندگان در این راهپیمایی از 4 بخش اصلی تشکیل شده بود.
اولین بخش با عنوان «فالون دافا خوب است»، فالون دافا را معرفی می‌کرد. آن شامل گروه مارش تیان گوئو، بنرها و نمایش تمرینات بود.
در بخش دوم با عنوان «آزار و شکنجه را متوقف کنید»، تمرین‌کنندگان تصاویر افرادی را در دست داشتند که جان خود را طی این آزار و شکنجه از دست داده‌اند. در بنرهای‌شان نیز خواستار خاتمه جنایاتی بودند که در چین علیه فالون دافا صورت می‌گیرد.
بخش سوم بر 200 هزار شکوائیه‌ای تأکید داشت که علیه رئیس سابق کمونیست، جیانگ زمین، به‌ثبت رسیده است؛ جیانگ زمین آزار و شکنجه فالون گونگ را راه‌اندازی و هدایت کرد که پس از 18 سال هنوز ادامه دارد.
بخش چهارم این آگاهی را به عموم می‌داد که 278 میلیون چینی از حزب کمونیست چین کناره‌گیری کرده‌اند و به مردم هشدار می‌داد که بدانند حزب کمونیست، فاسد است.
تمرین‌کنندگان خواستار خاتمه آزار و شکنجه
خانم تانگ لیجوآن در بخش دوم این راهپیمایی، تصویری از یک تمرین‌کننده را در دست داشت که تحت آزار و شکنجه جان خود را ازدست داده است. او هر سال در این راهپیمایی شرکت می‌کند. خانم تانگ پسرش را در این آزار و شکنجه ازدست داد و خودش نیز به‌دلیل باورش به فالون گونگ، زندانی شد.
او گفت: «امیدوارم همه از این آزار و شکنجه مطلع شوند و بتوانند نیکی را از پلیدی تشخیص دهند. همچنین امیدوارم هم‌وطنان چینی‌ام متوجه شوند که حزب چقدر پلید است و از آن خارج شوند.»
آقای یائو یوآن‌یینگ گفت که والدینش هنوز در چین زندانی‌اند. آنها درحالی که در منزل همراه سایر تمرین‌کنندگان جوآن فالون (کتاب اصلی فالون گونگ) را مطالعه می‌‌کردند، دستگیر شدند.
آقای یائو گفت: «امیدوارم تمام مسئولین دولت چین که در این آزار و شکنجه مشارکت داشته‌اند، هر چه زودتر دست از شرکت در آن بردارند. امیدوارم بدانند که شرارت با عقوبت کارمایی روبرو خواهد شد. یک روز آنها مجبور خواهند شد، تاوان آنچه انجام داده‌اند را بپردازند.»
حمایت از سوی تمام اقشار جامعه
تمرین‌کنندگان مطالب اطلاع‌رسانی را توزیع کرده و امضاءهایی را برای دادخواستِ توقف آزار و شکنجه جمعآوری کردند.
پاسخگویی به سؤالات مردم و جمعآوری امضاء برای دادخواستی که خواستار توقف آزار و شکنجه بود.
بسیاری از رهگذران با شنیدن درباره جزئیات آزار و شکنجه، مخصوصاً برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ و سایر زندانیان عقیدتی که با مجوز دولت چین صورت می‌گیرد، حیرت‌زده شده بودند. چند تن از آنها به تمرین‌کنندگان گفتند که این اطلاعات را در صفحات رسانه‌های اجتماعی خود منتشر خواهند کرد تا دوستان‌شان درباره آن بدانند و همچنین فرصتی داشته باشند تا دادخواست آنلاین را امضاء کنند.
کای‌ئو، پزشکی از برزیل، این دادخواست را امضاء کرد. او نمی‌توانست باور کند که امروزه چنین جنایتی درحال وقوع است و گفت: «سرکوب مردم به‌خاطر باورشان و برداشت اجباری اعضای بدن‌شان... این شیطان محض است. دیده‌ام که فالون گونگ آرامش‌بخش است. دولت چین نباید آن را ممنوع کند.»
استفانی و دوستش کیندی ابراز علاقه کردند که تمرین‌ها را یادبگیرند و از تمرین‌کنندگان به‌خاطر فراهم آوردن اطلاعات درباره این تمرین تشکر کردند. استفانی گفت: «امیدوارم تعداد بیشتری از مردم با فالون گونگ آشنا شوند و به توقف این آزار و شکنجه کمک کنند.»
کیان کاظمی از لس آنجلس گفت همه باید به‌پا خیزند و به توقف این آزار و شکنجه کمک کنند.
کیان کاظمی از لس آنجلس، دانشجوی کالج در رشته فیلمسازی، جذب تمرینات آرام این روش شد. او جلو آمد و با تمرین‌کنندگان صحبت کرد و از آنچه شنید، شوکه شد.
او گفت: «فالون گونگ به‌مدت 18 سال به‌طور مسالمت‌آمیز مقاومت کرده است، اما من تا امروز درباره آن نمی‌دانستم. خیلی ناراحت شدم. این آزار و شکنجه لکه ننگی برای بشریت است.»
«درحالی که اینجا ایستاده‌ام، می‌توانم نیک‌خواهی و آرامش را احساس می‌کنم. باور دارم که فالون گونگ جهان را زیباتر می‌سازد، اما این گروه در چین تحت آزار و شکنجه قرار دارد. این کاملاً اشتباه و غیرمنصفانه است. فکر می‌کنم همه رسانه‌های سراسر جهان باید دراین خصوص گزارش دهند. از شما حمایت خواهم کرد.»
