تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان تایلای به‌طور وحشیانه‌ای تحت آزار و شکنجه قرار می‌گیرند

(Minghui.org) طی 18 سال آزار و شکنجۀ فالون گونگ، زندان تایلای در استان هیلونگ‌جیانگ یکی از مکان‌های متمرکزی بوده است که مسئولین استانی همواره از آن برای آزار و شکنجۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده کرده‌اند.

آنهایی که باوری قوی به این تمرین داشتند، اغلب از سایر مراکز بازداشت به این زندان انتقال پیدا می‌کردند و در معرض شکنجه طولانی‌مدت و فشار زیاد از سوی نگهبانان و زندانیان قرار می‌گرفتند.

تمرین‌کنندگان به‌محض ورود به این زندان مجبور می‌شدند اظهاریه‌هایی مبنی بر انکار فالون گونگ بنویسند. آنهایی که از نوشتن این اظهاریه اجتناب می‌کردند، در معرض انواع زیادی از شکنجه قرار می‌گرفتند: آویزان شدن، ایستادن یا مجبور شدن به چمباتمه زدن برای زمان‌های بسیار طولانی، محرومیت از خواب، خوراندن اجباری آب یخ با ریختن آن به داخل گلو، ایستادن در آب یخ در زمستان، حبس در سلول انفرادی، نیمکت ببر و سایر شکل‌های شکنجه.

زندان تایلای

محرومیت از خواب

یکی از روش‌های شکنجه‌ای که معمولاً در زندان تایلای مورد استفاده قرار گرفته، محرومیت از خواب است.

در نوامبر 2015، برای 10 روز به آقای ژانگ هایتائو دست‌بند و پابند زدند و به‌مدت 3 روز به او اجازه ندادند بخوابد، زیرا از انجام کار اجباری در زندان اجتناب می‌کرد.

آقای لیو جینگشونِ 71 ساله نیز از خواب محروم شد و همچنان مجبور بود در طول روز به انجام کارهای سخت و طاقت‌فرسا بپردازد.

آقای وانگ وِیجون برای مدت 1 هفته اجازه نداشت بخوابد. نگهبانان مدام او را مورد آزار و اذیت کلامی قرار می‌دادند. وقتی او چُرت می‌زد، زندانیان به بدنش سوزن فرومی‌کردند، آب فلفل به او اسپری می‌کردند و به‌زور آب یخ به او می‌خوراندند.

ضرب‌وشتم وحشیانه

آقای شی شیشین حدود 30 ساله، در اوایل سال 2015 در بخش 10، به‌طور وحشیانه‌ای تحت ضرب‌وشتم قرار گرفت. سرش دچار خونریزی شدیدی شد. برای اینکه سایر زندانیان جراحت‌های او را نبینند، نگهبانان او را در سلول انفرادی حبس کردند. طی یک ضرب‌و‌شتمِ دیگر صورت او به شدت ازشکل افتاده بود و غیرقابل شناسایی بود.

آقای وانگ ویجون نیز که حدود 30 سال دارد، بین سال‌های 2007 و 2009 در بخش 15 بازداشت شد. ازآنجا که از انکار باورش اجتناب کرد، نگهبانان او را با لوله پی‌وی‌سی به‌ضخامت 2.5 سانتی‌متر که با شن پر شده بود، کتک زدند.

اسپری کردن آب فلفل و بسته شدن به نیمکت ببر

تمرین‌کننده وو ونلونگ شکنجۀ تمرین‌کننده فالون گونگ ژانگ هایتائو در زندان را گزارش کرد و درنتیجه از 18 دسامبر 2015، در سلول انفرادی حبس شد.

نگهبانان برای 6 ماه او را به نیمکت ببر بستند. به او اجازه ندادند بخوابد. درضمن، مقادیر زیادی آب فلفل را از 10 الی 20 بار در روز به صورت و گردن او اسپری کردند. آقای شو گفت: «مقدار اسپری آن قدر زیاد بود که برای شستن سرم با آب فلفل کافی بود.»

هنگامی که سرش را برمی‌گرداند، نگهبانان آب فلفل را مستقیم به چشمانش اسپری می‌کردند. او درد بسیار زیادی را متحمل می‌شد و دیدش به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای ضعیف شد.

به تصویر کشیدن صحنه شکنجۀ آقای شو با بستن به نیمکت ببر و اسپری کردن آب فلفل

بعد از اینکه نگهبانان او را از «نیمکت ببر» آزاد کردند، برای 9 روز دیگر او را به حلقه‌ای روی زمین بستند.

اگر سعی می‌کرد برای خوابیدن دراز بکشد، مچ‌ دست‌هایش درد می‌گرفتند. مکان حبسش بسیار سرد بود و فقط لباس‌های بسیار نازکی برای پوشیدن به او داده بودند. او دست به اعتصاب غذا زده و لاغر شده بود. نشستن روی زمین سیمانی به‌مدت 9 روز، سبب درد شدیدی در پاها، ران و باسنش شد.

به تصویر کشیدن صحنه شکنجۀ آقای شو با بستن او به زمین

آزار و اذیت جنسی

آقای لیانگ جین‌یو به‌دلیل به‌اشتراک گذاشتن مقالات فالون گونگ با سایر تمرین‌کنندگان در سال 2002، به 10 سال حبس محکوم شد. او به‌دلیل رها نکردن فالون گونگ در زندان تایلای به‌دقت تحت نظارت بود و به‌شدت تحت شکنجه قرار گرفت. یک مأمور به آلت تناسلی‌اش سوزن فرومی‌کرد و همه جای آن را سوراخ‌سوراخ کرد. در سال 2003، چنان شدید تحت ضرب‌وشتم قرار گرفت که دچار خونریزی مغزی شد و برای دو ماه در بیمارستان بستری شد.

شکنجه جسمی

سایر شکنجه‌های جسمی تمرین‌کنندگان شامل قرار گرفتن در معرض سرما یا گرمای شدید بود.

آقای وانگ ویجون یک بار مجبور شد در تابستان زیر آفتاب سوزان بایستد، درحالی که کت و شلوار ضخیمی به تن داشت. وقتی از شدت گرما از هوش رفت، نگهبانان روی او آب سرد ریختند تا به هوش بیاید. وقتی تشنه‌اش می‌شد، به او آب نمک می‌دادند تا بنوشد.

در زمستان 2015، آقای ژانگ یولیانگ در معرض شکنجه یخ زدن قرار گرفت. نگهبانان لباس‌های او را درآوردند، مجبورش کردند روی زمین بنشیند و سپس پنجره را باز کردند تا باد سرد به درون اتاق بوزد.

محرومیت از ملاقات خانوادگی و ارسال نامه‌های شخصی

علاوه بر شکنجه جسمی، نگهبانان تمرین‌کنندگان را از ملاقات با اعضای خانواده یا ارسال نامه شخصی نیز محروم می‌کردند. بین اوت و اکتبر 2016، نگهبانان در بخش 3 مانع آقای شو ونلونگ از ملاقات‌های خانوادگی، تماس‌های تلفنی، دریافت یا ارسال نامه و خرید از بوفه زندان شدند. او فقط اجازه داشت در محل مشخصی بماند و اجازه نداشت با سایرین صحبت کند.

در ژوئیه 2017، هنوز 30 تمرین‌کننده فالون گونگ از آزار و شکنجه در زندان تایلای رنج می‌برند. آنها شامل افراد زیر هستند:

بخش 2: وو یوآنلونگ، وانگ لانشنگبخش 3: شو ونلونگبخش 4: گوآن ری‌آن، ژانگ هایتائوبخش 5: تمرین‌کننده‌ای با نام خانوادگی ژانگ و چند تمرین‌کننده دیگر که نام‌شان مشخص نیستبخش 6: وِی چانگ‌فنگبخش 7: تمرین‌کننده‌ای که نامش مشخص نیستبخش 8: ژانگ زوئوجون، پنگ چونگبخش 9: جو ژی‌یوآنبخش 10: شی شی‌شین و تمرین‌کننده دیگری که نامش نامشخص استبخش 11: ژانگ هایتائو، ژانگ شیائوگوآنگبخش 13: تمرین‌کننده‌ای که نامش مشخص نیستبخش 14: لیو فوبین، شِن شیرونگبخش 15: لی چی، شو شنگلیبخش 16: شی منگون، ژانگ هایئو، لیو چینگفوبخش 17: ژانگ یوتانگ و دو تمرین‌کننده دیگر که نام‌شان مشخص نیستبخش نامعلوم: ژو چیانگونگ