(Minghui.org) خانم چن بیچین، 64 ساله از شهر بیجیه، استان گوئیژو، در سال 2004 تمرین فالون گونگ را آغاز کرد و بیماری‎هایش از بین رفت. با این حال، در اکتبر 2012، به‎خاطر صحبت با مردم درباره فالون گونگ دستگیر و به چهار سال حبس محکوم شد.

در زندان، بیماری‎هایی که قبلاً به آنها مبتلا بود، دوباره عود کرد. پس از آزادی‏‎اش، در بیمارستان بستری شد، و تمام پس‌اندازش را صرف هزینه‌هایش کرد. در نهایت تمرین فالون گونگ را در آوریل 2017 دوباره شروع کرد و بار دیگر، زندگی‎اش دوباره متحول شد.

اولین یادگیری فالون گونگ

خانم چن بیچین در شرکت آب محلی کار می‌کرد. قبل از بازنشستگی‎اش در 43 سالگی، بسیار بیمار بود. او از بیماریِ ناشناخته چشم رنج می‎برد که در آن چشمش خارش داشت و درد می‎کرد، شانه‎اش خشک و دچار بیماری مفصلی در زانویش بود. خانم چن انواع درمان‌ها را آزمایش کرده بود، اما هیچ کدام کارآمد نبودند.

در آوریل 2004، یکی از دوستانش فالون گونگ را به او معرفی کرد. او بلافاصله شروع به خواندن کتاب‌ها و انجام تمرینات کرد. اگر چه بی‎سواد بود، توانست طی چند ماه کل کتاب جوان فالون (کتاب اصلی فالون گونگ) را بخواند. علاوه بر چنین واقعه شگفت‎انگیزی، تمام علائم بیماری‎اش نیز در طی آن زمان از بین رفت.

خانم چن فردی خوش‌قلب بود که اغلب به دیگران کمک می‌کرد، اما خلق و خویش نیز تند بود. تقریباً هر سال در محل کارش عنوان «کارمند نمونه» به او اهدا می‎شد، اما اغلب با دیگران اختلاف نظر داشت. پس از یادگیری فالون گونگ، او از اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری پیروی و سعی کرد خلق و خویش را بهتر کند. مردم در اطرافش تغییرات را در او دیدند. او هر روز خوشحال بود.

خانم چن به زندان فرستاده شد

خانم چن می‌خواست ماجرایش را با دیگران به‌اشتراک بگذارد و آنها را درباره آزار و شکنجه‎های ناعادلانه آگاه کند. در اکتبر 2012، در حال توزیع مطالب فالون گونگ در ایستگاه اتوبوس محلی بود که دستگیر شد. هفت ماه بعد، به دادگاه فرستاده شد. در دادگاه، از خودش دفاع کرد، اما قاضی او را متوقف و ادعا کرد که اظهاراتش علیه دادگاه است. در نهایت به چهار سال حبس محکوم شد. سرانجام به زندان اول استانیِ زنان (زندان یانگ‎آی) فرستاده شد.

در دو سال اول بازداشتش در مرکز شستشوی مغزی حبس بود. كاركنان زندان او را مجبور به خواندن و تماشای مطالب افتراآمیز علیه فالون گونگ، و سپس به نوشتن آنچه از آن مطالب «آموخته بود» می‎كردند. هر تمرین‌کننده فالون گونگِ بازداشت‎شده مجبور به انجام همین کار بود.

هر تمرین‎کننده‎ توسط دو زندانی در طول ۲۴ ساعت از روز نظارت می‌شد. دو زندانی خانم چن را در همه جا دنبال می‎کردند: هنگام غذا خوردن، خوابیدن و حتی در دستشویی. اگر زندانیان کار نظارت بر روی تمرین‎کنندگان فالون گونگ را به‎خوبی انجام می‎دادند، دوره حبسشان کاهش داده می‎شد. اگر تمرین‎کنندگان از تماشای مطالب شستشوی مغزی یا نوشتن اظهاریه برای نفی فالون گونگ امتناع می‎ورزیدند، زندانیان آنها را تحت ضرب و شتم می‎دادند.

خانم چن، که تا مقطع دوم دبستان سواد داشت، قادر به نوشتن چیزی نبود، بنابراین اغلب تحت ضرب و شتم قرار می‎گرفت. یکبار زندانیان موهای خانم چن را گرفتند و سرش را به دیوار کوبیدند. خانم چن تقریباً بی‎هوش شد. در طول شب، به خانم چن اجازه نداد از دستشویی استفاده کند. در طول چهار سال حبس، چهار زندانی اختصاص داده شده بودند تا نوبتی بر خانم چن نظارت کنند و همه آنها او را تحت ضرب و شتم قرار می‎دادند.

خانم چن هر روز مجبور بود از ساعت 7 صبح تا 7 شب کار سنگین انجام دهد. شغل اصلی او ساخت کفش بود و ماهیانه 9 یوان (تقریباً 1.3 دلار آمریکا) دریافت می‎کرد.

در این محیط سخت، خانم چن تمرین فالون گونگ را رها کرد، و در نهایت تمام بیماری‎هایی که قبلاً به آنها مبتلا بود، دوباره برگشت. قبل از اینکه آزاد شود، چشمانش هر روز درد می‌کرد؛ شانه‎هایش به قدری درد می‎کرد که حتی نمی‌توانست پتو را نگه دارد، بیماری مفصلی در زانوهایش بدتر شد و نمی‌توانست راه برود. با این حال، هنوز مجبور بود کار کند. هر روز صبح، زندانیان او را به کارخانه می‎بردند.

سلامتی‎اش یکبار دیگر بهبود یافت

در اکتبر 2016، بعد از اینکه خانم چن آزاد شد، جراحی زانو داشت. پس از صرف ۱۰۰ هزار یوان (تقریباً 20 هزار دلار آمریکا)، زانوهایش بهبود نیافت و هنوز هم از مشکلات چشم‎ها و شانه‎هایش رنج می‎کشید.

علاوه بر این، در طول بازداشتش دچار مشکل ریه شده بود که همراه با سرفه زیاد و تنگی نفس بود. چند بار در روز، به‎خاطر تنگی نفسش، احساس می‌کرد از هوش خواهد رفت. او بسیاری از درمان‎های طب غربی و چینی را آزمایش کرد اما هیچ کدام فایده‎ای نداشت.

در نهایت، در آوریل 2017 تمرین فالون گونگ را از سر گرفت. طی چند ماه، تمام علائم بیماری‎هایش از بین رفت. او گفت زندگی‌‎اش دوباره با فالون گونگ متحول شد.