بانویی که تحت ضرب و شتم و خوراندن اجباری دارو قرار گرفته است، از شکنجه‎ در زندان چین می‌گوید

(Minghui.org) خانم جیانگ شیانفنگ پس از یک ماه شکنجه در حالی که در بازداشت به‎سر می‎برد، به بیمارستان منتقل شد.

او در 21 ژوئیه 2016 به‎خاطر تمرین فالون گونگ دستگیر شد. فالون گونگ تمرینی معنوی است که از سال 1999 به‎دست رژیم کمونیست تحت آزار و شکنجه قرار می‎گیرد. مسئولین در اتاق بیمارستان جلسه محاکمه نمایشی را اجرا و او به یک سال و شش ماه حبس محکوم کردند.

خانم جیانگ در 22 ژانویه 2017 به زندان زنان لونگ‎چوانئی منتقل شد. در آنجا، زندانیان به‎طور یکسره او را تحت شکنجه قرار می‎دادند زیرا مشتاق بودند با مجبور کردن خانم جیانگ به رها کردن فالون گونگ، از مدت زمان حبس خود بکاهند.

در طول حبسش خانم جیانگ دچار فشار خون بالا و التهاب معده و سه بار به بیمارستان زندان فرستاده شد. زمانی که زندان را ترک می‎کرد به‎شدت لاغر شده بود.

ماجرای شکنجه‎ای که خانم جیانگ در زندان تحمل کرد به شرح زیر است.

 محکوم به حبس در بیمارستان

در 21 ژوئیه 2016 در راه بازگشت از خرید مواد غذایی در مسیر خانه دستگیر شدم. پلیس در اداره به من دستبند زد و دست‎هایم را با کمربند بلندی در پشتم بست. آنها دست و پایم را به صندلی بستند تا مرا مورد بازجویی قرار دهند.

پس از ساعت‎ها بازجویی، آنها دستبند را باز کردند اما دستانم را در پشتم بسته نگه داشتند. آنها مرا به خانه بردند و آنجا را غارت کردند. قبل از بازگشت به اداره پلیس، مطالب فالون گونگ و کامپیوترم را مصادره کردند.

پلیس در ساعت 3 صبح مرا برای معاینه پزشکی به بیمارستان برد تا برای رفتن به بازداشتگاه آماده شوم. پس از اینکه ساعت‎ها به صندلی دستبند شده بودم، فشار خونم به ۲۵ رسید. بدنم می‎لرزید. دو مأمور دستانم را گرفتند، در حالی که پزشکان مرا بررسی می‎کردند.

صبح پلیس مرا به بازداشتگاه وانیائوشو در شهر پنژیهوا برد. به‌محض ورود به سلول، شش زندانی به من حمله کردند. یکی موهایم را گرفت و یکی گلویم را فشار داد. بقیه مرا به گوشه‎ای از سلول کشیدند. یکی از نگهبان به صورتم ضربه زد. دیدم تار شد و هوشیاری‎ام را از دست دادم.

پس از یک ماه از بازداشت، دچار فشار خون بالا شدم. یکی از نگهبان مرا به بیمارستان برد و به مدت پنج ماه در آنجا بستری بودم.

آنها دست و پاهایم را بسته بودند و اجازه نمی‎دادند تا برای راه رفتن و تکان خوردن از تختم پایین بیایم. گروهی از افراد توسط پلیس برای نظارت همیشگی بر من گمارده شده بودند. یک بار، پس از اینکه متوجه شدند قصد دارم علیه آنها شکایت کنم، مرا به مدت بیش از ۲۰ روز در حالتی که دست‎ و پاهایم کشیده شده بودند به تخت بستند.

هیچ آبی برای نوشیدن نداشتم و فقط می‎توانستم نوعی فرنی بخورم. در طول اقامتم در بیمارستان، دچار التهاب معده حاد شدم.

در 11 نوامبر 2016 دادگاه رِنه در شهر پنژیهوا در اتاق بیمارستانم جلسه محاکمه نمایشی اجرا کرد. در طول محاکمه با دستبند به تخت بسته شده بودم.

در 24 دسامبر 2016، به یک سال و شش ماه حبس و پرداخت 3000 یوان جریمه محکوم شدم.

یکی از مأموران پلیس به من گفت که افراد «بالا دست» از اینکه من فالون گونگ را تمرین می‎کنم و برای بالا بردن سطح آگاهی افراد درباره آزار و شکنجه تلاش می‎کنم عصبانی هستند و به پلیس و دادگاه دستور دادند که مرا تحت آزار و شکنجه قرار دهند. آنها اجازه ندادند که برای حکمم درخواست تجدید نظر کنم و مرا مجبور کردند که این آزار و شکنجه را بپذیرم.

در 22 ژانویه 2017 به زندان زنان لونگ‎چوانئی منتقل شدم تا دوره حبسم را سپری کنم.

شکنجه مداوم در زندان

محرومیت از حمام گرفتن، ساعات طولانی ایستادن و اختلال در خوابیدن

در زندان تحت نظارت 24 ساعته زندانیان بودم. از آنجا که از نفی فالون گونگ امتناع کردم، اجازه نداشتم استحمام کنم، لباس‎هایم را عوض کنم، یا حتی وقتی به توالت می‎رفتم از دستمال توالت استفاده کنم.

زندانیان مرا مجبور می‎کردند هر روز از ساعت 5 صبح تا 12 شب سرپا بایستم. سپس زمان آن را تا 2 صبح افزایش دادند و بعد اجازه می‌دادند که بخوابم. پاهایم ورم کردند و مجبور شدم شلوارهایم را از زانو به پایین قیچی کنم تا بتوانم آنها را بپوشم.

در طول مدت زمان خواب بسیار محدودم هر 30 دقیقه یکبار مرا بیدار می‎کردند.

تنها دو ماه پس از ورودم به زندان، مرا به بیمارستان زندان فرستادند.

ضرب و شتم وحشیانه و شستشوی مغزی

بعد از اینکه از بیمارستان زندان مرخص شدم، زندانیان همچنان هر روز مرا مجبور می‎کردند تا ساعت‎های طولانی بایستم. آنها دایره کوچکی را در اطرافم کشیدند. هر وقت پاهایم را از دایره خارج می‎کردم، مرا تحت ضرب و شتم قرار می‎دادند و به من دشنام می‎گفتند. در ضمن، مرا مجبور به تماشای فیلم‎هایی با مضامین افتراآمیز علیه فالون گونگ می‎کردند.

برخی از زندانیان تلاش کردند مرا مجبور کنند تا اثر انگشتم را بر روی کاغذی که حاوی مطالب افتراآمیز علیه فالون گونگ بود، فشار دهم. وقتی از همکاری با آنها امتناع ورزیدم، کاغذ را به لباسم یا تختم می‎چسباندند تا مرا تحقیر کنند.

انگیزه دادن به زندانیان برای «تبدیل» من

زمانی که تمام ترفندهایشان برای شستشوی مغزی و «تبدیل» من (مجبورم کنند که فالون گونگ را نفی کنم) با شکست مواجه شد، روش‌های دیگری را برای آزار و اذیتم آغاز کردند.

زندانیان سه بار در روز داروی مخرب اعصاب به من می‎دادند. آنها تنها یک وعده غذایی با مقدار غذای کمی به من می‎دادند و اجازه نوشیدن آب به من نمی‎دادند. مدت کوتاهی پس از آن  دوباره التهاب معده‎ام عود کرد و برای دومین بار به بیمارستان زندان منتقل شدم.

پس از گرم شدن هوا، مرا مجبور می‎کردند لباس‌های زمستانی بپوشم و وقتی می‎خوابیدم از پتوی ضخیم استفاده کنم. یکی از زندانیان هر روز در ساعت 4 صبح مرا لگد می‎زد تا اینکه خسته می‌شد. سپس به خواب می‎رفت.

با ارائه پیشنهاد زندان برای کاهش دوره حبس برای «تبدیل» موفقیت‎آمیز تمرین‎کنندگان فالون گونگ، زندانیان از روش‌های مختلفی برای شکنجه استفاده می‎کردند. برخی از آنها به من تف می‎کردند، برخی موهایم را می‎کشیدند، بعضی از آنها سرم به دیوار می‎کوبیدند، و بعضی آب خیلی سرد بر روی سرم می‎ریختند و بعد از اینکه کاملاً خیس می‎شدم اجازه نمی‎دادند لباس‎هایم را عوض کنم.

به‌طور خاص، یک زندانی تازه وارد روزانه به دنده‎هایم، شکمم، و همچنین کمرم، که در دوره حبس پیشین دچار شکستگی استخوان شده بود، لگد می‎زد. او همچنین از من می‎خواست از او تشکر کنم که تا سر حد مرگ مرا نمی‎زند. پس از مدت کوتاهی برای سومین بار به بیمارستان زندان فرستاده شدم.

در 21 ژانویه 2018،  بعد از یک سال شکنجه مداوم، از زندان آزاد شدم.

گزارش قبلی:

تمرین‎کننده‎ای به نام جیانگ شیانفنگ برای بیش از دو سال در اردوگاه کار اجباری نانموسی متحمل شکنجه غیرانسانی شد