تمرین‌کنندگان فالون گونگ در یکی از زندان‌های سیچوان هدف شکنجه و «کنترل شدید» قرارگرفتند

(Minghui.org) در طی 19 سال آزار و شکنجه مداوم، تمرین‌کنندگان به خصوص در زندان‌ها شکنجه جسمی و روحی غیرقابل توصیفی را متحمل شده‌اند. استفاده از «کنترل شدید» نه تنها در جهت خُرد کردن تمرین‌کنندگان از لحاظ جسمی، بلکه همچنین از لحاظ ذهنی است.

در دسامبر 2017، دو تمرین‌کننده در کمتر از ده روز به‌طور جداگانه در زندان زنان لُنگچوان در شهر چنگدو فوت کردند. خانم هو شیا در 19 دسامبر و خانم یان هُنگمی در 28 دسامبر درگذشتند. استان سیچوان: دو تمرین‌کننده فالون گونگ در روزهای قبل از سال نو، در بازداشت پلیس درگذشتند، اجساد آنها بدون موافقت خانواده‌های‌شان سوزانده شد

مسئولین زندان از دو متد اولیه کنترل شدید استفاده می‌کنند: در سلول انفرادی و در سلول‌های زندان. اکثر تمرین‌کنندگانی را که تازه وارد زندان می‌شوند، در سلول انفرادی حبس می‌کنند تا آنها را از سایرین جدا کنند. به تمرین‌کنندگان اجازه داده نمی‌شد که احتیاجات روزانه خود را تهیه کنند و اغلب مورد آزار و اذیت قرارمی‌گرفتند.

برای تمرین‌کنندگانی که از رها کردن باور خود خودداری می‌کردند، بعد از اِعمال کنترل شدید در سلول انفرادی آنها را به سلول‌های خود می‌فرستادند و آنجا به‌طور مخفیانه مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند. مسئولین هر تمرین‌کننده را در سلولی با 10 الی 12 زندانی جنایی قرار می‌دادند.

در طول روز، بعد از اینکه همه زندانیان سلول را برای انجام کارهای یدی سخت ترک می‌کنند، تمرین‌کنندگان در سلول باقی می‌مانند. چند تن از کارمندان وارد سلول می‌شوند که به تمرین‌کنندگان توهین و آنها را تحت ضرب و شتم قرار دهند.

مواردی که تمرین‌کنندگان هدف کنترل شدید قرار گرفتند

1. خانم لیو شیائولین معلم مدرسه ابتدایی از شهر لوژئو بود. او در سال 2015 بخاطر شکایت از جیانگ زمین و رژیمش بخاطر شروع آزار و شکنجه به پنج سال حبس محکوم شد. او را در سال 2016 در زندان لُنگچوان قرار دادند. از اولین روز او را مجبور کردند که به مدت چند روز بدون حرکت صاف بایستد. سپس هر روز خانم لیو را مجبور می‌کردند که تا نیمه شب بایستد. او را به‌طور وحشیانه‌ای تحت ضرب و شتم قرار دادند، به او غذای کافی داده نمی‌شد و مجبور بود در مقابل بادهای شدید و خیلی مرطوب بایستد.

خانم لیو را در ژوئن 2017 در سلولش تحت کنترل شدید قرار دادند. او مجبور بود که از 5 صبح تا نیمه شب بایستد. هر روز غذای کمی به او داده می‌شد و گاهی اوقات هیچ چیزی به او داده نمی‌شد. گرسنگی و خستگی تحمیل شده بر خانم لیو در تمام اوقات، او را مجبور کرد که اظهاریهای مبنی بر انکار باورش را امضاء کند.

سه ماه کنترل شدید، خانم لیو را لاغر و نحیف کرد. او از لحاظ ذهنی نامتعادل و افسرده شد و دیگر صحبت نمی‌کرد.

2. خانم ژونگ شوئی‌رونگ از چنگدو در تابستان 2016 در زندان محبوس شد. تحت کنترل شدید، به او اجازه استحمام و شستشو داده نمی‌شد. یک روز مأموران، دو زندانی را تحریک کردند که سطلی از آب کثیف را روی خانم ژونگ بریزد و او را در یک روز زمستانی با وزش باد شدید در فضای باز رها کردند.

مأموران لباس‌های خانم ژونگ را بجز آنهایی که پوشیده بود، برداشتند و همه مایحتاج روزانه‌اش را مصادره کردند. هرکسی که چیزی به او قرض می‌داد تنبیه می‌شد. زمانی که عادت ماهانه می‌شد کاغذ توالت یا دستمال بهداشتی در اختیار نداشت. او مجبور می‌شد خودش را با آب توالت تمیز کند.

خانم ژونگ تحت کنترل شدید مجبور بود که در تمام طول روز تمیزکاری کند و به او اجازه داده نمی‌شد که با کسی صحبت کند. مأموران زندانیان جنایی را تحریک می‌کردند که او را مورد آزار و اذیت جنسی قراردهند. چند زندانی او را تحت ضرب و شتم قرار دادند و موهایش را کشیدند. افراد دیگر شلوارش را پایین می‌کشیدند و تلاش می‌کردند مسواکی را در واژنش قرار دهند. در این مورد خانم ژونگ شدیداً مقاومت و از این تجاوز جلوگیری کرد.

3. خانم وانگ منچون از شهرستان شویونگ هفتاد سال دارد. او به مدت سه ماه در سلول تحت کنترل شدید قرار گرفت. مجبور بود در طول روز کار کند و تا نیمه شب بدون حرکت و بدون هیچ استراحتی بنشیند. در روزهای زمستانی به همه زندانیان بجز تمرین‌کنندگان فالون گونگ لباس‌های گرم، کت و ملحفه داده می‌شد. مأموران اکثر لباس‌های خانم وانگ را برداشتند و در زمستان هیچ چیزی نداشت که خودش را با آن گرم کند.

تمرین‌کنندگان فالون گونگ حتی اگر پول داشتند مجاز به خرید غذا، لباس یا ملحفه از فروشگاه زندان نبودند. به خانم وانگ اجازه داده می‌شد که هر روز فقط یک بطری آب بخرد که تقریباً کافی نبود. او در تمام اوقات سرمازده، گرسنه و تشنه بود.

این شکنجه در این سن و سال عوارض سنگینی روی او گذاشت. دست‌ها و پاهایش دچار تورم شد، دائماً بالا می‌آورد و علائمی از لوسمی داشت. در نهایت از هوش رفت و باعجله او را به بیمارستان بردند.

4. خانم لو گوانگشین 74 ساله تمرین‌کننده‌ای از شهر یاآن است. او را چند بار در سال بخاطر خودداری از تهمت زدن به فالون گونگ تحت کنترل شدید قرار دادند. زمانی که وارد زندان شد، زندانیان به‌طور وحشیانه‌ای او را تحت ضرب و شتم قرار دادند و به قفسه سینه‌اش مشت کوبیدند. تمام بدنش کبود شد و زخم‌های قفسه سینه‌اش تا چند ماه تیرمی‌کشید. او را هر روز مجبور می‌کردند که بایستد و غذاهایی را که می‌خرید از او گرفته می‌شد.

خانم لیو دوباره در سپتامبر 2017 تحت کنترل شدید قرارگرفت و مجبور بود در تمام طول روز بایستد. مأموران به او گفتند که اگر فقط دو جمله افتراء‌آمیز نسبت به تمرین و استادش بنویسد، می‌تواند بنشیند. او در نهایت تحت فشار جسمی و روحی طاقت‌فرسا این کار را انجام داد. بعد از آن از صحبت با دیگران خودداری کرد و مجبور شد که با گناه عظیم خیانت به وجدانش مواجه شود.

شکنجه‌های مختلف بکار رفته در طول کنترل شدید

1. آزار و اذیت جسمی

از برخی زندانین خواسته می‌شد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مورد آزار و اذیت قرار دهند. تمرین‌کننده را روی زمین نگه می‌داشتند، دهانش را با اهرمی باز می‌کردند، انگشتانشان را داخل دهان او کرده و به‌طور وحشیانه‌ای داخل دهان‌شان را خراش می‌دادند. این به دهان و گلوی تمرین‌کنندگان به شدت آسیب می‌زد و نمی‌توانستند به درستی آب و غذا را ببلعند.

2. ضرب و شتم

زندانیان جنایی که همراه با خانم ژونگ چونفانگ از شهر لشان در یک سلول بودند تحت دستور مأموران او را مورد ضرب و شتم قراردادند. از سال 2015 خانم ژونگ تحت ضرب و شتم مداوم قرارداشت و چندبار از هوش رفت. او را برای احیاء باعجله به بیمارستانی بردند. مسئولین زندان ادعا کردند که دچار حملات قلبی شده است.

از فوریه 2016 او را در سلول انفرادی قرار دادند که آنجا نگهبانان به زندانیان اجازه می‌دادند که به‌طور مخفیانه او را تحت ضرب و شتم و شکنجه قرار دهند. خانم ژونگ را به‌طور مکرر تحت خوراندن اجباری قرار دادند. او به شدت لاغر شد و بیشتر موهایش ریخت.

خانم ژانگ یی از شهر شیچانگ اغلب توسط یکی از زندانیان تحت ضرب و شتم قرار می‌گرفت. این ضرب و شتم‌ها به قدری وحشیانه بود که سایر زندانیان گزارش آنها را به مسئولین دادند. مسئولین فقط اظهار داشتند که خوشبختانه هیچ اتفاقی برای خانم ژانگ نیفتاده است و آن زندانی را مجازات کردند. مأموری که به ضرب و شتم تحریک می‌کرد، مسئول شناخته نشد.

3. محرومیت از خواب

تمرین‌کنندگان را به مدت چند ماه مجبور کردند که شب‌ها یا بعد از یک روز کاری سخت در طول آن شب بایستند. برخی مجبور بودند که در تمام اوقات بایستند.

خانم یانگ تایژن از شهر لوژو را مجبور کردند که تا نیمه شب بایستد و مجبور بود در ساعت 5 صبح روز بعد بیدار شود. در طول چند ساعتی که خانم یانگ استراحت می‌کرد، شخص مسئول پُست هر 20 دقیقه یکبار او را بیدار می‌کرد تا از خواب رفتنش جلوگیری کند. این برای مدتی طولانی ادامه داشت.

4: اضافه کاری بدون استراحت

روش دیگری که به تدریج به سلامتی تمرین‌کنندگان آسیب جدی می‌رساند دادن اضافه کاری به آنها بعد از یک روز کار اجباری سخت بود. خانم گوان شوئه‌لین از کوه اِمی مجبور بود در طول روز در مغازه‌ای کار کند و تا نیمه شب قوانین و مقررات زندان را رونویسی کند. او مجبور بود ساعت 5 صبح قبل از اینکه همه سر کار بروند بیدار شود، زباله‌ها و ته مانده‌های غذا را بیرون ببرد و سایر کارهای اجباری سخت را انجام دهد. این روال ادامه داشت چراکه او از تصدیق اینکه بخاطر تمرین فالون گونگ مرتکب جرم شده است، خودداری کرد.

5. خوراندن اجباری داروهای ناشناخته

در زمان حبس تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان، آنها را تحت یکسری آزمایشات پزشکی قرار می‌دادند و به آنها می‌گفتند که آنها بیمار هستند و باید مصرف دارو را شروع کنند. به بسیاری از آنها گفته شد که فشار خون بالا دارند و مجبورند هر روز دارو مصرف کنند یا تحت نظارت شدید قرار بگیرند.

خانم ژون چونفانگ را تحت خوراندن اجباری با داروهای مخرب و ناشناخته اعصاب قرار دادند. در نتیجه نمی‌توانست روی پاهای خود بایستد و از لحاظ ذهنی نامتعادل شد. او همچنین دچار بی‌اختیاری شد و کنترل روده‌اش ازدست رفت.

خانم لی مینگشیو قبل از زندانی شدن زنی سالم و پرانرژی‌ای بود. مدت کوتاهی پس از آن دچار بی‌اختیاری شد و کنترل روده‌اش را ازدست داد. او همچنین از لحاظ ذهنی نامتعادل شد.

بعد از خوراندن داروی ناشناخته به خانم گوان شوئه‌لین، ضربان قلبش به‌قدری سریع شد که احساس کرد نمی‌تواند نفس بکشد.

خانم هوانگ چائوژن از شهر لوژو را مجبور کردند که به‌مدت یکسال بخاطر فشار خون بالای توهمی دارو مصرف کند.

خانم لو گوانگشین به مسئولین زندان اطمینان خاطر داد که فشار خون بالا ندارد، اما آنها بازهم او را مجبور به مصرف دارو کردند.