(Minghui.org) یک تمرین‌کننده غربی هستم که در هند زندگی می‌کنم. اخیراً به دو ایالت کوهستانی در شمال هند رفتم و به‌مدت شش هفته در آنجا اقامت داشتم.
تعداد زیادی از 23 مؤسسه مختلفی که به آنها مراجعه کردم، مدرسه و کودکستان با کودکانی در رده سنی 2 تا 3 سال بودند. به دو خوابگاه، کالج و یک مؤسسه آموزش صنعتی خصوصی نیز رفتم.
تأکیدم در این سفر، معرفی فالون دافا به مدارس تبتی بود. طی60 سال گذشته، هزاران تن از پناهندگان تبتی به‌دلیل سرکوب روزافزون و موارد نقض شدید حقوق بشر در تبت، به هند آمده‌اند و اکثراً در آنجا ساکن شده‌اند.
دانش‌آموزان و معلمان در طبقه همکف و بالکن، تمرین مدیتیشن فالون دافا را یاد می‌گیرند.
این سفر چالشی برایم بود، چراکه درطول آن 11 بار مکان اقامتم را تغییر دادم، ساک‌های زیادی حاوی بروشور و تابلوهایی درباره فالون دافا و آزار و شکنجه این تمرین در چین، همراهم بود و با گرمای غیرمنتظره و گاهی بارندگی‌های ناگهانی مواجه شدم.
اما با وجود محنت‌های پیش‌بینی شده و پیش‌بینی نشده، آن سفری بسیار موفق بود. توانستم فالون دافا را به تعداد خیلی بیشتری از مدارس معرفی کنم، بیشتر از آنچه درابتدا تصور می‌کردم.
بیشتر مکان‌هایی که به آنجا مراجعه کردم، برایم کاملاً جدید بودند. تقریباً هر جایی که می‌رفتم، به اشخاصی- معلمان، کودکان و سایر افراد- برخورد می‌کردم که اغلب قبلاً در طول سفرهای زیاد به لاداخ و سایر نقاط هند ملاقات‌شان کرده بودم. برخی از آنها فالون دافا را در مدارس خود تمرین کرده، فلایر دریافت کرده یا پوسترها را دیده بودند.
چند بار وقتی افراد جدیدی را می‌دیدم، ارتباط عمیقی را با آنها احساس می‌کردم، گویا دوستانی را می‌بینم که مدت‌ها است گم‌شان کرده‌ام. این احساس اغلب دوطرفه بود.
مدیر یکی از مدارس ضمن نوشتن نامه‌ای به من، گفت: «بدین‌‌وسیله عمیق‌ترین قدردانی و تشکرات خالصانه‌ام را تقدیم شما می‌کنم که این پنج تمرین فالون گونگ را به کارکنان و دانش‌آموزان مدرسه ما آموزش دادید.»
وقتی کودکان- حتی اگر سال‌ها پیش جلسات فالون دافا را در مدرسه خود داشتند- مرا در خیابان یا مدرسه جدیدشان می‌بینند و می‌گویند «فالون دافا» یا «فالون دافا خوب است»، برایم دلگرم‌کننده است.
تعدادی از خردسال‌ترین کودکان تمرینات فالون دافا را یاد می‌گیرند.
دختری مدیتیشن فالون دافا را یاد می‌گیرد.
وقتی جمعیت زیاد، هوا گرم یا روز شنبه بود، گاهی دانش‌آموزان در حال انجام تمرینات بی‌قرار بودند، اما در طول تمرین پنجم- مدیتیشن نشسته- به‌طور کامل آرام می‌شدند. در واقع، پس از اینکه همگی با تمام قلب‌شان عبارات «حقیقت، نیکخواهی و بردباری خوب است، فالون دافا خوب است» را تکرار می‌کردند، تقریباً سکوت مطلق حکمفرما می‌شد.
پسر خردسالی بر دنبال کردن حرکاتِ دستِ تمرین پنجم تمرکز کرده است.
مدیر فوق‌الذکر همچنین نوشت: «واقعاً روحیه و فداکاری‌تان را تحسین می‌کنم... ازطریق این تمرینات، توانایی تمرکز دانش‌آموزان که امروزه کم شده است، بهبود خواهد یافت. برای کمک و اهمیت دادن‌تان به سایرین متشکرم.»
دانش‌آموزان دومین تمرین از مجموعه تمرینات فالون دافا را یاد می‌گیرند.
نمایش آزار و شکنجه در چین
توجه بسیاری از کودکان به پوسترها و زیرنویس‌های‌شان جلب شد که آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون دافا، ازجمله نوجوانان را در چین نشان می‌دادند. دختر خردسالی به هر تصویر برای مدتی طولانی نگاه می‌کرد.
دختری- در سمت چپ- بلند شد و برای مدتی طولانی به هر عکس نگاه کرد.
سرپرست یکی از مداس نوشت: «این قطعاً خدمت بدون قیدوشرط و خالصانه‌ای به بشریت است. از خدمات مهربانانه شما برای کمک به بشریت قدردانی می‌کنم.»
هنگام صحبت درباره موارد نقض حقوق بشر و نشان دادن پوسترها، متوجه شدم که برخی چشم‌های‌شان خیس شده و برخی اشک بر گونه‌های‌شان جاری شده است و برخی اشک‌های‌شان را پاک می‌کنند.
برخی از آنها می‌توانستند موارد نقض شدید حقوق بشر درخصوص تبتی‌ها را به‌خاطر آورند، مانند ترک اعضای خانواده و دوستانی که معمولاً شکنجه یا حتی کشته شده‌اند. تجربیات آنها بسیار شبیه چیزی بود که تمرین‌کنندگان فالون دافا و بسیاری از افراد دیگر با باورهای مختلف در چین از آن رنج می‌برند.
بسیاری از تبتی‌ها اظهار داشتند که ما- تبتی‌ها و تمرین‌کنندگان فالون دافا - درخصوص این قساوت‌ها، «همگی وضعیت مشابهی داریم.»
پس از معرفی فالون دافا، دانش‌آموزان مشتاق بودند یک فلایر فالون دافا بگیرند و به خانه ببرند.
بسیاری از نامه‌های قدردانی که دریافت‌شان کردم، نه تنها ابراز قدردانی عمیق از فالون دافا بودند، بلکه اغلب درک درستی از آزار و شکنجه را نیز نشان می‌دادند.
سرپرستی نوشت: «بسیار قدردان تلاش‌تان برای ترویج پیام‌های صلح و سلامتی هستیم و آن را تحسین می‌کنیم، در حالی که آزار و شکنجه بی‌رحمانه فالون گونگ به‌دست رژیم کمونیستی در چین- آزار و اذیت مردم خودش- را نیز به‌طور برجسته‌ای مطرح می‌کنید که بسیار شبیه آنهایی است که تبتی‌ها را در تبت مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند.»
«امیدواریم درکنار فالون گونگ درباره تبت هم صحبت کنید و سطح آگاهی مردم را در بسیاری از مکان‌هایی که به آنجا می‌روید، بالا ببرید. بنابراین، یک «متشکریم» بزرگ را به‌نمایندگی از طرف همه تبتی‌ها در داخل و خارج از تبت تقدیم شما می‌کنم.»
اصول فالون دافا با اخلاق‌شناسی که درحال حاضر در تمام مدارس تبتی آموزش داده می‌شود، هم‌‌آوا است. همان سرپرست نوشت: «این جلسه همچنین برای ما پرمعنا بود، چراکه اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری در راستای چیزی است که ما سعی داریم ازطریق دروس اخلاق‌شناسی سکولار به دانش‌آموزان‌مان القاء کنیم، دروسی که مدارس‌مان به دستور اداره آموزش و پرورش، امور تبتی‌هایِ در تبعید، آنها را تدریس می‌کنند.»
کودکان تبتی در هند مطلع می‌شوند که چگونه کودکان و خانواده‌های‌شان در چین به‌خاطر تمرین فالون دافا مورد آزار و شکنجه قرار می‌گیرند.
از زمان اولین ورود پناهندگان تبتی به هند در 60 سال پیش، مشخص شد که یکی از ضروری‌ترین نیازهای آنها یافتن راهی برای مراقبت از تعداد زیادی از کودکانی است که یا یتیم شده‌اند یا در طول فرار دشوارشان از سرزمین مادری خود، از خانواده‌های‌شان جدا شده‌اند. دلیل تأسیس مدارس جداگانه برای تبتی‌ها در هند این بوده که شرایط آموزشی عالی را برای آنها فراهم کنند و در عین حال به حفظ زبان و فرهنگ تبتی نیز کمک شود.
همه این مدارس، بزرگ یا کوچک، به طرز شگفت‌انگیزی به‌خوبی مدیریت می‌شوند، با بسیاری از معلمان و کارکنان فداکار که به شعار مدرسه‌شان وفادار هستند: «سایرین قبل از خودم.»
یک مدیر مدرسه در نامه قدردانی‌اش نوشت که کارکنان و دانش‌آموزان: «این رویداد فوق‌العاده را گرامی می‌دارند و اصول فالون دافا "حقیقت، نیکخواهی و بردباری" را به‌عنوان استانداردهای اخلاقی راهنمای خود برمی‌گزینند.»
«ما با جدیت با تمرین‌کنندگان فالون دافا ابراز همبستگی می‌کنیم و برای اعاده اعتبار و شکوفایی این تمرین معنوی باستانی دعا می‌کنیم. بادا که صلح بر زمین حکمفرما شود. با قدردانی عمیق.»
کودکان به پوسترهای «فالون دافا در سراسر جهان» نگاه می‌کنند.
مدیر یک مؤسسه آموزش صنعتی خصوصی پس از این جلسه فالون دافا نوشت: «ما برنامه اطلاع‌سانی شما درباره اهمیت حقیقت، نیکخواهی و بردباری- که در جهانِ امروز بالاترین اهمیت را دارند- را صمیمانه تصدیق می‌کنیم و فوق‌العاده قدردان آن هستیم. با تمرین‌کنندگان فالون دافا ابراز همبستگی و آرزو می‌کنیم در کمک به صلح جهانی موفق باشند.»
دانش‌آموزان و معلمان در مؤسسه آموزش صنعتی خصوصی تمرین دوم فالون دافا را انجام می‌دهند.
علاوه بر ارائه فلایرها، مجلات، کتاب‌ها، دی‌وی‌دی‌ها، داستان‌هایی از افسانه‌های باستانی درباره خرد، پوسترها و غیره، به کتابخانه‌های مدارس، نه شرح و تفسیر درباره حزب کمونیست را نیز توصیه می‌کنم. اگرچه اکثر تبتی‌ها از شرات ح.ک.چ کاملاً آگاه هستند و آن را تجربه کرده‌اند، بسیاری از آنها درباره جزئیات تاریخ ح.ک.چ نمی‌دانند.
علاوه بر مدارس، بسیاری از مکان‌ها و افراد دیگر را نیز ملاقات کردم و پوسترها را در مغازه‌ها چسباندم.
وقتی درباره آزار و شکنجه در چین صحبت می‌کنم، اشاره می‌کنم که چین درواقع کشوری با تاریخی بسیار کهن است، درست مانند هند، و چینی‌ها درست مثل مردم در هر جای جهان هستند: بعضی خوب هستند، بعضی بد هستند، و هر کسی ممکن است تغییر کند. بعضی از افراد خوب ممکن است بد شوند، و بدها ممکن است خوب شوند.
در جلسات فالون دافا، به کودکان توصیه می‌کنم که به‌طور عقلانی و نیک‌خواهانه درک کنند چه چیزی خوب و چه چیزی بد است و چرا.
دختران در یک مدرسه تبتی در هند، تمرین مدیتیشن فالون دافا را یاد می‌گیرند.
یکی دیگر از مدیران نوشت: «این تمریناتِ ذهن و بدن که امروز به‌نمایش گذاشتید، مطمئناً در بلندمدت به ترویج و رشد جامعه‌ای بهتر و جهانی هماهنگ‌تر کمک خواهند کرد، زیرا دانش‌آموزان مانند بذر هستند و آینده ما صرفاً بستگی به این دارد که چگونه آنها را تربیت می‌کنیم و چه ارزش‌هایی را به آنها آموزش می‌دهیم.»
«همچنین مایلم از شما به‌خاطر ایستادگی د ربرابر آزار و شکنجه مردم بی‌گناه چینی به‌دست دولت خودش، کمونیست چین، از شما قدردانی کنم. این درس ارزشمندی که به دانش‌آموزان دادید را تحسین می‌کنم؛ این درس که باید منطقی باشیم و خوبی را از پلیدی تشخیص دهیم.»
دانش‌آموزان در مدرسۀ تربیت لاماها در جلسه فالون دافا شرکت می‌کنند.
بسیاری از معلمان از قبل درباره اپک تایمز، ان‌تی‌دی تی‌ویِ هند و وب‌سایت‌های مختلف فالون دافا می‌دانستند، اما آنهایی که آگاهی نداشتند، با این رسانه‌های مستقل آشنا شدند. مطمئناً در آینده نزدیک و با کمک همه این کانا‌ل‌های اطلاع‌سانی، تعداد بیشتری از کودکان و سایرین آگاهی به‌دست خواهند آورد.
کودکان حدوداً سه ساله که سعی می‌کنند تمرینات فالون دافا را یاد بگیرند.
ایده‌ها و ابتکارات
با تشکر فراوان از بسیاری از «دستان یاری‌رسان» که بدون آنها این تلاش میسر نبود: رؤسا، مدیران، کارفرمایان، سرپرستان و معلمان، کارکنان، کودکان و بسیاری دیگر.
از تبتی‌ها و ارتباطات زیادم با دوستان خوب تبتی‌ام طی 28 سال اقامتم در هند بسیار خشنود هستم. چند بار، به‌طور اتفاقی به تبتی‌هایی برخورد کردم که ایده‌ها و پیشنهاداتی را درباه چگونگی پیشرفت در مسیرم به‌عنوان یک تمرین‌کننده ارائه دادند.
بیش از 15 سال پیش، در لاداخ که در شمالی‌ترین بخش هند واقع شده است، برای اولین بار از یک تمرین‌کننده چینی- آمریکایی که از آنجا دیدن می‌کرد و یک تبتی محلی همراهش بود، درباره فالون دافا شنیدم. هر دوی آنها تمرینات فالون دافا را در یک جشنواره محلی بانوان انجام می‌دادند. این اولین آشنایی‌ام با فالون دافا بود.
در اوت 2007 که پوسترهایی را در رستورانی محلی در شهر لهِ لاداخ می‌چسباندم، یک معلم تبتی پیشنهاد کرد که به مدرسه‌اش بروم. مدیر مدرسه موافقت کرد و من اولین جلسه فالون دافا تا آن زمان را در مدرسه‌ای در لاداخ برگزار کردم و متعاقباً در سال‌های بعد نیز جلساتی در همان مدرسه و بسیاری از شعبش و بسیاری از مدارس دیگر برگزار کردم.
در سال 2008 که اولین نمایش به‌مناسبت بزرگداشت 20 ژوئیه 1999- روزی که آزار و شکنجه در چین آغاز شد- در له برگزار شد، مرد جوان تبتی دیگری، داوطلبانه «مغازه» خود را برای این مناسبت تعطیل کرد. طی سال‌ها، تعداد زیادی نمایش دیگر نیز برگزار شد.
سال‌ها پیش، یکی از بستگان یک دوست نزدیک تبتی، این ایده را مطرح کرد که در رویدادهای خاص، پوسترها و بنرها را روی دیوار بلند خانه‌اش به‌نمایش بگذاریم. از آن زمان در طول این نمایش‌ها، هزاران محلی و گردشگر فلایرهای دافا را دریافت کرده‌اند.
حتی در جایی که من زندگی می‌کنم، پس از دیدن یک مرد جوان تبتی که کالاهای خود را روی تخت تاشویی می‌فروخت، الهام گرفتم که معمولاً از اکتبر تا آوریل، نمایش‌هایی هفتگی برگزار کنم. سال‌ها است که این کار را انجام داده‌ام و با مردم محلی و همچنین مردم سراسر هند و جهان ارتباط برقرار کرده‌ام.
همه این ایده‌ها و ابتکارات و بسیاری دیگر را تبتی‌ها پیشنهاد داده‌اند. بنابراین این سفر به مدارس تبتی در هند، به طریقی موضوعی از ارائه «کمک‌‌های» آنها به دست‌کم بسیاری از اعضای قومیت خود بود، نه به افرادی که آن را برگزار کردند.
هند کشوری وسیع با بسیای از فرهنگ‌ها، سنت‌ها، قبیله‌ها، ادیان و نظام‌های اجتماعی مختلف و غیره است. چند تمرین‌کننده در هند قبلاً به مدارس و دانشگاه‌ها مراجعه کرده‌اند و طی این روند عکس‌های زیادی گرفته و نامه‌های قدردانی بسیاری دریافت شده‌اند. در این کشور وسیع با جمعیت بسیار زیادی از جوانان، امیدواریم در آینده از مدارس بسیار بیشتری در نقاط مختلف هند دیدن کنیم.
با نگاه به گذشته می‌بینم که موفقیت این سفر حیرت‌انگیز فقط با نظم‌و‌ترتیبات استاد میسر بوده است- زمان‌بندی مناسب، روابط کارمایی قوی و بسیاری از عوامل دیگر.
بعضی از مدارس، کلیپ‌های ویدئویی، مقالات خبری و عکس‌های مربوط به رویداد فالون دافای‌شان را در فیس‌بوک و سایر رسانه‌های اجتماعی منتشر کردند. بعضی از آنها قبلاً ویدئوی سه‌دقیقه‌ای «راهی به سوی قلب» را دیده یا قبلاً این ویدئو و مقاله مربوط به آن را در ان‌تی‌دی هند به اشتراک گذاشته بودند.
دانش‌آموزان مجموعه دوم از تمرینات فالون دافا را انجام می‌دهند.
پسران مدیتیشن فالون دافا را تمرین می‌کنند.
دختری در یک مدرسه تبتی در هند، در سکونِ مدیتیشن فالون دافا عمیقاً غوطه‌ور شده است.
