(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون گونگ در روز 21 ژوئیه در برلین با برگزاری راهپیمایی، آزار و شکنجه 19 ساله فالون گونگ در چین را محکوم کردند. این راهپیمایی همچنین نشان‌دهنده مقاومت صلح‌آمیز تمرین‌کنندگان در برابر این سرکوب و زیبایی این تمرین تزکیه رشد و بهبود شخصی بود.

گروه مارش تیان گوئو جلودار این راهپیمایی و به‌دنبال آن گروهی بود که تمرینات را به نمایش گذاشتند، سپس تمرین‌کنندگانی که تصاویری از قربانیان آزار و شکنجه را در دست داشتند و حاملین بنرهای مربوط به برداشت اجباری اعضای بدن با مجوز دولت و گروه طبل کمری صفوف این مراسم را تشکیل دادند.

این راهپیمایی در ساعت 11 صبح در گندارمن‌مارکت برگزار شد و از اونتر دن لیندن و کورفورستن‌دام عبور کرد.

گروه مارش تیان گوئو

راهپیمایی در مرکز شهر برلین

مراسم شمع‌افروزی در گاندارمن مارکت برای یادبود قربانیان آزار و شکنجه.

دو تن از اعضای پارلمان آلمان با ارسال نامه‌هایی حمایت خود را ابراز کردند.

عضو مجلس نمایندگان مارتین پاتزلد از تمرین‌کنندگان بخاطر مشارکت در عدالت‌خواهی تشکر کرد. او گفت که برای آزار و شکنجه یا برداشت اجباری اعضای بدن، هیچ توجیهی وجود ندارد. او امیدوار است که دولت چین تأثیر مثبت تمرین‌کنندگان فالون گونگ بر جامعه را بشناسد و آزار و اذیت را متوقف کند.

عضو مجلس نمایندگان نیکول هویست برای راهپیمایی آرزوی موفقیت کرد.

توماس براون، معاون شهردار منطقه مارزآن هلدرسدورف در برلین، در نامه خود آزار و اذیت را محکوم کرد.

بسیاری از افراد مطالب اطلاع‌رسانی برداشتند و همچنین فیلم و عکس گرفتند. بسیاری از گردشگران چینی خوشحال شدند که شاهد چنین راهپیمایی بزرگی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در آلمان هستند.

صحبت با مردم درباره آزار و شکنجه.

خانواده چینی در حال تماشای راهپیمایی.

گردشگران چینی به اجرای گروه مارش تیان گوئو گوش می‌دهند.

خانواده کلوگ از کیل، متوجه شدند که تمرین‌کنندگان بسیار صلح‌جو و آرام هستند. آنها با بحران حقوق بشر در چین بسیار آشنا بودند. پدر گفت: «این وحشتناک است که افراد صلح‌جو مانند فالون گونگ در چین مورد آزار و شکنجه قرار می‌گیرند. دولت چین تلاش می‌کند تا به جهان نشان دهد که روراست و بدون پرده است، اما در داخل چین آنها مردم خود را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند. همه باید به آن توجه کنند.»

به نظر مایکل و کلودیا زاف راهپیمایی زیبا و صلح‌آمیز بود. همسر درباره آزار و شکنجه نمی‌دانست و می‌خواست بیشتر یاد بگیرد. این زوج در مورد برداشت اجباری اعضای بدن وحشت‌زده بودند. آنها گفتند: «این یک راه عالی برای انتقال اطلاعات است.»