بانویی که به ایمانش پایبند ماند، تا سر حد مرگ شکنجه شد

(Minghui.org) بانویی از شهر چائویانگ در 16 مارس 2015 به‎خاطر پایبند بودن به ایمانش در فالون گونگ بازداشت شد. فالون گونگ تمرین معنوی برای رشد و بهبود شخصی است، که در چین تحت آزار و شکنجه قرار دارد. او پس از یک محاکمه غیرقانونی به سه سال حبس محکوم شد.

به گفته شوهر خانم لی یان، در حالی که خانم لی در حبس بود از شکنجه‎های غیرقابل توصیفی رنج می‎برد و زمانی که از زندان آزاد شد، در آستانه مرگ بود. در زیر آنچه برایش اتفاق افتاده، شرح داده شده است.

حبس و شکنجه در طول بازداشت

در روستایی با مردم درباره اینکه چرا آزار و شکنجه فالون گونگ اشتباه است، صحبت می‌کردم که پلیس مرا دستگیر کرد و در شب 16 مارس 2015 در بازداشتگاه شهر چائویانگ حبس شدم. تمام افراد در بازداشتگاه مجبور بودند سخت کار کنند و اگر کارشان را تمام نمی‎کردند، مجازات می‎شدند.

یک تمرین‎کننده فالون گونگ دیگر نیز به سلولم آمد. هوا سرد بود و لباسی گرم به او دادم. به‎خاطر این مهربانی، در اتاقی با نظارت شدید قرار گرفتم، زیرا نگهبانان اجازه نمی‎دادند به یک تمرین‎کننده فالون گونگ کمک شود.

تحت نظارت شدید، از حفظ کردن قوانین بازداشت امتناع کردم. بنابراین نگهبانان لباس‎های گرمم را گرفتند و مدت یک ماه مرا مجبور کردند که روی زمین بسیار سرد بنشینم. غذای آنجا غیر قابل خوردن بود و در نتیجه مبتلا به بیماری شدید معده شدم.

شکنجه در زندان

در دسامبر 2015، پس از یک محاکمه نمایشی به سه سال حبس محکوم و در مه 2016 به زندان زنان استان لیائونینگ منتقل شدم. سلولی که در آن قرار گرفتم متخصص در شکنجه تمرین‎کنندگان فالون گونگ و وادار ساختن آنها برای رها کردن باورشان بود.

راه‎های از بین بردن یک تمرین‎کننده

هر روز مجبور بودم برای تولید تعداد غیر معقولی لباس، از ساعت 7 صبح تا 7 بعدازظهر کار کنم. این کار بدون وقفه بود و هیچ کسی اجازه صحبت نداشت. زندانیان اغلب مجبور بودند به‎خاطر تکمیل کارشان از صرف غذا اجتناب کنند. اگر سرمان را بالا می‎آوردیم، مجازات می‎شدیم زیرا این چنین در نظر گرفته می‎شد که سخت کار نکردیم.

همه از لحاظ ذهنی و جسمی از کار زیاد، ضرب و شتم و سرزنش مکرر، خسته شده بودند. معمولاً غذاهایمان نپخته و غیر قابل خوردن بود.

بعد از ساعت 7 بعدازظهر نگهبانان سعی می‎کردند مرا مجبور به نفی باورم کنند. مجبور بودم بایستم یا به حالت چمباتمه بنشینم، درحالی‌که آنها به نوبت مرا کتک می‎زدند. تا ساعت 10 شب در نوشیدن آب و رفتن به توالت محدودیت داشتم.

در طول روزهای تعطیل مجبور بودم از 7 صبح تا 10 شب بی‎حرکت بایستم یا چمباتمه بزنم. دو نفر از زندانیان برای نظارت بر من گمارده شده بودند و مرا به‎خاطر از دست دادن تعطیلاتشان سرزنش می‌کردند. آنها به من اجازه نمی‎دادند که مواد غذایی بخرم و در نتیجه درد معده‎ام بدتر شد.

سرپرست از باتوم الکتریکی استفاده می‎کرد تا مرا مجبور به نوشتن بیانیه‎هایی برای رها کردن فالون گونگ کند. در تابستان او اجازه نمی‎داد که دوش بگیرم و خودم یا لباس‎هایم را بشویم. بوی بسیار بدی می‎دادم و توسط سایر زندانیان تحقیر می‎شدم.

پس از تحمل شش ماه عذاب و سختی، دچار زخم معده؛ و در دسامبر 2016 با عجله به اتاق اورژانس منتقل شدم.

مجبور به پرداخت هزینه‎های پزشکی

زندان موظف بود که هزینه‎های پزشکی مرا بپردازد اما مسئولین مرا مجبور به پرداخت هزینه‎ها کردند، که بیش از 15 هزار یوان (معادل 2،206 دلار آمریکا) بود. قبل از بهبود زخمم، سه هفته بعد از عمل جراحی مجبور شدم به کار کردن در زندان بازگردم. مجبور بودم محل برش عمل جراحی را محکم نگه دارم درحالی‌که کارهای مشابه با سایر زندانیان را نیز انجام می‎دادم.

بعد از جراحی فقط می‎توانستم غذای مایع بخورم اما زندان آن را ارائه نمی‎داد. بعد از بازگشت به زندان، گشنه می‎ماندم. جراحی به من آسیب زد و محیط مناسبی برای بهبودی نداشتم. خیلی زود درد معده‎ام برگشت و موهایم خاکستری شد. دستم به شدت درد می‎کرد و شب‎ها نمی‌توانستم بخوابم.

وقتی در مارس 2018 آزاد شدم، وضعیت سلامتی‎ام بسیار وخیم بود. به‌سختی می‎توانستم راه بروم یا غذا بخورم.