گرامی داشتن فرصت‌هایی که در خارج از چین داریم

(Minghui.org) صبح روز یکشنبه گذشته، می‌خواستم از منزل خارج شوم تا در تمرینات گروهی منظم‌مان در پارکی در دوبلین شرکت کنم، اما تصمیم گرفتم بجای آن در خانه بمانم، چون باران شدیدی می‌بارید و به‌خاطر دیدار پاپ در آن آخر هفته، محدودیت‌های ترافیکی وجود داشت.

بیست دقیقه بعد، پیامی از تمرین‌کننده‌ای دریافت کردم که به‌تازگی از سرزمین اصلی چین به ایرلند آمده است. می‌گفت که نمی‌تواند هیچ تمرین‌کننده‌ای را در پارک پیدا کند. پاسخ دادم که شاید به‌دلیل بارش باران و بسته بودن خیابان‌‌ها، کسی به پارک نیامده است. او گفت گرچه موسیقی تمرین را ندارد، اما تمرین‌ها را انجام خواهد داد.

وقتی دریافتم که او مسافتی طولانی را طی کرده تا تمرین‌ها را انجام دهد، تصمیم گرفتم به پارک بروم. معلوم شد که محدودیت‌های ترافیکی، مسیرم را خیلی تحت‌تأثیر قرار نمی‌دهد. گرچه، این تمرین‌کننده زودتر به من گفته بود که از خیابان منتهی به پارک نمی‌توانم بروم، اما به من اجازه دادند که مستقیماً از آن خیابان به پارک بروم.

وقتی او را پیدا کردم، دیدم که لباس مناسبی برای هوای بارانی پوشیده و به‌تنهایی زیر درخت بلندی، تمرین‌ها را شروع کرده است. معلوم شد به‌محض اینکه تمرین‌ها را شروع کرده، باران بند آمده است.

این درس بزرگی برایم بود. در کشورهایی که تمرین فالون گونگ آزاد است، بابت اینکه هر زمان بخواهیم و بدون هیچ مشکلی می‌توانیم به پارک‌های محلی برویم و تمرینات را انجام ‌دهیم، قدردان نیستیم. در سرزمین اصلی چین، این کار تهدیدی برای ایمنیِ شخصی فرد است. تمرین‌کنندگان درآنجا آرزو دارند بتوانند دوباره دورهم جمع شوند و تمرین‌ها را در پارک‌ها و باغ‌های‌شان انجام دهند.

توصیه می‌کنم آن گروه از ما که در کشورهای آزاد زندگی می‌کنند، درمقابل بهانه‌های کوچک از قبیل خیس شدن‌های بی‌ضرر در هوای بارانی یا محدودیت‌های ترافیکی هشیار باشیم و نسبت به حقوق باارزش‌مان برای تجمع مسالمت‌آمیز، انجام تمرین‌ها و اعتباربخشی به دافا- بدون اینکه مورد آزار و اذیت، تهدید، یا ارعاب قرار گیریم- بی‌تفاوت نباشیم. باید این فرصت را گرامی داریم.

می‌دانم چرا حزب کمونیست چین تا این حد از تمرین‌کنندگان صلح‌جوی دافا، برای انجام تمرین‌ها در مکان‌های عمومی وحشت دارد. ما حضوری باشکوه و منظره‌ای باعظمت داریم.