(Minghui.org) زندان زنان لیائونینگ در شمال چین با درهای غول‌پیکر امنیتی و حصارهای الکتریکیِ بالای دیوارها، مدت‌ها است که به محلی برای شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ معروف شده است.
فالون گونگ یک روش معنوی و تمرین مدیتیشن است که از ژوئیه سال 1999 به‌دست رژیم کمونیست چین تحت آزار و شکنجه قرار گرفته است. بسیاری از تمرین‌کنندگان به‌خاطر امتناع از نفی باورشان، دستگیر، حبس و حتی به‌خاطر اعضای بدن‌شان کشته شدهاند.
این زندان دارای 13 بند است که هر کدام به 10 گروه تقسیم می‌شوند. هر گروه دارای حداقل 50 زندانی، از جمله تمرین‌کنندگان فالون گونگ است. این زندان اغلب از خلافکاران برای آزار و اذیت تمرین‌کنندگان- در ازای کاهش دوره حبس‌شان یا دریافت پاداشهای مالی- استفاده میکند.
این زندان بهمنظور تضعیف اراده تمرین‌کنندگان و نهایتاً مجبور کردن آنها به نفی باورشان، به شکنجه فیزیکی و کار اجباری متوسل شده است. تمرین‌کنندگان نه تنها بهطور منظم تحت آزار و اذیت قرار می‌گیرند، بلکه مجبورند برای مدتهای طولانی با دستمزد بسیار کم یا بدون دستمزد کار کنند.
زمانی که هیچ چیزی نتواند ایمان تمرین‌کنندگان را متزلزل کند، این گمان می‌رود که زندان از سلاح‌های صوتی استفاده میکند. یک روز خانم چن فنگهوآ در حال کار کردن بود که ناگهان دچار سردرد غیرقابل تحملی شد و کمی بعد از آن شنوایی و تعادلش را از دست داد و دچار حالت تهوع شد. او شک کرد که احتمالاً به وسیله سلاح صوتی مورد حمله قرار گرفته است؛ سلاحی که از صدا برای گیج کردن، ناتوان ساختن یا کشتن استفاده میکند.
ظن به استفاده از امواج صوتی برای شکنجه
پلیس از 24 آوریل 2014 بهدنبال خانم چن فنگهوآ، از ساکنین 54 ساله شهر آنشان، بود. او در 31 ژوئیه دستگیر و در 1 اوت به بازداشتگاه شنیانگ زائوهوآ فرستاده شد.
این ساکن شهر آنشان در 31 مارس 2015، بهطور غیرقانونی در دادگاه منطقه تیشی محاکمه و به 4 سال حبس محکوم شد.
خانم چن در نوامبر 2015 به زندان زنان لیائونینگ منتقل و به گروه شماره 10 اعزام شد، جایی که برای یک سال باید تحت «تبدیل» قرار می‌گرفت.
طی چهار ماه اول، زندانیان خانم چن را تحت ضرب‌وشتم قرار دادند، آب سرد به رویش پاشیدند و مجبورش کردند در آب سردِ یخ بایستد. او در حالی که به‌مدت 12 ساعت مجبور به ایستادن رو به دیوار شد، بهشدت تحت ضرب‌وشتم قرار گرفت. هر روز به‌مدت سه ساعت نیز مجبور بود بدون حرکت روی نیمکت کوچکی بنشیند.
پس از اینکه برای مدتی طولانی تحت بدرفتاری قرار گرفت، دچار کمردرد و پادرد شد. او نمیتوانست تا حدی که بتواند زمین را لمس کند، خم شود یا خودش را پس از استفاده از توالت تمیز کند. شکمش آنقدر متورم شده بود که لباسهای گشاد و بزرگ زندان هم دیگر برایش مناسب نبودند.
خانم چن پس از تحمل چهار ماه شکنجههای شدید، باز هم باورش را رها نکرد. نگهبانان زندان هر روز او را مجبور میکردند به‌مدت 15 ساعت روی آجری چمباتمه بزند. آنها زندانیان را مجبور میکردند او را در حین نشستن در حالت چمباتمه کتک بزنند. این شکنجه باعث بیحسی دستها و پاهایش شد. فقط میتوانست آهسته و با قدمهای کوتاه به سلولش بازگردد. یک بار، او را با صندلی چرخدار به سلولش بردند.
یک روز نزدیک به پایان سال 2016، خانم چن بهطور ناگهانی از سردرد شدید در کارگاه شکایت کرد، گویا یکی از رگهایش پاره شده بود. دردش تا شب ادامه داشت و صبح روز بعد حافظهاش را بهطور کامل از دست داد.
او نمیتوانست افراد یا اشیاء را تشخیص دهد. علائم دیگری نیز بهدنبال سردردها ظاهر شدند، از جمله فشار خون پایین، عملکرد ضعیف قلب، حالت تهوع و خستگی. در حالی که علت این واقعه مشخص نیست، گمان می‌رود که احتمالاً تحت نوعی از موج فراصوتی قرار گرفته که میتواند سیستم عصبی مرکزی را از بین ببرد.
خانم چن بعد از آزادیاش در سال جاری هنوز احساس خستگی و ناتوانی میکند. خانم چن خوش‌اقبال بود که زنده ماند، اما 36 تمرینکننده دیگر براثر شکنجه در این زندان جان باختند.
سایر شکل‌های شکنجه
آزار و اذیت وحشیانه تمرین‌کنندگان در همه جای این زندان رخ می‌دهد و شکنجه در بند 1، فقط نوک کوه یخ محسوب می‌شود. تمرین‌کنندگان علاوه بر کار اجباریِ درازمدت، بهدلیل امتناع از «تبدیل شدن» تحت شکنجههای دیگری نیز قرار می‌گیرند.
هر تمرینکنندهای که به بند 1 منتقل می‌شود، ابتدا به گروه 10 فرستاده می‌شود که به استفاده از روشهای شستشوی مغزی و توانا بودن در مجبور کردن تمرین‌کنندگان به نفی باورشان بدنام است. آنها اگر از «تبدیل شدن» خودداری کنند، تهدید می‌شوند، تحت ضرب‌وشتم قرار می‌گیرند و مجبور می‌شوند آنقدر پاهای‌شان را در آب یخ قرار دهند که پاها یخ بزنند.
همانطور که در زیر شرح داده شده است، روشهای شکنجه شامل موارد زیر می‌شود: ضرب‌وشتم، نشستن روی نیمکت کوچک، خوراندن اجباری، یخ زدن، خیس شدن با آب سرد، شوک الکتریکی، محرومیت از خواب، فرو کردن سوزن در بدن، انزوا و مسمومیت با داروهای نامعلوم.
در سال 2016، زندان آزمایش‌های دیاِناِی را روی تمام تمرین‌کنندگان انجام داد و نتایج را وارد بانک اطلاعاتی کرد که گمان می‌رود منابعی برای برداشت اعضای بدن از افراد زنده را فراهم میکند.
کار اجباری شدید
زندان زنان لیائونینگ مرکز تولید لباس برای مأموران پلیس و کارمندان وزارت امنیت عمومی، وزارت دادگستری و اداره راه‌‌آهن است. همچنین لباسهایی با نام تجاری برای صادرات به ژاپن، ایالات متحده آمریکا و کشورهای اروپایی نیز در این زندان تولید می‌شوند.
برای به حداکثر رساندن سود، این زندان نسبت به حد توانش، سفارشات بیشتری را از شرکتهای خارجی دریافت میکند. بند 1 و 7 زندان در تولید این سفارشات پیش‌رو هستند.
زندانیان هر روز مجبور می‌شوند برای ساعتهای طولانی- از 7 صبح تا 8 شب- کار کنند. آنها کنار ماشین‌آلات به‌نوبت ناهار میخورند. مجبورند روزهای یکشنبه که روز تعطیل محسوب می‌شود نیز اضافهکاری کنند و بهطور نمادین 10 یوآن در ماه به آنها پاداش داده می‌شود.
گفتهای در میان زندانیان وجود دارد که وضعیتشان را شرح می‌دهد: «زودتر از خروس بیدار شدن، دیرتر از سگ به رختخواب رفتن، سختتر از قاطر کار کردن و بدتر از خوک غذا خوردن.»
سایر موارد آزار و شکنجه
در مجموع 36 مورد مرگِ تمرین‌کنندگان فالون گونگ بهدلیل شکنجه در زندان زنان لیائونینگ مستند شده است. ماجرای برخی از قربانیان در زیر شرح داده شده است.
لیو شویان از شهر آنشان در 49 سالگی تا سرحد مرگ شکنجه شد.
ژو یولان از شهر فوشان در 70 سالگی تا سرحد مرگ شکنجه شد.
سان مین، معلمی در شهر آنشان، تا سرحد مرگ شکنجه شد. پدرش هشت ماه پیش علیه افرادی که مسئول مرگش بودند- با ذکر شواهد و مدارکی دال بر شکنجه- پروندهای را تشکیل داد. با این حال مجرمان هنوز در سِمتهای خود باقی هستند.
لیو جینگ از شهر جینژو را زندانیان بهطور مکرر و وحشیانه تحت ضرب‌وشتم قرار می‌دادند. هر روز مجبور بود روی نیمکت کوچکی نیز بنشیند. یکبار پس از ضرب‌وشتم روی مجرای فاضلاب قرارش دادند و زندانیان به سرش لگد زدند. زندانی ژانگ مایژن همیشه در نحوه اعمال شکنجه خلاقیت به‌خرج می‌داد.
شینگ دان، معلمی جوان از شهر آنشان، تحت شکنجه قرار گرفت و با دارو مسموم شد که سیستم عصبی مرکزی‌اش را از بین برد. او دچار اختلال ذهنی و ناتوانی شد.
جیانگ وِی از شهر ژائویانگ به‌خاطر شکنجه دچار گیجی شد. زندانیان او را روی زمین کشیدند که موجب کنده شدن پوست باسنش شد. او در سلول انفرادی تاریکی حبس شد. در آنجا از هوش رفت و برای مراقبت‌های ویژه به بیمارستان منتقل شد.
ژانگ چینگ‌هوآ از شهر شنیانگ، حدوداً 60 ساله، سوزنهای خیاطی به زیر ناخنهای دستش فرو برده شد.
وو یوپینگ از شهر تیلینگ با روشهای مختلف تحت شکنجه قرار می‌گرفت، از جمله چمباتمه زدن، تحت ضرب‌وشتم قرار گرفتن و نشستن روی نیمکتی کوچک. خانم وو بیش از یک ماه در فصل زمستان از داشتن لحاف محروم شد. حافظهاش پس از وارد شدن ضربههای شدید به سرش، خیلی ضعیف شد. گردنش برای زمانی طولانی متورم بود.
تمرینکننده دیگری از شهر دالیان نیز به‌خاطر شکنجه، دچار اختلال روانی شد. او در تمام طول روز، بهطور بیوقفه به سرش ضربه میزد و صورتش را با چاقو و قیچی زخمی می‌کرد.
کلام آخر
هر زندانی، به ویژه تمرینکننده فالون گونگی که از زندان زنان لیائونینگ جان سالم به‌در برده است، هنگامی که درباره تجربیات فراموش‌نشدنی‌اش از او سؤال می‌شود، گویا فوراً خاطرات کابوسی، دوباره برایش زنده می‌شود.
در حالی که وبسایت مینگهویی بیش از ده سال است که جنایات صورت‌گرفته در زندان زنان لیائونینگ علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را گزارش کرده است، این شکنجه‌ها هنوز ادامه دارند.
بسیاری از تمرین‌کنندگان در چین و سراسر جهان از طریق کانالهای مختلف با سرپرستان این زندان تماس گرفتهاند. آنها اعمال جنایتکارانه آنها را به اداره زندان‌های لیائونینگ و اداره دادگستری نیز گزارش دادهاند و از آنها خواستهاند تا جنایتکاران مسئول را محاکمه کنند.
عوامل مسئول در زندان زنان لیائونینگ:
جیا فوجون (贾福军): سرپرست، زندان زنان لیائونینگ: 15698808121-086+
وو یان (吴妍): رئیس بخش اداری زندان: 31236020-024-086+
شی جینگ (师静): رئیس بخش آموزش بند یک زندان: 89296863-024-086+
لی آیدونگ (李爱东): دبیر حزب، کمیسیون بازرسی انضباطی: 15698805353-086+
وانگ ژی (王治): رئیس اداره 610: 15698800291-086+
گزارش‌های مرتبط:
روشهای شکنجه‌ای که در زندان زنان لیائونینگ استفاده می‌شوند
تمرین‌کنندگان در زندان زنان لیائونینگ و «بخش اصلاح» آن تحت آزار و شکنجه قرار می‌گیرند
جنایات در زندان زنان استان لیائونینگ (همراه با عکس)
زندان زنان لیائونینگ با استفاده از کار اجباری شدید، سود زیادی کسب میکند
زندان زنان لیائونینگ: کار اجباری تا آخرین نفس
زندان زنان لیائونینگ: محلی برای شکنجه و مرگ بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ
افرادی که از زندان زنان لیائونینگ زنده بیرون آمدند، از شکنجه‌ها صحبت می‌کنند
مجموعه حبس و کار اجباری
