بدرفتاری‌های جسمی و شکنجه روانی که به‌طور مداوم در زندان زنان گانسو انجام می‌شود

(Minghui.org) بیش از 30 تمرین‌کننده فالون گونگ در حال حاضر در زندان زنان گانسو زندانی هستند. آنها از سوی نگهبانان و زندانیان متحمل شکنجه‌های جسمی و روانی فوق‌العاده‌ شدیدی می‌شوند.

فالون گونگ که به‌عنوان فالون دافا نیز شناخته می‌شود، روش مدیتیشنی مبتنی بر اصول حقیقت، نیکخواهی، بردباری است. از آنجا که حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) در ژوئیه 1999 شروع به سرکوب این گروه کرد، تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان به‌خاطر اعتقادشان بازداشت، زندانی و شکنجه شده‌اند.

شکنجه و جراحت

خانم گوآ کایپینگ هفتادساله اهل شهر چینگ‌یانگ، توسط زندانیان وانگ لئی و ژانگ یو تقریباً روزانه مورد ضرب و جرح قرار می‌گرفت. زندانیان به موهای سرش چنگ زده و سرش را به در فلزی می‌کوبیدند. وانگ آب سرد بر گردنش می‌ریخت، در حالی که ژانگ او را کتک می‌زد و روی زمین فشارش می‌داد و یقه‌اش را گرفته و او را به اطراف می‌کشید. این کارش باعث می‌شد خانم گوآ تا مرز خفگی پیش برود و صورت و بدنش کبود می‌شد. علاوه بر این حق نداشت توالت برود، او اغلب مجبور می‌شد برای مدت طولانی در حالت چمباتمه قرار بگیرد.

خانم دوان شیائویان هم اهل چینگ یانگ است. نگهبان وی یینگ با باطوم‌های الکتریکی به او شوک اعمال می‌کرد. صورتش به کبود و سیاه شده بود و نزدیک بود بینایی‌اش را از دست بدهد. نگهبانان او را مجبور کردند که خلاصه تفکرش را بنویسد و در صورت عدم رضایت از آن، بازنویسی‌اش کند. زندانیان جیائو لیجوآن و فانگ لین، با قلم‌هایی‌ نشیمنگاه خانم دوآن را زخم می‌کردند و آن را مانند کندوی زنبور عسل پر از سوراخ‌ کرده بودند.

خانم ژانگ یونفو اهل شهر بای‌یین است. نگهبان وئی یینگ بارها با باتوم الکتریکی به او شوک وارد کرد. نگهبانان خواستند كه در مقابل زندانیان به بنیانگذار فالون گونگ تهمت بزند. وقتی امتناع كرد، اجازه ندادند که به توالت برود. خانم ژانگ نیز برای مدت طولانی مجبور به چمباتمه‌زدن شد و زندانی لی هاوشی به‌طرز شرورانه‌ای او را کتک زد.

به خانم لی مینگیی اهل شهرستان گانگو، به زور داروهای آسیب‌زننده به سیستم عصبی خوراندند. اجازه نشستن نداشت و به‌طرز ناراحت‌کننده‌ای رنج می‌کشید.

به‌دلیل امتناع از نوشتن خلاصه تفکرش، خانم لیو وانچیو اهل شهر لانژو از رفتن به توالت محروم شد و به این ترتیب شلوار خود را خیس می‌کرد. گائو جوان او را به توالت برد و آب سرد روی او ریخت. هنگام شب، شکنجه‌گران همه ملافه‌ها را برداشته و او مجبور شد روی تخت چوبی بخوابد. و تنها این نبود، نگهبانان دست‌هایش را نیز به قاب تخت بستند که باعث شد نتواند غلت بزند. از آنجا که مدت طولانی شلوار او از ادرار خیس بود، نشیمنگاهش دچار عفونت شد. این شکنجه بیش از پنج ماه به طول انجامید. علاوه بر این، او وادار شد اظهارنامه‌هایی مبنی بر محکومیت فالون گونگ بنویسد. خانم لیو که حدوداً 60 ساله است همزمان با دخترش به زندان منتقل شد. نگهبانان او را بر خلاف میلش وادار به انجام کارهایی کرده و تهدید می‌کردند که اگر سرپیچی کند به دخترش صدمه می‌زنند.

خانم ژانگ جیانهوا اهل شهر لانژو که بیش از 80 سال دارد نیز در زندان زنان گانسو دچار رنج و محنت است. نگهبانان سان لیوئی و وی یینگ مکرراً از او خواستند که ایمانش را نفی کند. آنها خواستند که هر روز خلاصه فکرش را بنویسد که به بنیانگذار فالون گونگ و خودش تهمت بزند. ازآنجاکه خانم ژانگ امتناع کرد، زندانیان ژائو رویشیو به او لگد زدند و او را وادار کردند که مدت طولانی بایستد. نگهبانان همچنین از او خواستند كه در مقابل زندانیان، فالون گونگ و بنیانگذار آن را بدنام كند. خانم ژانگ جون که سطلیخودش نداشت شبها در سطلی که متعلق به شخص دیگری بود ادرار می‌کرد. زندانیان ژانگ شیائوشوآن او را مجبور به نگه داشتن سطل و نوشیدن ادرار در توالت کردند.

شکنجه‌های فوق فقط برای این تمرین‌کنندگان نبود. تقریباً تمام تمرین‌کنندگان دستگیر شده در زندان زنان گانسو این‌چنین رنج کشیده‌اند.

مرگ یک تمرین‌کننده

خانم شو هویشیان، معلم بازنشسته اهل شهرستان ژنیوآن، در سال 2015 به سه سال حبس محکوم شد. او به‌دلیل تحمل شکنجه در زندان در وضعیت بحرانی قرار گرفت. اندکی پس از آزادی‌اش در 18ژوئن2016، در 8 ژوئیه درگذشت.

خانم شو بسیار ضعیف شده بود و در روزهای آخر عمرش نمی‌توانست حرف بزند. علاوه‌ بر اینکه خواب‌آلود بود، بعضی اوقات کاملاً آشفته و مضطرب نیز بود. تمرین‌کنندگان که در آن زندان بودند، گفتند که احتمالاً قبل از آزادی خانم شو به او دارو خورانده بودند.