(Minghui.org) حزب کمونیست چین به کنترل کردن ذهن مردم معروف است. یک نمونه از آن تخریب مجسمه بودی‌سات‌وا گوآن‌یین با ارتقاع نزدیک به 58 متر در استان هبی است. ساخت این مجسمه، به‌عنوان یکی از بلندترین مجسمه‌ها در نوع خودش، حدود پنج سال طول کشید و برای ساختش 17 میلیون یوآن هزینه شد، اما استانداری هبی در 30 ژانویه 2019 گروه انفجار را به آنجا اعزام و دو روز بعد آن مجسمه را نابود کرد.
این سرنوشت برای این مجسمه به‌علت محبوبیتش اتفاق افتاد- ده‌ها هزار نفر طی تعطیلات برای پرستش گوآن‌یین به آنجا می‌آمدند. تحمل این جریان برای حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) دشوار بود. هرچه باشد، سرشت حزب مخالف اعتقاد به خدا است و با خشونت و وحشیگری بر مردم حکومت می‌کند.
خاری در چشم ح.ک.چ
در بیستمین سالروز آغاز سرکوب فالون گونگ به‌دست ح.ک.چ که در سال 1999، می‌توان شاهد شباهت روشنی بین تخریب مجسمه بودی‌سات‌وا گوآن‌یین و این جریان بود که چرا حزب در سال 1999 تصمیم به سرکوب این گروه صلح‌جو گرفت.
فالون گونگ یا همان فالون دافا در ماه مه سال 1992 به عموم معرفی شد. مزایای سلامتی معجزه‌آسای فالون دافا و اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری آن باعث شد تعداد زیادی از مردم جذب این تمرین شوند. در سال 1999 که این تمرین تحت آزار و شکنجه قرار گرفت، حزب تخمین می‌زد تعداد تمرین‌کنندگان بین 70 تا 100 میلیون نفر باشد.
چنین محبوبیتی به‌سرعت توجه کمونیست‌ها را به خود جلب کرد و آنها در اوایل سال 1994 شروع به تحقیق درباره این گروه کردند. نتایج تحقیقات، از جمله گزارش‌های عوامل جاسوسی، نشان داد که فالون گونگ صرفاً یک گروه مدیتیشن است که به بهبود سلامتی جسمی و ارزش‌های اخلاقی ارج می‌نهد. اگرچه حزب نتوانست هیچ چیز منفی را در این تمرین بیابد، تسلیم نشد.
آغاز بدنام کردن و تشدید آن
گوانگ‌مینگ دیلی، یکی از روزنامه‌های مهم در چین، در 17 ژوئن 1996 سرمقاله‌ای افتراءآمیز را علیه فالون گونگ منتشر کرد، اما هیچ مدرکی در این خصوص ارائه نکرد. چنین تاکتیکی برای راه‌اندازی کمپینی سیاسی با بدنام کردن ازطریق رسانه‌های خبری، اغلب در هر سرکوب قبلی دیده می‌شد. از سوی دیگر، این نوع بدنام‌سازی علیه تمرین‌کنندگان بی‌گناه فالون گونگ و نیز اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری‌شان، بار دیگر سرشت شریرانه حزب را نشان داد.
وزارت تبلیغات در 4 ژوئیه سال 1996، یک ماه پس از انتشار این سرمقاله، دستوری داخلی خطاب به ادارات اخبار و نشریات در سراسر چین صادر و به‌موجب آن انتشار کتاب‌های فالون گونگ را ممنوع کرد.
لوئو گان، دبیر کل کمیته امور سیاسی و حقوق (PLAC)، در اوایل سال 1997 دستور بررسی کامل فالون گونگ را در سراسر کشور صادر کرد، در تلاش برای اینکه به فالون گونگ برچسب «فرقه» بزند. نظرسنجی‌ها و گزارش‌های پلیس یک بار دیگر هیچ مدرکی را علیه فالون گونگ نیافت و این تحقیقات بی هیچ فایده‌ای پایان یافت.
هه زوئوشیو، برادرزن لوئو، در ماه مه 1998، در یکی از برنامه‌های ایستگاه تلویزیونی پکن به فالون گونگ افتراء زد. صدها تمرین‌کننده از پکن و حوالی استان هبی، به این ایستگاه رفتند یا نامه‌هایی به مسئولان نوشتند تا این موضوع را روشن کنند. مأموری تصدیق کرد که این بزرگ‌ترین اشتباه این ایستگاه تا آن زمان بوده است. این ایستگاه بلافاصله پس از آن، طی اقدامی اصلاحی برنامه‌ای را پخش کرد که تمرینات گروهیِ صلح‌جویانه تمرین‌کنندگان را نشان می‌داد.
تحت دستور لوئو، اداره شماره یک وزارت پلیس (مسئول امنیت سیاسی) در ژوئیه 1998 سیاست 555-1998 را صادر کرد. این سیاست با عنوان «اطلاعیۀ آغاز تحقیق درخصوص فالون گونگ»، به فالون گونگ برچسب «فرقه» را زد و به مأموران زیردست دستور داد مدرکی را در حمایت از آن بیابند. در نتیجه برخی از مسئولان گمراه شدند و شروع به آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ در مکان‌های تمرین گروهی کردند.
چیائو شی، رئیس وقت کمیته دائمی کنگره ملی خلق، و برخی دیگر از مسئولان عالی‌رتبه بازنشسته به این نتیجه رسیدند که «فالون گونگ برای ملت و مردم ما از بسیاری جهات مفید است و هیچ آسیبی به بار نمی‌آورد.» این پژوهش بر اساس چند ماه نظرسنجی و تحقیق انجام شد. این گزارش در اواخر سال 1998 به پولیت‌بوروی حزب ارائه شد.
هه زوئوشیو همچنان با انتشار مقاله‌ای افتراءآمیز درباره فالون گونگ در 11 آوریل 1999، به بدنام کردن این تمرین تزکیه ادامه داد. این مقاله که در مجله علم و فناوری جوانان منتشر شد، دوباره بدون ارئه هیچ مدرکی به فالون گونگ حمله و توصیه کرد که جوانان آن را تمرین نکنند. تمرین‌کنندگان با توجه به گمراه‌کننده بودن این مقاله و اینکه از مزایای این تمرین بهره‌مند شده بودند، برای روشن کردن این موضوع از 18 تا 24 آوریل به دانشکده آموزش تیانجین رفتند.
پلیس مسلح تیانجین در 23 و 24 آوریل ناگهان به تمرین‌کنندگان حمله کرد. برخی از تمرین‌کنندگان مجروح و 45 نفر دستگیر شدند. وقتی سایر تمرین‌کنندگان خواستار آزادی آنان شدند، به آنها گفته شد که دستور این دستگیری‌ها از پکن آمده و وزارت پلیس نیز درگیر آن بوده است. مأموران پلیس تیانجین به تمرین‌کنندگان پیشنهاد کردند برای حل این مسئله به پکن بروند.
دادخواهی مسالمت‌آمیز
دادخواهی مسالمت آمیز تمرین‌کنندگان فالون گونگ در پکن در 25 آوریل 1999. هیچ بنر یا شعاری وجود نداشت و مأموران پلیس راحت بودند.
نزدیک به 10هزار تمرین‌کننده پیشنهاد مأموران پلیس تیانجین را پذیرفتند و در 25 آوریل به اداره استیناف رفتند، به این امید که واقعیت‌های فالون گونگ را روشن کنند.
آنها خواستار آزادی تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده، صدور مجوز انتشار کتاب‌های فالون گونگ و آزادی برای تمرین فالون گونگ شدند. نخست‌وزیر ژو رونگجی پس از دیدار با نمایندگان تمرین‌کنندگان، دستور آزادی تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده را صادر و تأکید کرد که با این تمرین مداخله نمی‌کند. تمرین‌کنندگان حوالی ساعت 10 شب در صلح و آرامش این مکان را ترک کردند، بدون اینکه هیچ زباله یا به‌هم‌ریختگی در پشت سر برجا بگذارند.
اما جیانگ زمین، رئیس وقت ح.ک.چ، بعداً در همان روز نامه‌ای را به پولیت‌بوروی حزب کمونیست نوشت تا این جریان را تشدید کند. سپس در 10 ژوئن یک نیروی ویژۀ اجرای عملیات را با دستوراتی برای سرکوب فالون گونگ راه‌اندازی کرد که به نام اداره 610 معروف شد. به دنبال آن، در ژوئیه 1999 این آزار و شکنجه رسمی در سراسر کشور آغاز شد.
تاریخچه فوق نشان می‌دهد که حزب کمونیست چین، به‌ویژه جیانگ و حامیانش مانند لوئو، مدتی طولانی تلاش می‌کردند که فالون گونگ را سرکوب کنند. اگر دادخواهی مسالمت‌آمیز 25 آوریل رخ نمی‌داد، ممکن بود به بهانه‌های دیگری این آزار و شکنجه را راه‌اندازی کنند.
