پنج ماه در لاداخ، هند (قسمت ۳ از مجموعه ۳ قسمتی): مکان‌های بازدیدنشده، چالش‌ها و برکت‌ها

(Minghui.org) ادامه قسمت ۲

گرچه تمرین‌کننده مزبور حدود ۱۷ سال پیش با فالون دافا در لاداخ آشنا شده بود و سال‌های بسیاری به آنجا بازگشته است و اغلب به همان مدارس و ادارت رفته، امسال هنوز مکان‌های زیادی وجود داشتند که برای «اولین بار» به آن مناطق می‌رفت.

امسال طولانی‌ترین اقامتش در منطقه (بیش از پنج ماه) بود و بیشترین میزان توزیع مطالب (بیش از ۲۰۰ کیلوگرم) را شاهد بود. او به جای رفتن به یک یا دو مدرسه‌ای که در سفرهای قبلی رفته بود، به هشت مدرسه دولتی رفت. همچنین به چند مدرسه رفت که چند ساعت از لی فاصله داشتند.

این اولین سالی بود که مدیران مدارس نامه‌های حاکی از تقدیر نوشتند و در آن صحبت‌های کودکان بعد از جلسات فالون دافا را به اشتراک گذاشتند. آنها همچنین درخصوص تغییرات مثبت در کودکان پس از آشنایی با دافا، مشاهدات‌شان را به اشتراک گذاشتند.

جمع‌آوری مطالب برای آوردن به لاداخ یک چالش بود، اما تمرین‌کنندگان در هند کمک کردند و مطالب‌شان را به خانه‌ این تمرین‌کننده در جنوب هند فرستادند. این تمرین‌کننده همچنین برای جمع‌آوری آخرین مطالب به نیویورک سفر کرد و از تمرین‌کنندگان آنجا بخاطر کمک‌های‌شان سپاسگزار است.

سفر به سراسر جهان و به‌خصوص در لاداخ، جایی که جاده‌ها می‌توانند خطرناک باشند، تنش‌زا و خسته‌کننده است. شدت تغییرات آب و هوا در لاداخ، از گرمای شدید گرفته تا سرماهای غیرعادی و نابه‌هنگام نیز یک چالش است.

این تمرین‌کننده در طی پنج ماه گذشته، دچار مشکلاتی در وضعیت سلامتی، برنامه‌های غذایی نامنظم و دوره‌هایی از احساس تنهایی شد که احساس انزوا می‌کرد و از سایر تمرین‌کنندگان دور بود.

او درحالی‌که در یک اتاق با انبوهی از مطالب اقامت کرده بود که منتظر توزیع بودند، اظهار داشت که این یک چالش است تا قلب و ذهنش بدون تزلزل باقی بماند و سرشار از حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری باشد. همانند مطالعه فا و انجام تمرینات به‌طور مرتب، داشتن ایمان به استاد و دافا مهمترین موضوع بود. گرچه هنگامی که مشکلات بروز می‌کردند بسیار چالش‌برانگیز بودند، هنگامی که مطالب سنگین بودند و مسافرت دشوار بود، هنگامی که در ترافیک گیر می‌کرد یا در صورت بروز علائم بیماری، تمرین‌کننده مزبور تسلیم نمی‌شد و قدرت برای ادامه کار را باز‌می‌یافت.

اغلب اوقات، هنگام رفتن به مدارس، به‌نظر می‌رسید فشارها و مشکلات ناشی از بازدید در هوای مرطوب محو می‌شدند. رستوران‌ها و فروشگاه‌ها برای نشان دادن حمایت‌شان از فالون دافا و کارهایش در لاداخ، به او تخفیف‌هایی را ارائه می‌دادند. خانمی جوان از تمرین‌کننده دعوت کرد تا چند روز در کنار خانواده‌اش در یک روستا بماند و آنها قاطعانه از پیشنهادهای او برای پرداخت هزینه اقامت، غذا و سوخت خودداری کردند.

این تمرین‌کننده گاهی اوقات از خودش می‌پرسید که چرا بعد از این همه سال تلاش، هیچ تمرین‌کننده محلی دیده وجود ندارد، گرچه حداقل سه نفر از خارج از هندوستان شروع به تمرین فالون دافا در لاداخ کردند. او متوجه شد که ممکن است این مسئله مربوط به آینده باشد و تا زمانی که مردم قلبی برای فالون دافا دارند و می‌دانند که آزار و اذیت اشتباه است، ارزش این تلاش‌ها را در طول این سال‌ها دارد.

تأملات

چه چیزی باعث می‌شود که این تمرین‌کننده، به‌رغم تغییرات واقعاً «ناراحت‌کننده» به ویژه در چند سال گذشته، از سال ۱۹۹۱، تقریباً هر سال به لاداخ برگردد؟ چه چیزی باعث می‌شود که او بارها و بارها هفته‌ها یا حتی ماه‌ها دوباره بیاید؟ احتمالاً این موضوع ارتباط عمیقی با این سرزمین و مردم آن و قطعاً با بسیاری از دانش‌آموزان مدرسه و خلوص، شور و شوق، پاکی و معصومیت آنها دارد.

سفر زیگزاگی او اغلب شبیه به کاشت بذر است اما هرگز نتوانسته است ثمره کار سختش را ببیند. اما هر از گاهی، برخوردهایی مختصر به او جوانه‌هایی را نشان می‌دهند که امیدوار است به موقع گل بدهند، امید و زیبایی را در همه جا گسترش دهند. به‌عنوان نمونه، پسری در کلاس دوازدهم گفت که پس از آن سال مدرسه را ترک می‌کند. تمرین‌کننده به او گفت: «امیدوارم که بعد از ترک مدرسه فالون دافا را فراموش نکنی.» پسر نوجوان پاسخ داد: «چگونه می‌توانم فالون دافا را فراموش کنم؟ اگر فالون دافا را فراموش کنم، باید شما را فراموش کنم و هرگز نمی‌توانم شما را فراموش کنم.»

در مناطق حتی دورتر نیز مدارس بسیاری وجود دارند که هنوز به آنجا نرفته‌ است. این تمرین‌کننده امیدوار است که سایر تمرین‌کنندگان نیز علاقه‌مندشوند و در آینده به لاداخ سفر کنند تا به این مدارس رفته و با این تعداد زیاد کودکان دیدار کنند.

گاهی‌اوقات وقتی افراد محلی درخصوص تغییرات در لاداخ شکایت می‌کنند، تمرین‌کننده به شوخی به آنها می‌گوید که با معرفی فالون دافا و ارزش‌های جهانی حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری به کودکان که امید همه در آینده هستند، از آینده لاداخ مراقبت می‌کند. او می‌گوید مردم در لاداخ و در سراسر جهان، با وجود نابودی فوق‌العاده سریع سنت، فرهنگ و ارزش‌های اخلاقی، بیش از هر زمان دیگری به این ارزش‌ها احتیاج دارند. آرزوی صمیمانه او این است که مردم لاداخ با این ارزش‌های جهانی دوباره ارتباط برقرار کرده و زندگی کنند.