(Minghui.org) طی آزار و شکنجه بی‌سابقه، وحشیانه و 21ساله فالون گونگ به‌دست حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ)، jمرین‌کنندگان فالون گونگ نه‌تنها با دستگیری، بازداشت، زندان و شکنجه خودسرانه روبرو بوده‌اند، بسیاری از آنها از داشتن زندگی عادی نیز کاملاً محروم شده‌اند. اخلال در زندگی عادی شخص در مقایسه با شکنجه‌های جسمی، پنهانی‌‌تر است و به هر جنبه از زندگی‌اش نفوذ می‌کند. در زیر چند نمونه ارائه شده است.

محدودیت‌ها در حوالی تاریخ‌های حساس

ح‌ک‌چ اغلب در حوالی «تاریخ‌های حساس» تمرین‌کنندگان فالون گونگ را در مقیاس وسیع هدف قرار می‌دهد تا نگذارد درباره آزار و شکنجه با مردم صحبت کنند. این تاریخ‌های حساس شامل تعطیلات، جلسات مهم سیاسی یا سالروزهای مربوط به فالون گونگ است.

تاریخ‌های حساس معمول شامل این موارد است: جلسات سالانه کنگره خلق و کنفرانس مشورتی سیاسی، روز تأسیس حزب کمونیست چین 1اکتبر، روز سال نو، سال نو چینی، 25آوریل، 13مه (روز جهانی فالون دافا مصادف با روزی که فالون گونگ به عموم معرفی شد) و 20ژوئیه (روزی در سال 1999 که ح‌ک‌چ آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد).

حوالی این تاریخ‌ها مقامات چین پلیس و پرسنل کمیته اماکن را برای جستجوی منزل تمرین‌کنندگان، دستگیری یا مجبورکردن آنها به نوشتن اظهاریه‌های انکار فالون گونگ، به صف می‌کنند.

برای نمونه 51 تمرین‌کننده در سراسر چین در روز جهانی فالون دافا، 13مه2020، هدف قرار گرفتند. در میان آنها خانم ژانگ ژیوِن از استان هنان بود که پلیس او را در خانه‌اش دستگیر کرد. او پس از چهار روز بازداشت به‌دلیل سهل‌انگاری پلیس درخصوص بیماری دیابتش و اینکه به خانواده‌اش اجازه ندادند برایش انسولین بفرستند، درگذشت. در میان این تمرین‌کنندگان، خانم یانگ شوشیان از استان یوننان، استاد دانشگاه علم و فناوری کونمینگ، در منزلش دستگیر و خانه‌اش نیز غارت شد.

تحت‌نظرگرفتن رفت‌وآمد و محل سکونت

دولت از فناوری مدرن اطلاعات برای نظارت بر زندگی روزانه و رفت‌وآمدهای تمرین‌کنندگان استفاده کرده است. ازآنجاکه شماره کارت شناسایی شخصی تمرین‌کنندگان در یک پایگاه داده‌های ملی پلیس ذخیره می‌شود، وقتی تمرین‌کننده‌ای بخواهد از ایست بازرسی جاده‌ای عبور کند یا در ایستگاه راه‌آهن، ایستگاه اتوبوس یا اسکله بلیتی خریداری کند، پلیس مطلع می‌شود، چه حوالی «تاریخ‌های حساس» باشد یا تاریخ‌های عادی. آنها بلافاصله بازداشت و نزد مقامات محلی خود فرستاده می‌شوند و گاهی در بازداشت تحت آزارواذیت بیشتر قرار می‌گیرند.

برای نمونه راه‌آهن را در نظر بگیرید. وقتی یک تمرین‌کننده در ایستگاه بلیتی خریداری می‌کند، نامش در پایگاه داده پلیس علامت‌گذاری می‌شود. طبق قوانین پلیس، چنین تمرین‌کنندگانی باید به‌طور جداگانه در دفتری بررسی شوند. چمدان، کارت شناسایی شخصی و تصاویر تلفن همراه آنها جستجو شده و از آنها فیلم گرفته می‌شود تا در پرونده باقی بماند. وقتی می‌خواهند سوار قطار شوند، باید از دور دیگری از جستجو از سوی پلیس راه‌آهن در داخل قطار بگذرند. پلیس در صورت یافتن هرگونه مطلب یا اطلاعات درباره فالون گونگ، آن تمرین‌کننده را بازداشت می‌کند و تحت آزارواذیت بیشتر قرار می‌دهد.

وقتی تمرین‌کننده‌ای در هتلی در خارج از شهر اقامت می‌کند، کارت شناسایی‌اش نیز هم برای پلیس محلی و هم برای پلیس زادگاهش فرستاده می‌شود.

خانم کای وِیهوآ از استان هیلونگ‌جیانگ در تاریخ 6فوریه2018 که قصد داشت در تعطیلات سال نو چینی سوار قطار شود و به دیدار والدینش برود، دستگیر شد، چراکه پلیس ازطریق کارت شناسایی علامت‌دارش متوجه شد او تمرین‌کننده فالون گونگ است. او بعداً به هفت سال زندان محکوم شد.

خانم شیه یانمین از استان جیانگسو در اوت2009 در سفر کاری‌اش به پکن بود که هنگام ورود به هتلی کارت شناسایی را بررسی و کارتش را به‌عنوان یک تمرین‌کننده فالون گونگ علامت‌گذاری کردند، درنتیجه دستگیر شد. او از سال 2009 تا 2011 دو سال در اردوگاه کار اجباری و در سال 2010 دو ماه در یک مرکز شستشوی مغزی حبس شد.

شنود ارتباطات تلفنی

درحالی‌که ابزارهای ارتباطی مدرن به جزئی جدایی‌ناپذیر از زندگی روزانه مردم تبدیل شده‌اند، ح‌ک‌چ این ابزارها را غصب می‌کند تا ازطریق تلفن منزل، تلفن همراه و اینترنت” تمرین‌کنندگان فالون گونگ نظارت دقیقی بر آنها داشته باشد. به‌محض اینکه آنها هرگونه فعالیت مرتبط با فالون گونگ را کشف کنند، آزارواذیت بیشتری را برای تمرین‌کنندگان به دنبال خواهد داشت.

تمرین‌کننده‌ای مدیر مدرسه بود، درحالی‌که شوهر و دخترش هر دو از مسئولان دولتی بودند. پلیس تلفن منزلش را شنود کرد. بعد از اینکه یکی از آشنایان این تمرین‌کننده درباره این موضوع به او گفت، او بسیار مضطرب شد و تحت فشار شدیدی بود. اگرچه هرگز دستگیر نشد، اما پس از سال‌ها فشار دچار فروپاشی روانی شد. او سرانجام تمرین فالون گونگ را رها کرد. متعاقباً به چند بیماری مبتلا شد و اکنون نمی‌تواند از عهده کارها و نیازهای روزمره خود برآید.

خانم ژای ژیهویی، معلم 29ساله رقص از استان لیائونینگ، تمرین‌کردن فالون گونگ را در سال 2019 آغاز کرد. او با استفاده از برنامه رسانه اجتماعی وی‌چت پیام‌های مربوط به فالون گونگ را در تلفن همراهش، برای دوستی ارسال کرد. پس از مدت کوتاهی در اوایل اوت2019 به اداره پلیس محلی احضار و به او هشدار داده شد که دیگر این کار را تکرار نکند.

ممنوعیت تعاملات اجتماعی با دوستان و خانواده

فعالیت‌های اجتماعی عادی تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌شدت محدود یا حتی ممنوع شده است. تمرین‌کنندگانی که با یکدیگر دوست یا از اعضای یک خانواده هستند، هنگام دیدار با یکدیگر با خطر بیشتری روبرو هستند، زیرا جلسات‌شان اغلب مبنایی برای آزارواذیت بیشتر است. تمرین‌کننده‌ای درحالی‌که به دیدار پسرش می‌رفت، تحت تعقیب مأموران پلیس لباس‌شخصی قرار گرفت. او به همراه پسر و عروسش در منزل پسرش دستگیر شد.

خانم وانگ زنگمِی، تمرین‌کننده‌ای از استان شاندونگ، در 24سپتامبر2019 به دیدار یکی از دوستان تمرین‌کننده خود، خانم ژانگ جون‌یینگ رفت. خانم وانگ همراه خانم ژانگ در منزل او دستگیر شد.

محدودیت‌ سفر به خارج از کشور

سفر و تجارت بین‌المللی در جامعه امروز بسیار رایج و سفر به خارج از کشور برای اهداف گردشگری یا تجاری از آزادی‌های پایه‌ای شهروندان است. از ژوئیه1999 مقامات در سطوح مختلف دولت از اینكه تمرین‌کنندگان به خارج از كشور سفر كرده و جنایات مقامات چینی را در صحنه بین‌المللی افشا كنند، هراس داشته‌اند. آنها در واکنش به این جریان، نام بسیاری از تمرین‌کنندگان را در لیست سیاه قرار داده‌اند و آنها را از حق سفر آزادانه محروم کرده‌اند.

یک بار تمرین‌کننده‌ای قصد داشت به سفری کاری برود و برای دریافت مدارک لازم نزد مسئولان محلی رفت. به او گفتند که اجازه سفر به خارج از کشور را ندارد. یک مأمور زن به دسته بزرگی از مدارک اشاره کرد و گفت که آنها مربوط به سایر تمرین‌کنندگان است که از سفرشان به خارج از کشور جلوگیری شده است.

خانم ژانگ چونهه، حسابداری از استان گوانگدونگ، به‌دلیل تمرین‌کردن فالون گونگ به حبس در زندان و اردوگاه کار اجباری محکوم شد. شوهرش مجبور شد طلاقش دهد. مادرش پس از سال‌ها نگرانی درباره سلامتی دخترش درگذشت. وقتی او در ژوئن2012 برای ارائه درخواست گذرنامه رفت، مأمور پلیسِ مسئول درخواست او را به‌‌دلیل ایمانش رد کرد.

تبعیض شغلی

ح‌ک‌چ به منظور تحریک کل کشور برای مشارکت در آزار و شکنجه فالون گونگ، از بیش از هزار رسانه استفاده کرده است تا دروغ‌های افتراآمیز و تبلیغات جعلی را برای فریب مردم و برانگیختن انزجار نسبت به تمرین‌کنندگان منتشر کند.

به‌مرور زمان تعداد زیادی از مردم که با تبلیغات ضدفالون گونگ به‌طور بی‌وقفه بمباران می‌شدند، تمرین‌کنندگان را دیوانه و حتی هیولا دیدند. تبعیض ناشی از آن، منجر به اضطراب و اختلال بیش از حدی برای تمرین‌کنندگان در هر جنبه از زندگی‌شان شده است.

بسیاری از شرکت‌ها از ترس مقامات یا نگرانی درباره «ایجاد دردسر برای خود»، از استخدام تمرین‌کنندگان اجتناب می‌کنند. آن دسته از تمرین‌‌کنندگانی که به‌دلیل ثابت‌قدم‌بودن در اعتقاد خود اخراج شدند، با محدودیت‌ها و مشکلات بیشتری در یافتن شغل جدید مواجه شدند.

دکتر لی لیژوانگ، جراح ارتوپدی در بیمارستان شماره 1 وابسته به دانشگاه پزشکی هاربین، دو دوره در اردوگاه کار اجباری و یک دوره در زندان، درمجموع شش سال و نیم، حبس بود، آن هم به‌دلیل تمرین‌کردن فالون گونگ. بیمارستان او را اخراج کرد و چون نتوانست کاری در بیمارستان دیگری پیدا کند، به فروش لباس در خیابان روی آورد.

آقای ژنگ شوجونِ 43ساله، نامزد دکترای مؤسسه تحقیقات نیروی برق چین (سی‌ای‌‌پی‌آر‌ای) در پکن و برنده جایزه سوم جوایز پیشرفت علم و فناوری وزارت برق بود. او در نوامبر2000 به‌دلیل تمرین‌کردن فالون گونگ از سی‌ای‌‌پی‌آر‌ای اخراج شد.

مقامات ثبت‌نام خانوار آقای ژنگ را نیز به حالت تعلیق درآوردند و او را «مقیم غیرقانونی» کردند و به همین دلیل 20 سال قادر به یافتن شغل یا داشتن یک زندگی عادی نبود. آقای ژنگ برای جلوگیری از آزارواذیت مجبور شد دور از خانه‌اش زندگی کند. مشخص نیست که آیا در حال حاضر به خانه‌اش بازگشته است یا خیر.

درگیرشدن کودکان

این آزار و شکنجه فقط به تمرین‌کنندگان ختم نمی‌شود، درخصوص فرزندان‌شان نیز وجود دارد. مقامات با استفاده از قدرت و منابع دولتیِ خود، فرزندان تمرین‌کنندگان فالون گونگ را در زمینه‌هایی ازجمله استخدام، سربازی، ارتقاء شغلی و پذیرش در مدارس تحت کنترل دارند تا سعی کنند تمرین‌کنندگان را وادار به رهاکردن این روش کنند.

خانم هه یونجیه، انباردار راه‌آهن شهر گویی‌یانگ در استان گوئیژو، در 10ژوئن2020 در محل کارش دستگیر شد. خانه‌اش غارت و وسایل شخصی ازجمله مطالب فالون گونگش توقیف شد. او روز بعد در بازداشتگاه محلی بازداشت شد. مقامات به خانواده‌اش اجازه ملاقات با او را ندادند و حساب‌های بانکی‌اش را مسدود کردند. پسرش که تازه شغلی در آتش‌نشانی شهر پیدا کرده بود، اخراج شد.

محرومیت از آموزش

مقامات چینی تمرین‌کنندگان فالون گونگ را با محرومیت از حق تحصیل تهدید می‌کنند تا آنها را مجبور به رهاکردن این تمرین کنند. بسیاری از تمرین‌کنندگان به‌دلیل اجتناب از رهاکردن اعتقاد خود از مدرسه اخراج شده‌اند یا مقامات مانع پذیرش‌شان در دانشگاه‌های معتبر شده‌اند.

خانم وان چونشیائو، دانشجوی سال اول، 20ساله، در دانشگاه پست و مخابرات نانجینگ در استان جیانگسو ، در 1مه2019 در خوابگاه درحال انجام تمرینات فالون گونگ بود که هم‌‌اتاقی‌اش گزارش او را داد. مأموران حراست دانشگاه او را مورد بازجویی قرار دادند. كتاب‌ها و مطالب فالون گونگش را توقیف کردند. سرانجام که او حاضر به رهاکردن اعتقادش نشد، دانشگاه اخراجش کرد.

به‌تعلیق‌درآوردن مستمری بازنشستگی

سلب حقوق بازنشستگی نیز راه دیگری است که رژیم ح‌ک‌چ از آن استفاده می‌کند تا تمرین‌کنندگان را مجبور به رهاکردن روش فالون گونگ کند.

خانم تانگ شوژن، استاد بازنشسته و 82ساله دانشگاه پزشکی جنوب غرب استان سیچوان، به‌دلیل صحبت درباره فالون گونگ بارها دستگیر و بازداشت شد. او دو سال در اردوگاه کار و سه سال و نیم در زندان حبس بود. مقامات دانشگاه مستمری بازنشستگی‌اش را در اواخر سال 2009 به حالت تعلیق درآوردند و گفتند تنها در صورت نوشتن اظهاریه انکار فالون گونگ، آن را بازپرداخت می‌کنند.

تبعیض درخصوص مسکن

مقامات درخصوص مسکن نیز تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مورد تبعیض قرار می‌دهند. برخی از آنها به‌دلیل ایمان‌شان درخواست اجاره آپارتمان‌شان پذیرفته نمی‌شود و خانه‌های بعضی از تمرین‌کنندگان دیگر به‌زور تخریب می‌شود.

خانم ژانگ گویلان از شهر ییچون، استان هیلونگ‌جیانگ، چند بار دستگیر و به پنج سال و نیم زندان محکوم شد. او را در زندان بی‌رحمانه تحت شکنجه قرار دادند و مجبور به انجام کارهای سخت و برده‌وار کردند.

قرار بود خانه‌اش در سال 2011 تخریب شود تا برای ساخت‌وساز جدید فضا ایجاد شود. غرامت عادی دولت در این خصوص دست‌کم 1.2میلیون یوآن است، اما مقامات فقط موافقت کردند 300هزار یوآن به او بپردازند. وقتی او حاضر به نقل‌مکان از آنجا نشد، دولت برق منزلش را قطع و او را تهدید به دستگیری کرد. او برای کمک به چند سازمان دولتی متوسل شد، اما بی‌فایده بود. دادگاه نیز شکایتش را نپذیرفت.