(Minghui.org) پکن به‌عنوان شهر پایتخت، از سال 1403 در طول سلسله مینگ، نقش مهمی را در حفظ تمدن چین ایفاء کرده است، اما پس از به‌قدرت‌رسیدن حزب کمونیست چین (حکچ) در سال 1949، این شهر به مکانی تبدیل شد که در آن سیاست‌ها و دستورات بی‌شماری برای ازبین‌بردن ارزش‌های سنتی و سرکوب مردم صادر شد.
این جریان مخصوصاً درباره آزار و شکنجه فالون گونگ، یک سیستم مدیتیشن مبتنی بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری، صدق می‌کند. پس از آنکه جیانگ زمین، رهبر سابق حزب کمونیست چین، در آوریل1999 تصمیم به سرکوب فالون گونگ گرفت، در 10ژوئنِ همان سال نهادی فراقانونی، اداره 610، را تأسیس کرد و چند ماه بعد، در 20ژوئیه علناً آزار و شکنجه‌ای را در سراسر کشور آغاز کرد. اداره 610 از آن زمان به بخش‌های اجرایی و ادارات قضایی دستور داده است تمرین‌کنندگان فالون گونگ را دستگیر کنند و آنها را تحت پیگرد قانونی قرار دهند.
طی 21 سال گذشته، تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان بی‌گناه بهدلیل اعتقادشان مورد آزارواذیت، بازداشت، حبس و شکنجه قرار گرفته‌اند. بسیاری حتی تحت سو ءرفتار مرتبط با روان‌پزشکی و برداشت اعضای بدن‌شان قرار گرفته‌اند. بر اساس اطلاعات جمع‌آوری‌شده در وب‌سایت مینگهویی، بیش از 4500 تمرین‌کننده براثرِ این آزار و شکنجه جان خود را از دست دادهاند. بهدلیل مسدودبودن اینترنت و سانسور در چین، احتمالاً تعداد واقعی بسیار بیشتر از این رقم است.
علی‌رغم تلاش‌های خستگی‌ناپذیر تمرین‌کنندگان برای توضیح اینکه فالون گونگ چیست و خنثی‌کردن دروغ‌های حکچ علیه فالون گونگ، برخی از مردم، ازجمله مأموران پلیس و مسئولان دولتی، هنوز هم برخلافِ وجدان خود عمل کرده و کورکورانه از دستور آزار و شکنجه پیروی می‌کنند.
ضرب‌المثلی چینی می‌گوید: «خوبی پاداش داده می‌شود، شرارت با کیفر روبرو می‌شود» که شبیه این باور غربی است که شخص باید برای اعمال خود پاسخگو باشد. متأسفانه باید بگوییم که بسیاری از عاملان درگیر در آزار و شکنجه فالون گونگ با عواقب ناگواری روبرو شده‌اند. این مقاله مجموعه‌ای را از مواردی در این خصوص ارائه می‌دهد که در پکن رخ دادهاند. امیدواریم این مقاله یک یادآوری مهربانانه برای آنهایی باشد که هنوز حکچ را در آزار و شکنجه فالون گونگ دنبال می‌کنند.
دولت مرکزی حکچ
این مقاله مجموعه‌ای از موارد مربوط به 527 نفر است که در این آزار و شکنجه مشارکت داشته‌اند، از جمله 163 نفر از سیستم دادگستری (یعنی پلیس، دادستانی و دادگاه)، 119 نفر از سازمان‌های عالی دولت، 89 نفر از نهادهای دولتی و خصوصی، 89 نفر از نهادهای سطح پایین دولت، و 67 نفر از اداره 610 و کمیته امور سیاسی و حقوقی (پی‌اِل‌اِی‌سی)، نهادی فراقانونی با اختیار برای همکاری با اداره 610 برای نظارت بر آزار و شکنجه فالون گونگ.
در زیر چند نمونه ارائه شده است مربوط به افرادی که در اداره 610 و پی‌اِل‌اِی‌سی فعالیت داشته‌اند.
لوئو گان، دبیر سابق کمیته مرکزی امور سیاسی و حقوقی (1998-2007)، بهدلیل مشارکت در آزار و شکنجه فالون گونگ در کشورهای بی‌شماری از او شایت شده است.
لیو جینگ، رئیس سابق اداره 610 مرکزی (2001-2009)، بهدلیل مشارکت در آزار و شکنجه فالون گونگ در کشورهای بی‌شماری از او شکایت شده است.
لی لانچینگ، عضو بنیانگذار و رئیس گروه مرکزی رهبری 610 (1999-2002)، بهدلیل مشارکت در آزار و شکنجه فالون گونگ در پاریسِ فرانسه از او شکایت شد.
ژو یونگ‌کانگ، رئیس سابق گروه رهبری مرکزی 610 (2007-2012)، در سال 2015 به جرم رشوه‌خواری، سوءاستفاده از قدرت و سایر جنایات محکوم به حبس ابد شد.
لی دونگ‌شنگ، رئیس سابق اداره مرکزی 610 (2013-2013)، در سال 2016 به 15 سال زندان محکوم شد.
وانگ مائولین، رئیس سابق اداره مرکزی 610 (2001-1999)، بهدلیل دست‌داشتن در آزار و شکنجه فالون گونگ، در خارج از کشور از او شکایت شد.
جیانگ چونوانگ، معاون سابق رهبری مرکزی 610، بهدلیل مشارکت در آزار و شکنجه فالون گونگ در خارج از کشور از او شکایت شد.
ژانگ ون‌یی، عضو سابق اداره 610 در اداره رادیو و تلویزیون ملی، براثرِ سرطان کبد درگذشت.
گوئو چوانجیه، معاون سابق اداره 610 آکادمی علوم چین، بهدلیل مشارکت در آزار و شکنجه فالون گونگ در خارج از کشور از او شکایت شد.
دینگ گوانگن، رئیس سابق گروه رهبری مرکزی 610، بهدلیل مشارکت در آزار و شکنجه فالون گونگ در خارج از کشور از او شکایت شد و در ژوئیه2012 درگذشت.
علاوه بر این، بر طبق گزارش‌ها 20 مقام ارشد چین که در سرکوب فالون گونگ شرکت داشتند نیز با عواقبی روبرو شدند. در اینجا چند نمونه اٰرائه شده است.
جیانگ زمین، رهبر ارشد سابق حزب کمونیست چین که در سال 1999 آزار و شکنجه را راه‌اندازی کرد، بهدلیل آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ در بسیاری از کشورها از او شکایت شده است. چند تن از معاونان او نیز بهدلیل مشارکت در آزار و شکنجه فالون گونگ در خارج از کشور از آنها شکایت شده است، ازجمله زنگ چینگ‌هونگ، جیا چینگلین، لی چانگچون، وو گوانژنگ، ژانگ دجیانگ، لیو یونشان، ژانگ گائولی و وانگ یوشنگ.
شو جیه، معاون سابق مرکز استیناف چین (اداره دولتی نامه‌ها و تماس‌ها) ، در سال 2015 به 13 سال زندان محکوم شد.
یی جونچینگ، رئیس سابق اداره تدوین و ترجمه کمیته مرکزی، در سال 2013 مورد تحقیق قرار گرفت و از سمت خود برکنار شد.
سو رونگ، نایب‌رئیس پیشین کنفرانس مشورتی سیاسی خلق چین (سی‌پی‌پی‌سی سی)، در سال 2014 مورد تحقیق قرار گرفت و به حبس ابد محکوم شد.
تعداد بی‌شماری از مأموران در ارتش چین و سازمان‌های رسانه‌ای خبری نیز نقش مهمی را در اجرای سیاست آزار و شکنجه داشتند. مشخص شده است که برخی از آنها با عواقبی روبرو بوده‌اند.
شو کایهو، نایب‌رئیس سابق کمیسیون مرکزی ارتش، در سال 2014 مورد تحقیق قرار گرفت و در سال 2015 براثرِ سرطان مثانه درگذشت.
گوئو بوشیونگ، نایب‌رئیس پیشین کمیسیون مرکزی ارتش، به‌جرم رشوه‌خواری در سال 2016 به حبس ابد محکوم شد.
گو جونشان، معاون سابق اداره عمومی تدارکات پی‌اِل‌اِی، در سال 2015 متهم و با تأخیر دوساله به اعدام محکوم شد.
چن ژیلی، وزیر سابق آموزش‌وپرورش چین، هنگام دیدار از تانزانیا در سال 2004 از او شکایت و برای حضور در دادگاه احضار شد.
فانگ جینگ، مجری خبر سابق تلویزیون مرکزی چین (سی‌سی تی‌وی) که بارها با برنامه‌های مختلف فالون گونگ را بدنام کرد، در سال 2015 درگذشت.
چن هونگ، معاون سابق بخش مباحث اجتماعی تلویزیون مرکزی چین، یکی از تهیه‌کنندگان برنامه افتراآمیز درباره رویداد صحنه‌سازی‌شده خودسوزی بود. او در سال 2008 براثرِ سرطان درگذشت.
لو جینگ، مجری سابق اخبار تلویزیون مرکزی چین، احتمالاً یکی از بدترین چهره‌های این نهاد بود که پس از آغاز سرکوب در سال 1999، به فالون گونگ افترا زد. او در سال 2009 براثر لنفوم با زخم‌های دهان درگذشت.
ژائو پوچو، رئیس سابق انجمن بودیستی چینی حامی حکچ، در بسیاری از موارد آشکارا به فالون گونگ افترا زد. او در مه2000 در پکن درگذشت.
یه شیائوون، مدیر اداره دولتی امور مذهبی، در سرکوب فالون گونگ فعالانه مشارکت داشت. بهدلیل مشارکتش در آزار و شکنجه، در خارج از کشور از او شکایت شد.
موارد محلی
لیو های‌یانگ، معاون سابق مرکز فرماندهی عملیات شناسایی در آژانس امنیت ملی، پس از آغاز آزار و شکنجه در ژوئیه1999، سیاست آزار و شکنجه را به‌دقت دنبال کرد. او بهدلیل مشارکت فعالانه در آزار و شکنجه در مارس2000 پاداش گرفت. پس از تشخیص لنفوم استخوانش در سال 2002، سه سال درد کشید و در سال 2005 در 50سالگی درگذشت.
لیو لیجون، دبیر حزب شهر دونگ‌شائو در شهرستان می‌یون، به‌طور فعالانه در سرکوب فالون گونگ مشارکت داشت. به دستور او بسیاری از تمرین‌کنندگان بازداشت و به اردوگاه‌های کار اجباری، زندان‌ها یا مراکز شستشوی مغزی فرستاده شدند. در اوایل سال 2006، پزشکان تشخیص دادند که لیو به سرطان مبتلا شده و سرطانش در مرحله نهایی است. درمان یک‌ساله‌اش موفقیت‌آمیز نبود و او در 45سالگی درگذشت.
سون شویینگ ساکن شهر موجیایو، شهرستان می‌یون، بود. او یک روز در سال 2008 به اداره پلیس محلی رفت و گزارش تمرین‌کننده‌ای را در روستایش داد. همان روز در بازگشت به خانه، گروهی از زنبورها دنبالش کردند. درحالی که برای فرار از دست آنها می‌دوید، به دیواری برخورد کرد. صورتش خون‌آلود شد و از هوش رفت.
سان پس از به‌هوش‌آمدن گفت دلیل این حادثه را می‌داند: او یک تمرین‌کننده بی‌گناه را تحویل پلیس داده بود. او اظهار کرد: «دیگر چنین کارهای بدی انجام نخواهم داد.»
