(Minghui.org) در مقاله «چین زندانیان عقیدتی را به‌زور تحت برداشت اعضای بدنشان قرار می‌دهد» که در 10دسامبر2020 در وب‌سایت سازمان صلح جهانی منتشر شد، کایلی اوئلت، محقق چینی، گفت حزب کمونیست چین در حال برداشت اعضای بدن زندانیان عقیدتیِ درقیدحیات، به‌ویژه تمرین‌کنندگان فالون گونگ، است و اینکه جامعه بین‌المللی باید از ح‌ک‌چ بخواهد در این خصوص پاسخگو باشد و در سرکوب عقیدتیِ درحال‌وقوع مداخله و میانجیگری کند.
در این مقاله آمده است از سال 1999، پس از آنكه حزب كمونیست چین دستور آزار و شكنجه فالون گونگ را صادر كرد، تعداد مراكز پیوند عضو در چین 300درصد افزایش یافت و مدت انتظار برای دریافت عضو به‌طور قابل توجهی كوتاه شد. این در حالی است که چین یک سیستم پیاده‌سازی‌شدۀ اهدای عضو نداشت.
حتی اگرچه دولت چین بعداً اعتراف كرد از اعضای بدن زندانیان محکوم به اعدام استفاده می‌كند و در ژانویه2015 اعلام كرد این روند را به راه‌اندازی یک برنامه اهدای داوطلبانه تغییر داده است، تعداد زندانیان محكوم به اعدام واقعاً معادل تعداد جراحی‌های پیوند عضو در چین که به‌طور نمایی در حال افزایش بود، نبود. گرچه این جریان یک راز دولتی باقی می‌ماند، سازمان عفو بین‌الملل تخمین زده است: «این تعداد بسیار بیشتر از [تعداد پیوندهای عضو] کل جهان به‌غیر از چین، است.»
در این مقاله همچنین آمده است: «قانون آئین دادرسی کیفری چین ایجاب می‌کند زندانیان محکوم به مرگ، ظرف هفت روز اعدام شوند. در نتیجه با سرعتی که در حال حاضر اهداکنندگان احتمالی اعدام می‌شوند، زمان کافی برای تطابق‌دادن اعضای بدن مورد نیاز با اعضای بدن این اهداکنندگان وجود ندارد.»
طبق داده‌های رسمی، چین هر ساله 10،000 تا 18،000 پیوند عضو را گزارش می‌دهد، اما تخمین‌های سایر سازمان‌های حقوق بشری به تعداد بسیار بالاتری اشاره دارد که بین 60،000 تا 100،000 پیوند عضو در سراسر چین است.
اوئلت گفت که ادعا می‌شود دکتر هوانگ جیفو، معاون سابق وزیر بهداشت در چین، دو کبد پشتیبان را برای یک عمل جراحی در سال 2005 سفارش داد که صبح روز بعد تحویل داده شدند. «برای اینکه چنین چیزی امکان‌پذیر باشد، باید مجموعه‌ای از افراد سالم وجود داشته باشد كه بتوان از آنها برای تهیه اعضای مناسب استفاده كرد.»
اوئلت اشاره کرد برای تأیید این ادعا، گروهی از محققان مدت کوتاهی پس از افشای این قساوت برای کل جهان در سال 2006، با چند بیمارستان در چین تماس گرفتند و مشخصاً خواستار اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ شدند. پزشکانی که به تلفن پاسخ می‌دادند، قول می‌دادند اعضای بدن تازۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ طی چند هفته یا چند روز در دسترس خواهد بود.
در دسامبر2018، دادگاه رسیدگی به چین با صدور حکمی موقت اعلام کرد: «تعداد بیش از حدی عضو بدن به‌زور از زندانیان عقیدتی، عمدتاً از تمرین‌کنندگان فالون گونگ، برداشت می‌شود.»
این دادگاه پس از تحقیقات و جلسات دادرسی بیشتر، در سال 2019 حکم نهایی را درباره این نقض فاحش حقوق بشر صادر و اعلام کرد: «دولت چین، بدون شک، در حال برداشت اعضای بدن زندانیان عقیدتی بود.»
این دادگاه همچنین تأیید کرد: «برداشت اجباری اعضای بدن سالهاست در مقیاس قابل‌توجهی در سراسر چین انجام شده است و تمرین‌کنندگان فالون گونگ یکی از منابع تأمین این اعضای بدن و احتمالاً منبع اصلی آن بوده‌اند.»
اوئلت در گزارش خود گفت: «فالون گونگ یک روش معنوی است که بر مدیتیشن، آموزه‌های معنوی و تمرینات برای بهبود سلامتی ذهنی و جسمی متمرکز است.» این روش را نخستین بار آقای لی هنگجی در ماه مه1992 به مردم معرفی کردند و تا سال 1999 بیش از 100میلیون نفر آن را تمرین می‌کردند.
جیانگ زمین، رهبر سابق رژیم کمونیست چین، به‌دلیل محبوبیت روزافزون این روش، در سال 1999 دستور آزار و شکنجه آن را صادر کرد. او اداره 610 را نیز به‌عنوان یک کارگروه ویژه با «قدرت تقریباً نامحدود» برای ریشه‌کن‌کردن «مشکل فالون گونگ» راه‌اندازی کرد.
او گفت طبق گزارشی، در هفته نخست آزار و شکنجه، 50هزار تمرین‌کننده بازداشت شدند. رژیم کمونیست «تبلیغاتی را منتشر کرد با این هدف که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را افرادی خطرناک، منحرف و غیرعادی معرفی کند و کمپینی ملی را آغاز کرد تا تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مجبور به انکار عقایدشان کند.»
«این روش‌ها شامل آدم‌ربایی و حبس، کار اجباری، استفاده از داروهای فعال‌کنندۀ روان و انواع مختلف شکنجه ازجمله گرسنگی، شوک الکتریکی و محرومیت از خواب بود.»
اوئلت گفت: «برآوردهای محافظه‌کارانه، شمار کشته‌شدگان را طی چهار سال نخست آزار و شکنجه بیش از 1000 تمرین‌کننده فالون گونگ اعلام می‌کند، همراه ده‌هاهزار نفر دیگر که تخمین زده می‌شود قربانی تجارت اعضای بدن کشته شده باشند.»
«بازماندگان همچنین گزارش کردند که تحت معاینات پزشکی متعدد و تعیین گروه خونی‌شان قرار گرفتند تا به نتایجی که ظاهراً برای برداشت اعضای بدنشان لازم بود برسند. برخی تخمین‌ها ارزش سالانه تجارت غیرقانونی پیوند عضو را بیش از یک‌میلیارد دلار اعلام کرده‌اند.»
تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای مقابله با این آزار و شکنجه، تحصن‌های مسالمت‌آمیز زیادی را در چین و سراسر جهان برگزار و بروشورهایی را توزیع کردند، واقعیت‌ها را توضیح دادند و از مردم خواستند دادخواست‌هایی را امضا کنند. پس از آغاز این آزار و شکنجه، بسیاری از تمرین‌کنندگان در داخل چین علی‌رغم واکنش‌های خشونت‌آمیز مقامات دولتی و نظامی، همچنان برای دادخواهی به پکن رفتند.
اگرچه رژیم چین بارها ادعاهای مبنی بر آزار و شکنجه را انکار کرده و به انتشار تبلیغات برای بدنام‌کردن فالون گونگ ادامه داده است، «این گرفتاری‌هایِ تمرین‌کنندگان فالون گونگ توجه تعدادی از نشریه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری را نیز به خود جلب کرده است.»
اوئلت گفت که دادگاه رسیدگی به چین «از سازمان ملل خواستار تحقیقات بیشتر در این خصوص شده است که آیا بازداشت و برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ و مردم اویغور طبق کنوانسیون نسل‌کشی، یک نسل‌کشی محسوب می‌شود یا خیر، و درخواست کرده که مقامات و عاملان آن را مجبور به پاسخگویی کرده و در یک دادگاه جهانی محاکمه کند.»
«تایوان و اسپانیا "توریسم پیوند عضو" از چین را ممنوع کرده‌اند و سایر کشورها نیز باید تحت فشار قرار گیرند تا دست به چنین اقدامی بزنند. سازمان ملل و سایر جوامع بین‌المللی باید چین را مجبور به پاسخگویی و محکومش کنند، و باید با کمک و مداخله بشردوستانه دست یاری به سوی اعضای این گروه‌های مذهبی دراز کرد.»
اوئلت به‌نقل از دادگاه رسیدگی به چین در انتهای این مقاله اشاره کرد وقتی دولت‌ها و سایر نهادها با جمهوری خلق چین تعامل دارند، «باید متوجه باشند "تا آنجا که [از طریق این تحقیق] مشخص شده است،" در حال تعامل با کشوری جنایتکار هستند.»
