روش‌های شکنجه‌ای که در زندان جیلین بر تمرین‌کنندگان فالون گونگی اعمال می‌شود که از انکار باورشان خودداری می‌کنند

(Minghui.org) بند هشتم زندان زنان جیلین به شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ، به‌ویژه کسانی که از انکار باورشان خودداری می‌کنند، اختصاص داده می‌شود. طی 20 سال گذشته، این زندان در آزار و شکنجۀ فالون گونگ نقش مهمی را ایفا کرده است.

طی سال‌ها، کارکنان زندان در شکنجۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای تسلیم شدن و رها کردن باورشان تجربۀ بسیار زیادی کسب کرده‌اند. کارکنان سایر زندان‌ها در سراسر کشور برای بازدید و یادگیری نحوۀ شکنجۀ تمرین‌کنندگان در این زندان؛ به این مرکز می‌آیند.

انزوای تمرین‌کنندگان

این زندان یک گروه مدیریت سخت‌گیرانه به ریاست نگهبان ژانگ یو ایجاد کرده است که معروف به آمادگی‌اش برای استفاده از نیروی مرگبار است.

تمرین‌کنندگان حتی پس از اینکه وادار به انکار باورشان شدند، از هرگونه تماس تلفنی محروم می‌شوند. ژانگ تمرین‌کنندگان را در طبقات مختلف ساختمان قرار می‌داد تا تنها باشند. اگر تمرین‌کننده‌ای مشخصاً مقاومت می‌کرد، او را تمام مدت در سلولی همراه با 4 همدست قرار می‌دادند. همدستان زندانیانی هستند که در شکنجه و شستشوی مغزی تمرین‌کنندگان، با نگهبانان همدستی می‌کنند و در ازای این کار پاداش می‌گیرند یا از محکومیت‌شان کاسته می‌شود.

یک تخت مرگ در طبقۀ اول ساختمانی قرار دارد که برای درهم‌شکستن تمرین‌کنندگانی است که در برابر سایر روش‌های شکنجه و شستشوی مغزی مقاومت می‌کنند.

تخت مرگ

حبس انفرادی

همدستان اغلب تمرین‌کنندگان را فریب می‌دهند تا قوانین زندان را نقض کنند و از آن برای بهانه‌ای برای حبس انفرادی آنها استفاده می‌کنند. وقتی تمرین‌کنندگان داخل سلول بودند، تحت شکنجۀ شدیدی قرار می‌گرفتند.

در حبس انفرادی تنها آب موجود، آب کاسۀ توالت بود. به تمرین‌کنندگان می‌گفتند که برای رفع تشنگی یا مسواک زدن و تمیز کردن خودشان، از آب کاسۀ توالت استفاده کنند. به تمرین‌کننده 2 مشت بلغور داده می‌شد که باید با دست آن را می‌خورد. حضور و غیاب هر یک ساعت درمیان انجام می‌شد. اگر تمرین‌کننده پاسخ نمی‌داد، بلندگوهای اتاق با صدای بلند به صدا درمی‌آمدند و آنقدر صدا می‌کردند تا تمرین‌کننده دچار فروپاشی روانی شود. اتاق آنقدر نمناک بود که لحاف هیچ‌وقت خشک نبود.

شستشوی مغزی

تمرین‌کنندگان زندانی جدید تحت نظر گروه مدیریت شدید و تحت شستشوی مغزی شدید قرار می‌گرفتند. وقتی آنها «تبدیل» می‌شدند و دست از مقاومت می‌کشیدند، به سایر طبقات فرستاده می‌شدند. نگهبانان از یک تمرین‌کنندۀ «تبدیل‌شده» استفاده می‌کردند تا به او آموزش دهند تا یک «تعلیم‌دهنده» شود. تعلیم‌دهندگان قادر بودند تا سایر تمرین‌کنندگان را به‌طور مؤثری برای انکار باورشان تحت شستشوی مغزی قرار دهند.

لی مینگهوا در سال 2006 به زندان فرستاده شد. به او فرصتی داده شد تا روان‌شناسی و سایر روش‌های شکنجۀ حیله‌گرایانه را یاد بگیرد. او قادر بود تا تمرین‌کنندگان را فریب دهد تا باور کنند که رها کردن تمرین به نفع‌شان خواهد بود.

ترساندن و شکنجۀ تمرین‌کنندگان تازه‌واردشده

هر تمرین‌کننده که با همدستان همکاری نمی‌کرد، وادار می‌شد تا به‌مدت دو هفته یا بیشتر بی‌حرکت روی یک چهارپایۀ بیش‌ازحد کوچک بنشیند. حتی اگر تمرین‌کنندگان همکاری می‌کردند نیز اغلب به آنها اجازۀ حمام رفتن یا شستن لباس‌هایشان داده نمی‌شد.

کمبود یا موجود نبودن مایحتاج روزانه

به تمرین‌کنندگان اجازه داده نمی‌شد که بجز لباس‌هایی که هنگام ورود به تن داشتند، هیچ مایحتاج روزانه‌ای با خود به زندان بیاورند. مایحتاجی که می‌خریدند سه ماه بعد به دستشان می‌رسید. برای مدت سه ماه فقط دو رول دستمال توالت و یک خمیردندان کوچک و یک صابون داشتند.

تمرین‌کنندگانی که دستورات را اجرا نمی‌کردند، به آنها اجازۀ خرید هیچ چیز نمی‌دادند. هرکسی که اقلام مورد نیاز‌شان را به آنها قرض می‌داد، به دردسر می‌افتاد.

برای خرید ملزومات، هر ماه به تمرین‌کنندگانی که از امضای اظهاریه‌های انکار فالون گونگ خودداری می‌کردند، حدود 12 دلار داده می‌شد. به کسانی که اظهاریه‌ها را امضا می‌کردند، 37 دلار داده می‌شد. به «تعلیم‌دهندگان» و سایر زندانیان 16 تا 115 دلار داده می‌شد.

تمرین‌کنندگانی که در زندان زنان جیلین شکنجه شدند

ترفندهایی که اغلب برای وادار کردن تمرین‌کنندگان ثابت‌قدم به رها کردن باورشان استفاده می‌شد، حبس انفرادی و نشستن روی چهارپایه‌های کوچک بود. در ادامه لیست تمرین‌کنندگانی که چنین روش‌های شکنجه‌ای را متحمل شده‌اند را ذکر می‌کنیم.

1.      خانم چه پینگ‌پینگ از شهر جیلین در استان جیلین در اوت2019 به حبس انفرادی منتقل شد. او دست به اعتصاب غذا زد و دو بار در روز تحت خوراندن اجباری قرار گرفت.گزارشات مرتبط:بازداشت مجدد خانم چه پینگ‌پینگ پس از 4 سال حبسمعلم کالج از جیلین، تقریباً به‌مدت دوسال بازداشت و شکنجه شد

تمرین‌کنندۀ فالون گونگ، خانم چه پینگ‌پینگ

2.      خانم لی گویی‌یینگ وادار به نشستن برای مدتی طولانی روی یک چهارپایۀ کوچک به ارتفاع 15 سانتیمتر شد. پس از اینکه یکی از همدستان او را مورد تحقیر قرار داد، دچار حملۀ قلبی و در بیمارستان بستری شد. در اوت2019 او را به حبس انفرادی منتقل کردند.3.      خانم جین یان 19 ساعت در روز از ساعت 3 صبح مجبور به نشستن روی یک چهارپایۀ کوچک بود، درحالی‌که مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت. یک بار از صبح زود بیدار شدن خودداری کرد و پس از آن برای مدت 3 ماه از 21 مارس تا 17ژوئن2019 به حبس انفرادی منتقل شد.4.      خانم چی سوچین 65 ساله به مدت 2 ماه در حبس انفرادی بود. تنها آب موجود برای نوشیدن از کاسۀ توالت بود. برای هر وعدۀ غذایی یک تکه نان کوچک به او داده می‌شد. پوست نشیمنگاهش براثر نشستن روی چهارپایۀ کوچک عفونت کرد.گزارش مرتبط:حبس دو خواهر از شهر تومن در زندان چانگچون5.      خانم چی سولینگ، خواهر خانم چی سوچین، باید از 4 صبح به مدت 18 ساعت در روز روی یک چهارپایۀ کوچک می‌نشست. او اجازۀ صحبت کردن نداشت و برای وعده‌های غذایی فقط سبزیجات شور به او داده می‌شد. پس از 2 ماه فشار خونش به‌میزان خطرناکی تا ۲۴ بالا رفت و با عجله او را به بیمارستان بردند.گزارش مرتبط:حبس دو خواهر از شهر تومن در زندان چانگچون6.      خانم تیان لینگچوان 73 ساله از اجرای دستورات خودداری کرد و علیرغم فشار خون خطرناکی که داشت (به ۲۱رسید)، نگهبانان وادارش کردند تا از اوت2019 هر روز روی یک چهارپایۀ کوچک بنشیند.7.      خانم سان شی‌یینگ باید از 4 صبح تا 10 شب روی یک چهارپایه به ارتفاع 15 سانتیمتر بنشیند. او اجازه نداشت حرف بزند یا به حمام برود و فقط می‌توانست 3 بار در روز به توالت برود. عضلات پایش براثر شکنجه‌های قبلی آسیب دیده بود و هنگام راه رفتن درد شدیدی داشت. با این وجود او را وادار می‌کردند که ساعت‌های طولانی به دفعات بایستد.گزارش‌های مرتبط:مادر، پسر و دختر به‌خاطر ارائۀ سرپناه به تمرین‌کنندۀ فالون گونگی که از حبس تمدید شده فرار کرده بود محکوم به حبس شدند8.      خانم چی مینگ مکرراً وادار به نشستن روی یک چهارپایۀ کوچک شد تا اینکه پوست نشیمنگاهش جدا شد و به لباس زیرش چسبید.

تمرین‌کنندگانی که در زندان زنان جیلین از انکار باورشان خودداری کردند عبارتند از:

خانم جین یان، خانم چه پینگ‌پینگ، خانم شیانگ لیجیه، خانم ژو شی‌یو، خانم ژانگ گوئوژن، خانم کویی مینگشو، خانم تیان لینگ‌جوان، خانم یانگ هونگ‌یان، خانم لی گویی‌یینگ، خانم ژنگ چون‌لینگ، خانم یان شوفانگ، خانم نیو یوهویی و خانم لی شیوشیانگ

تمرین‌کنندگانی که در زمان تهیۀ این گزارش در حبس بودند عبارتند از:

خانم یو شوچون، خانم وی شیوجوان، خانم لی جون‌وی، خانم یانگ جین‌یو، خانم لی فنگچین، خانم شیائو یونگفن، خانم چی مینگ، خانم وانگ یولان، خانم چِن شومِی، خانم دینگ فوهوا، خانم سو یوچینگ، خانم هه شیوژن، خانم گائو گویی‌یینگ، خانم ژائو شیائولی، خانم لی فنگلان، خانم چین شیوژی، خانم یانگ لیهوا، خانم وانگ جینگشیا، خانم جیانگ شیولیان، خانم لی جینگ، خانم وانگ گوییفانگ، خانم وانگ شوفان، خانم ژانگ یوجیه، خانم گوئو یوژن، خانم یانگ شیانگهوا، خانم لی شیوفنگ، خانم هائو جیه، خانم لی روئی‌فنگ، خانم لی شائوژن، خانم لی گویی‌هوا، خانم ما شیورونگ، خانم وانگ کاشیا، خانم لیو دونگ‌یانگ، خانم هان گوانگژی، خانم لیان جینهوا، خانم چی سوچینگ، خانم چی سولینگ، خانم لیو سوژن، خانم ژو شیولیان، خانم بیه لیهوا، خانم یان یاچین، خانم وانگ جوان، خانم شو جینگبو، خانم گونگ شی‌یون، خانم یونگ شیان، خانم شو گوییژی، خانم فو یانچیو، خانم گوئو شوشیو، خانم شو لینا، خانم هان بینگ، خانم لیو یوئه، خانم فی یی، خانم چین لیچین، خانم ما هوا، خانم وانگ جیاهوا، خانم رن شوشیا، خانم لنگ فنگلینگ و خانم وانگ شوهوا.

زندان زنان جیلین به‌طور فعالانه‌ای در آزار و شکنجۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ شرکت کرده است. کارکنانی که عمدتاً مسئول شکنجۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ هستند عبارتند از:

آن تونگیو، رئیس زندانوِی لیهویی، معاون رئیس زندانچیان وِی، رئیس بند هشتمچن شی، سرواننگهبانان زندان، گائو یانگ، تو چیانگ، ژانگ ییشو، ژانگ یو، سان نینگلی