ماجرای «آبیاری مزارع هندوانه» سونگ جیو

(Minghui.org) طی دورۀ بهار و پاییز (سال 771 الی 476 ق.م)، مقامی قضایی در دولت لیان بود که سونگ جیو نام داشت. او به‌عنوان قاضی بخش در منطقه‌ای هم‌مرز دولت چو کار می‌کرد. هر دو دولت یک اتاقک نگهبانی برای اجتناب از حملۀ طرف مقابل درست کرده بودند. سربازان هر دو طرف نیز در زمین‌های‌شان هندوانه کشت می‌کردند.

سربازان لیانگ سخت کار می‌کردند و مزارع هندوانۀ خود را آبیاری می‌کردند و به آنها کود می‌دادند و درنتیجه هندوانه‌هایی که آنها کشت می‌کردند بزرگ و فراوان بودند. برعکس سربازان چو تنبل و کم‌کار بودند. آنها به مزارع آب و کود نمی‌دادند، بنابراین هندوانه‌های‌شان کم و کوچک بودند.

قاضی بخش چو با شنیدن این وضعیت بسیار عصبانی شد. او فوراً رئیس اتاقک نگهبانی را فراخواند و سرش فریاد زد. رئیس اتاقک نگهبانی احساس ناراحتی کرد و هندوانه‌های رسیدۀ طرف لیانگ را مقصر بدبختی‌اش دانست. او آنقدر عصبانی بود که سربازانش را به آن سوی مرز اعزام و در تاریکی شب مزارع هندوانۀ لیانگ را نابود کرد.

وقتی سربازان لیانگ فهمیدند چه اتفاقی افتاده، تصمیم گرفتند همان کار را برای طرف دیگر انجام دهند. رئیس اتاقک نگهبانی لیانگ دریافت که چنین اقدامی ممکن است رابطۀ بین دو دولت را خراب کند. بنابراین نزد قاضی بخش، سونگ جیو، رفت تا از او راهنمایی بگیرد.

سونگ فکر نکرد که این موضوع مهمی بوده است و به رئیس اتاقک نگهبانی گفت: «سربازان چو کار اشتباهی کردند. اگر ما نیز همان کار را علیه آنها انجام دهیم، ممکن است مشکل بزرگی ایجاد شود. برای اینکه رابطۀ دوستانه را با چو حفظ کنیم، می‌توانیم با کمک به آبیاری و کود دادن مزارع هندوانۀ آنها در شب، شرارت را با خوبی پاسخ دهیم و این کار باید در خفا انجام شود.»

رئیس اتاقک نگهبانی پند او را پذیرفت و به اجرا گذاشت. کمی بعد، هندوانه‌های طرف چو بزرگتر و بزرگتر شدند. سربازان چو نیز متوجه شدند که چه اتفاقی افتاده است.

وقتی قاضی بخش در سمت چو ماجرا را شنید، فوراً کسی را نزد پادشاه چو فرستاد تا گزارش دهد و پادشاه با شنیدن تحوۀ رسیدگی سونگ جیو به این موضوع، بسیار تحت تأثیر قرار گرفت. هم‌زمان، از طرز برخورد سربازانش عمیقاً احساس شرمندگی کرد.

پادشاه در جبران این اشتباه و برای عذرخواهی از رفتار سربازانش، فرستاده‌ای با هدایایی ارزشمند به دولت لیانگ فرستاد. این دو دولت همسایه تبدیل به دوستان خوبی شدند.

این اتفاق بعداً زبانزد و مشوق مردم شد تا شرارت را با مهربانی پاسخ دهند.