(Minghui.org) بعد از رد درخواست تجدیدنظر خانم دینگ هُنگ‌جوآن در دادگاه میانی شهر داچینگ در ماه مه2019، او به زندان زنان هاربین فرستاده شد.
این خانم 51 ساله از شهر داچینگ در استان هیلونگ‌جیانگ، در 27دسامبر2018، به‌خاطر عدم انکار ایمانش به فالون گونگ، توسط دادگاه توسعه منطقه‌ای سارتو، به دو سال حبس محکوم شد. فالون گونگ روشی معنوی است که از سال 1999 توسط رژیم کمونیست چین، تحت آزار و شکنجه قرار گرفته است.
خانم دینگ به دلیل افشای این آزار و شکنجه و دادخواهی برای فالون گونگ در پکن، در دو دهه اخیر، مکرراً دستگیر و در مجموع 4 سال و نیم را در دو اردوگاه کار اجباری بسر برد.
بعد از یکی از دستگیری‌ها در سال 2001، خانم دینگ در بازداشتگاه شهر داچینگ، برای اعتراض به بازداشت خودسرانه‌اش، دست به اعتصاب غذا زد. نگهبانان به زندانی‌ها دستور دادند او را تحت خوراندن اجباری قرار دهند.
دو زندانی شبانه‌روز مراقب او بودند. اگر او مدیتیشن فالون گونگ را انجام می‌داد، آنها او را کتک می‌زدند و موهایش را می‌کشیدند. یکی از زندانیان انقدر او را با دمپایی زد که دستان خانم دینگ ورم کرد و ناخن دستش افتاد.
همچنین نگهبانان یکی از دستانش را از سمت شانه‌اش کشیدند و به دست دیگرش که از پشتش کشیده شده بود دستبند زدند. سپس او را به یک صندلی بستند و سه روز او را در این وضعیت مشقت‌بار رها کردند. پاهایش به‌قدری ورم کرده بود که وقتی نگهبانان او را از صندلی باز کردند، قادر به راه رفتن نبود.
او پس از 53 روز شکنجه، در آستانه مرگ آزاد شد.
هنگامی‌که خانم دینگ بین سال‌های 2002 و 2005، سه سال محکومیت خود را در اردوگاه کار اجباری زنان هاربین می‌گذراند، شبانه‌روز، هنگام خوردن، خوابیدن یا استفاده از دستشویی، توسط هم‌سلولی‌هایش زیر نظر بود.
یکبار نگهبانان او را مجبور کردند که بدون خواب، به مدت یک ماه به‌صورت چمباتمه بنشیند. آنها چارپایه کوچکی را روی سرش گذاشتند و اگر به خاطر حرکت کردنش، چارپایه می‌افتاد، آنها او را با چوب جارو می‌زدند. درحالی‌که اجازه دوش گرفتن نداشت، بدنش بوی بسیار بدی می‌داد. بعضی وقت‌ها به زمین می‌افتاد و خوابش می‌برد. سپس هم‌سلولی‌هایش آب سرد رویش می‌ریختند، با باطوم الکتریکی به او شوک وارد می‌کردند یا لباس‌هایش را درمی‌آوردند و پنجره را باز می‌کردند تا از شدت سرما خوابش نبرد.
در زمانی دیگر، نگهبانان موهایش را بسیار نامرتب کوتاه کردند تا او را تحقیر کنند. سپس او را به سلول انفرادی کشیدند و به صندلی بستند. هم‌سلولی‌ها با تخته محکمی او را زدند و ران، زیربغل و سینه‌هایش را نیشگون گرفتند. آنها برای افزایش درد و رنجش، نمک روی زخم‌هایش پاشیدند.
خانم دینگ علاوه بر این شکنجه‌ها، مجبور به انجام کار اجباری بدون دستمزد، مانند بریدن پارچه، بسته‌بندی خلال دندان، چوب غذاخوری و دستمال شد.
مقالات مرتبط:
محکومیت به حبس خانم دینگ هُنگ‌جوآن از شهر داچینگ
اعتصاب غذای خانمی از هیلونگ‌جیانگ به‌خاطر بازداشت غیرقانونی
مجموعه شرح آزار و شکنجه
