چهار سال زندان به‌خاطر طرح شکایت علیه جیانگ زمین

(Minghui.org) یکی از شهروندان شهر هاربین، استان هیلونگ‌جیانگ در سال ۲۰۱۵، به‌دلیل طرح شکایت جنایی علیه رهبر سابق حزب کمونیست چین، جیانگ زمین که در ژوئیه۱۹۹۹، آزار و اذیت فالون گونگ را آغاز کرد، به چهار سال زندان محکوم شد.

فالون گونگ که با عنوان فالون دافا نیز شناخته می‌شود، یک تمرین باستانی معنوی و مدیتیشن است که مبتنی‌بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری است.

والدین سالخورده آقای كائو چیکای پس از دستگیری او وضعیت سلامتی‌شان به‌سرعت رو به وخامت گذاشت، زیرا درخصوص حمایت مالی به او تکیه داشتند. پدرش که کاملاً احساس ناامیدی و بی‌کسی می‌کرد و تحت فشار و اضطراب شدید، با کوفتن سرش به دیوار و شکستن آن، خودکشی کرد و مادر معلول او را تنها گذاشت.

دستگیری‌های غیرقانونی

آقای کائو در ژوئن سال ۲۰۱۵، علیه جیانگ زمین، به‌خاطر آغاز آزار و اذیت فالون گونگ، شکایت کرد. به همین دلیل، در ۱۲ژوئیه همان سال به‌طور غیرقانونی به دست مأموران پلیس بازداشت شد.

خانه‌اش مورد تفتیش و بازرسی قرار گرفت و غارت شد. مأموران پلیس کلیه مطالب مربوط به فالون گونگ، کامپیوتر، برگه درخصوص ثبت شکایت کیفری‌اش و بسیاری از وسایل شخصی دیگر را بردند.

درحالی‌که آقای کائو بعدازظهر موفق به فرار شد، اوایل اوت دوباره تحت بازداشت قرار گرفت و ۱۴ روز بعد به بازداشتگاه شوآنگ‌چنگ فرستاده شد. در بازداشتگاه تحت شکنجه قرار گرفت، ازجمله از ساعت ۷ صبح تا ۸ بعدازظهر مجبور به نشستن روی چهارپایه كوچك می‌شد. برای هر وعده غذایی فقط یک نان بخارپز به او داده می‌شد.

بازآفرینی صحنه شکنجه: نشستن روی چهارپایه کوچک

محکوم به زندان

آقای کائو سه ماه بعد در دادگاهی غیرعلنی محاکمه شد. به خانواده‌اش دراین‌خصوص اطلاع‌رسانی نشده بود و همچنین به او اجازه ندادند كه به نمایندگی از خودش وكیلی داشته باشد. بیش از ۳۰ مقام رسمی در این جلسه حضور داشتند.

آقای كائو گفت: «وقتی سعی می‌كردم از خود دفاع كنم، بلافاصله رئیس دادگاه مرا مجبور به سکوت می‌کرد. وقتی بالاخره فرصتی پیدا كردم كه بگویم "هیچ مشكلی درخصوص اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری وجود ندارد"، قاضی چکش چوبی را پایین آورد و باعجله جلسه را به تعویق انداخت.»

«او سپس مرا به چهار سال زندان محكوم كرد. من از امضای این حکم خودداری کرده و از دادگاه میانی هاربین تقاضای تجدیدنظر کردم. دو نفر از کارمندان آمدند و به من گفتند که تقاضای تجدیدنظر هیچ فایده‌ای ندارد. دادگاه تصمیم گرفت که این حكم تأیید شود و من هشت ماه بعد به زندان هولان منتقل شدم.

سوءرفتارهای جسمی در زندان هولان

آقای کائو برای اولین بار به‌مدت سه ماه در «گروه آموزش» قرار گرفت. او را برهنه کرده و تحت بازرسی بدنی قرار می‌دادند و مجبور بود به همراه پنج نفر دیگر روی یک تخت (به عرض ۱.۵ متر) بخوابد. تخت بسیار سفت بود و هیچ بالشی نداشت.

او گفت: به‌قدری جا تنگ بود که به‌هیچ‌وجه نمی‌توانستیم حرکت کنیم. هر روز صبح که از خواب بلند می‌شدم، تمام بدنم احساس درد می‌کرد.»

نمایش این صحنه که چند نفر یک تخت کوچک مشترک دارند

آقای کائو توسط سه زندانی تحت نظر قرار می‌گرفت و روزانه از ساعت ۴ صبح تا هنگام غروب مجبور به ایستادن می‌شد.

«آنها اجازه نمی‌دادند از دستشویی استفاده کنم یا آب بنوشم. وقتی چشمانم را می‌بستم، آنها به‌زور پلک‌هایم را باز نگه می‌داشتند.»

وقتی اظهاریه‌های مبنی‌بر انکار فالون گونگ را امضاء نکرد، زندانیان او را مورد ضرب و شتم قرار ‌دادند و به‌شدت کتک ‌زدند. آنها می‌گفتند که اگر با او اینگونه رفتار نكنند، از سوی مسئولان زندان تنبیه می‌شوند و مدت محکومیت آنها نیز كاهش نمی‌یابد.

آقای کائو گفت: «آنها مرا از پشت به‌شدت لگد می‌زدند و وقتی به زمین می‌افتادم، مرا بالا می‌کشیدند و به لگدزدن‌شان ادامه می‌دادند. آنها همچنین با آرنج‌شان به گردنم ضربه می‌زدند و سرم را به دیواره می‌کوبیدند. بعداً آنقدر ضعیف و ناتوان شدم که به‌سختی می‌توانستم بایستم و در تنفس مشکل داشتم.»

پس از سه ماه آزار و اذیت شدید در «گروه آموزش»، در ۹ژوئیه ۲۰۱۷ به بخش ۶ زندان هولان منتقل شد و در آنجا مورد سوءرفتار و شکنجه قرار گرفت.

زندان هولان دارای سیستم نظارتی بود که هر گوشه‌ای از زندان را بدون هیچ نقطه‌کور تحت کنترل داشت. وقتی از طریق این دوربین‌های نظارتی دیده شد که آقای کائو درحال انجام تمرین مدیتیشن بود، سرپرست شو یانجون خشمگین شد و با باطوم برقی به گردن، شانه‌ها و سایر قسمت‌های حساس بدنش شوک اعمال کرد به‌طوری که سراسر بدنش پوشیده از آثار کبودی شده بود.

اعتصاب غذا در اعتراض به سلول انفرادی

آقای کائو یک روز بعدازظهر در سلول انفرادی محبوس شد. او از روز پنجم اعتصاب غذایش را آغاز کرد و خواستار آزادی فوری از زندان شد.

دو روز بعد، سرپرست شو یانجون و نگهبان ژانگ جیا آمدند تا او را تهدید کنند: «اگر به اعتصاب غذا ادامه دهی و از پوشیدن لباس مخصوص زندان خودداری کنی، ما هم شما را می‌خوابانیم و با لوله‌ای ضخیم تحت خوراندن اجباری قرار می‌دهیم. حتی کسی که بسیار قوی‌تر از تو باشد نمی‌تواند آن را تحمل کند...» اما آقای کائو حاضر به تسلیم نشد.

آقای کائو تا بعدازظهرِ پنجمین روز از اعتصاب غذایش در شرایط بحرانی قرار داشت، اما هوشیار باقی مانده بود و از آنچه اتفاق می‌افتاد آگاه بود.

او گفت: «به بیمارستان زندان منتقل شدم و معاینه نشان داد كه ضربان قلبم ۱۸۰ ضربان در دقیقه، فشار خونم بیش از ۲۰۰ و قند خونم بالاتر از سطح اندازه‌گیری دستگاه بود. همچنین کمبود شدید کلرید‌پتاسیم داشتم که می‌توانست هر لحظه منجر به مرگ شود. دکتر به نگهبانان گفت: «این مرد درحال مرگ است.»

نگهبانان او را به بیمارستان بسیار بزرگتری در شهر هاربین منتقل کردند که در آنجا پای چپ آقای کائو به سرِ تختخواب زنجیر شده بود و یک ردیاب با زنگ هشدار، به وزن چند کیلوگرم، به پای راستش بسته شد. او به‌طور شبانه‌روزی تحت نظر نگهبانان زندان قرار داشت.

وقتی خانواده‌اش به دیدن او رفتند، اجازه ندادند با او صحبت کنند. وقتی خواهر کوچکترش نگهبانان را درخصوص وضعیتش به چالش کشید، نگهبانان گفتند: «برادر شما از پوشیدن لباس زندان خودداری کرد و از خوردن غذا دست کشید. وضعیت او ربطی به ما ندارد. می‌توانید هرجا که دوست دارید از ما شکایت کنید. ما اهمیتی نمی‌دهیم.»

آنها همچنین خواستند که خانواده‌اش تمام هزینه‌های پزشکی‌اش را بپردازند.

آقای كائو گفت: «اعضای خانواده‌ام برای دفاع از من سعی كردند وكیل استخدام كنند، اما هیچ‌كسی جرئت نمی‌كرد پرونده قضایی فالون گونگ را برعهده گیرد، می‌گفتند كه حتی اگر بی‌گناه باشم، هیچ شانسی برای آنها وجود ندارد که پیروز شوند.

در روز ششم وقتی آقای كائو از بیمارستان مرخص شد، زندانبانان سعی كردند او را مجبور به پوشیدن لباس زندان كنند.

او گفت: «وقتی امتناع كردم، خواهر و دخترم را تهدید كردند و گفتند اگر از پوشیدن لباس امتناع كنم وقتی دوباره به زندان برگشتم، حتی بیشتر از این متحمل درد و رنج خواهم شد. اما من همچنان از همکاری با آنها خودداری کردم. در پایان، مرا غل و زنجیر کردند و به زندان بردند.»

هنگام بازدید یک تیم بازرسی از سوی وزارت دادگستری چین در آوریل سال ۲۰۱۹ وقتی تمرین‌کنندگان فالون گونگ از سوءرفتارهای اعمال‌شده در زندان شکایت کردند، رئیس زندان به اطلاعات مربوط به شکایات آنها دسترسی پیدا کرد و نام تمرین‌کنندگانی را که اقدام به شکایت کرده بودند نوشت تا در آینده آنها را مجازات کند.

آزار و اذیت بعد از آزادی

هنگامی که آقای کائو در ۲اوت۲۰۱۹، آزاد شد، مأموران اداره ۶۱۰ محلی و ادارات پلیس از او خواستند که اسناد مختلفی را امضاء کند و به او گفتند که هر ماه درباره خودش به آنها گزارش دهد.

آقای کائو بازگو کرد: «از امضای هر چیزی امتناع کردم زیرا وقتی می‌خواهم با پیروی از اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری، شخص خوبی باشم، مرتکب هیچ کار خلافی نشده‌ام. من به‌طور غیرقانونی به مدت چهار سال در زندان به سر بردم زیرا علیه جیانگ زمین شکایت کردم.»

حتی گرچه آقای کائو درحال حاضر به خانه بازگشته است، اما اعضای خانواده‌اش همچنان از سوی مأموران پلیس آزار و اذیت می‌شوند که هرازگاهی برای بررسی وضعیت او با آنها تماس می‌گیرند.