تاکتیک‌های حزب کمونیست چین برای فرار کردن از مسئولیتش در طول این اپیدمی

(Minghui.org) پاندمی درحال وقوع ویروس کرونا در دسامبر2019 در شهر ووهانِ چین آغاز شد و پس از تداوم مخفی‌کاری از سوی حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ)، این ویروس به بیش از 80 کشور در 6 قاره گسترش یافت.

بین نخستین بستری شدن بیمار مبتلا به این ویروس در اول دسامبر2019 و قرنطینه شدن ووهان در 23ژانویه2020، مقامات شهرداری بارها به اطلاع مردم رساندند كه این بیماری عفونی نیست و «قابل پیشگیری و كنترل» است، حتی پس از اینکه نخستین بیمار بیش از 10 کارمند مراقبت‌های بهداشتی را آلوده کرد و برخی از بیماران، این ویروس را به کل اعضای خانواده‌شان انتقال دادند. مسئولان حتی 8 پزشک و سایر شهروندان را که درباره این اپیدمی اطلاع‌رسانی کرده بودند، مجازات کردند.

این مخفی‌کاری‌ها و اطلاعات نادرست پس از قرنطینه شدن ووهان ادامه یافت. به گفته مدافعان حقوق بشر چین، یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در واشنگتن دی‌سی، مسئولان چین بین 22 تا 28ژانویه دست‌کم 325 تن از ساکنان را دستگیر کردند. اکثر آنها به «انتشار شایعات»، «ایجاد وحشت» یا «تلاش برای برهم زدن نظم اجتماعی» متهم شدند.

با ادامه شیوع این بیماری در سراسر چین و سایر کشورها، مسئولان چین همدیگر را مقصر می‌دانند و از زیر بار مسئولیتِ آن شانه خالی می‌کنند. وقتی مردم از دولت ووهان انتقاد کردند که دست به اقدامات مؤثر نزد، مسئولان ووهان گفتند که شهردار ژو شیانوانگ این اطلاعات را در دسامبر2019 به آژانس ملی بهداشت ارائه داد. از سوی دیگر، شی جین‌پینگ، رهبر ارشد ح‌ک‌چ، گفت که او در تاریخ 7ژانویه دستوراتی را درباره کنترل و پیشگیری از این اپیدمی صادر کرد.

این فقدانِ شفافیت ریشه در ایدئولوژی ح‌ک‌چ برای محافظت از خود و بقا دارد. زنگ گوآنگ، اپیدمیولوژیست ارشد سی‌سی‌دی‌سی، به گلوبل تایمز گفت كه مسئولان ح‌ک‌چ باید عوامل سیاسی، ثبات اجتماعی و مسائل اقتصادی را در نظر بگیرند و نظرات دانشمندان فقط «بخشی از مبنای تصمیم‌گیری آنها» است. این، استراتژی‌های کنترل اپیدمی از سوی ح‌ک‌چ را توضیح می‌دهد. یعنی سیاست بالاترین اولویت را دارد و پس از آن ثبات و اقتصاد مهم هستند. از سوی دیگر، به‌نظر می‌رسد که زندگی انسان در مقایسه با این عوامل اهمیت چندانی ندارد.

این گزارش درباره چند تاکتیک صحبت می‌کند که ح‌ک‌چ از آنها استفاده می‌کند تا از زیر بار مسئولیتش در گسترشِ خارج از کنترل ویروس کرونا در سراسر چین و جهان شانه خالی کند. این تاکتیک‌ها عبارتند از: مخفی کردن و از بین بردن داده‌های واقعی درباره شیوع بیماری، تغییر مسیر خشم عمومی و سرزنش ایالات متحده برای شروع پاندمی، افزایش تلاش دستگاه تبلیغاتی برای گمراه كردن مردم به این باور كه همه چیز تحت كنترل است، رها كردن قربانیان درحالی که بیشتر از همیشه نیاز به كمك‌های دولت دارند و ساکت کردن افشاگران.

مخفی‌کاری و از بین بردن داده‌های واقعی درباره شیوع اپیدمی

از زمان بسته شدن ووهان و سایر شهرها، مسئولان روزانه تعداد بیماران آلوده و فوتی را به‌روزرسانی کرده‌اند. درحالی که عموم مردم این داده‌ها را قابل‌اعتماد می‌دانند، کارشناسان به صحت آنها شک دارند. پروفسور نیل فرگوسن، کارشناس بهداشت عمومی در امپریال کالج لندن، در 26ژانویه سال 2020 گفت که «بهترین حدس» این است که 100هزار فرد آلوده به این ویروس وجود دارد، حتی اگرچه مسئولان در آن زمان فقط دوهزار مورد تأییدشده را اعلام کردند.

تیمِ فرگوسن در حال الگوسازی از این بیماری برای سازمان بهداشت جهانی بوده است. آنها تخمین زده‌اند که این ویروس دارای میزان تکثیر 2.5 تا 3 است، به این معنی که هر فرد آلوده می‌تواند به‌طور بالقوه آن را به 3 نفر دیگر منتقل کند. او گفت: «بهترین حدسم در حال حاضر شاید 100هزار مورد باشد»، اگرچه ممکن است بین 30هزار تا 200هزار باشد. «قریب به یقین ده‌هاهزار نفر آلوده هستند.»

هو دیانبو، پزشک بیمارستان هوافضای هوبی در شهر شیائوگانِ استان هوبی، در 24ژانویه نوشت که همکارانش در ووهان نیز وجود بیش از 100هزار بیمار مبتلا به این ویروس را تخمین زده‌اند.

این تعداد زیاد با داده‌های مربوط به سوزاندن اجساد مطابقت دارد. لی زهوا، مجری سابق تلویزیون مرکزی چین (سی‌سی‌تی‌وی)، در تاریخ 16فوریه به ووهان رفت تا درباره شیوع ویروس کرونا تحقیق کند. براساس داده‌های رسمی، میانگین تعداد مرگ‌ومیر غیرمرتبط با این ویروس در ووهان روزانه 137 است و در این شهر 74 کوره جسدسوزی وجود دارد. لی محاسبه کرد که هر کوره به‌طور متوسط 1.85 (137 تقسیم بر 74) جسد را در روز خاکستر می‌کند.

مرده‌سوزخانه هانکو در شهر ووهان که برای اداره اجسادِ بیماران مرحوم ویروس کرونا تعیین ‌شده است، دارای 30 کوره است و به‌طور معمول 56 (30 ضرب در 1.85) جسد را اداره می‌کند که مربوط به مرگ‌های غیرمرتبط با کرونا هستند.

لی همچنین دریافت که میانگین تعداد مرگ‌ومیر ناشی از ویروس کرونا در زمان بررسی‌اش، روزانه 40 مورد است. او استنباط کرد که مرده‌سوزخانه هانکو دارای حجم کار روزانه 96 (56 + 40) جسد است که با 30 کوره آن را در مدت 3.2 ساعت به اتمام می‌رساند، چراکه سوزاندن و خاکستر شدن هر جسد حدود یک ساعت طول می‌کشد (توجه: 3.2 * 30 * 1 = 96)، اما لی فهمید که مرده‌سوزخانه هانکو و چند مرده‌سوزخانه دیگر در حال استخدام افرادی برای کار بدون وقفه هستند. با فرض اینکه کوره‌های مرده‌سوزخانه هانکو 8 ساعت در روز کار می‌کنند، بدان معنی است که آنها 240 (30 * 8) جسد را اداره می‌کنند که بسیار بیشتر از رقم 96 در داده‌های رسمی است.

در اواسط فوریه، حدود 40 کوره سیار به ووهان فرستاده شد. به گفته ژو، از ساکنان ووهان، به این کامیون‌ها برچسب «پردازش زباله و اجساد حیوانات» خورده بود. ژو گفت این کامیون‌ها که به سه بخش «خرد کردن جامد، سوزاندن و پاکسازی هوا» تقسیم شده بودند: «هریک دارای ظرفیت 30 مترمکعب هستند و می‌توانند 5 تن مواد را هر روز پردازش کنند. [مسئولان] بسیاری از بیماران را در خانه مسدود کردند و پس از مرگ، به این روش به جسد آنها رسیدگی شد.»

سندی از کمیسیون بهداشت و درمان شهرستان چائویانگ به کمیسیون بهداشت و درمان لیائونینگ مورخ 23فوریه2020، درخصوص ازبین بردن داده‌های خام مربوط به اپیدمی ویروس کرونا

داده‌های خام معتبر نیز برای مطابقت با آمار منتشرشدۀ رسمی ازبین برده شدند. براساس گزارشی که کمیسیون بهداشت و درمان شهر چائویانگ در تاریخ 23فوریه2020 خطاب به کمیسیون بهداشت و درمان لیائونینگ صادر کرد، چند نهاد دولتی در ازبین بردن این داده‌ها درگیر بودند، از جمله حمل‌ونقل چائویانگ، فرمانداری شهر لینگ‌یوان و فرمانداری منطقه لونگچنگ. در این گزارش آمده است: «علاوه بر از بین بردن داده‌ها، مسئولان افرادی را كه به داده‌ها دسترسی داشتند نیز یک به یک شناسایی كردند و از آنها خواستند كه توافق‌نامه‌های عدم افشا را امضا كنند.»

تغییر مسیر خشم عمومی

رژیم چین در مواجهه با فشارهای داخلی و خارجی، به تغییر مسیر خشم عمومی و انداختن تقصیرها به گردن آمریکا متوسل شده است.

هوآ چون‌یینگ، سخنگوی وزارت امور خارجه چین، در 3فوریه در کنفرانسی مطبوعاتی گفت: «دولت ایالات متحده هیچ‌گونه کمک اساسی به ما نکرده است، اما نخستین کشوری بوده است که کنسولگری‌اش در ووهان را از کارکنانش تخلیه کرد، نخستین کشوری بوده است که پیشنهاد خروج بخشی از کارکنان سفارتش را داد و نخستین کشوری بوده است که ممنوعیت سفر را بر مسافران چینی تحمیل کرد.» هوآ گفت تخلیه چین از شهروندان ایالات متحده از سوی این کشور «نمونه بسیار بدی» است.

آنچه که هوآ نگفت این بود که از تقریباً 1.1 میلیارد یوآن کمک اهدایی شرکت‌های خارجی تا 2فوریه2020، سهم شرکت‌های آمریکایی حدود 280میلیون یوآن بوده که در صدر همه کشورها قرار داشته است.

در تاریخ 28ژانویه، چند روز قبل از نشست مطبوعاتی هوآ، مسئولان ارشد ایالات متحده گفتند که پکن پیشنهاد آمریکا را برای کمک به مبارزه با این اپیدمی رد کرده است. الکس ایذار وزیر بهداشت و خدمات انسانی، گفت که پکن از 6ژانویه درخواست مقامات سی‌دی‌سی را برای بازدید از چین رد کرده است. هوآ در پاسخ به این اظهارات، گفت: «از 3ژانویه، درمجموع 30 بار درباره این اپیدمی و اقدامات کنترلی‌مان به آمریکا اطلاع‌رسانی کرده‌ایم.»

اما بر اساس گزارشی در گلوبل وویسز این اظهارات «[در چین] در اینترنت مورد استهزاء قرار گرفت، زیرا شهروندان چینی فقط پس از پخش مصاحبه سی‌سی‌تی‌وی با اپیدمیولوژیست دکتر ژونگ نانشان در 20ژانویه، از شیوع این بیماری آگاه شدند.» در این گزارش همچنین آمده است که مردم عصبانی شدند، چراکه رهبران ح‌ک‌چ مشغول مخفی کردن اطلاعات در داخل چین و نیز شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت هستند.

هوآ در جریان کنفرانس مطبوعاتی 3فوریه همچنین گفت که ایالات متحده «بیش‌ازحد واکنش نشان داده است» و اقداماتش «فقط می‌تواند ترس ایجاد کند و آن را گسترش دهد.» او با استناد به داده‌های گزارش‌های سی‌دی‌سی گفت كه آنفولانزای ایالات متحده از سال 2019 تا 2020 باعث شده است که 19میلیون نفر آلوده شوند و بیش از 10هزار نفر جان ببازند، درحالی كه ویروس کرونا از 2فوریه تاکنون 17205 مورد عفونت داشته و تعداد تلفات 361 نفر بوده است.

اما هوآ اشاره نکرد که براساس مقاله دانشمندان دانشگاه فودان تحت عنوان «مرگ‌ومیر ناشی از مشکل تنفسی شدید مربوط به آنفلوانزا در چین ۲۰15-2010: مطالعه‌ای مبنی بر جمعیت» که در ماه سپتامبر2019 در لنست منتشر شد، مرگ‌ومیر ناشی از آنفلوانزا در چین بسیار بالاتر از آمریکا است: «بیش از 88،000 مرگ ناشی از آنفولانزا در چین در هر سال.»

اریک فیگل- دینگ، یک محقق بهداشت عمومی در دانشگاه هاروارد که‌ مدت 15 سال در این زمینه فعالیت می‌کند، گفت که ویروس کرونا، کوید19 بسیار بدتر از اپیدمی‌های قبلی است. گزارش شده است که نرخ عفونت آن، آراُ (تلفظ «آر نات») آن 3.8 است، به این معنی که یک فرد مبتلا می‌تواند ویروس را به‌طور متوسط به 3.8 نفر دیگر منتقل کند. در مقایسه، پاندمی آنفولانزای 2009 (که به آنفولانزای خوکی نیز معروف است و منجر به مرگ صدها هزار نفر شد) دارای آر نات 1.48 و آنفولانزای اسپانیایی در سال 1918 (مسئول مرگ 50 تا 100میلیون نفر) دارای آر نات 1.8 بود. فیگل- دینگ در توئیترش در 25ژانویه2020 اظهار داشت: «سطح این اپیدمی به اندازه گرماهسته‌ای بد است... اغراق نمی‌کنم.»

عبارت جعلی «همه چیز تحت کنترل است»

با ادامه اپیدمی ویروس کرونا، دست‌کم 16 بیمارستان فانگ‌چانگ در ووهان تأسیس شد. این بیمارستان‌های پناهگاه‌مانند موقت که به بیمارستان‌های کابین‌مربعی نیز معروف است، دارای تجهیزات ضعیفی است که متخصصان پزشکی را نگران کرده است. با وجود این، گزارش‌های رسانه‌ها نشان می‌دهد که چگونه بیماران از دولت به‌خاطر داشتن چنین بیمارستان‌هایی برای درمان بیماری‌شان تشکر می‌کنند. خطر این بیمارستان‌ها آنطور که در زیر شرح داده می‌شود، در تلویزیون نشان داده نشده است.

آبزِرور در 6مارس در گزارشی تحت عنوان «بیمار مبتلا به ویروس کرونا که "بهبود یافته بود" درگذشت» خبر از این جریان داد که مردی 36ساله، 5 روز پس از ترخیص از بیمارستان فانگ چانگ درگذشت. این واقعه را پورتال خبری پِیپر مستقر در شانگهای نیز گزارش کرد، اما این مقاله بعداً حذف شد.

یکی از مقامات سی‌دی‌سی استان هوبی گفت: 14٪ از بیماران مبتلا به ویروس کرونا چند روز پس از ترک بیمارستان، دوباره نتیجه آزمایش‌شان مثبت بود و برخی بیماران قبل از ترخیص، از آنها تست گرفته نشد. او گفت: «... تعداد بسیار زیادی از بیماران منتظر مرخص شدن هستند، بنابراین به‌اندازه کافی زمان و پزشک وجود ندارد که بتوانند تمام این آزمایش‌ها را انجام دهند، به این معنی که برخی از بیماران ممکن است قبل از بهبودیِ کامل مرخص شوند.»

سان چونلان، معاون نخست‌وزیر، در 6فوریه دستور داد كه در ووهان بازرسی خانه به خانه‌ای انجام شود تا چهار دسته از افراد شناسایی شوند: موارد تأییدشده مبتلا به این عفونت و تماس‌های نزدیك‌شان، موارد مشكوك به این عفونت و موارد تب با دلایل نامشخص. همه این افراد باید قرنطینه می‌شدند. طی این روند درحالی که مردم حاضر به ترک خانه خود نبودند، اغلب خشونت اعمال می‌شد.

اعمال خشونت در مراجعات اجباریِ خانه به خانه

تب تنها نشانه عفونت ویروس کرونا نیست. به گفته وی پنگ، چنین بازرسی‌های خانه به خانه‌ای نمی‌توانست موارد آلوده را به‌طور دقیق شناسایی کند. علاوه بر این، هنگامی که مجریانِ این سیاست از خانه‌ای به خانه دیگر می‌رفتند، به‌راحتی می‌توانستند بیماری را از خانواده‌ای به خانواده دیگری گسترش دهند.

وقتی سان و سایر مقامات در 5مارس یک منطقه مسکونی در ووهان را بازرسی می‌کردند، یکی از ساکنان محلی گفت که آنچه مقامات در طول این تور بازرسی دیدند، «جعلی» است. مقامات همچنین ترتیبی دادند كه مردم وانمود كنند مسئولان درحال تحویل دادن غذا به آنها هستند. زنی با عصبانیت از ساختمانش فریاد زد: «این جعلی است، همه چیز جعلی است!» و پس از مدت کوتاهی افراد زیاد دیگری نیز به او پیوستند.

مقامات چین در 26ژانویه2020 یک کارگروه ملی 9نفره ویروس کرونا را تشکیل دادند، اما این تیم شامل هیچ یک از استادان پزشکی، کارشناسان کمیسیون ملی سلامت و بهداشت یا متخصصان کنترل اپیدمی نبود. ظاهراً هدف این تیم که فقط از پرسنل اداره مرکزی تبلیغات و وزارت امنیت داخلی تشکیل شده است، جلوگیری از این اپیدمی و معالجه آن نیست، درعوض بر تبلیغات، دستگیری افراد و مسدود کردن اطلاعات متمرکز است.

رها کردن قربانیان

برخلاف گزارش‌های رسانه‌ها در چین که در تحسین «موفقیت» ح‌ک‌چ در مبارزه با ویروس کرونا آواز تحسین سر می‌دهند، منطقه بایبوتینگ به حال خود رها شده است؛ بایبوتینگ منطقه‌ای در ووهان است که زمانی یک منطقه متمدن ملی در چین در نظر گرفته می‌شد.

در دسامبر2019، مشخص شده بود که این ویروس می‌تواند از انسانی به انسان دیگر سرایت کند، اما ساکنان بایبوتینگ ملزم به شرکت در یک جشن به میزبانی دولت ووهان در 18ژانویه2020 شدند. یک داوطلب که در این رویداد فعالیت می‌کرد، فاش کرد که او و برخی از کارکنان این منطقه خبرهایی خودی دریافت کرده بودند مبنی بر اینکه قرار است ووهان قرنطینه شود، اما به آنها گفته شد که این جشن باید همچنان برگزار شود.

بیش از 40هزار خانواده در مجموع 14000 غذا برای به اشتراک گذاشتن آماده کردند. براساس پست‌های رسانه‌های اجتماعی، بسیاری از این غذاها دارای پیام‌هایی بودند که در تحسین از ح‌ک‌چ بودند. برای نمونه «جشن هفتادمین سالروز چین» روی برخی از کیک‌ها نوشته شده بود.

چند روز بعد، کم‌کم علائم عفونت ویروس کرونا در بسیاری از افراد این منطقه پدیدار شد. در تاریخ 23ژانویه، شهر ووهان قرنطینه شد.

مقامات اکنون برای کاهش تعداد موارد گزارش‌شده از ابتلا به ویروس کرونا، بایبوتینگ را رها کرده‌اند. یکی از کاربران اینترنت در وبلاگ خود نوشت: «ساکن باغ بایبوتینگ در ووهان هستم. این را با ناامیدی می‌نویسم. درحال حاضر، باغ بایبوتینگ رها شده است و هیچ کسی مسئولیتش را برعهده نمی‌گیرد. افراد زیادی به این ویروس آلوده شده‌اند، اما مسئولان ووهان در هر روز فقط یک کیت آزمایش به هر گروه از ما می‌دهند؛ هر گروه که شامل حدود 4000 خانواده است.» این پست پس از مدت کوتاهی حذف شد.

چن جوئه، یکی دیگر از کاربران اینترنت، نوشت: «این هزینه‌ای است که بابت اعتقاد به ح‌ک‌چ می‌پردازیم.»

خاموش کردن صدای افشاگران

درحالی که وضعیت شیوع این ویروس در چین بدتر می‌شد، سانسور اطلاعاتی رژیم نیز به سطح جدیدی رسیده است.

گاردین در 4مارس در مقاله‌ای تحت عنوان «رسانه‌های اجتماعی چین "واقعیت‌های رسماًتأییدشده" درباره ویروس کرونا را سانسور می‌کنند،» گزارش داد: «صدها کلمه کلیدی و ترکیبی از کلمات کلیدی، از جمله "بازار غذاهای دریایی ووهان" و "گونۀ دیگری از سارس" در اواخر ماه دسامبر سانسور شد.»

حتی مقالات علمی مسدود شدند. ژو شوئه‌گوانگ، استاد دانشگاه استنفورد‌ در مقاله‌ای تحت عنوان «منطق سازمانی حاکمیت در چین: یک رویکرد سازمانی» درباره تصمیم‌گیریِ از بالا به پایین در چین صحبت می‌کند. او نوشت: «این فقط شیوع ویروسی جدید نیست؛ جلوه‌ای از فروپاشی ساختارهای حاکمیت چین نیز است» و «این بحران شکاف‌ها در این سیستم را افشا کرده است.» این مقاله به زبان چینی ترجمه و به‌طور گسترده در اینترنت پخش شد، اما پس از گذشت نصف روز در اینترنت فیلتر شد.

مجری سابق سی‌سی‌تی‌وی، لی زهوا، 25ساله، برای گزارش درباره شیوع ویروس کرونا از طریق یوتیوب به ووهان رفت. او با مراجعه به فروشگاه‌ها، بیمارستان‌ها، مرده‌سوزخانه‌ها و آزمایشگاه‌ها تحقیقاتی ویروس‌شناسی، به جستجوی اطلاعات درباره ویروس کرونا و زندگی روزانه بیماران و ساکنان ووهان پرداخت.

لی زهوا، مجری سابق سی‌سی‌تی‌وی، 25ساله، به‌دلیل گزارش درباره ویروس کرونا تحت تعقیب پلیس قرار گرفت و مفقود شد.

اما لی در تاریخ 26فوریه، پس از بازدید از آزمایشگاه ایمن‌زیستی سطح 4 (بی‌اِس‌اِل-4) در ووهان، متوجه شد که پلیس مخفی او را تعقیب می‌کند. این مأموران سپس او را تا منزلش دنبال کردند. او قبل از دستگیری، آخرین ویدئوی خود را به‌صورت زنده برای بینندگان منتشر کرد که از جوانان می‌خواست برخیزند و حقیقت را بگویند. این ویدئوی پخش زنده در ویبو منتشر شد، اما بعداً حذف شد؛ ویبو یک سایت محبوب میکروبلاگینگ چینی است. لی از آن زمان مفقود شده است.

بروس لویی، مدرس ارشد دانشگاه باپتیست هنگ کنگ، گفت: «تأثیرش ویرانگر و پیامش واضح است: اگر از خط عبور کنید، هم خودتان و هم شغل‌تان نابود خواهد شد. هیچ کسی نمی‌تواند چنین ریسکی کند.»

ح‌ک‌چ به قیمت جان مردمش از خود تجلیل می‌کند

دبیر كل سازمان ملل متحد، آنتونیو گوترش، در 24فوریه گفت كه مردم چین برای کل بشریت تلاش می‌كنند، چراکه بسیاری از جنبه‌های زندگی عادی خود را قربانی كرده‌اند تا از گسترش بیشتر این ویروس جلوگیری كنند.

شیوع این بیماری در واقع فاجعه‌ای برای مردم چین است، اما ح‌ک‌چ پس از پایان این شیوع و تکاندن گرد و غبار، قریب به یقین اعتبار کارهایی را که مردم چین برای جلوگیری از پیشروی این اپیدمی انجام داده‌اند، از آن خود خواهد کرد.

در واقع، ح‌ک‌چ از قبل، به‌خاطر «پیروزی» در نبرد علیه این شیوع درحال ستایش خود بوده است. دفتر تبلیغات و دفتر اطلاعات شورای کشور به‌تازگی كتاب جدیدی را با عنوان «نبرد علیه اپیدمی: مبارزه چین با كووید19 در سال 2020» منتشر كرد. این کتاب از چین تقدیر می‌کند که چگونه تحت رهبری «قهرمانانه» شی جینپینگ، به‌طور مؤثر انتشار این اپیدمی را کنترل و آن را مدیریت کرد. نسخه‌های ترجمه‌شده این کتاب به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، روسی و عربی در آینده نزدیک در دسترس قرار خواهد گرفت.

خودستایی ح‌ک‌چ از زمان تأسیس آن وجود و تاکنون ادامه داشته است. درحالی که دستگاه تبلیغاتی برای تحسین ح‌ک‌چ، صدایش را افزایش می‌دهد، این حزب فجایع بسیاری را به بار می‌آورد که فقط تعداد معدودی از آنها برای عموم شناخته‌شده هستند.

در شی‌یان، استان هوبی، یک فرد داوطلب برای کنترل دمای بدن مردم، در 24فوریه به خانه‌ای مراجعه و پسری شش‌ساله در را برایش باز کرد. آن پسربچه گفت که او و پدربزرگش تنها ساکنان آن خانه هستند. این داوطلب خواست که با پدربزرگش صحبت كند، اما پسرک گفت پدربزرگش چند روز پیش درگذشته و او از آن زمان بیرون نرفته است، چراکه پدربزرگش به او گفته كه در بیرون از خانه ویروس وجود دارد.

این داوطلب جسد پیرمرد را در حمام پیدا کرد. پسرک پتویی را روی جسد پدربزرگش گذاشته بود. او طی چند روز گذشته کلوچه خورده بود. اگر آن داوطلب در آن روز به خانه آنها مراجعه نمی‌کرد، احتمالاً پسرك هم درست مثل پدربزرگش جان می‌باخت.