مردم چین قربانی دروغ‌های حزب کمونیست چین هستند

(Minghui.org) در طول پاندمیِ درحال‌وقوعِ ویروس کرونا، بسیاری از مردم و کشورها در خارج از چین شاهد بوده‌اند که چگونه حزب کمونیست چین درباره شیوع اولیه این ویروس دروغ گفت و تعداد موارد ابتلا و مرگ ناشی از آن را کمتر از واقعیت گزارش کرد.

آنچه بسیاری در غرب ممکن است به آن آگاه نباشند این است که بسیاری از مردم چین دروغ‌های دائمی ح‌ک‌چ را باور کرده‌اند و بر این تصور هستند که آمریکا و یا سایر کشورها در وقوع این پاندمی مقصر هستند و چین در مبارزه‌اش علیه این ویروس ناجی جهان است.

در زیر فهرستی از موضوعات موردِبحث در رسانه‌های اجتماعی در چین ارائه شده است:

آیا ویروس کرونا توطئه‌ای از جانب ایالات متحده است؟
آیا فانگ فانگ (نویسنده‌ای در ووهان که وقایع در طول وضعیت مرگبار قرنطینه را در خاطرات خود به ترتیب تاریخی شرح داده و در اینترنت منتشر کرده است) فردی خوب است یا یک خائن؟
آیا دانشجویان چینی که در کشورهای دیگر تحصیل می‌کنند، باید به‌خاطر ایمنی خود به چین بازگردند؟
آیا ایالات متحده و اروپا به‌زودی محکوم به شکست هستند؟
آیا چین باید به ایالات متحده کمک کند؟
آیا این درست است که چین در آینده‌ای نه چندان دور بر جهان تسط خواهد یافت؟
آیا دولت چین نیز باید مانند کشورهای غربی کمک‌های نقدی را بین شهروندانی که با این شرایط دست‌وپنجه نرم می‌کنند، توزیع کند؟
آیا داده‌های گزارش‌شدۀ چین درباره ویروس کرونا معتبر است یا خیر؟
آیا باید از این فرصت استفاده کرده و به‌زور تایوان را اشغال کنیم؟

اگرچه این سؤالات برای غربی‌ها تعجب‌برانگیز است، تصورات ذهنی مردم چین را نشان می‌دهد؛ ازآنجاکه ح‌ک‌چ مردمش را ازطریق تبلیغات مملو از دروغ تحت شستشوی مغزی قرار می‌دهد، آنها به این روش فکر کردن عادت کرده‌اند.

وقتی میزان تولید محصولات زراعی تا حد 150 برابر «بیشتر اعلام شد»

به گفته دیوید ساتر، روزنامه‌نگار و نویسنده آمریکایی، جهش بزرگ رو‌به‌جلوی چین در اواخر دهه 1950 به‌تنهایی جان 45میلیون نفر را گرفت. او در مقاله 2017 خود در وال استریت ژورنال تحت‌عنوان «100 سال کمونیسم و 100میلیون کشته» نوشت که در مجموع، حدود 100میلیون نفر به‌دلیل کمونیسم جان خود را از دست دادند که آن را به «بزرگ‌ترین فاجعه تاریخ بشر» تبدیل کرده است.

با نگاهی به گذشته می‌توان دریافت که مرگ‌ومیرهای ناشی از ح‌ک‌چ در یک روز رخ ندادند؛ آنها به‌مرور زمان اتفاق افتادند، درحالی‌که ح‌ک‌چ دروغی را پس از دروغی دیگر جعل و همچنان درد و رنج شهروندانش را مخفی کرد، مشابه آنچه در پاندمیِ درحال‌وقوعِ ویروس کرونا در حال فاش شدن است.

در سال 2010 تا 2011، میانگین تولید غلات حدود 400 کیلوگرم در هر مو (یا 2.4 تن در هکتار) برای گندم و برنج، غذاهای اصلی مردم چین، بود، اما در ژوئن سال 1958، شهری در استان هنان تولید 1000کیلوگرم برنج در هر مو را گزارش کرد؛ درحالی که سایر مکان‌ها از آن الگوبرداری می‌کردند، میزان تولید محصول مدام در حال افزایش بود. در مرحله‌ای شهرستان شوشویی در استان هبی ادعا کرد که تولیدش 60هزار کیلوگرم گندم در هر مو (یا 360 تن در هر هکتار) است.

وقتی رهبر وقت کمونیست مائو زدونگ در 4اوت1958 از شوشویی بازدید کرد و درباره این موضوع شنید، بسیار خوشحال شد. پس از مدتی نگران شد و گفت: «با این مقدار بسیار زیاد غلات باید چه کار کنیم؟»

بعد از اینکه به دلیل «مازاد» تولید، غلات بیش از مقدار طبیعی‌اش به دولت تحویل داده شد، مقدار خیلی کمی باقی ماند. در آن زمان مائو 6.8میلیارد کیلوگرم غلات را نیز صادر کرد که به‌تنهایی برای تغذیه 34میلیون نفر در سال کافی بود، حتی اگرچه مردم چین تا حد مرگ گرسنگی می‌کشیدند.

ح‌ک‌چ ادعا کرد که قحطی به‌دلیل «فجایع طبیعی» رخ داده است. تعداد بسیار کمی از مردم شرایط آب و هوایی را در آن چند سال (1961-1959) بررسی کردند و معلوم شد که کاملاً عادی بوده است، اما تعداد زیادی از مردم پس از مدت کوتاهی آن را فراموش کردند و ح‌ک‌چ بار دیگر به‌عنوان قهرمانی به تصویر کشیده شد که در آن دوره «دشوار،» برای مردمش «مبارزه کرد.»

قحطی یکی از نمونه‌های متعددی است که طی آن ح‌ک‌چ به مردم چین آسیب رساند. جهش بزرگ روبه‌جلو علاوه بر تولید زیاد در مزارع، اهداف دیگری نیز داشت: «هر روستا کارخانه‌‌های فولادی را راه‌اندازی کند»، تا در مقایسه با انگلیس طی 10 سال و آمریکا طی 15 سال بعد، فولاد بیشتری تولید کند.

ماشین دروغ‌پردازی ح‌ک‌چ همچنان به کار خود ادامه می‌دهد

وقتی فجایع فوق‌الذکر به مردم چین یادآوری می‌شود، اغلب آن را یک شوخی درنظر گرفته و نادیده‌اش می‌گیرند، درحالی که فکر می‌کنند آن فجایع به تاریخ پیوسته‌اند. با وجود این، اگر به علت ریشه‌ای و بنیادین آن فجایع نیندیشند، احتمالاً نمی‌توانند متوجه شوند که این دستگاه که در گذشته فجایع بسیاری را به بار آورده است- کمونیسم- هنوز هم با سرعت تمام در حال کار کردن است، اما تنها تفاوت این است که این دستگاهِ بسیار کارآمد اکنون از هر زمان دیگری قدرتمندتر است و درنتیجه آسیب‌رسانندگی بیشتری دارد.

پنگ دهوای، یکی از مشهورترین ژنرال‌ها و وزیر دفاع چین (1959-1953) است که در سال 1959 به‌دلیل «انتقاد از جنبش جهش بزرگ روبه‌جلو» برچسب «گروه ضدِحزب» به او زده و از تمام سِمت‌هایش عزل شد. او بعداً به صورت گمنام زندگی کرد و در سال 1974 در زندان درگذشت.

از آن زمان دهه‌ها گذشته است و سرکوب حقیقت هنوز در چین ادامه دارد. یوان لُنگ‌پینگ، دانشمند علوم زراعتی اهل چین که در رسانه‌های چینی به «پدر علم اصلاح بذر برنج» معروف است، در تاریخ 8ژوئیه2019 در تلویزیون مرکزی دولت چین ادعا کرد که اگر سایر کشورها صادرات برنج به چین را متوقف کنند، چین دچار دردسر بزرگی می‌شود. به‌تازگی در 9آوریل2020، پیپلز دیلی به نقل از یوان گفت که تولید برنج چین کاملاً خودکفا است و کمبودی پیش‌بینی نمی‌شود. چنین اظهارات متناقضی باعث می‌شود مردم ندانند که آیا یوان تحت فشار اظهارات قبلی خود را پس گرفت یا خیر.

در حالی که برخی مانند یوان مجبور به دروغ‌گویی شدند، تعداد بسیار دیگری به دروغ‌گویی، به‌عنوان روشی برای زندگی در چین، عادت کرده‌اند. قهوه لوکین، بزرگترین رقیب استارباکس در چین است. به‌تازگی رسانه‌های خبری گزارش داده‌اند که مدیرعامل این شرکت و برخی از رؤسای ارشد برای تداوم درآمد خود، تراکنش‌هایی 2.2میلیارد یوآنی را جعل کرده‌اند. این جریان منجر به متوقف شدن معاملات قهوه لوکین شد (که در بازار بورس سهام نَزدَک تحت‌‌عنوان اِل‌کِی ثبت شده بود).

دروغ‌گویی یکی از اجزای اصلی کمونیسم است. لئونید برژنوف، دبیرکل کمیته مرکزی حزب حاکم کمونیست در اتحاد جماهیر شوروی (سی‌پی‌اِس‌یو)، بین سال‌های 1964 و 1982 به برادرش گفت: «کمونیسم چیست؟ همه‌اش حرف‌‌های پوچ برای اغوا کردن مردم است.»

تئودور دالریمپل، سردبیر و یکی از مقامات ارشد مؤسسه منهتن، گفت: «در مطالعاتم درباره جوامع کمونیستی، به این نتیجه رسیدم که هدف تبلیغات کمونیستی، ترغیب یا متقاعد کردن نبود، اطلاع‌رسانی نبود، هدف تحقیر کردن بود؛ بنابراین هر چه کمتر مطابق با واقعیت می‌بود، بهتر بود.» او در ادامه اظهار کرد: «وقتی مردم مجبور به سکوت می‌شوند، وقتی آشکارترین دروغ‌ها به آنها گفته می‌شود یا حتی بدتر وقتی مجبور می‌شوند خودشان دروغ‌ها را تکرار کنند، قطعاً قدرت تشخیص راستی و درستی را از دست می‌دهند.»

مسیر پیش‌رو

وقتی این دروغ‌ها داخل چین باشند، مردم در سایر کشورها تأثیرش را احساس نمی‌کنند، اما وقتی دروغ‌های ح‌ک‌چ از مرزهای ملی عبور می‌کنند، بسیاری از کشورهای دیگر و شهروندان‌شان نیز قربانی شده‌اند. تا تاریخ 13آوریل2020، ویروس کرونا نزدیک به دومیلیون نفر را در سراسر جهان آلوده کرد و منجر به حدود 120هزار مرگ شد.

ماریون اسمیت، مدیرعامل بنیاد یادبود قربانیان کمونیسم در مقاله‌ای که در تاریخ 5آوریل تحت‌عنوان «حزب کمونیست چین را به‌خاطر بحران ویروس کرونا سرزنش کنید» در یواِس‌اِی تودی منتشر شد، گفت: «بحران ویروس کرونا ثابت می‌کند که کمونیسم هنوز تهدیدی جدی برای کل جهان است. اگر پکن واقعاً صداقت می‌داشت، پیشگیری از این پاندمی احتمالاً امکان‌پذیر بود.»

سیستمی که دروغ‌ها را جعل می‌کند، محصولات جعلی نیز تولید می‌کند. مقامات هلندی به‌تازگی 1.3میلیون ماسک صورت از چین دریافت کردند تا بین کادر ارائه‌دهندۀ مراقبت‌های بهداشتی توزیع کنند. ماسک‌ها دارای برچسب گواهینامه اِن95 بودند، اما مطابق با استانداردهای کیفیت لازم نبودند. پس از رد شدن آنها در آزمایش دوم، حدود 600هزار ماسک مرجوع شد.

به‌طور مشابه، اسپانیا در تاریخ 26مارس اعلام کرد که درجه حساسیت کیت‌های تشخیص سریع ویروس کرونا که از یک شرکت چینی خریداری ‌شده است، فقط 30٪ است. در نتیجه 640هزار کیت برگشت داده شد.

بزرگ‌ترین آسیب دروغ‌های ح‌ک‌چ می‌تواند انحطاط ارزش‌های اخلاقی و نادیده گرفتن زندگی انسانی، چه در داخل و چه در خارج از کشور باشد.

ازآنجاکه ح‌ک‌چ در حال افزایش نفوذ خود در صحنه بین‌المللی است، زمان آن فرارسیده است که مردم مکثی کرده و به این فکر کنند که چگونه تحت تأثیر دروغ‌های ح‌ک‌چ گمراه نشوند و چگونه اصول خود را حفظ کنند.