(Minghui.org) براساس گزارش رسانه‌ها ویروس ووهان از شیوع سارس در سال 2003 بسیار بدتر است. از 23ژانویه، تمام وسایل حمل و نقل عمومی در شهر ووهان بسته شده است. فرودگاه‌ها، ایستگاه‌های قطار و کلیه مسیرهای خارج از شهر بسته شده است. کمبود شدید ماسک‌های صورت پزشکی وجود دارد. علاوه بر این، سال نوی چینی بود، زمانی که جمعیت بسیاری درحال رفت و آمد بودند. این بیشتر خطر شیوع ویروس را افزایش می‌داد. ازآنجاکه شرایط وخیم‌تر شده است، می‌خواهم افکارم را درباره چگونگی مشاهده این بیماری همه‌گیر از دیدگاه یک تمرین‌کننده به‌اشتراک بگذارم.
در گذشته، هرگاه اپیدمی یا فاجعه طبیعی در چین رخ می‌داد، برخی از تمرین‌کنندگان آن را به‌عنوان مجازات کسانی که در این آزار و شکنجه شرکت کرده‌اند یا علامتی مبنی بر فروپاشی حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) درنظرمی‌گرفتند. قلب بشری بسیاری از تمرین‌کنندگان برانگیخته می‌شد. برخی به‌جای اینکه از وقت خود برای پیشرفت در تزکیه و نجات موجودات ذی‌شعور بیشترین استفاده را ببرند، در خود افکار واهی پرورش دادند.
استاد بیان کردند:
«متلاشی شدن ح‌ک‌چ شرور را به‌عنوان هدف‌تان درنظر نگیرید.» (آموزش فای ارائه شده در جلسه‌ی ان‌تی‌دی‌تی‌وی)
ما به‌عنوان تزکیه‌کنندگان، در لحظات سختی مانند این، باید در پیروی از الزامات استاد جدی باشیم و عجله کنیم و افراد بیشتری را نجات دهیم. فقط در این صورت می‌توانیم مأموریت تاریخی خود را انجام دهیم.
باید روشن باشیم که برای آنچه امروز در چین اتفاق می‌افتد دلایلی وجود دارد. اما وقتی مشکلاتی از این دست ظاهر می‌شود، چگونگی نگاه ما به کسانی که رنج می‌کشند یا درگذشته‌اند مسئله‌ای اساسی است. آیا احساس ترحم می‌کنیم یا پشیمان می‌شویم؟ می‌دانم که در طی آزار و شکنجه 20 ساله، بسیاری از تمرین‌کنندگان متحمل رنج بسیاری شده‌اند. اما نباید به‌خاطر اینکه مورد بدرفتاری قرار گرفته‌ایم افکاری خلاف تعالیم دافا داشته باشیم. باید به‌یاد داشته باشیم که به‌عنوان تمرین‌کنندگان باید مهربان و نیک‌خواه باشیم.
به هر موجودی که در جهان بشری متولد می‌شود، باید فرصتی داده شود تا توسط دافا نجات یابد. اینکه آیا او در مواجهه با دروغ‌هایی که توسط ح‌ک‌چ منتشر شده است، حقیقت درباره دافا را درک کند و اینکه از مرگ در فاجعه در امان بماند، موضوع بعدی است. ما به‌عنوان تمرین‌کنندگان باید ارزش زندگی را بدانیم و این برداشت هرگز نباید تغییر کند. باید به‌خاطر نجات نیافتن یک شخص احساس نارحتی شدید داشته باشیم. درغیراین صورت، اگر اهمیتی ندهیم که موجودات زنده می‌مانند یا هلاک می‌شوند، آیا فکر نمی‌کنیم که درحال استفاده از منطق ح‌ک‌چ اهریمنی هستیم؟
همانطور که شیوع این بیماری شدیدتر می‌شود، این فرصت بسیار مناسبی است که موجودات ذی‌شعور را نجات دهیم.
مردم دوست دارند فکر کنند که ثروت و قدرت دارند. اما در مواجهه با بیماری، این امور بی‌فایده می‌شوند. بنابراین، زمان آن است که مردم حقایق فالون دافا را درک کنند و فرصت دومی در زندگی به آنها داده شود.
بیایید در سال نو در تزکیه کوشاتر باشیم و تلاش بیشتری برای نجات موجودات ذی‌شعور بیشتر صرف کنیم.
مجموعه رشد و اصلاح خود
