(Minghui.org) به دبیر حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) در روستایی در تیانجین به‌دلیل گزارش‌دادن دربارۀ تمرین‌کننده محلی فالون گونگ، 10هزار یوان پاداش پرداخت شد. این تمرین‌کننده بدون اطلاع خانواده‌اش به 5 سال زندان محکوم شد.
خانم یائو شیلان 70 ساله، به‌رغم وضعیت ضعیف سلامتی‌اش، به زندان زنان تیانجین فرستاده شد.
این نخستین باری نیست که خانم یائو به‌دلیل امتناع از نفی ایمانش به فالون گونگ هدف قرار گرفته است. این روش تزکیه که به نام فالون دافا نیز شناخته می‌شود، روش مدیتیشنی مبتنی بر اصول حقیقت، نیکخواهی، بردباری است. این ساکن روستای چانگتون، شهرستان داجیانچانگ، از زمان آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ در ژوئیه1999 ده بار دستگیر شده است.
دهمین و آخرین بازداشت خانم یائو در 23آوریل2019 اتفاق افتاد که پلیس محلی به خانه او هجوم برد و آنجا را غارت کرد. از آن زمان دربارۀ او به خانواده‌اش هیچ اطلاع‌رسانی دیگری نشده است.
در سال 2019 طی مراسمی به وانگ شوچینگ، دبیر حزب در روستای چانگتون، 10هزار یوان پاداش داده شد که به اذعان او به‌خاطر ارائه گزارشِ خانم یائو به پلیس بوده است.
خانم یائو در بازداشت اعتصاب غذا کرد. خانواده‌اش در ژوئن2019 شنیدند که او به بخش اورژانس بیمارستان طب چینی ووچینگ منتقل شده است. آنها فوراً به بیمارستان رفتند اما او را نیافتند. وقتی یک ماه بعد به بازداشتگاه ووچینگ مراجعه کردند تا پول به حسابش واریز کنند، به آنها گفته شد که او دیگر آنجا نیست.
خانواده‌اش بعداً فهمیدند كه خانم یائو بدون اطلاع‌رسانی به آنها و بی‌مقدمه به 5 سال حبس محكوم شده است. معلوم نیست که آیا محاکمه‌ای برگزار شد یا خیر. آنها شنیدند که پس از یک ماه معالجه در بیمارستان طب چینی ووچینگ مستقیماً به زندان زنان تیانجین فرستاده شد.
حداقل ده تمرین‌کننده دیگر فالون گونگ از شهر داجیانچانگ و شهرستان نانکایکون در 23آوریل2019 دستگیر شدند. اداره پلیس تیانجین دستور دستگیریِ جمعی را صادر کرد که توسط پلیس منطقه ووچینگ به همراه اداره‌های پلیس محلی انجام شد. در بین تمرین‌کنندگان دستگیر شده، هه دایپینگ نیز به پنج سال و نیم حبس محکوم شد.
شکنجه جسمی و آزار روانی
در ادامه، برخی از دستگیری‌ها و بازداشت‌های قبلی خانم یائو ارائه شده که در طول سال‌ها متحمل آنها شده است.
مأموران پلیس داجیانچانگ و بخش امنیت داخلی ووچینگ در تاریخ 15مارس2006 به محل سکونت خانم یائو هجوم بردند. پنجره‌ای را باز کرده و داخل شدند و آنجا را غارت کردند و او را به بازداشتگاه ووچینگ بردند.
هنگامی که خانم یائو 45 روز اعتصاب غذا کرد، به‌طرز وحشیانه‌ای تحت خوراندن اجباری قرار گرفت. دچار خونریزی معده شد، حس بخش تحتانی بدنش را از دست داد و چند بار از حال رفت. او بسیار نحیف شد و فقط حدود ۳۶ کیلو بود. سپس به‌دلیل ضعف وضعیت سلامتی‌اش آزاد شد.
مقامات امنیتی روستا و مأموران پلیس داجیانچانگ و بخش امنیت داخلی ووچینگ او را در 4آوریل2007 دستگیر کردند. آنها او را در بازداشتگاه ووچینگ نگه داشتند و بعداً به 3 سال و نیم حبس محکومش کردند.
در بند پنجم زندان زنان تیانجین، مأمور شی و یین خانم یائو را به طرق مختلف شکنجه و تلاش کردند او را به نفی باورش وادار کنند. آنها ترتیبی دادند که چهار زندانی به‌طور شبانه‌روزی او را تحت نظر داشته باشند.
هنگامی که خانم یائو اعتصاب غذا کرد، نگهبانان و زندانیان او را با دستبند به تخت بستند. آنها با استفاده از ابزار فلزی دهانش را باز كردند و با آب نمك بسیار غلیظ ابتدا از طریق دهان و بعد از طریق لوله‌ای در داخل بینی‌اش او را تحت تغذیه اجباری قرار دادند.
بعداً نگهبانان گفتند كه به علت ضعف وضعیت سلامتی‌اش او باید در بیمارستان بستری شود. بیش از ده روز در بیمارستان تحت تزریق وریدی قرار گرفت. طولی نکشید که خانم یائو پس از تزریق دچار تب شد و به حالت اغماء رفت. پزشکان او را تحت خوراندن اجباری و دو روز اکسیژن قرار دادند.
در نتیجۀ شکنجه‌ها خانم یائو نمی‌توانست صحبت کند و غالباً هوشیاری‌اش را از دست می‌داد. هنگامی که به حالت اغماء رفت، نگهبانان اثر انگشتش را بر روی سندی از قبل آماده شده قرار دادند که در آن ذکر شده بود وی باورش را نفی کرده و در صورت مرگش، هیچ‌گونه مسئولیتی متوجه زندان نیست.
از آنجا که در وضعیتی بود که خطر مرگ وجود داشت، خانم یائو در 23 نوامبر2007 آزاد شد.
اطلاعات بدست آمده توسط وب‌سایت مینگهویی نشان می‌دهد که زندان‌های تیانجین به‌طور منظم از دارو برای آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده کرده‌اند. نگهبانان زندان اغلب داروهای نامعلومی را به تمرین‌کنندگان تزریق می‌کردند یا به غذایشان می‌افزودند که می‌توانند به سیستم عصبی آسیب برسانند. تمرین‌کنندگانی كه از چنین داروهایی مصرف كرده‌اند گزارش داده‌اند كه علائمی مانند از دست دادن حافظه، اسهال، خستگی و علائم دیگری را تجربه کرده بودند.
خانواده خانم یائو گمان می‌کنند تزریق وریدی که در زندان برایش انجام شد، حاوی داروهای آسیب‌‌رسان به عصب بود زیرا خیلی زود پس از آن دچار تب شد و هوشیاری‌اش را از دست داد. او تنها کسی نبود که به‌زور داروهای نامعلوم به او داده شده است.
تمرین‌کننده فالون گونگ دیگری، خانم شو شوئلی، در سال 2005 به پنج سال حبس محکوم شد و به زندان زنان تیانجین فرستاده شد. به‌علت تحمل بدرفتاری دچار بیماری قلبی و سپس برای دریافت تزریق وریدی به بیمارستان منتقل شد. به‌محض ورود داروی نامعلوم به جریان خونش، دچار درد شدیدی شد. او گفت احساس می‌کند که سرش در حال انفجار است و چشمانش نزدیک است که بیرون بزنند. همانطور که وضعیت سلامتی‌اش وخیم‌تر می‌شد مصرف اجباری دارو نیز ادامه داشت.
وقتی خانم شو در سپتامبر2013 آزاد شد، وزنش کمتر از ۴۰ کیلو بود. او از اختلال روانی و توهم رنج می‌برد. دچار اضطراب و وحشت دائمی بود.
گزارش مرتبط:
استفاده نظام‌مند زندان‌های تیانجین از دارو برای آزار و شکنجه فالون گونگ
مجموعه شرح آزار و شکنجه
