موارد نقض حقوق بشر در زندان زنان استان جیانگشی

4 ژوئیه 2020 | یکی از همکاران مینگهویی در چین

(Minghui.org) زندان زنان استان جیانگشی یکی از بدنام‌ترین مراکز آزار و شکنجۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین است. در این زندان روش‌های بی‌شماری از شکنجه برای وادار کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ به رها کردن باورشان استفاده شده است؛ مانند: وادار کردن آنها به ایستادن برای مدت‌های طولانی، کار سخت برده‌وار، ضرب و شتم، آویزان کردن، بستن دست و پا، تحقیر و بدرفتاری، شستشوی مغزی اجباری، تزریق داروهای اعصاب، محرومیت از خواب و سایر روش‌ها.

تمرین‌کنندگانی که در این زندان حبس شدند، به‌شدت مورد آزار و شکنجه قرار گرفتند. برخی از آنها جان‌شان را ازدست دادند، مانند لوئو چونرونگ و ژانگ شوجون از شهر نانچانگ و لی لیفنگ از شهر شینیو.

لوئو چونرونگ

ژانگ شوجون

لی لیفنگ

زندان زنان استان جیانگشی در سال1958 ساخته شد. این زندان دارای نُه بند است و درحال حاضر حدود 200 نگهبان زن در آنجا کار می‌کنند. تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بندهای مجزایی حبس هستند و هر بند یک «مربی» ویژه معین‌ دارد که بر آزار و شکنجۀ تمرین‌کنندگان نظارت می‌کند.

در ادامه این گزارش ده روش شکنجه‌ای که به‌طور معمول بر روی تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان زنان استان جیانگشی استفاده می‌شود، ذکر شده است.

ایستادن برای مدت‌های طولانی

تقریباً هر تمرین‌کنندۀ محبوس در این زندان به این روش شکنجه شده است.

نمایش شکنجه: ایستادن اجباری برای مدت‌های طولانی

یانگ دانهه از شهر شانگرائو که بیش از 60سال دارد، اغلب مجبور می‌شد که از صبح تا شب و گاهی تا ساعت‌های صبح زود بی‌حرکت بایستد. او حتی وادار شد که 24 ساعت پشت سرهم بایستد.

وو ژیپینگ که او نیز بیش از 60 سال دارد برای مدت دو هفته به این طریق شکنجه شد و در این مدت فقط اجازه داشت روزی یک بار به توالت برود.

فو جینفنگ که بیش از 50 سال دارد یک بار وادار شد که شش شبانه‌روز بایستد. یک شب در سپتامبر2016 پس از اینکه هشت ماه و نیم وادار شده بود که گاه به گاه بایستد، بیهوش شد و دستش آسیب دید.

وانگ توانیوان، تمرین‌کنندۀ مسنی از گائوآن به مدت 20 روزِ پیوسته وادار شد که از ساعت 6 صبح تا نیمه‌شب بایستد. هر دو پایش به‌شدت متورم شدند.

جیانگ لانیینگ از نانچانگ وادار شد که برای مدت 9 ماه پیوسته 16 ساعت در روز بایستد. او اجازه نداشت به دیوار تکیه دهد یا دستش را به جایی بگیرد و دچار تورم شدید و واریس در هر دو پایش شد.

شیونگ چوانمی از نانچانگ که بیش از 60 سال دارد، وادار شد که بیش از ده ساعت در روز بی‌حرکت بایستد. پاهایش به‌قدری ورم کردند که نمی‌توانست کفش بپوشد، سپس وادار شد که پابرهنه روی کف بتنی بایستد.

هوانگ ییندی که بیش از 60سال دارد نیز وادار شد حدود 24ساعت بدون استراحت یا خواب بایستد. هر دو پایش به‌شدت ورم کردند، پوستش سیاه و کبود و حتی صورتش متورم شد. یک بار در وضعیت بحرانی قرار گرفت.

وانگ فنیینگ که بیش از 70سال دارد، وادار شد هر روز از صبح تا بعد از نیمه‌شب بایستد.

گه لینگ، یک تمرین‌کنندۀ مسن از یونگشیو، به‌خاطر شکنجۀ متحمل شده دچار افتادگی رحم شد. هر بار که به توالت می‌رفت، رحمش دچار بیرون‌زدگی می‌شد و مجبور بود آن را به داخل فشار دهد که درد شدیدی داشت.

کار برده‌وار

بیشتر تمرین‌کنندگان فالون گونگ محبوس در زندان زنان جیانگشی 50 تا 70 ساله هستند. بسیاری از آنها به‌خاطر پایداری بر باورشان تحت کار اجباری شدید قرار گرفتند.

تصویر صحنۀ شکنجه: کار اجباری بسیار شدید

تیان های‌یینگ از جوئی‌جیانگ وادار به کار کردن در تمام طول روز بود. اگر نمی‌توانست سهمیۀ تعیین‌شدۀ کار آن روز را انجام دهد، اجازه نداشت به توالت برود یا بخوابد. گاهی حتی او را از قاب پنجره آویزان می‌کردند.

وقتی او را به سلول بازمی‌گرداندند، وادار می‌شد که قوانین زندان را رونویسی کند، کتاب‌هایی را روی سرش نگاه دارد یا بی‌حرکت مقابل دیوار بایستد. او همچنین وادار می‌شد اضافه‌کاری کند، از 6 صبح تا 2 صبح روز بعد. این جریان به مدت چهار هفته ادامه داشت.

کار اجباری در بند شمارۀ 6 شامل قرار دادن روکش چتر بود که یکی از دشوارترین کارهای زندان بود. این کار توسط تمرین‌کنندگان فالون گونگ انجام می‌شد.

هر هشت یا ده دقیقه، تمرین‌کنندگان باید خم می‌شدند تا سبدهای پر از چتر را به میز کارشان هل دهند (هر سبد حدود 18 کیلو وزن داشت). آنها باید روکش چترها را یکی یکی می‌کشیدند و آنها را در جعبه روی هم قرار می‌دادند. تمام این کار به‌صورت دستی انجام می‌شد.

لیو شیائوسی که بیش از 70 ساله است، روی زمین ناصاف زمین خورد و نتوانست خودش بلند شود. نگهبانان شیفت به هیچ کسی اجازه ندادند به او کمک کند.

فحاشی و ضرب و شتم شدید

ناسزاگویی به تمرین‌کنندگان فالون گونگ و ضرب و شتم، کاری معمول در زندان زنان استان جیانگشی است.

تصویر صحنۀ شکنجه: ضرب و شتم و کوبیدن سر قربانی به دیوار

یانگ دانهه یک بار برای مدت 24 ساعت از سوی زندانیان تشویق‌شده توسط نگهبانان مورد آزار و اذیت و ضرب و شتم قرار گرفت. زمانی که یانگ دیگر نتوانست بایستد، آنها او را آنقدر روی زمین کشیدند که لباس‌هایش پاره شد و بدنش از کبودی سیاه و آبی شد. وقتی بی‌هوش شد، آب سرد رویش ریختند تا به‌هوش بیاید. آنها همچنین سرش را گرفتند و به دیوار کوبیدند.

ازآنجاکه یانگ اغلب این‌چنین مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت، معمولاً سرگیجه داشت و صورتش شدیداً کبود بود. همچنین کبودی‌های بنفش تیره‌ای روی بدنش بود. ماه‌ها سمت راست قفسۀ سینه‌اش درد شدیدی داشت و برای مدتی طولانی نمی‌توانست درست نفس بکشد.

زندانیان جنایتکار اغلب شیائونگ کوانمی را مورد آزار و اذیت کلامی قرار می‌دادند و نه‌تنها به خودش بلکه به اجدادش و بنیان‌گذار فالون گونگ حمله می‌کردند.

چند زندانی وو ژیپینگ را زمانی که روی تخت بود کتک زدند. آنها به او سیلی زدند، نیشگون گرفتند و به او لگد زدند. زندانی به نام وو تینگ نیز پوست تمام بدنش را نیشگون گرفت و پیچاند. درد تحمل‌ناپذیر بود.

دو زندانی به فو جینفنگ مشت و لگد زدند به‌طوری‌که یکی از گوش‌هایش تقریباً کنده شد. او دچار کبودی سیاه و برآمدگی‌هایی شد. نگهبانان با نام‌های وو یانپینگ و چن یینگ ناظر این رویداد بودند و هیچ کاری نکردند.

وانگ توان‌یوان را سه روز به نیکمت ببر بستند. وقتی به او اجازه دادند به توالت برود، جین جیه، زندانی که نگهبانان برای نظارت بر او گمارده بودند، او را برهنه و مورد ضرب و شتم قرار داد.

تصویر شکنجه: بسته شده روی «نیمکت ببر»

به صورت چِن شیائوجوان سیلی زده شد و روغن نعنا به چشمانش می‌مالیدند که باعث تضعیف دائمی بینایی چشم چپش شد.

آویزان کردن در هوا

آویزان کردن در هوا یکی از ظالمانه‌ترین و دردناکترین روش‌های شکنجه‌ای است که بر تمرین‌کنندگان فالون گونگ محبوس در سراسر چین اعمال می‌شود.

نمایش صحنۀ شکنجه: آویزان کردن در هوا

زندانیان پاهای یانگ دانهه را به قاب پایینی تخت دوطبقه بستند و کهنه به دهانش چپاندند. سپس یکی از زندانیان که روی طبقۀ بالای تخت بود، کشش ناگهانی به دستبندهای او وارد کرد. یانگ دانهه از شدت درد جیغ کشید. وقتی نهایتاً او را باز کردند، تمام انگشتانش تغییرشکل یافته بود و بخش پایین بدنش کبود آبی و سیاه رنگ شده بود.

نگهبان چِن چی به سه زندانی دستور داد که دستان وانگ توان‌یوان را در پشت کمرش دستبند بزنند، سپس او را بین دو تخت دو طبقه در هوا آویزان کردند.

در موقعیت متفاوتی، به وو ژیپینگ دستبند زدند و او را [با طناب] بستند. او را وادار کردند که روی چهارپایه‌ای بایستد که بعد آن برداشته شد به‌طوری که او معلق در هوا ماند. تمام وزن بدنش روی مچ دستانش که به آنها دستبند زده شده بود افتاد، درد جانگداز بود.

هنگامی که لی لان‌یینگ که بیش از 60سال داشت را در سلول انفرادی حبس کردند، به یک دستش دستبند زدند و او را در هوا معلق کردند. او خیلی زود از شدت درد بی‌هوش شد.

پس از اینکه هوانگ ییندی با «آویزان شدن در هوا» شکنجه شد، برای مدتی طولانی نمی‌توانست از دست‌ها یا پاهایش استفاده کند.

خانم جیانگ لان‌یینگ دو بار به این روش شکنجه شد. دستانش را پشت بدنش به‌هم بستند و طناب را به قاب پنجره‌ای بستند، طوری‌که نوک انگشتان پاهایش به‌سختی به زمین می‌رسید. 24ساعت او را در این وضعیت نگاه داشتند.

لو. سانشیو به‌خاطر امتناع از رها کردن باورش به فالون گونگ برای مدتی طولانی در هوا آویزان شد.

مربی زندان، وانگ شیانگ، و نگهبان تیان شوانگ، خانم تیان های‌یینگ را برای مدت ده روز پیوسته از قاب پنجره آویزان کردند. بعداً هو روئی‌هوا، رئیس بخش «تبدیل» و سایر نگهبانان دستان و پاهای تیان را به‌هم بستند و او را در طول روز در انبار و شب‌ها از قاب پنجره آویزان کردند. بعداً توده‌هایی در سینه‌هایش ایجاد شد.

شکنجه با کمربند و تنگپوش

کمربندهای کتانی که در زندان زنان استان جیانگشی از آنها استفاده می‌شود بسیار خطرناک‌تر از چیزی هستند که به‌نظر می‌رسند.

پس از اینکه بازوان قربانی را با چنین کمربندی می‌بندند، با چرخاندن دستگاهی کمربند می‌تواند محکم شود که باعث درد بسیار شدیدی در قربانی می‌شود. برخی از تمرین‌کنندگان درنتیجۀ این شکنجه تقریباً فلج شدند.

دست و پای یانگ دانهه را بستند و در کارگاه از یک قاب فلزی آویزان کردند.

بعداً او را در سلول مخصوصی حبس کردند و در آنجا پاهایش را به دو تختی بستند که در دو طرف سلول قرار داشتند و بدنش در وسط قرار داشت. سپس او را وادار کردند که دستانش را بالای سرش ببرد و به دستانش دستبند زدند. حتی وقتی خون از بازوانش جاری شد، نمی‌توانست تکان بخورد.

سپس عاملان آزار و شکنجه کهنه در دهانش چپاندند و سرش را با کلاه نخی لایی‌داری پوشاندند. درد تحمل‌ناپذیر بود. یانگ به‌سختی می‌توانست نفس بکشد و بین مرگ و زندگی حرکت می‌کرد.

چن شیائوجوان دستور داد که هر شب پاهای یانگ را به دو طرف تخت دوطبقه‌اش ببندند به‌طوری‌که یک پایش به‌سختی به زمین طرف چپ تخت می‌رسید و پای دیگرش به بالای تخت دوطبقه در سمت راست بسته شده بود. گاهی بازوانش را نیز می‌کشیدند و در جهت‌های مخالف می‌بستند؛ گاهی نیز آن پایی که به‌سختی به زمین می‌رسید را بالا می‌کشیدند به‌طوری که تمام بدنش در هوا معلق می‌شد.

هر روز او را با کمربندهای کتانی می‌بستند و از قاب پنجرۀ کارگاه آویزان می‌کردند. در زمان ناهار او را به سالن غذاخوری می‌کشیدند و روی زمین می‌انداختند. بعدازظهر دوباره او را می‌بستند و از پنجره آویزان می‌کردند. یانگ برای مدت شش ماه قادر به استفاده از بازوی چپش نبود.

در یک دورۀ «تبدیل» تشدید شده، لیو چانگ نیز به همین روش برای پانزده روز شکنجه شد. او را در هوا آویزان می‌کردند. وقتی عاملان آزار و شکنجه کمربندها را وارد دستگاه مخفی کردند، کمربندها کم‌کم در اطراف مچ‌هایش محکم‌تر شدند. آن فوق‌العاده دردناک بود. کمی بعد احساس می‌کرد که بازوانش شکسته‌اند و دستانش تقریباً فلج شده بودند. عاملان آزار و شکنجه برای اینکه مانع جیغ زدنش شوند، لباس زیر و جوراب در دهان و بینی‌اش چپاندند و او را تهدید به شکنجه تا حد مرگ کردند.

«تنگپوش‌ها» نیز به‌عنوان شکلی از شکنجه در بسیاری از زندان‌های سراسر چین استفاده می‌شوند. قربانیانی که در این تنگپوش‌ها بسته شدند، درد تحمل‌ناپذیری را متحمل می‌شدند.

این ژاکت‌ها یک لباس یک‌تکه هستند. داخل شلوارها نیز به هم وصل هستند درنتیجه هرکسی که آنها را بپوشد، فقط می‌تواند گام‌های کوچک بردارد. پوشیدن این لباس‌ها برای مدتی طولانی می‌تواند منجر به درد شدید شود.

وانگ فنگیینگ به‌خاطر امتناع از رها کردن باورش وادار به پوشیدن یک «تنگپوش» برای مدتی طولانی شد. وضعیت سلامتی‌اش به‌سرعت به خطر افتاد.

شستشوی مغزی

در زندان زنان استان جیانگشی، تمرین‌کنندگان فالون گونگ علاوه بر شکنجه بدنی، تحت شستشوی مغزی و انواع و اقسام شکل‌های شکنجۀ ذهنی قرار می‌گیرند.

در کارگاه‌ها ویدیوهای افتراآمیز در تمام طول روز پخش می‌شوند و زندانیانی که نگهبانان تعیین می‌کنند به‌دقت بر تمرین‌کنندگان فالون گونگ نظارت می‌کنند. گاهی تمرین‌کنندگان وادار می‌شوند که خلاصۀ ویدیو را بنویسند.

همچنین در شب‌ تمرین‌کنندگان را تحقیر و شستشوی مغزی می‌کنند.

یک شب یانگ دانهه را به یک سلول کوچک بردند که دیوارش پوشیده از پوسترهایی با مضامین افتراآمیز به فالون گونگ بود. برای تحقیرش، او را برهنه کردند و در دهانش کهنه چپاندند. سپس عاملان آزار و شکنجه آب کثیف روی سرش ریختند. آب آنقدر سرد بود که یانگ ناخودآگاه از سرما به خود می‌لرزید.

شیونگ چوانمی وادار شد مطالب تبلیغاتی افتراآمیز نسبت به فالون گونگ را با صدای بلند بخواند. دیوار «اتاق مطالعه» از شعارهای بدنام‌کنندۀ فالون گونگ پر شده بود و نام بنیان‌گذار فالون گونگ روی چهارپایه و روی زمین نوشته شده بود. وقتی شیونگ چوانمی را وادار کردند که روی زمین راه برود، نگهبان یانگ یینگ با تلفن هوشمندش از او عکس گرفت و گفت که عکس‌ها را به خانوادۀ شیونگ خواهد فرستاد.

وقتی شیونگ به او گفت که کاری که انجام می‌دهند توهینی به شرافت بشری است، یانگ یینگ فریاد زد: «اینجا تو هیچ شرافت بشری نداری!»

همچنین زندانیان کاغذ را به شکل بوق لوله می‌کردند و به‌نوبت قوانین زندان را در گوش‌های جیانگ لانیینگ فریاد می‌زدند. سایرین دستش را گرفتند تا وادارش کنند که قوانین زندان و «اظهاریه‌های» ازقبل آماده‌شده و افترا‌آمیز نسبت به فالون گونگ را رونویسی کند.

تزریق اجباری داروهای نامعلوم

زندان زنان استان جیانگشی نیز مانند بسیاری از سایر زندان‌ها با وادار کردن تمرین‌کنندگان به مصرف داروهای نامعلوم آنها را آزار و شکنجه می‌کند.

لوئو جیانرونگ به‌خاطر امتناع از انکار باورش به فالون گونگ، به مدت دو ماه وادار به مصرف داروهای مخرب سیستم مرکزی اعصاب شد.

نگهبان وو جینگمین به زندانی آن هویی دستور داد که داروهای مختلفی را در فلاسک تمرین‌کننده لیو چانگ بریزد. وقتی لیو به آب فلاسکش لب زد، عصبی در سمت راست سرش درد گرفت و او آب را ننوشید. عاملان آزار و شکنجه برای مدت نُه ماه سعی کردند به این طریق او را مسموم کنند.

تمرین‌کننده لیو چونرونگ وقتی به زندان پذیرش شد، بسیار سالم بود. اما پزشک زندان اصرار کرد که او فشار خون بالا دارد و وادارش کرد که داروهای مختلفی مصرف کند. طی مدتی که در زندان بود او را وادار کردند که بیش از 1200 قرص مصرف کند.

کمی بعد از اینکه آزاد شد، سموم داروها کم‌کم بر او شدیداً تأثیر گذاشت. او مبتلا به سرطان شد و در تخت بستری شد. یک سال بعد در 24مه2019 درحالی‌که شدیداً درد می‌کشید درگذشت.

وقتی شوهر وانگ فنگ‌یینگ به دیدنش رفت، وانگ به او گفت: «به‌خاطر فشار خون بالا، زندان وادارم می‌کند قرص بخورم. وقتی از خوردن قرص‌ها خودداری کردم، آنها مرا تحت خوراندن اجباری قرار دادند. من مریض نیستم، پس چرا آنها مرا مجبور به خوردن دارو می‌کنند؟»

محرومیت از خواب

تمرین‌کنندگان فالون گونگ عموماً از خواب محروم می‌شوند.

به وو ژیپینگ فقط اجازه می‌دادند چهار ساعت در شب بخوابد.

شیونگ چوانمی اغلب در زمستان از تختش به روی زمین سرد بیرون کشیده می‌شد. زندانیان به نوبت تا سحر او را تحت شکنجه قرار می‌دادند. مربی دینگ جیه نیز قانونی وضع کرد که شیونگ چوانمی اجازه نداشت قبل از نیمه‌شب به سلولش برود.

یانگ دانهه نیز اغلب وادار می‌شد تا اوایل صبح بی‌حرکت بایستد. وقتی غش کرد، زندانیان پودر فلفل به صورتش اسپری کردند.

بدرفتاری روزانه

تمرین‌کنندگان فالون گونگ اغلب از امتیاز شستشو محروم می‌شوند، برای مثال اجازه ندارند مسواک بزنند یا حمام کنند. برخی از آنها به مدت سه یا چهار ماه اجازه نداشتند حمام کنند، حتی در تابستان داغ. اگر لباس‌های خود را عوض می‌کردند، مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفتند. اغلب اقلام روزانه‌شان مانند مسواک، خمیردندان، حولۀ صورت، کاغذ توالت، نوار بهداشتی و شامپو دور ریخته یا غارت می‌شدند و کاسۀ دستشویی و سطل‌های‌شان اغلب خرد می‌شدند.

تمرین‌کنندگانی که از انکار باورشان خودداری می‌کردند اغلب از غذا محروم می‌شدند. گاهی فقط به آنها اجازه داده می‌شد که مقدار کمی برنج یا سوپ رقیق بدون سبزیجات بخورند؛ گاهی اجازه داشتند یک غذای ساده بخورند.

سایر زندانیان غذای اضافی را که در روزهای تعطیل توزیع می‌شد از آنها می‌گرفتند و نگهبانان نسبت به این موضوع بی‌اعتنا بودند.

همچنین گاه‌گاهی تمرین‌کنندگان را از رفتن به توالت محروم می‌کردند. لیو بائوژن وقتی اجازه نداشت برای مدتی طولانی به توالت برود، مجبور بود خودش را کثیف کند.

محرومیت از ملاقات اعضای خانواده

تمرین‌کنندگانی که از رها کردن باورشان به فالون گونگ خودداری می‌کردند، از ملاقات با خانواده و تماس تلفنی با عزیزان‌شان محروم می‌شدند. حتی کسانی که «تبدیل» شده بودند نیز هنگام ملاقات اعضای خانواده به‌دقت مورد نظارت قرار می‌گرفتند.

اطلاعات تماس عاملان آزار و شکنجه

زندان زنان استان جیانگشی: 83711658-791-86+ ، 83751980-791-86+ ، 83711612-791-86+شو یائووانگ (徐耀旺)، رئیس زندان زنان استان جیانگشی: 83711687-791-86+ (دفتر)لیو هوئی (刘慧)، مربی زندان زنان استان جیانگشی: 18970058835-86+فانگ تینگ‌تینگ (方婷婷)، نگهبان زندان: 18070081273-86+ تصاویر عاملان آزار و شکنجه در زندان زنان استان جیانگشی