بهبودی از کارمای بیماری از طریق تمرین تزکیه فشرده

(Minghui.org) کارمای بیماری یکی از روش‌هایی است که نیروهای کهن شرور برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون دافا استفاده می‌کنند. عذر و بهانه آنها این است که تمرین‌کنندگان وابستگی‌ها، قصور، افکار و عقاید بشری دارند یا کارهایی را انجام داده‌اند که با فا مطابقت ندارند. بنابراین، از «کارمای بیماری» برای «کمک» به پیشرفت تمرین‌کنندگان استفاده می‌کنند. نیروهای کهن با این کار، به اصلاح فای استاد آسیب می‌رسانند.

برخی از تمرین‌کنندگان چنان ‌دچار کارمای بیماری شدند که توانایی آنها در انجام سه کار مختل شد و حتی برخی از دنیا رفتند. بعضی‌اوقات تمرین‌کنندگان نمی‌توانند وابستگی‌شان را پیدا کنند. بنابراین، برای مدتی طولانی در آن گیر کرده‌اند و قادر به گذر از آن نیستند.

اما بسیاری از تمرین‌کنندگان با تشدید مطالعه فا، انجام تمرینات، فرستادن افکار درست و نگاه به درون، توانستند آزار و اذیت کارمای بیماری را از بین ببرند. من از طریق این مقاله، از تجربیات شخصی دو تمرین‌کننده برای نشان دادن اهمیت تشدید تزکیه برای سپری‌کردن آزار و شکنجه کارمای بیماری استفاده می‌کنم.

غلبه بر کارمای بیماری

تمرین‌کننده‌ای که حدوداً ۵۰ ساله است، بیش از ۲۰ سال دافا را تمرین کرده است. او در اوایل سال ۲۰۱۹، دچار ناراحتی معده شد و پس از هر وعده غذایی بالا می‌آورد. مجبور شد عادات غذایی‌اش را تغییر دهد. در آغاز، می‌توانست مقداری فرنی یا رشته فرنگی بخورد، اما بعداً، این غذاهای سبک را نیز بالا می‌آورد. مجبور بود وعده‌های غذایی‌اش را به‌طور کامل کنار بگذارد و فقط می‌توانست شیر بخورد. در‌نتیجه، وزن زیادی را از دست داد.

او به مطالعه فا ادامه داد، تمرینات را انجام داد، افکار درست فرستاد و هر روز به روشنگری حقایق درباره دافا پرداخت، اما وضعیتش همچنان وخیم‌تر شد.طولی نکشید که معده‌اش شروع به درد کرد و گاهی اوقات آنقدر دردناک می‌شد که تحملش دشوار بود. یک روز دردش آنقدر شدید بود که به بیمارستان رفت.

شرایط جسمی‌اش دیگر به او اجازه کار از خانه را هم نداد و در اوایل اکتبر ۲۰۱۹، مجبور شد کارش را ترک کند.

با گذشت زمان کافی، مطالعه فا را شدت بخشید و انجام تمرینات را افزایش داد. او دو بار در روز تمرین می‌کرد. سه ساعت هنگام صبح (یک ساعت تمرین نگه‌داشتن چرخ، یک‌ونیم ساعت تمرین مدیتیشن نشسته و نیم ساعت تمرینات ایستاده) و در بعدازظهر از طریق نرم‌افزاری در تلفن همراه دو ساعت با گروه تمرین‌ها را انجام می‌داد.

او همچنین حدود پنج ساعت در روز را صرف ازبرکردن جوآن فالون، پارگراف به پاراگراف می‌کرد. به درون نگاه کرده، وابستگی به منافع شخصی‌اش را پیدا و آن را برطرف کرد.

بعد از سه تا چهار روز عمل به این شیوه، توانست کمی غذا بخورد. بهبودی او با سپری‌کردن این روال فشرده ادامه پیدا کرد. درحالی‌که در اواخر ماه نوامبر به دیدار همکاران سابقش رفته بود، مدیر به او گفت که می‌تواند هر زمان که بخواهد سرِ کارش برگردد. او درواقع در ژانویه۲۰۲۰ به سر کارش بازگشت.

ازبین‌بردن کارمای بیماری

تمرین‌کننده‌ دیگری نیز که حدوداً ۵۰ سال دارد، بیش از ۲۰ سال دافا را تمرین کرده است. در ابتدای ماه نوامبر۲۰۱۹، به‌طور پیوسته احساس تشنگی می‌کرد، مجبور بود مقدار زیادی آب بنوشد و زیاد به دستشویی برود. تا فوریه سال ۲۰۲۰ بسیار خسته و ناتوان شده بود. بسیار کم غذا می‌خورد، اما شب‌ها چند لیوان کامل آب می‌نوشید. او می‌گفت که چنان فرسوده شده است که هنگام انجام تمرینات احساس خستگی می‌کند.

یک روز، بیهوش شد و خانواده‌اش با شماره ۹۱۱ تماس گرفتند. پزشک متخصص سریعاً برایش آزمایش انجام داد و گفت که قند خون بسیار بالایی دارد. او را به بخش اورژانس  منتقل و به دستگاه تنفس وصل کردند. تا سه روز بعد در بخش آی‌سی‌یو (بخش مراقبت‌های ویژه) به هوش نبود. قبل از ترخیص ۱۵ روز در بیمارستان بستری بود.

در اوایل آوریل۲۰۲۰ دوباره هشیاری‌اش را از دست داد و دوباره به بخش اورژانس منتقل شد. بعداً به بخش عمومی انتقال داده شد و شش روز در آنجا بستری ماند. در خانه، می‌توانست علاوه بر نوشیدنی، روزانه یک هندوانه کامل را بخورد، اما باز هم اشتهایی به غذا نداشت. درست مانند تمرین‌کننده دیگر که درد و رنج را تجربه کرده بود، وزن زیادی از دست داد.

در اوایل ماه اوت دوباره بیهوش و به بخش اورژانس منتقل شد. پزشکان انسولین به او تزریق کردند. روز سوم، دچار تاری دید شد. قبل از ترخیص در ۱۲اوت، ۱۰ روز دیگر در بیمارستان ماند و به او گفته شد که در خانه باید هر روز انسولین تزریق کند.

او با سه بار تمرین در روز (هربار دو ساعت و نیم، شامل یک ساعت تمرین نگه داشتن چرخ)، انجام تمرینات را شدت بخشید. هر روز تا جایی که می توانست به سخنرانی‌های استاد گوش می‌داد و جوآن فالون را مطالعه می‌کرد.

طی کمتر از یک هفته، وضعیتش بهبود یافت: می‌توانست کمی غذا بخورد و مقداری وزن اضافه کرد. به‌ تدریج مصرف انسولین را کاهش داد. بعداً انجام تمرینات را به روزی دوبار تغییر داد، بنابراین می‌توانست وقت بیشتری برای مطالعه فا داشته باشد. او مصرف انسولین را به‌طور کامل تا ۲۷اوت قطع کرد.

درحال حاضر وضعیتش بهتر و بهتر می‌شود. او قصد دارد برای اعتباربخشی به دافا حقایق را در بیمارستان برای پزشکانش روشن کند.

استاد بیان کردند:

«تمرین‌هایی را انجام می‌دهید، آنها را کمی طولانی‌تر انجام می‌دهید، دست‌هایتان را مدتی طولانی بالا نگه می‌دارید که درد می‌گیرند، یا آنقدر ساکن می‌ایستید که پاهای‌تان خسته می‌شوند ... آیا پس از آن گونگ شما رشد می‌کند؟ چگونه تنها با چند ساعت اضافه تمرین‌کردن، گونگ شما می‌تواند رشد کند؟ آن فقط بنتی شما را تبدیل می‌کند، اما برای تقویت، هنوز به انرژی نیاز دارد و آن سطح شما را بالا نمی‌برد. برای بالارفتن سطح‌تان نکته کلیدی آبدیده‌کردن ذهن‌تان است.» (سخنرانی چهارم، جوآن فالون)

از نظر من، استاد کاملاً روشن کرده‌اند که تمرینات می توانند بنتی ما را تغییر دهند. کارمای بیماری بدن گوشتی ما را هدف قرار می‌دهد، بنابراین تشدید تمرین روشی مؤثر برای ازبین‌بردن آزار و اذیت کارمای بیماری است.

مطمئناً، بهبود شین‌شینگ ما کاری اساسی است، زیرا بالاخره این کوتاهی‌ها و اعمال ناشایست ما بود که به نیروهای کهن عذر و بهانه‌ای برای آزار و اذیت ما داده است. بنابراین، ضمن تشدید تمرین، باید مطالعه فا را فشرده‌تر کرده و فا را نیز ازبر کنیم. ما باید کاملاً به درون نگاه کنیم، کوتاهی‌ها را پیدا کرده و آنها را برطرف کنیم.

با انجام این کارها می‌توانیم نیروهای کهن را در بازی‌شان شکست دهیم و درواقع در تزکیه پیشرفت کنیم.