(Minghui.org) مردی در شرایط بحرانی پس از یک ماه مداوا در بیمارستان، در ۹سپتامبر۲۰۲۰ به زندان بازگردانده شد تا دوره محکومیت هفت ساله‌اش به‌خاطر تمرین فالون گونگ را به پایان برساند. فالون گونگ تمرینی معنوی برای پرورش ذهن و بدن است که تحت آزار و اذیت ازسوی رژیم کمونیستی چین قرار دارد.
آقای لای ژیچیانگ، شهروند شهر تانگشان، استان هبی، پس از اینکه در اوایل ماه اوت سال ۲۰۲۰ مشکل تنفسی را تجربه کرد، در بیمارستان بستری شد. او از زمانی که در سال ۲۰۱۹ دچار سکته مغزی شد در بستر بیماری افتاد و تقریباً به هیچ واکنشی پاسخ نمی‌داد. پزشکی که روی او عمل جراحی تراکئوتومی (باز کردن راه تنفسی در زیر گلو از طریق جراحی روی حنجره) انجام داد اظهار کرد که نمی‌توانند درمان بیشتری را به آقای لای ارائه دهند و امید زیادی به بهبودی او ندارند. مسئولان زندان آقای لای را در کل یک ماهی که در بیمارستان بستری بود، همچنان در غل و زنجیر نگه داشتند.
طی یک سال گذشته، خانواده آقای لای مکرراً خواستار آزادی مشروط پزشکی برای او شده‌اند. مسئولان زندان ادعا کردند که مایل به آزادی او هستند، اما این تصمیم ازسوی اداره دادگستری محلی رد شد. وقتی خانواده آقای لای به پیشنهاد زندان به اداره دادگستری رفتند، در بیرون از درِ ورودی متوقف شدند.
آقای لای، راننده تاکسی، حدوداً ۵۰ ساله، در تاریخ ۳۱مارس۲۰۱۶ هنگام ملاقات با یکی دیگر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ دستگیر شد. دستگیری او بخشی از سلسله عملیات پلیس علیه تمرین‌کنندگان محلی فالون گونگ در جریان نمایشگاه بین‌المللی باغبانی ۲۰۱۶ در تانگشان بود، زیرا مقامات سعی کردند مانع رفتن تمرین‌کنندگان به مکان‌های عمومی برای افشای آزار و شکنجه شوند. او پس از شش ماه بازداشت به هفت سال زندان محکوم و در تاریخ ۱۷اکتبر۲۰۱۶ به زندان جیدونگ فرستاده شد.
مسئولان زندان آقای لای را بیش از سه سال در بخش نظارت شدید نگه داشتند و او را از ملاقات‌های خانوادگی محروم کردند. آنها در اواسط ژانویه سال ۲۰۲۰، سرانجام زمانی به همسرش اجازه دادند به ملاقاتش برود که آقای لای به‌خاطر سکته مغزی در سال ۲۰۱۹ تحرکش را از دست داده بود. چهره‌اش هیچ حالتی حاکی از واکنش به چیزی نداشت و به نظر می رسید که همسرش را نمی‌شناسد.
مسئولان زندان قبل از انتقال آقای لای به بیمارستان در اوت سال ۲۰۲۰، او را در کلینیک زندان نگه داشتند. نگهبانان یک لوله تغذیه در معده‌اش قرار دادند و هر روز او را از طریق لوله تغذیه می‌کردند. لب‌های آقای لای به‌خاطر اینکه آب کافی به او داده نمی‌شد، به‌شدت خشک شده بودند. چند نفر از کارمندان گاهی اوقات با استفاده از حوله مقداری آب به دهان او می چکاندند. وقتی این کار را می‌کردند، آقای لای اغلب اشک می‌ریخت. همچنین لب‌هایش را حرکت می‌داد، اما نمی‌توانست صحبت کند.
گزارش‌های مرتبط:
امتناع زندان از اعطای آزادی مشروط پزشکی به بیمار بستری در شرایط بحرانی پس از سکته مغزی
مجموعه شرح آزار و شکنجه
