شاهدی، روند برداشت اجباری اعضای بدن را افشا کرد

(Minghui.org) در آزار و شکنجۀ فالون گونگ در چین، و در میان انواع‌واقسام موارد نقض حقوق بشر در جهان مدرن، برداشت اجباری اعضای بدن بزرگ‌ترین جنایت شناخته‌شده است. وکلای حقوق بشر این قساوت را که نخستین بار در سال 2006 گزارش شد، «شرارتی بی‌سابقه روی اين کرۀ خاکی» می‌‌خوانند.

طی 14 سال گذشته، بیش از 2000 فایل صوتی و گزارش از شاهدان جمع‌آوری شده است که یک زنجیرۀ شرارت‌بار تأمین اعضای بدن را با مشارکت دولت کمونیست، پلیس ارتش و بیمارستان‌های چین به تصویر می‌کشد.

در اواخر دسامبر2020، سازمان جهانی بررسی آزار و شکنجۀ فالون گونگ (WOIPFG) سندی را منتشر کرد از شاهدی که اطلاعات دقیقی را دربارۀ تماس‌های مربوط به برداشت اعضای بدن، مراکز برداشت اعضای بدن، روند برداشت اعضای بدن ارائه و آن را شرح می‌داد.

این شاهد در اواخر سال 2016 این اطلاعات را که شامل فایل‌های صوتی است، در اختیار سازمان جهانی بررسی آزار و شکنجۀ فالون گونگ قرار داد. او به‌دلیل نگرانی‌های امنیتی تا دسامبر2020 نامش را فاش نکرد، اما در دسامبر2020 احساس کرد باید نام واقعی خود و چیزهایی را که دربارۀ جنایت برداشت اعضای بدن می‌داند، افشا کند.

شهادت

این شاهد، لو شوهنگ، در سال 1950 در چین متولد شد. او در سال 2016 گرین کارت ایالات متحده را گرفت و یک تجارت بازسازی خانه را اداره می‌کرد.

وقتی لو در سال 2002 برای ملاقات با خویشاوندانش به شانگهای بازگشت، خواهرزنش ژو چینگ و شوهرش از او خواستند برای فرستادن بیماران آمریكایی به شانگهای برای جراحی‌های پیوند عضو کمکشان کند.

ژو مدیر بخش زنان و زایمانِ بیمارستان پودونگ بود و بعداً رئیس بیمارستان وانپینگ شد. شوهر ژو، مائو شوپینگ، معاون سابق ادارۀ اصلاح از طریق کار شانگهای (لائوگای) بود و بعداً معاون رئیس دادگستری شانگهای شد. او ارتباط نزدیکی با وو ژیمینگ، دبیر وقت حزبِ کمیتۀ امور سیاسی و حقوقی شانگهای (پی‌اِل‌اِی‌سی) دارد. وو خواهرزادۀ جیانگ زمین، رهبر سابق حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ)، است. جیانگ زمین در ژوئیۀ1999 آزار و شکنجۀ فالون گونگ را راه‌اندازی کرد.

مائو در گفتگویش با لو به او گفت که کمیسیونِ ارجاع یک بیمار پیوند عضو می‌تواند بسیار بیشتر از سود حاصل از بازسازی چند خانه باشد. وقتی لو پرسید چه نوع عمل جراحی پیوند انجام می‌شود، مائو پاسخ داد: «اعضایی مانند کلیه، کبد یا قرنیه.»

طبق تحقیقات قبلیِ سازمان جهانی بررسی آزار و شکنجۀ فالون گونگ، بیمارستان شماره 1 وابسته به دانشگاه پزشکی چین 60هزار دلار برای پیوند کلیه، 100هزار دلار برای پیوند کبد و 150هزار دلار برای پیوند ریه و قلب دریافت می‌کرد.

برداشت اعضای بدنِ افراد زنده

لو شهادت داد که ژو جراح باتجربه‌ای بود، اما پس از چند بار مشارکت در برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ، این کار را کنار گذاشت، چراکه صحنه‌های وحشتناک این جنایات اغلب باعث می‌شد کابوس‌ ببیند.

در روش‌هایی که ژو اغلب برای برداشت اعضای بدن استفاده می‌کرد، قربانیان از شدت درد جیغ می‌کشیدند. لو یک بار پرسید که چرا ژو به آنها داروی بیهوشی تزریق نمی‌کند. او توضیح داد: «قسمت‌هایی وجود دارد که نمی‌خواهی از داروهای بیهوشی استفاده کنی، به‌خصوص در اعضای آسیب‌پذیر.»

این شکل از برداشت اعضای بدنِ افراد زنده کاملاً متفاوت از جراحی‌های پیوند عضوی است که در آنها از اعضای اهداکننده‌ای که دچار مرگ مغزی شده است،‌ استفاده می‌شود و به‌طور کلی در جامعۀ پزشکی پذیرفته‌شده است.

شهادت‌های لو این مسئله را نیز تأیید کرد: قربانیانی که بسته شده بودند و به‌زور به اتاق‌های عمل برده می‌شدند، تمرین‌کنندۀ فالون گونگ بودند، زیرا فریاد می‌کشیدند: «فالون دافا خوب است!» این جریان دست‌کم دو چیز را نشان می‌داد: نخست اینکه آنها تمرین‌کنندگان فالون گونگ بازداشت‌شده بودند، نه زندانیان محکوم به مرگ، یعنی آنچه ح‌ک‌چ تا سال 2015 به‌عنوان منبع اعضای بدن ادعا می‌کرد. دوم اینکه آنها افرادی سالم با ذهن روشن بودند، نه اهداکنندگانی که دچار مرگ مغزی شده باشند.

یک زنجیرۀ تأمین صنعتی

وقتی ژو در سال 2002 برداشت اعضای بدن را انجام می‌داد، این کار را در بیمارستان پودونگ که آنجا کار می‌کرد، انجام نمی‌داد. در عوض، او به بیمارستان نیروهای پلیس مسلح شانگهای می‌رفت که در لیست مراکز پزشکیِ مورد تأیید برای پیوند عضو نبود. علاوه بر این، این بیمارستان در سال 2004 به‌عنوان یکی از «بیمارستان‌های نمونه‌ای که مردم می‌توانند به آن‌ها اعتماد کنند» انتخاب شد.

این جریان دخالت عمیق بیمارستان‌های ارتش را در برداشت اجباری اعضای بدن تأیید کرد، از جمله بیمارستان‌هایی که فاقد اعتبار برای جراحی پیوند بودند.

علاوه بر بیمارستان‌های ارتش، یک قطعۀ مهم در زنجیره تأمین مکان‌هایی است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را در آنجا بازداشت می‌کنند، به‌ویژه اردوگاه‌های کار اجباری و زندان‌هایی که تمرین‌کنندگان زمانی طولانی در آنجا حبس می‌شوند. هم اردوگاه‌های کار اجباری (که بعداً در سال 2013 منسوخ شدند) و هم زندان‌ها تحت نظر دادگستری فعالیت می‌کنند، که مائو، شوهر ژو، بر آن نظارت دارد.

جیانگ زمین به‌دلیل موضع سختش در طول قتل‌عام میدان تیان‌آن‌من در سال 1989، رهبر ارشد حزب کمونیست چین شد. مشابهاً بسیاری از مقاماتی که سیاست آزار و شکنجۀ او را علیه فالون گونگ از نزدیک دنبال می‌کردند، ارتقاء شغلی گرفتند. مائو یکی از این افراد بود. مائو پس از جلب اعتماد وو، خواهرزادۀ جیانگ و رئیس پلیس شانگهای که آزار و شکنجه در آن منطقه را رهبری می‌کرد، اطلاعات داخلی زیادی به دست آورد و در جرایم برداشت اعضای بدن، همدستِ جیانگ و پیروانش شد.

مائو برای سوءاستفادۀ بیشتر از این زنجیره تأمین به نفع خود، ترتیبی داد که همسرش نیز در برداشت اعضای بدن در بیمارستان نیروهای پلیس مسلح شانگهای مشارکت کند. علاوه بر این، او از دوستان و اقوام خود مانند لو خواست بیماران بیشتری را از مکان‌های مختلف، از جمله ایالات متحده، به چین راهنمایی کنند.

جنایات سیاه در سیستم دادگستری چین محدود به برداشت اعضای بدن نیست. مائو گفت که او و سایر مقامات در سیستم دادگستری اجازۀ درخواست‌ برای مبادلۀ زندانیان و استفاده از زندانیان برای آزمایش‌های پزشکی را نیز می‌دادند. درخواست‌های مبادلۀ زندانیان از سوی مقامات بالاتر در پکن بود که مشخصاً می‌خواستند تمرین‌کنندگان فالون گونگِ بازداشت‌شده در مراکز تحت نظارت مائو به مراکز پکن منتقل شوند. در عوض، برخی از زندانیان در پکن که تمرین‌کنندۀ فالون گونگ نبودند، به شانگهای اعزام می‌شدند.

پس از جنبش‌های سیاسی مانند انقلاب فرهنگی، ح‌ک‌چ برخی مقامات سطح پایین را به‌عنوان قربانی اعدام کرد تا خشم عمومی ‌را کاهش دهد. مائو گفت که به‌منظور آمادگی برای این جریان، برگه‌های كاغذی ثبت درخواست‌ برای مبادلۀ زندانیان را نگه داشته و تماس‌های تلفنی مربوطه را ضبط كرده است. او اظهار کرد: «یک نسخه از آنها را نگه داشته‌ام.»

تهدید و ارعاب

ژو و مائو برای اینکه لو را اغوا کنند که بیماران پیوند عضو را برایشان جذب کند، هنگام بازدید او از شانگهای در سال 2002، اطلاعات داخلی فوق را برایش فاش کردند. وقتی برداشت اجباری اعضای بدن به‌دست ح‌ک‌چ نخستین بار در سال 2006 افشا شد، این زوج احساس کردند تحت فشار هستند و لو را تهدید کردند که در این خصوص سکوت اختیار کند.

سایر اعضای خانواده نیز در خاموش‌کردن لو، به آنها پیوستند. داماد ژو در سال 2010 به لو گفت که اگر بخواهد درباره برداشت اعضای بدن صحبت کند، راهی را پیدا خواهد کرد که دولت آمریکا او را به چین بازگرداند.

لو پاسخ داد: «به‌هیچ‌وجه!»

داماد ژو گفت: «تو بیش از حد ساده‌ هستی. چمدان یا محموله‌های دیگری را که به ایالات متحده می‌بری، چک خواهند شد، درست است؟ ما چیزی در آن قرار خواهیم داد. وقتی آمریکا متوجه شود مواد مخدر همراهت داری، تو را بازمی‌گرداند.»

لو می‌دانست این تهدید بی‌اساس نیست، زیرا ماجراهایی را از این دست شنیده بود.

در سال 2013، خواهرزن لو، یکی از خواهران ژو، نیز به او هشدار داد که درباره برداشت اعضای بدن به سایرین نگوید.

ندای وجدان

لو با وجود این خطرات، تصمیم گرفت این جنایت را با نام واقعی خود افشا کند. او توضیح داد: «دیگر نمی‌توانستم آن را پنهان کنم. از آنجا که می‌دانم حزب کمونیست چین چطور مرتکب برداشت اعضای بدن می‌شود، باید درباره‌اش صحبت کنم.»

این شجاعت و وجدان کمک می‌کند آزارواذیت و شکنجه، و برداشت اعضای بدن که تمرین‌کنندگان همچنان با آن روبرو هستند، به پایان برسد.

طی 14 سالی که جنایات برداشت اعضای بدن به‌طور علنی گزارش شده است، بسیاری از مردم ترجیح داده‌اند از پرداختن به این موضوع پرهیز کنند، چراکه این موضوع بیش از حد «بی‌رحمانه» بوده است. اما شیطان فقط به این دلیل که آن را نادیده می‌گیریم، از بین نمی‌رود. در طول جنگ جهانی دوم، وقتی یان کارسکی گزارش دست‌اول خود را دربارۀ هولوكاست علیه یهودیان لهستان، به مقامات آمریکایی از جمله رئیس‌جمهور آمریكا فرانكلین روزولت و قاضی دادگاه عالی فلیكس فرانكفورتر ارائه داد، مردم آن را رد كردند.

فرانكفورتر كه يهودی نیز بود، گفت: «نمی‌توانم باورتان كنم.»

سفیر لهستان که در آنجا حضور داشت، گفت: «فلیکس نمی‌توانی به صورتش نگاه کنی و بگویی دروغ می‌گوید. اقتدار دولت من پشت او است.»

قاضی پاسخ داد: «آقای سفیر، نگفتم این جوان دروغ می‌گوید. گفتم نمی‌توانم باورش کنم. این دو با هم فرق دارند.»

ما می‌توانستیم از بسیاری از فجایع در رژیم‌های توتالیتر درس بگیریم. اگرچه مقامات ح‌ک‌چ سعی کردند جنایات خود را پنهان و شواهد را پاکسازی کنند، تلاش‌های تمرین‌کنندگان فالون گونگ و محققان مستقل منجر به یافتن مدارک بسیاری زیادی برای اثبات ادعای برداشت اجباری اعضای بدن شده است.

یک دادگاه ‌مستقل خلق در لندن برای تحقیق دربارۀ برداشت اجباری اعضای بدن زندانیان عقیدتی در چین، راه‌اندازی شد. این دادگاه یافته‌های خود را در 17ژوئن2019 اعلام کرد و به این نتیجه رسید: حزب کمونیست چین سال‌های زیادی است که در حال برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زندۀ فالون گونگ در چین است و این جنایت همچنان ادامه دارد.

این دادگاه در دو جلسه دادرسی، شهادت 29 شاهد و 26 کارشناس را بررسی کرد. این مجموعه از مدارک شامل تمرین‌کنندگان فالون گونگی بود که برخلاف میلشان از آنها نمونۀ خون زیادی گرفته شده بود و نیز فایل‌های صوتی از مکالمات تلفنی با مقامات عالی حزب کمونیست چین، مقامات عالی ارتش، پزشکان و واسطه‌های پیوند اعضا.

سر جفری نایس، رئیس این دادگاه، کارشناس پیشرو در زمینۀ قانون حقوق بشر، گفت: «این نتیجه‌گیری نشان می‌دهد افراد بسیار زیادی به روش‌هایی که به‌طور وصف‌ناپذیری مخوف است، کشته شده‌اند.»

در سال 2020، جهان وضعیت‌های دشوار بسیاری را پشت سر گذاشته است، از پاندمی ویروس کرونا گرفته تا انتخابات سراسری ‌ایالات متحده. در حالی که بدون اینکه عدم اطمینانمان کمتر شده باشد، وارد سال 2021 می‌شویم، تأمل دربارۀ اصول، فرد خوبی بودن و پیروی از وجدانمان، بیش از هر زمان دیگری مهم است.

مردم چین در طول هزاران سال تاریخ خود، همیشه معتقد بودند: «خوبی پاداش داده می‌شود، در حالی که شرارت مجازات می‌شود.» در غرب، گفته‌ای وجود دارد: «پروردگار به آنهایی که به خودشان کمک می‌کنند، کمک می‌کند.»

امیدواریم افراد بیشتری، صرف‌نظر از اینکه کجا هستند، چه در چین، چه در آمریکا یا هرجای دیگر جهان، اصول اخلاقی را حفظ کرده و علیه رژیم توتالیتر کمونیست صحبت ‌کنند. با وجود این پاندمی و سایر هرج‌ومرج‌ها، ما هنوز زیر سایۀ پروردگار هستیم. آیندۀ هر فرد، از جمله سلامتی و ایمنی‌اش، تا حد زیادی به صداقت و درستکاری و نیز انتخابش برای انجام کارهای درست در این دورۀ دشوار بستگی دارد.