آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان جیاژو

(Minghui.org) تمرین‌کنندگان مرد فالون گونگ در استان سیچوان معمولاً در زندان جیاژو واقع در شهر لشان، نگهداری می‌شوند. این زندان عمدتاً  زندانیان را به کارهای سخت مانند تهیه لباس و سیم پیچ الکترونیکی می‌گمارد.

تمرین‌کنندگان محبوس، به غیر از کار طاقت‌فرسای اجباری و بدون مزد، تحت روش‌های مختلف شکنجه نیز قرار می‌گیرند. این شکنجه‌های جسمی شامل ایستادن طولانی مدت، تحمل شوک الکتریکی، ضرب و شتم و محدودیت برای صرف غذا است. آنها همچنین مجبور به نوشتن اظهارنامه‌ای مبنی بر نفی ایمانشان هستند.

اسپری فلفل، ضرب و شتم، محدودیت برای صرف غذا

آقای لو شنگلی از شهر دیانگ در تاریخ 4ژوئن2015 در خانه‌اش دستگیر شد و بعداً به پنج سال زندان و پرداخت 5 هزار یوان جریمه نقدی محکوم شد. به او دستور داده شد كه هنگام ورود به زندان اظهارنامه نفی فالون گونگ را بنویسد. وقتی نپذیرفت، نگهبانان به مدت سه روز، از ساعت 7 صبح تا 10 شب او را وادار به ایستادن کردند. تا اینکه دست و پاهایش متورم شد. نگهبانان فقط چند ثانیه به او فرصت می‌‌دادند تا غذایش را تمام کند و با پایان فرصتش آنچه را که باقی مانده بود را دور ‌می‌ریختند.

تمرین‌کنندگانی که تحت کنترل شدید قرار می‌گرفتند، مورد ضرب و شتم، ایستادن طولانی، چمباتمه زدن، محرومیت از خواب قرار می‌گیرند و مجبور به نوشتن اظهارنامه می‌شوند. همچنین صحبت و حرکت در اطراف برای آنها ممنوع است. قرار دادن تمرین‌کنندگان در معرض آفتاب سوزان، پوشاندن سر با کلاه ایمنی و پاشیدن محلول فلفل به داخل بینی و محدود کردن زمان صرف وعده‌های غذایی آنها نیز از جمله روشهای رایج در زندان جیاژو است.

تصویر شکنجه:اعمال شوک با باطوم الکتریکی

آقای سان رنژی به‌دلیل امتناع از پوشیدن لباس زندان، تحت شوک با باطوم الکتریکی قرار گرفت و فلفل به چشمانش پاشیده شد. هنگامی که از نوشتن اظهارنامه امتناع کرد، پلیس به‌شدت شکنجه‌اش کرد و همچنین برای مدت طولانی در تابستان در معرض آفتاب سوزان قرار گرفت.

تصویر شکنجه: ایستادن در زیر آفتاب سوزان

آقای گو ژیگوانگ پس از اینکه حاضر به تبدیل نشد، چند روزی گرسنه ماند. او همچنین با ایستادن طولانی مدت مجازات شد و دستها و پاهایش را در غل و زنجیر بستند. بیش از یک سال مورد ضرب و شتم، پاشیدن اسپری فلفل و محرومیت از خواب قرار گرفت.

تصویر شکنجه: ضرب و شتم

آقایان لیانگ جون‌هوآ و وی یونگ‌چینگ تحت کنترل شدید قرار گرفتند و هنگامی که از نوشتن اظهارنامه یا حفظ قوانین زندان خودداری کردند، وعده‌های غذایی‌شان محدود شد. آقای وی 81 ساله را وادار کردند مدت طولانی زیر آفتاب سوزان بنشیند تا نشیمنگاهش عفونت کرد و با باتوم الکتریکی به او شوک اعمال کردند و فلفل به او پاشیدند.

افرادی که تحت کنترل سختگیرانه سطح اول قرار می‌گرفتند زمان وعده‌های غذایی آنها به چند ثانیه محدود می‌شد. به بازداشت‌شدگان 20 ثانیه فرصت داده می‌شد تا در هر وعده كاسه‌ای كوچك سوپ فرنی را به پایان برسانند، اما در واقع فقط 15 ثانیه به آنها فرصت داده می‌شد. به گفته کسانی که آن را تجربه کرده‌اند، در سریع‌ترین حالت چیزی که می‌توانند بخورند چهار لقمه برنج است و کسانی که سرعت آنها کمتر باشد فقط دو یا سه لقمه می‌خورند. معمولاً نگهبانان این شکنجه‌ها را برای 3 تا 15 روز بر زندانیان اعمال می‌کردند. اما، این مدت زمان برای تمرین‌کنندگان می‌تواند به مدت نامعلومی تمدید شود تا زمانی که آنها از ایمان‌شان صرف‌نظر کنند.

روش شکنجه دیگر «موتور سواری» نامیده می‌شود. در این شکنجه، نگهبانان قبل از اسپری فلفل روی تمرین‌کننده و بستن درپوش کلاه ایمنی، کلاه ایمنی را بالای سرش قرار می‌دهند. این شکنجه باعث می‌شود که قربانی در فضای محدود احساس خفگی کند و به‌طور غیرقابل کنترلی سرفه کند. سپس تنگ‌پوش به تن قربانی می‌کنند و در معرض آفتاب سوزان قرار می‌دهند و به او آب نمی‌دهند. آقای وانگ آننگ هنگامی که حاضر به حفظ قوانین زندان نشد، تحت چنین شکنجه‌هایی قرار گرفت.

تصویر شکنجه: پوشیدن تنگ‌پوش و بسته‌شدن

در حال حاضر پنج تمرین‌کننده هستند که هنوز در بخش شماره 8 بازداشت هستند: آقای ژانگ ژیگانگ (محکوم به 4 سال حبس)، آقای دنگ دائوهنگ (8 سال)، آقای ون شینگتای (7 سال)، آقای لیانگ جون‌هوا () 6 سال)، و آقای زو گوچنگ(۱ سال و نیم)

کار اجباری

زندان با برخی از شرکت‌ها قرارداد تولید محصول امضاء کرده و بازداشت‌شدگان را برای اجرای دستورات مجبور به کار می‌کند. یک کارگاه در زندان می‌تواند هر ساله 2 تا 3 میلیون یوان درآمد کسب کند.

زندانیان مجبور می‌شوند روزانه 12 ساعت کار کنند و برای صرف ناهار روی صندلی‌های‌شان فقط 10 دقیقه وقت دارند. کسانی که نتوانند کارشان را تمام کنند مجازات می‌شوند. مجازات سبک شامل ایستادن در یک مکان خاص بعد از کار تا ساعت 10 شب است و تأمل در کارها یا راه‌رفتن در مزرعه به‌شکل‌های مختلف. مجازات سنگین شامل جیره‌بندی مواد غذایی است (فقط به اندازۀ «وعده غذایی کودک»  غذا داده می‌شود). در این مدت، قربانی مجاز به خرید مواد غذایی یا مایحتاج روزانه نیست.

تمرین‌کنندگان مجاز نیستند با یکدیگر صحبت کنند، در یک اتاق بمانند و نمی‌توانند در نزدیکی یکدیگر کار کنند. تماس‌های تلفنی آنها نیز کنترل می شود.

یک تمرین‌کننده سالمند در سیچوان که زمانی در زندان جیاژو زندانی بود، تجربه خود را برای وب‌سایت مینگهویی شرح داد. او به یاد داردکه وقتی برای اولین بار وارد زندان شد، چند تمرین‌کننده در گرفتن مایحتاج روزانه کمکش کردند و مقداری غذا به او دادند. اما روزی کسی او و تمرین‌کننده دیگری را در حال تبادل تجربه تزکیه دید و این موضوع را گزارش کرد.

تمرین‌کننده دیگر که 65 ساله بود، روز بعد تحت کنترل شدید قرار گرفت و از خوردن غذایی که قبلاً سفارش داده بود منع شد. او همچنین مجبور بود به اندازۀ «وعده‌های غذایی کودک» غذا بخورد و به همین دلیل نحیف و لاغر شد. کنترل شدید پس از 52 روز پایان یافت. از آنجا که این تمرین‌کننده سالمند بود و سن  زیادی داشت، مجازات نشد.

به بازداشت‌شدگان در هفته فقط چهار ساعت استراحت داده می‌شود و آنها باید قبل و بعد از کار تحت بررسی‌های امنیتی قرار بگیرند تا اطمینان حاصل شود که هیچ چیز ممنوعه‌ای را به سلولهای خود بر نمی‌گردانند.

تمرین‌کننده‌ای که به‌رغم داشتن شرایط جسمی بد، هنوز مجبور به انجام کار شدید بود و هیچ وقت استراحت نکرد،  در ماه مه2020 به بیمارستان رفت و دو روز بعد در ۶۷ سالگی درگذشت.

گزارش‌های مرتبط:

شکنجه فیزیولوژیکی: القای حس غرق شدن، گرسنگی و محرومیت از دسترسی به توالت

مرد سیچوآنی از شکنجه‌های غیرقابل باوری می‌گوید که در زمان حبس به‌خاطر باورش، متحمل شد

شکنجۀ سه تمرین‌کننده فالون گونگ در زندان جیاژو